BabaYaga's verhuisde hut op pootjes
Gelukkig heeft de hut van BabaYaga pootjes, zodat ze eenvoudig te verplaatsten was naar dit nieuwe forum.
Voor de nieuwkomers: Ben je gedumpt door je man (of vrouw) met een midlife en een zoolmeet? Of ben je zelf vertrokken?
Wees welkom voor steun en goede (en ongetwijfeld ook minder goede) raad. Hier gaan we verder met ons leven.
Wat een herkenning trouwens over de fase van jezelf terugvinden. Ik zit er ook nog middenin. Ik kan het deels mijn ex verwijten (dominant en bepalend op zijn manier). Maar stiekem speelt dit al mijn hele leven. Ik ben opgegroeid bij hele dominante ouders. Dus het is een beetje story of my life. Aan de buitenkant en oppervlakkig gezien kan ik heel goed voor mezelf zorgen. Maar als je vraagt: wat is goed voor je, waar word je blij van en welke investeringen in jezelf zijn belangrijk, dan kan ik alleen maar denken in euuuuuuh?? Wat? Ik ben wat dat betreft zover weg van mezelf, dat ik me alleen maar vertrouwd voel bij het bekende, nl. anderen die vinden dat ik dit of dat moet doen. Ik vind het doodeng om dit allemaal zelf te moeten, nee, willen, ontdekken. Want dat 'zelf' is heel klein en onbekend. Ik ben wat dat betreft heel nieuwsgierig naar de ik over 5 jaar. Weet ik dan wel wie ik ben en wat ik wil, wat goed is voor me? Zou ik dan theoretisch weer vallen op een (passief agressieve) dominante man, waarbij ik veel en veel te vaak bezig was met het behouden van de structuren, proberen gehoord en gezien te worden, maar wat een onmogelijke opgave lijkt. Want ik was niet de stille en makkelijk meebewegende vrouw. Ik heb geleerd om te moeten vechten voor mijn hachje en dat ook met verve gedaan. Desondanks ben ik daarbij aan mezelf voorbij gelopen. Deze relatie in stand houden kostte zóvéél energie (van ons beiden), dat ik voor mijn eigen ontwikkeling en 'zelf' amper iets over hield. Ik merk dat ik niet meer zoveel wil investeren in iemand. Tegelijk vraag ik me daarbij af of ik dan nog wel geschikt relatiemateriaal ben en dezelfde pieken kan ervaren. Want eerlijk is eerlijk, tegenover de diepten stonden ook enorme pieken. En die lijken ook wel verslavend. Het gevoel zó intens lief te hebben dat je er bijna naar van wordt....
Nou ja, uitgebreid verslag van de samenvatting dat ik ook nog een lange weg te gaan heb ; )
Diyer schreef op 08-09-2021 om 14:32:
Ik sluit me helemaal aan bij de voorgaande adviezen. Verhuizen kan altijd nog. En je zit nu in zo'n stroomversnelling van je leven, dat het advies is om in zulke tijden juist niks te doen. 1 ding tegelijk. Zolang jij het je financieel kan veroorloven om dit huis alleen aan te houden, zou ik eerst de woelige stormen van het alleenzijn bevaren. Zodra je daar een beetje bedreven in bent, is het nieuwe toekomstplaatje (nieuwe woning, woonplaats, carrière etc) stap 2. Maar om dat allemaal tegelijk te willen, maak je het jezelf onnodig gecompliceerd. Het leidt even af van de pijn. Maar die krijg je toch weer terug als je alleen in de nieuwe woning zit.
Dankjewel, jullie hebben ook gelijk en ik moet geen beslissingen maken op basis van emotie nu. De angst voor het onbekende neemt snel de overhand bij mij en dan wil ik vanalles doen om maar (een idee van) controle te hebben. Voor nu blijf ik ook gewoon, en mag ik van mezelf af en toe even kijken bij het woningaanbod. Wat ik dan bedroevend vind dus dan weet ik ook gelijk weer dat ik beter kan blijven 
Winterbloem schreef op 09-09-2021 om 09:24:
[..]
