Zo lusteloos
Zoals de titel al zegt, ik voel me vaak zo lusteloos. Dan hang ik op de bank met mijn telefoon en kom er bijna niet vanaf. Het hoogst noodzakelijke, maar voel me verder zo moe, gewoon geen puf om iets te doen.
Er lekt zeker energie weg, al jaren gedoe met ex, jeugdzorg, 24/7 de kinderen, labeltjes bij kinderen, burnout gehad en binnenkort weer naar de rechtbank.
Maar... als ik me eenmaal omhoog heis en ik zet door met wat ik doen moet, dan kan ik het toch wel. Ik val niet om, val niet in slaap en dat doet me dus twijfelen hoe dat nou zit met die moeheid.
Voor mijn menstruatie heb ik dan vaak wel weer energie en zin om dingen de doen om daarna weer in te zakken.
Ik erger me eraan, hobby's kom ik niet aan toe, zou meer met de kinderen willen doen, huishouden en noem maar op. Vaak voelt alles als een opgave. Standje overleven.
Heeft iemand hier ervaring mee? Herkenning en wat heb je er mee gedaan?
Ik weet het niet zo goed meer, misschien eens bloed prikken ? / de overgang? / Anti depressiva? / Scherm verslaafd? / Of gewoon maar accepteren dat het leven veel energie kost en hopen op betere tijden?
Hoop dat jullie adviezen hebben, want ik loop er behoorlijk tegenaan. Sparren kan ook al fijn zijn natuurlijk.
Leven kost energie ja, maar energie gebruiken levert weer energie op. Ongebruikte energie sleept alle energie mee. En het hoeft niet meteen groots. Voorbereiding om de marathon te lopen is niet raadzaam, dan stop je al voor je begint waarschijnlijk (ik wel dus) Gewoon een wandelingetje om te beginnen, en dan overmorgen weer een. Dit is maar een voorbeeld van klein beginnen. Zoals je als je vroeger puzzels van 4000 stukjes legde, je nu rustig begint met 500 stukjes. Maak het overzichtelijk. Kook eens iets anders, als je dat leuk vindt, zonder dat je daarvoor 20 ingrediënten moet kopen die nog niet in je kast staan.
En wachten op betere tijden? Gaat waarschijnlijk niet lukken, zoals ik al zei, energie gebruiken levert energie. Gebruik je hem niet dan gaat die energie die er nog was, ook zitten wachten tot jij eens iets gaat doen, en dan gebeurt er niks. Maar iedere dag een naaldje breien zorgt toch voor een trui in het jaar.
Wie is er of zijn er voor jou? Om je zorgen mee te delen, om mee te sparren, om je hart te luchten, .... om vulzelfmaarin. Wie zorgt er voor jou? Bij wie kan je terecht?
Weet je het niet of zijn die mensen er niet, dan zou een eerste stap kunnen zijn om dit met je huisarts of POH te bespreken.
Hoe gaat het met slapen?
Is die burnout echt over of hoop je dat vooral? Herken je dit gedrag/deze situatie van eerdere aanloop-naar-rechtszaak? Hoe lukt het om jezelf toch te motiveren dingen te doen? (want je beschrijft dat het soms lukt)
Ik weet niet. Het is misschien het gevoel dat je geleefd wordt en niet vanuit je eigen kracht leeft maar eerder doet wat je moet doen; wat van je verwacht wordt.
We zitten allemaal in een systeem opgesloten; het is steeds moeilijker om tevreden over jezelf te zijn.
Herken het wel, maar wat Nlies zegt klopt wel. Toch 'gewoon' in beweging komen. Rondje lopen, even in de tuin bezig gaan enz. Daardoor komt er weer energie bij.
Maar ik hoor ook collega's er over, die ook wel actief zijn, dat ze ook steeds moe zijn. Te jong voor de overgang (wat natuurlijk wel kan) maar 's avonds niet vooruit te branden zijn.
is een lichamelijke oorzaak al uitgesloten? Vitamine D of B12 te kort of laag kunnen dit effect ook hebben of versterken.
