Zo lusteloos
Zoals de titel al zegt, ik voel me vaak zo lusteloos. Dan hang ik op de bank met mijn telefoon en kom er bijna niet vanaf. Het hoogst noodzakelijke, maar voel me verder zo moe, gewoon geen puf om iets te doen.
Er lekt zeker energie weg, al jaren gedoe met ex, jeugdzorg, 24/7 de kinderen, labeltjes bij kinderen, burnout gehad en binnenkort weer naar de rechtbank.
Maar... als ik me eenmaal omhoog heis en ik zet door met wat ik doen moet, dan kan ik het toch wel. Ik val niet om, val niet in slaap en dat doet me dus twijfelen hoe dat nou zit met die moeheid.
Voor mijn menstruatie heb ik dan vaak wel weer energie en zin om dingen de doen om daarna weer in te zakken.
Ik erger me eraan, hobby's kom ik niet aan toe, zou meer met de kinderen willen doen, huishouden en noem maar op. Vaak voelt alles als een opgave. Standje overleven.
Heeft iemand hier ervaring mee? Herkenning en wat heb je er mee gedaan?
Ik weet het niet zo goed meer, misschien eens bloed prikken ? / de overgang? / Anti depressiva? / Scherm verslaafd? / Of gewoon maar accepteren dat het leven veel energie kost en hopen op betere tijden?
Hoop dat jullie adviezen hebben, want ik loop er behoorlijk tegenaan. Sparren kan ook al fijn zijn natuurlijk.
Ik herken heel goed wat je schrijft, zeker in combinatie met rechtbank bezoekjes. Toen er nog een OTS was bij ons was dit jaarlijks maar uiteindelijk werd dit vaker omdat ik zelf in beroep gegaan ben. En elke keer was ik echt weken van slag van te voren en moest ik echt een paar dagen daarna bijkomen.
En die burnout, tja, die steekt bij mij ook nog steeds als het te druk is zn hoofd om de hoek om te waarschuwen dat die op de loer ligt. En om het allemaal nog makkelijker te maken lijken de klachten van een depressie en burnout echt best wel veel op elkaar...
Ik zou beginnen met de POH. En als je in de buurt woont kunnen we als je dat wilt en het weer het toe laat ergens een keertje een kopje koffie of thee gaan drinken op een terrasje in de zon, de deur uit voor iets gezelligs doet een mens over het algemeen alleen maar goed!
Ik herken het na een periode van veel stress en zorgen. Bij mij is de remedie bewegen. Hardlopen of iets anders waarbij ik niet kan nadenken maar focus moet hebben op wat ik doe.
Ik doe dit ook met mijn kleine kinderen die bijv op de (loop)fiets meegaan als ik ga hardlopen. Liever doe ik een rondje alleen, maar ik begrijp dat dat lastig is bij jou.
Het is, denk ik, vooral dat ik uit mijn hoofd moet gaan en dat kan denk ik ook met handwerken of iets anders creatiefs.
Ik ben hiermee gestart nadat ik mijn bloed heb laten checken overigens, dat is altijd een goed idee om eea uit te sluiten.
Ik heb in het verleden ook een burn-out gehad en toen heb ik ook gemerkt dat juist bewegen weer energie geeft. Dat kan ook wandelen zijn of wat je ook maar fijn vindt.
Ik vraag me n.a.v. jou verhaal en eerdere topics wel af of er ruimte is voor jezelf en of je op iemand kunt terugvallen.
Kun je een uurtje vrijmaken om te sporten bijvoorbeeld of om iets voor jezelf te doen? Organiseer dat omwille van je eigen (mentale) gezondheid
Ellori schreef op 17-06-2024 om 10:27:
Ik herken heel goed wat je schrijft, zeker in combinatie met rechtbank bezoekjes. Toen er nog een OTS was bij ons was dit jaarlijks maar uiteindelijk werd dit vaker omdat ik zelf in beroep gegaan ben. En elke keer was ik echt weken van slag van te voren en moest ik echt een paar dagen daarna bijkomen.