Dankjewel, jullie hebben ook gelijk en ik moet geen beslissingen maken op basis van emotie nu. De angst voor het onbekende neemt snel de overhand bij mij en dan wil ik vanalles doen om maar (een idee van) controle te hebben. Voor nu blijf ik ook gewoon, en mag ik van mezelf af en toe even kijken bij het woningaanbod. Wat ik dan bedroevend vind dus dan weet ik ook gelijk weer dat ik beter kan blijven
En iets veranderen aan je inrichting en de kleuren en zo? Fysiek werk leidt heerlijk af en het wordt dan toch veel meer of zelfs helemaal jouw huis
Winterbloem, blijf lekker zitten waar je zit. Als je straks in rustiger vaarwater zit kun je altijd nog verder kijken.
Oeps blz gemist
HexOpBezemsteel schreef op 09-09-2021 om 12:18:
[..]
En iets veranderen aan je inrichting en de kleuren en zo? Fysiek werk leidt heerlijk af en het wordt dan toch veel meer of zelfs helemaal jouw huis
Dat zou kunnen inderdaad, maar dat wil ik even financieël afhouden nog. Ik moet eerst eens kijken hoe dat allemaal uit gaat pakken.
Heb zojuist gesprek gehad met mijn psycholoog en er gaat nog een vervolgtraject komen. Helaas wel via een andere instelling, dat is jammer. Maar ik ga wel de hulp krijgen die ik nodig heb.
Winterbloem schreef op 09-09-2021 om 13:02:
[..]
Dat zou kunnen inderdaad, maar dat wil ik even financieël afhouden nog. Ik moet eerst eens kijken hoe dat allemaal uit gaat pakken.
Heb zojuist gesprek gehad met mijn psycholoog en er gaat nog een vervolgtraject komen. Helaas wel via een andere instelling, dat is jammer. Maar ik ga wel de hulp krijgen die ik nodig heb.
Die hulp is fijn Winterbloem!
En wat betreft je huis wat restylen: aan mijn, voormalig ons huis moest heel veel gebeuren toen ex eenmaal weg was. Heb ik me vol overgave op gestort. Ik had wel wat budget, maar wat de complete stijl en uitstraling van mijn huis veranderd heeft zijn de kringloopmeubeltjes (kastjes, krukjes, vazen) die ik gepimpt heb met krijtverf. En de vrolijke bloemen bij de deur ipv de vuilcontainers (die nu uit zicht staan achter een oude pallet die ik omgebouwd heb tot plantenbak). Wist je dat je een bank een totaal nieuwe look kunt geven met een nieuwe hoes van Bankhoesdiscounter? Is echt niet duur.
En wat mij ook een heel goed gevoel gaf: de schaar, die al die jaren rechts in de bestekla heeft gelegen, heb ik de avond dat hij vertrokken was naar links verplaatst. Dat gaf echt een enorm bevrijdend gevoel.
Waarmee ik alleen maar wil zeggen: jullie plek omtoveren tot jouw eigen mooie en veilige nestje kun je al met hele simpele dingen doen, zonder dat je daar veel aan hoeft uit te geven.
Ik ben zó blij dat ik besloten heb om hier te blijven wonen!!
voor jou en ook een voor Datdus en de rest!
Diyer schreef op 08-09-2021 om 14:46:
Ik merk dat ik niet meer zoveel wil investeren in iemand. Tegelijk vraag ik me daarbij af of ik dan nog wel geschikt relatiemateriaal ben en dezelfde pieken kan ervaren.
Eerst een dikke
Deze gedachte heb ik ook regelmatig. Ik bedacht me laatst ook dat het heel erg zoeken zal zijn in een nieuwe relatie omdat ik helemaal niet meer bereid ben om zoveel van mezelf "weg te geven" en dat een nieuwe partner me daarom wellicht niet leuk zal vinden. Toen realiseerde ik me echter ook dat dat in een normale gezonde relatie helemaal niet nodig zou moeten zijn, dat dingen dat als het goed is veel meer in balans zijn.
Voorlopig kan ik me er overigens helemaal niets bij voorstellen, zo'n nieuwe relatie. Ik weet niet of dat een teken is dat ik er nog niet klaar voor ben, of dat ik het juist gewoon een keer moet ervaren om weer een beetje vertrouwen in de mensheid (of eigenlijk manheid) te krijgen. Hoe hebben anderen dit ervaren? Soms ben ik bang dat ik zo'n dikke kras op mijn ziel heb opgelopen dat ik nooit meer zal durven vertrouwen op andermans liefde voor mij. Mijn ex die ik door en door dacht te kennen bleek een totale vreemde voor me te zijn, hoe moet dat dan in vredesnaam met iemand die je veel minder goed kent. Hoe laat je ooit weer iemand ECHT toe? Het laatste wat ik wil is de ander (en dus eigenlijk mezelf) "straffen" voor de acties van mijn ex want daarmee saboteer je natuurlijk de boel maar ik denk wel dat ik nooit meer zo zal durven vertrouwen op de liefde als ik voorheen deed. Maar misschien moet je dat gewoon ervaren en blijkt dat in de praktijk toch wel mee te vallen.