Ik herken het wel, ik vind het klinken alsof je echt enorm veel op je bordje hebt gekregen de afgelopen jaren, niet zo gek dat je op overlevingsstand staat. Ik pik er even uit en dat is het scherm. Het klinkt alsof er niet zoveel leuks in je leven is, en op je telefoon hangen is eigenlijk ook niet echt leuk en ontspannend, meer verdovend. Is er iets wat je vroeger echt leuk vond, waar je nog van weet dat je er plezier en energie van kreeg? Ik heb de afgelopen maanden geprobeerd om het op mijn telefoon staren op de bank te vervangen met een creatieve hobby van vroeger. Eerst gewoon tien minuutjes per dag, nu steeds langer en ik merk dat ik er ook weer wat beter in word en mooie dingen maak. Het is iets kleins maar het geeft wel echt gevoel van bevrediging aan het einde van de dag. Wel merkte ik dat het echt oefenen is om je aandacht weer langdurig op iets analoogs te richten, het is het wel waard!
Oh en wellicht suikerconsumptie/koolhydraten eens checken? Als ik veel stress heb heb ik de neiging te veel te snoepen, en op gegeven moment ging mijn bloedsuikerspiegel echt alle kanten op. Daar word je ook echt enorm sloom en lusteloos van. Hoe is je eetpatroon, eet je voldoende eiwitten, groente en fruit en gezonde vetten?
Ysenda schreef op 17-06-2024 om 07:18:
is een lichamelijke oorzaak al uitgesloten? Vitamine D of B12 te kort of laag kunnen dit effect ook hebben of versterken.
Dit.
Ik voelde me ook zoals jij en uit bloedonderzoek bleek dat mijn schildklier veel te traag werkte en mijn vitamine D veel te laag was. Daardoor was ik enorm moe en lusteloos. Ik zou zeker ook dit soort lichamelijke oorzaken uitzoeken.
Sterkte hoor! 'Standje overleven' is niet fijn
Als ik lees wat jij mee maakt is het geen wonder dat jij moe bent.
Het is super knap hoe je het doet !
waar krijg jij zelf ontspanning van ?
Wie zorgt er eens voor jou ?
En huisarts om bloed te onderzoeken of lichamelijk uit te sluiten is altijd een goed idee
Fijn dat er toch herkenning is. Ik herken het wel van eerdere rechtszaken. Het is alleen jammer dat er zo vaak wat is. Als het een keer per jaar is, of eens in de 5 jaar dan is daar overheen te komen, maar afgelopen jaar ben ik er echt tig keer geweest. Het is iets waar ik toch mee moet dealen.
Merk dat ik mezelf misschien ook teveel vergoeilijk, dat het zwaar is en logisch en dat ik best op de bank mag zitten. Het is ook wel veel en loop al bijna 10 jaar op standje "even doorbijten" .
Maar dit is toch hoe het is.
Ik hou wel van handwerken. Dochter is aan het haken, misschien dat ik zoiets opzoek. Iets nieuws, iets leuks en dan doorzetten. Iedere dag een stukje.
Roos55 schreef op 17-06-2024 om 08:54:
Als ik lees wat jij mee maakt is het geen wonder dat jij moe bent.
Het is super knap hoe je het doet !
waar krijg jij zelf ontspanning van ?
Dit hou ik mezelf ook voor en dat ik best lief voor mezelf mag zijn. Maar lief zijn en lusteloos op mijn telefoon hangen blijken twee verschillende dingen te zijn.
Muziek maken hou ik ook van, eens in de week oefenen we, maar verder kom ik niet meer. De lol is overal een beetje af. De puf / de zin om er aan te beginnen.
Maar is het lusteloos of een stap erger
Depressie ?
Bij lusteloos geef je andere adviezen dan bij een depressie
Ik denk dat huisarts toch een goede optie is