En die burnout, tja, die steekt bij mij ook nog steeds als het te druk is zn hoofd om de hoek om te waarschuwen dat die op de loer ligt. En om het allemaal nog makkelijker te maken lijken de klachten van een depressie en burnout echt best wel veel op elkaar...
Ik zou beginnen met de POH. En als je in de buurt woont kunnen we als je dat wilt en het weer het toe laat ergens een keertje een kopje koffie of thee gaan drinken op een terrasje in de zon, de deur uit voor iets gezelligs doet een mens over het algemeen alleen maar goed!
Je kent het zie ik, die OTS is echt wel nodig, maar poe, wat kost het ook energie.
Heel lief je aanbod om een terrasje op te zoeken. Ik stuur je een pb!
Fidodido schreef op 17-06-2024 om 11:28:
Ik herken het na een periode van veel stress en zorgen. Bij mij is de remedie bewegen. Hardlopen of iets anders waarbij ik niet kan nadenken maar focus moet hebben op wat ik doe.
Ik doe dit ook met mijn kleine kinderen die bijv op de (loop)fiets meegaan als ik ga hardlopen. Liever doe ik een rondje alleen, maar ik begrijp dat dat lastig is bij jou.
Het is, denk ik, vooral dat ik uit mijn hoofd moet gaan en dat kan denk ik ook met handwerken of iets anders creatiefs.
Ik ben hiermee gestart nadat ik mijn bloed heb laten checken overigens, dat is altijd een goed idee om eea uit te sluiten.
Ik heb in het verleden ook een burn-out gehad en toen heb ik ook gemerkt dat juist bewegen weer energie geeft. Dat kan ook wandelen zijn of wat je ook maar fijn vindt.
Ik vraag me n.a.v. jou verhaal en eerdere topics wel af of er ruimte is voor jezelf en of je op iemand kunt terugvallen.
Kun je een uurtje vrijmaken om te sporten bijvoorbeeld of om iets voor jezelf te doen? Organiseer dat omwille van je eigen (mentale) gezondheid
Met de kinderen 24/7 bij mij heb ik niet heel veel tijd voor mezelf. Tenminste, ik moet het organiseren. Ze kunnen wel even alleen zijn, een uurtje zwemmen kan prima, maar dan moet ik het wel doen.
Verder heb ik mijn ouders in de buurt, maar daar moet ik het wel echt aan vragen. Ook niet teveel en niet te lang.
Ik heb een lieve vriend, daar heb ik veel steun aan en verder heb ik ook wel mensen om me heen, maar dat lost het verder niet op ofzo. Ik heb ook niet zoveel mensen om me heen nodig, dus ik denk niet dat ik het in die hoek moet zoeken.
De gedachte die steeds meer in me omgaat is, dat als de rek er al zolang uit is, zou anti depressiva helpen om weer meer in beweging te komen? Het leven weer wat luchtiger te zien? Iemand daar ervaring mee?
Ik ben niet echt somber, ben niet afgevlakt, denk niet aan de dood enzo, pieker ook niet gigantisch. Het is vooral dat lusteloze.
Evaluna schreef op 17-06-2024 om 13:42:
[..]
Ik ben niet echt somber, ben niet afgevlakt, denk niet aan de dood enzo, pieker ook niet gigantisch. Het is vooral dat lusteloze.
Laat dan zeker even je bloedwaarden controleren. Met dat koude weer van de laatste weken bouwen we ook geen vit D op terwijl de voorraad van de vorige zomer al wel op is.
Evaluna schreef op 17-06-2024 om 13:42:
[..]
Met de kinderen 24/7 bij mij heb ik niet heel veel tijd voor mezelf. Tenminste, ik moet het organiseren. Ze kunnen wel even alleen zijn, een uurtje zwemmen kan prima, maar dan moet ik het wel doen.
Verder heb ik mijn ouders in de buurt, maar daar moet ik het wel echt aan vragen. Ook niet teveel en niet te lang.
Ik heb een lieve vriend, daar heb ik veel steun aan en verder heb ik ook wel mensen om me heen, maar dat lost het verder niet op ofzo. Ik heb ook niet zoveel mensen om me heen nodig, dus ik denk niet dat ik het in die hoek moet zoeken.