CaroMamaVan schreef op 09-09-2021 om 17:26:
En wat mij ook een heel goed gevoel gaf: de schaar, die al die jaren rechts in de bestekla heeft gelegen, heb ik de avond dat hij vertrokken was naar links verplaatst. Dat gaf echt een enorm bevrijdend gevoel.
hahaha, goede CaroMamaVan, precies dit werkte ook goed voor mij! Doe iets waar jij blij van wordt Winterbloem of iets wat gewoon een beetje lekker dwars voelt, hoe klein of gek ook. Ik hing een vogelhuisje en een insectenhotel op in de tuin, super suf, maar hij had daar een hekel aan en ik werd er juist heel blij van ☺️. Idem-dito met de mega grote lading planten die ik overal in huis neer heb gezet.
Pik zijn helft van de kledingkast in, koop heerlijke verzorgingsproducten voor jezelf en geef die een mooie plek in je badkamerkastje waarin nu ineens veel meer plek voor jouw spulletjes is. De kleinste dingetjes kunnen soms een enorm verschil maken.
En ook ik neus regelmatig even in de kringloop (waar hij overigens ook zijn neus voor ophaalde), juist klusprojectjes zijn ideaal want dan heb je ook meteen iets om handen en het geeft een heerlijk voldaan gevoel om zelf iets te maken en daarmee langzaam je huis weer van jou te maken.
De grotere dingen (schilderen etc), zijn bij mij ook nog niet gedaan trouwens, ondanks dat iedereen meteen begon te roepen dat ik dat moest doen omdat het dan vast veeeeeeel beter zou voelen. Het heeft echt even geduurd voordat ik daar de energie voor had en genoeg ruimte in mijn hoofd had om te bedenken wat ik precies wil (want keuzes maken zonder rekening te houden met een ander was voor mij even wennen...). Dus ik heb eerst wat kleine dingen gedaan qua styling etc die toch een groot verschil maken, de rest komt vanzelf een keer. Geef jezelf ook vooral die ruimte en tijd als je die nodig hebt. Zie het gewoon als een soort experiment, probeer zo nu en dan eens wat en kijk hoe het voelt, het hoeft niet meteen heel groots te zijn. Een schaar of kaasschaaf kan de eerste stap zijn!
Hoi allemaal, dank voor de lieve berichten weer 
Ik heb daad bij het woord gevoegd en nieuwe kussensloopjes gekocht gisteren, gewoon lekker helemaal mijn eigen zin. En afgelopen week al een bureau overgeschilderd, dat is straks ook lekker van mij. Echt heel veel veranderen heb ik nu inderdaad nog geen puf voor en zin in. Maar het beginnetje is gemaakt.
Heel herkenbaar trouwens Datdus, wat je schrijft over het niet meer durven vertrouwen van een eventuele nieuwe partner. Ik moet er totáál nog niet aan denken natuurlijk, maar precies dezelfde gedachte is bij mij ook al opgekomen; de twijfel of ik uberhaupt nog wel relatiemateriaal zou zijn. Maar ook de andere kant, dat ik juist bang ben mezelf weer totaal te verliezen. Daar ben ik zelf bij, maar ik ben iemand van intense emoties en laat mezelf daar nogal eens in meeslepen. Maar daar wordt aan gewerkt, dus hopelijk gebeurt dat niet 
Een nieuwe relatie durfde ik ook niet meer aan. Ik was vast heel slecht in het inschatten van mannen als relatiemateriaal. Nee, aan mijn lijf geen polonaise meer. Ik was er he-le-maal klaar mee.
De mannen die zich ‘aanboden’ waren te jong, te oud, alleen oppervlakkig geïnteresseerd in mijn buitenkant enzovoort dus die wees ik allemaal af. Daar had ik geen behoefte aan. Ik was immers al zó lang eenzaam geweest tijdens de relatie.
