Dezelfde sociale status?
Als ik om mij heen kijk zie ik dat mensen veelal relaties beginnen met mensen die ongeveer even hoog op de maatschappelijke ladder staan als zij zelf. Ik denk dat dit geen bewuste keuze is, maar dat je nou eenmaal eerder een relatie begint als je je in elkaar kunt herkennen. Hoe kijken jullie hier tegenaan? Wat zijn jullie ervaringen? En zijn jullie weleens een relatie begonnen met iemand die echt een hele andere sociale status had als jij?
En wat dat dan vervolgens zegt? Geen idee. Moet het ego van de man gestreeld worden, zoeken vrouwen iemand die hen kan beschermen, is het een maatschappelijk onbewust dwingende norm? Weet ik niet.
Alleen wel dat de sociale heterogeniteit afgenomen lijkt. Mensen daten vaker in hun eigen bubbel. En naast opleiding en inkomen bestaat sociale status ook uit cultureel kapitaal. Of je bekend bent met musea, muziek, literatuur en dat soort dingen.
watertoren schreef op 21-10-2024 om 12:58:
Ik denk dat uiterlijk wel een grote rol speelt. Een laag opgeleide man die er uiterlijk echt goed uit ziet kan wel aan een vrouw komen die misschien sociaal gezien boven hem staat. Die puistenkop zal het nooit lukken. Ik besef dat het hard is wat ik schrijf maar het is wel de waarheid.
Ah, dus daarom krijg ik maar geen relatie. Ben te lelijk.
Er is zelfs een naam voor en ja, het is dus heel gewoon: endogamie. Logischerwijs volgt uit het trouwen buiten je sociale groep: exogamie.
Er zijn genoeg onderzoeken naar gedaan 
Naminokurashi schreef op 21-10-2024 om 13:50:
[..]
Ah, dus daarom krijg ik maar geen relatie. Ben te lelijk.
Nee je bent niet te lelijk om een relatie te krijgen met iemand die uiterlijk en sociaal e.d. in je range zit. Het wordt moeilijker als je iemand wil die mooier, rijker en slimmer is dan jij
Leuk dat er zo actief wordt gereageerd op dit topic. Ik zie dat er ook vragen werden gesteld over waarom ik dit topic heb geopend. Ik heb al heel lang (meer dan 10 jaar) redelijk intensief contact met een man. Hij: opgegroeid in achterbuurt, detentieverleden, nooit gestudeerd, gaat liever naar de McDonald's dan naar een goed restaurant en heeft ook niks met culturele activiteiten zoals musea, theater, boeken etc. Ik: hechte familie waarin iedereen heeft gestudeerd, zelf nooit met justitie te maken gehad, dol op culturele activiteiten, uit eten gaan etc. Mijn band met deze man is hecht. Ik hou oprecht van hem en ik weet dat dat wederzijds is. Ik ben heel lang zijn steun en toeverlaat geweest en eigenlijk ben ik dat op een bepaalde manier nog steeds. Maar in de tijd die ik hem ken is hij wel steeds weer relaties begonnen met andere vrouwen. Vrouwen die hun zaken altijd om de één of andere reden niet zo goed op orde hadden. Juist omdat ik vaak merk dat hij veel om mij geeft verward mij dat, denk ik. Maar soms merk ik ook wel dat hij mij niet ziet als "gemiddeld". Dat hij bijvoorbeeld dat hij een sterveling is en ik niet.
Dromertje schreef op 21-10-2024 om 15:12:
Leuk dat er zo actief wordt gereageerd op dit topic. Ik zie dat er ook vragen werden gesteld over waarom ik dit topic heb geopend. Ik heb al heel lang (meer dan 10 jaar) redelijk intensief contact met een man. Hij: opgegroeid in achterbuurt, detentieverleden, nooit gestudeerd, gaat liever naar de McDonald's dan naar een goed restaurant en heeft ook niks met culturele activiteiten zoals musea, theater, boeken etc. Ik: hechte familie waarin iedereen heeft gestudeerd, zelf nooit met justitie te maken gehad, dol op culturele activiteiten, uit eten gaan etc. Mijn band met deze man is hecht. Ik hou oprecht van hem en ik weet dat dat wederzijds is. Ik ben heel lang zijn steun en toeverlaat geweest en eigenlijk ben ik dat op een bepaalde manier nog steeds. Maar in de tijd die ik hem ken is hij wel steeds weer relaties begonnen met andere vrouwen. Vrouwen die hun zaken altijd om de één of andere reden niet zo goed op orde hadden. Juist omdat ik vaak merk dat hij veel om mij geeft verward mij dat, denk ik. Maar soms merk ik ook wel dat hij mij niet ziet als "gemiddeld". Dat hij bijvoorbeeld dat hij een sterveling is en ik niet.
Het klinkt als een goede vriendschap maar niet als een relatie, klopt dat?