De gedachte die steeds meer in me omgaat is, dat als de rek er al zolang uit is, zou anti depressiva helpen om weer meer in beweging te komen? Het leven weer wat luchtiger te zien? Iemand daar ervaring mee?
Ik ben niet echt somber, ben niet afgevlakt, denk niet aan de dood enzo, pieker ook niet gigantisch. Het is vooral dat lusteloze.
Ik weet niet hoe de band tussen je vriend en de kinderen is maar is het een optie dat hij ze bijvoorbeeld een keertje mee neemt naar de film en daarna lekker maccen ofzo? Hebben zij wat tijd om elkaar wat beter te leren kennen en kun jij even lekker in bad of juist even lekker de boel de boel laten en wel even een uurtje slapen of er zelf ook juist even lekker op uit gaan.
Er draaien een heleboel leuke kinderfilms op dit moment, binnestebuiten 2, verschrikkelijke ikke 4, Fantasievriendjes. Staat overigens allemaal ook bij mij op mn lijstje om te gaan kijken 
.
Dat is een goed idee! De kinderen vinden dat zeker gezellig en vriend ook. Leuk voor het weekend.
Het is ook gewoon gedoe en geregel allemaal. Jeugdzorg mailde, waarschijnlijk heeft ze vader aan de lijn gehad, want ze zit te jagen. Er moet weer een nieuwe afspraak met vader / dochter komen. Aan mij om het te regelen met therapeut, dus therapeut geappt.
Andere dochter met labeltje zat er doorheen, alles op rood, ik bellen met de juf, maar die was in overleg, toch maar mailen, ook gelukt.
Afspraken veranderd ten goede voor dochter, maar weer error, want het is veranderd, aarggghhh
Het is een schat van een kind hoor, maar ik kon haar niet bereiken. Zij zichzelf ook niet vertelde ze later....
Binnenkort kennismaking middelbare school, weer spannend, en dan nog even vertellen dat ze een uitnodiging van de rechter heeft gehad voor het eerst.
En zo rijgen de dagen zich aan een.
Nog anderhalve week, dan heb ik voor de schoolvakantie 2 weken vrij, daar kijk ik wel erg naar uit.
Evaluna schreef op 17-06-2024 om 23:03:
Dat is een goed idee! De kinderen vinden dat zeker gezellig en vriend ook. Leuk voor het weekend.
Het is ook gewoon gedoe en geregel allemaal. Jeugdzorg mailde, waarschijnlijk heeft ze vader aan de lijn gehad, want ze zit te jagen. Er moet weer een nieuwe afspraak met vader / dochter komen. Aan mij om het te regelen met therapeut, dus therapeut geappt.
Andere dochter met labeltje zat er doorheen, alles op rood, ik bellen met de juf, maar die was in overleg, toch maar mailen, ook gelukt.
Afspraken veranderd ten goede voor dochter, maar weer error, want het is veranderd, aarggghhh
Het is een schat van een kind hoor, maar ik kon haar niet bereiken. Zij zichzelf ook niet vertelde ze later....
Binnenkort kennismaking middelbare school, weer spannend, en dan nog even vertellen dat ze een uitnodiging van de rechter heeft gehad voor het eerst.
En zo rijgen de dagen zich aan een.
Nog anderhalve week, dan heb ik voor de schoolvakantie 2 weken vrij, daar kijk ik wel erg naar uit.
Het klinkt ook als enorm gedoe allemaal! Wel fijn dat je straks even vrij bent, en de kinderen dan nog niet, goed moment om echt even wat dingen voor jezelf te doen. Ik las in een eerder bericht van je trouwens dat je aangeeft niet zoveel mensen om je heen nodig te hebben. Ik heb dat ook, maar soms kan een onverwachts gesprek met iemand(oud of nieuw) voor mij wel precies de energie-injectie zijn die ik nodig heb. Net even dat gesprek in een koffietentje met iemand die ik nog niet kende, of die kennis die ik niet zoveel spreek maar die wel altijd een bijzondere visie op de dingen heeft. Langdurig met veel gezeik moeten dealen kan er ook wel eens voor zorgen dat je je sociaal wat afsluit.