Gebroken
Zijn hier nog meer vrouwen waarvan hun man na jaren huwelijk voor een andere vrouw kiezen? Na 20 jaar huwelijk heeft mijn man aangegeven niet meer met mij verder te willen omdat hij verliefd is geworden op zijn collega. Dit heb ik totaal niet zien aankomen en mijn hart is gebroken. Nooit verwacht dat hij mij zou verlaten en de pijn die ik nu voel is onverdraaglijk. Ik weet niet hoe ik dit moet verwerken. 
Vreselijk!
Geen ervaring, maar zorg dat je je zaken goed regelt (neem een goede advocaat) zodat je niet berooid achterblijft.
Wat verschrikkelijk. De grond is plots over je voeten vandaan.
Veel sterkte en hoe moeilijk ook probeer niet te negatief over jezelf te denken.
Sterkte!
Ach vrouwke toch . Wat vreselijk voor je . Heel veel kracht en sterkte .
Wat verdrietig! Sterkte!
Dag voor dag, uur voor uur. Soms een stapje vooruit, soms twee achteruit. Zorg goed voor jezelf, regelmaat, gezond eten, op tijd naar bed. Loop elke dag even buiten. Daarmee voorkom je een hopelijk (een ernstige) depressie. En bespreek dit ook met je huisarts. Het is een groot verdriet, veel zorgen, angsten maar ook dit gaat op een dag over. Het kan even duren maar toch gaat het over.
Meegemaakt, ook na 20 jaar samen. Dat is 10 jaar geleden. Houd de scheiding zakelijk en netjes, neem daarvoor een advocaat in de arm en denk ook aan de lange termijn. Huil daarna uit, lik vervolgens je wonden, geef jezelf een opknapbeurt en maak nog iets leuks van je leven. Niet zuur of bitter worden, maar weer sprankelend. De beste 'wraak' is weer gelukkig te worden. Sterkte, ook jij kunt dit!
het is onvoorstelbaar pijnlijk. Liefdesverdriet is zo vreselijk naar. Je kunt het je nu nog niet voorstellen, maar het slijt. Echt. Het kost alleen tijd. Wees niet te streng voor jezelf. Alles staat op zijn kop en je gaat opnieuw leren wie je bent. Maar het wordt beter. Echt.
schrijf hier rustig (of wild en boos) van je af. Heb je je omgeving al ingelicht?
sterkte.
Ik kan niet anders dan je een welgemeende geven. Maar dat je er niks mee bent, dat begrijp ik goed. Ik ben blij dat onmiddellijk zoveel mensen je een hart onder de riem steken.
En als ik dan toch nog iets mag zeggen wat nog niemand gezegd heeft: wees 'blij' dat hij open kaart heeft gespeeld. Voor 't zelfde geld liep je nog jaren onwetend naast hem.
wat verschrikkelijk voor je en wat verdrietig. Heb je vriendinnen bij wie je terecht kan?
Hoe is je nacht gegaan, TO?
Het is ook ondragelijk en het voelt bijna als een soort misdaad om na zoveel jaar zomaar ineens te willen scheiden.
Ik heb het ook meegemaakt en mijn verlatingsangst werd maximaal getriggerd wat nog bovenop de pijn en liefdesverdriet kwam.
Het komt goed maar het kost veel tijd! Zie het als een revalidatie proces waar je jezelf op 1 moet gaan zetten! Wikkel de scheiding af en Ban hem uit je leven. ( geen contact en afstand helpt! ) Creëer een nieuw dagritme met verplicht gezond eten en voldoende beweging en afleiding maar neem ook voldoende ruimte om te doorvoelen en te huilen. Maak gebruik van een eigen netwerk die jou praktisch, emotioneel en mentaal kunnen steunen. Vraag ook echt concreet om hulp. Mensen doen dit graag voor jou.
Alles wat nodig is om overeind te blijvend zet je in. Wil je op vakantie/een ander kapsel of een seksafspraak of zijn kleding verbranden? Doen!