Je moet je wel in elkaars leefwereld kunnen verplaatsen. Je moet ongeveer het gelijke hebben meegemaakt en in bepaalde opzichten moet je elkaar juist aanvullen. Anders wordt het ook zo saai.
Dromertje schreef op 21-10-2024 om 15:12:
Leuk dat er zo actief wordt gereageerd op dit topic. Ik zie dat er ook vragen werden gesteld over waarom ik dit topic heb geopend. Ik heb al heel lang (meer dan 10 jaar) redelijk intensief contact met een man. Hij: opgegroeid in achterbuurt, detentieverleden, nooit gestudeerd, gaat liever naar de McDonald's dan naar een goed restaurant en heeft ook niks met culturele activiteiten zoals musea, theater, boeken etc. Ik: hechte familie waarin iedereen heeft gestudeerd, zelf nooit met justitie te maken gehad, dol op culturele activiteiten, uit eten gaan etc. Mijn band met deze man is hecht. Ik hou oprecht van hem en ik weet dat dat wederzijds is. Ik ben heel lang zijn steun en toeverlaat geweest en eigenlijk ben ik dat op een bepaalde manier nog steeds. Maar in de tijd die ik hem ken is hij wel steeds weer relaties begonnen met andere vrouwen. Vrouwen die hun zaken altijd om de één of andere reden niet zo goed op orde hadden. Juist omdat ik vaak merk dat hij veel om mij geeft verward mij dat, denk ik. Maar soms merk ik ook wel dat hij mij niet ziet als "gemiddeld". Dat hij bijvoorbeeld dat hij een sterveling is en ik niet.
Ok, op die manier bedoel je het. Ik denk dat het kan werken maar dat het wel heel hard werken is, en je jezelf af moet vragen of dat het waard is. Ik schreef eerder al dat ik zelf in een relatie zit die door anderen misschien als sociaal ongelijk wordt gezien. Als in de ene heeft gestudeerd en de andere alleen een middelbare school certificaat. De ene een goede baan en de andere huisvrouw/man. Maar qua interesses, activiteiten die we ondernemen, mensen die we aardig vinden of vreemd, normen en waarden en dergelijke liggen wij wel degelijk op één lijn. Vooral dingen als een detentieverleden, en verschil in activiteiten die jullie beiden leuk vinden zou mij wel afschrikken.
Mijn man en ik hebben allebei een (hele) andere achtergrond. Ik kom uit een rijk gezin en ben opgegroeid met veel privilege. De ouders van mijn man waren arm; zijn vader was mijnwerker dus echt een klassiek arbeidersgezin. Hij is wel universitair opgeleid maar de eerste generatie. Daarnaast hebben we ook nog eens een andere culturele achtergrond. We hebben het fijn samen, maar ik zou liegen als ik zeg dat het nooit lastig is (geweest), zeker nadat we een kind kregen. Daarvoor lagen we eigenlijk altijd wel op een lijn ondanks onze verschillen, of konden we elkaar in ieder geval goed vinden... Maar we hebben zo'n andere jeugd gehad dat we gewoon hele andere dingen vanzelfsprekend vinden als het op opvoeding aankomt. Ik denk dus dat het meer is dan alleen de bubbel waar je in zit. Je sociale achtergrond heeft ook veel invloed op hoe je in het leven staat, op alle kleine alledaagse beslissingen. Dat overzie je niet altijd als je een relatie met iemand begint.
Is dit topic misschien naar aanleiding van de film gisteren: https://www.filmvandaag.nl/film/5320-knocked-up ?
Ik zou knetter worden van een dergelijke man hoe lief die ook is. Goeie film wel, hoor.
ik denk dat gelijke Interesse en Ideen belangrijker zijn...Bij ons is daarbij ook erg fijn dat we hetzelfde uitgaven patroon hebben. We hebben ook over opvoedden hetzelfde gedacht.
man heeft universiteit afgerond en ik alleen een veterstrikdiploma. Knap die discipline om dat papiertje te halen. Buiten dat vind ik hem geen haar beter of hoger.
Dromertje schreef op 21-10-2024 om 15:12:
Leuk dat er zo actief wordt gereageerd op dit topic. Ik zie dat er ook vragen werden gesteld over waarom ik dit topic heb geopend. Ik heb al heel lang (meer dan 10 jaar) redelijk intensief contact met een man. Hij: opgegroeid in achterbuurt, detentieverleden, nooit gestudeerd, gaat liever naar de McDonald's dan naar een goed restaurant en heeft ook niks met culturele activiteiten zoals musea, theater, boeken etc. Ik: hechte familie waarin iedereen heeft gestudeerd, zelf nooit met justitie te maken gehad, dol op culturele activiteiten, uit eten gaan etc. Mijn band met deze man is hecht. Ik hou oprecht van hem en ik weet dat dat wederzijds is. Ik ben heel lang zijn steun en toeverlaat geweest en eigenlijk ben ik dat op een bepaalde manier nog steeds. Maar in de tijd die ik hem ken is hij wel steeds weer relaties begonnen met andere vrouwen. Vrouwen die hun zaken altijd om de één of andere reden niet zo goed op orde hadden. Juist omdat ik vaak merk dat hij veel om mij geeft verward mij dat, denk ik. Maar soms merk ik ook wel dat hij mij niet ziet als "gemiddeld". Dat hij bijvoorbeeld dat hij een sterveling is en ik niet.