Maar er was ook die ene man, je raadt het al, ik heb er nu een relatie mee. Hij heeft mij het tempo laten bepalen. Dat was heel belangrijk voor mij. Zelf was hij al verdacht lang single, daar moest iets mis mee zijn maar naar eigen zeggen was hij kritisch. Liever geen relatie dan een slechte!
Mijn ex kon niet alleen zijn en was daarom bij mij (tot hij nieuwe schoenen had natuurlijk). Heeft hij ook zo toegegeven. Heel erg naar natuurlijk. Wat een verademing als iemand dan bij je is omdat hij specifiek jou leuk vindt! Dat je hetzelfde leuk vindt, niks compromissen nodig. Een hele diepe vriendschap ligt aan de basis van onze relatie.
Hoe is het met iedereen?
De huizenmarkt, daar maak ik me wel zorgen over. De prijzen rijzen de pan uit en iets betaalbaars vinden wordt steeds moeilijker.
Bij familie intrekken gaat niet, wonen te ver weg. Huurappartementen staan wel leeg, maar €1000 per maand (excl gwl, vve) past niet binnen budget.
Daar maak ik me zorgen over, al hoop ik dat het straks, als het echt nodig is, snel goed komt.
Ouderschapsplan is zo goed als rond.
KA is ook berekend. Nu huis en financiën.
Noopes schreef op 18-09-2021 om 11:57:
Hoe is het met iedereen?
De huizenmarkt, daar maak ik me wel zorgen over. De prijzen rijzen de pan uit en iets betaalbaars vinden wordt steeds moeilijker.
Bij familie intrekken gaat niet, wonen te ver weg. Huurappartementen staan wel leeg, maar €1000 per maand (excl gwl, vve) past niet binnen budget.
Daar maak ik me zorgen over, al hoop ik dat het straks, als het echt nodig is, snel goed komt.
Ouderschapsplan is zo goed als rond.
KA is ook berekend. Nu huis en financiën.
Hoi Noopes, sta je ingeschreven bij de woningbouw toevallig daar gaat niet altijd alles op looptijd maar ook via loting? Ex heeft daar vrij snel een woning gevonden. Al betaalt hij voor zijn appartement bijna evenveel als ik voor het huis hier, het is echt belachelijk op het moment. Aan de andere kant, ik zit op een oeroud huurcontract dus voor dit huis zou je als nieuwe huurder ook al snel honderden euro's meer betalen per maand. Ik hoop met je mee dat het snel goedkomt straks
Hier kabbelt alles een beetje voort op het moment. We wonen nog steeds in 1 huis maar begin oktober is de sleuteloverdracht en dan zal het wel snel gaan. Daar kijk ik wel tegenop, dat gaat wel zwaar worden denk ik. Probeer wel zoveel mogelijk leuke dingen alvast een beetje vooruit te plannen ook. En de afgelopen weken heb ik al zoveel mensen gezien en afspraken gehad, ik denk dat het meer was dan in de afgelopen 2 jaar bij elkaar haha. Maar ja, probeer mezelf maar zoveel mogelijk bezig te houden.
Winterbloem, ik sta bij de particuliere huursector en de makelaars ingeschreven. Woningbouw alleen voor het plus-deel, voor sociaal kom ik niet in aanmerking.
Nog even voor jou! Dat gaat snel. Fijn dat je veel afspraken hebt gehad en ook voldoende gepland hebt. Afleiding lijkt me zeer welkom straks.
Ga je in huis ook dingen anders inrichten?
Op dit moment nog niet, maar denk er wel over misschien de slaapkamer een likje verf te geven ofzo. Wil ook niet teveel in het huis stoppen op dit moment, mocht ik volgend jaar misschien besluiten dat ik toch wil verhuizen. (Hier ook geen recht op sociaal, maar wel een flinke wachttijd/inschrijftijd al opgebouwd dus in dat opzicht zou het snel kunnen gaan als ik toch vertrek)
Pffft heb het even heel zwaar op het moment. Heb net van onze jaren samen allemaal foto's voor ex uitgezocht en op schijf gezet zodat hij ze ook heeft. Dat was even heel confronterend en ik ben weer helemaal van slag. Bij iedere foto de gedachte 'zie je zo hoorde het voor altijd te blijven' en 'kijk dan hoe gelukkig we waren'. Wat is liefdesverdriet toch ontzettend klote 