Wat mij hielp was het roer om te gooien. Een ander bed, eigen spullen en eigen rituelen maken. Nieuwe mensen en hobby’s ( baan, huis? ) zoeken.
Alles wat je nu zelf creëert kleeft geen nare herinneringen aan en bied kracht!!! Wees de beste vriendin voor jezelf.
jij kan dit! en de nieuwe versie 2.0 van jezelf zal straks nog beter/sterker zijn dan je al was.
Heel veel liefde en kracht…
Roodkapjeendewolf schreef op 18-09-2023 om 10:54:
Het is ook ondragelijk en het voelt bijna als een soort misdaad om na zoveel jaar zomaar ineens te willen scheiden.
Ik heb het ook meegemaakt en mijn verlatingsangst werd maximaal getriggerd wat nog bovenop de pijn en liefdesverdriet kwam.
Het komt goed maar het kost veel tijd! Zie het als een revalidatie proces waar je jezelf op 1 moet gaan zetten! Wikkel de scheiding af en Ban hem uit je leven. ( geen contact en afstand helpt! ) Creëer een nieuw dagritme met verplicht gezond eten en voldoende beweging en afleiding maar neem ook voldoende ruimte om te doorvoelen en te huilen. Maak gebruik van een eigen netwerk die jou praktisch, emotioneel en mentaal kunnen steunen. Vraag ook echt concreet om hulp. Mensen doen dit graag voor jou.
Alles wat nodig is om overeind te blijvend zet je in. Wil je op vakantie/een ander kapsel of een seksafspraak of zijn kleding verbranden? Doen!
Wat mij hielp was het roer om te gooien. Een ander bed, eigen spullen en eigen rituelen maken. Nieuwe mensen en hobby’s ( baan, huis? ) zoeken.
Alles wat je nu zelf creëert kleeft geen nare herinneringen aan en bied kracht!!! Wees de beste vriendin voor jezelf.
jij kan dit! en de nieuwe versie 2.0 van jezelf zal straks nog beter/sterker zijn dan je al was.
Heel veel liefde en kracht…
Dit! Bij mij was het na 10 jaar huwelijke n 2 kleine kinderen dat hij plompverloren meedeelde dat hij het niet meer voelde voor mij, een ander had en weg was hij! We zijn 1,5 jaar verder en inmiddels heeft hij ook weer wat interesse voor de kids en zijn die af en toe een paar dagen bij hem. Maar hij liet mij met kids en de beesten bende zitten. Ik vind mezelf niet naïef, maar ik heb dit nooit aan zien komen…
Ik heb een paar sessies gehad bij een online psych (via teams) en dan heb je geen wachtlijsten. Dat heeft mij geholpen. Daarnaast heb ik heel bewust elke dag stil gestaan bij mooie dingen in het leven. Want elke dag gebeurd er ook nog wel iets moois in de wereld die zo donker is op dat moment en alle zekerheden zijn weg. Maar er is nog wel een hele mooie vlinder die voorbij fladdert, de kids die wat grappigs doen etc etc.
En netjes en zakelijk met advocaat de scheiding regelen. Maak van alle financiële gegevens een kopie/foto.
en durf gericht hulp te vragen!
Ik durf nu te zeggen dat m’n leven weer ‘z’n gangetje gaat’. De kids hebben nog wel psychologische hulp voor het wegvallen van een primair hechtingsfiguur.
En in met de woorden van Ede Staal te zeggen, ‘ het is nog nooit zo donker geweest, of het werd altijd weer licht…’
Dikke knuffel voor jou!
Dank jullie wel voor alle lieve en steunende woorden. Het gaat een moeilijke periode voor mij worden maar gelukkig heb ik lieve vriendinnen die mij erdoor heen helpen. Met hun hulp en die van een maatschappelijke werkster ga ik het wel redden ook doet het nu nog enorm pijn.
letterkoekje schreef op 18-09-2023 om 10:35:
Hoe is je nacht gegaan, TO?
Slecht