Oh maar heb je een relatie met deze man? Of zou je dat willen? Als je een relatie hebt: vreemdgaan gebeurt natuurlijk door alle sociale klassen heen om allerlei redenen. Maar als je geen relatie met hem hebt kan het natuurlijk zijn dat jij bijvoorbeeld welbespraakter bent en hij zich geïntimideerd voelt en dat bij die andere vrouwen niet heeft. Als je niet iets met hem hebt maar wel zou willen, zou ik het hem gewoon vragen waarom het zo is.
Dromertje schreef op 21-10-2024 om 09:07:
Bedankt voor jullie reacties. Ik zie dat er onduidelijkheid is over wat ik met sociale status bedoel. Ik heb het daarmee niet alleen over het opleidingsniveau, maar meer over waar je wieg stond (achterbuurt of villawijk en alles daartussen, achtergrond van je ouders), je levensloop etc.
Oooooh, in dit geval, ja, dan had ik een hele andere sociale status dan mijn ex waarmee ik 2 kinderen heb en meer dan 20 jaar mee samen ben geweest. De enige overeenkomst is zo'n beetje dat we beiden vanillevla zijn en min of meer dezelfde intelligentie hebben. Maar daar is alles mee gezegd.
Ik ben opgegroeid bij een alleenstaande werkende, slimme en minder knappe feministische moeder, die met schulden van mijn vader uit haar (geweldadige) huwelijk is gestapt en verder zelf ook een heleboel narigheid en smerigheid heeft uitgehaald. Politie stond vaker wel dan niet op de stoep. Mijn vader een hyperintelligente man, helaas aan lager wal geraakt en dan zeg ik het netjes, met veel psychiatrische problematiek. Wij waren dat gezin in de wijk, waar iedereen medelijden had met de kindjes zeg maar en schande sprak van de moeder, vader, de politie, de vele (hele bijzondere) mannen aan de deur van mijn moeder en vele schreeuw en vechtpartijen.
Mijn ex is opgegroeid in een zeer welgesteld gezin met een werkende vader en thuisblijfmoeder en had een relatief onbezorgde jeugd. Opvallen en vuile was buiten hangen was uit den boze. Wat de buurt ergens van dacht was heel belangrijk, vooral voor zijn moeder. Op bezoek gaan was altijd een beetje stijfjes.
Zijn vader komt ook uit een heel (heel!) rijk gezin en heeft gestudeerd, zijn moeder (in haar jonge jaren een bloedjemooie vrouw) is de dochter van de groenteman en haar interesse gaan niet veel verder dan wat er geschreven staat in het lokale krantje en de telegraaf.
Het verschil in afkomst tussen mijn ex en mij, kon haast niet groter. Zijn daar echter nooit over gestruikeld in onze relatie, omdat onze interesse gebieden heel erg overeen kwamen en hij mij verfrissend eigengereid en zelfstandig vond.
Financieel gezien was het normaal dat mijn ex altijd geld kreeg van zijn ouders (en dat deelde hij ook met mij) en wij als kinderen van onze vader juist altijd geld kwijt waren aan die man om hem van de straat te houden. Wat dit verschil in achtergrond denk ik wel mede heeft veroorzaakt is dat ik genoeg geld verdienen belangrijk vind. Omdat ik weet wat het is om niks te hebben of het elk moment kwijt te zijn en niet te kunnen terugvallen op ouders die je wel uit de shit halen. Dat geeft mij onrust.
Terwijl geld verdienen voor mijn ex minder belangrijk is. Dat snap ik, hij maakt zich ook niet druk om later, want dan heeft hij een leuke erfenis. Waarbij hij gelukkig onze kinderen net zo belangrijk vindt als ik. Dus het is niet dat hij het ziet als feestgeld, maar wel een lekker appeltje voor de dorst.
Wat nog op mijn pad komt, kost alleen maar geld. Er staan veel financiele afwikkelingen (en schulden) te wachten die alleen al op regelgebied het nodige gaan kosten aan geld en energie.
Herfstappeltaart schreef op 21-10-2024 om 09:17:
Als je uit een achterstandswijk komt lijkt het me ook best lastig om je ineens te moeten bewegen in kringen van grote welstand. Andere gebruiken, andere levensstandaard.
Maar ik heb geen ervaring, gewoon een vooroordeel.😉
Klopt, qua etiquette was ik bijv. niet opgevoed en had geen idee waar al dat tafelijzer voor diende of hoe je wijn chambreert. Voelde me in de beginjaren best een meisje van het platteland. Nu nog steeds wel als ik me in deze kringen begeef.