Zo geen zin in Kerst
Ben net een paar maanden bezig met een nieuwe therapie wegens een persoonlijkheidsstoornis door een narcistische moeder, depressies en een jeugdtrauma. Ik heb jaren geleden contact verbroken met mijn ouders, en daarmee ook de rest van die familie.
Contact met schoonfamilie is matig. Omdat er geen schoonouders meer zijn (dit jaar voor het eerst) wordt er ook niks gevierd. Wat ik op zich helemaal prima vind.
En kerst is bij uitstek een familiefeest. Dan zijn eventuele vrienden waar ik normaal gesproken op terug kan vallen druk. En mijn ervaring is dat ik me dan erg alleen voel.
Normaal trek ik de kerstdagen al slecht wegens herbelevingen uit mijn jeugd (altijd ruzie en gedoe met de feestdagen en ik kreeg daar meestal de schuld van). Ik had jaren voordat ik geen contact meer met familie had dat ik om die reden geen kerst vierde (ik trok het niet meer).
Maar nu ben ik al spontaan in janken uitgebarsten omdat de eerste kerstbomen alweer gespot zijn.
Dit jaar zal zwaarder vallen wegens meerdere recente sterfgevallen, en dus die therapie die me nu even helemaal uit evenwicht heeft.
Ik wilde net dit ook met mijn therapeut bespreken, maar die is voorlopig ziek sinds deze week. Omdat ik meerdere behandelaars heb wordt er wel gekeken naar een oplossing, maar of dat lukt? Ook daar is een personeelstekort.
Er zijn vast mensen die Kerst ook niks vinden, om wat voor reden dan ook.
Wij gaan als gezin meestal wel iets leuks doen op de dagen zelf, dat is ook het probleem niet. Het is mijn gevoel van neerslachtigheid die nu ineens te erg op me drukt.
Blij dat ik dit topic heb gevonden. Heb zelf ook een hekel aan kerst, vroeger religieus opgevoed, mochten geen kerstboom, was heidens… later na overlijden moeder was het helemaal een drama… met kerst wordt het zo ingewreven wat je niet hebt, “niemand mag met kerst alleen zijn”… kerst muziek op de radio: marteling… gelukkig nu een vriend die het ook niks vindt. Opgelegde sociale druk. Ga ik mezelf niet meer aandoen.
Kerst is geen Kerst, het is een groot massaal vreetfeest geworden.
Kerst is voor mij totaal verpest,door mijn verleden.
Wat doe ik met deze dagen, niks, helemaal niks.
Alleen doe ik,wat ik leuk vind,al was het opruimen van kasten en derg
Kerst vind ik ook deprimerend en een grote anticlimax als het eenmaal zo ver is. Want op de dag zelf valt er niets te doen dan hangen en eten. Het idee van een lichtfeest vind ik op zich nog wel mooi maar het is helaas gekaapt door het geloof, ooit, paar eeuwen geleden. Gelukkig gaat het weer voorbij. Nadeel is dat het dan een jaar later weer moet.
Zorroo schreef op 17-12-2024 om 23:01:
Kerst vind ik ook deprimerend en een grote anticlimax als het eenmaal zo ver is. Want op de dag zelf valt er niets te doen dan hangen en eten.
Nou dit inderdaad. Ik vind kerst ook echt vreselijk daardoor. Tegenwoordig kun je gelukkig met kerst evt wel iets meer dan vroeger, maar dat gehang geeft me zo'n opgesloten gevoel en het is echt een soort jeugdtrauma van me, geloof ik.
ik zou alleen 2e kerstdag iets gepland hebben maar dat heb ik afgezegd. Spelen meerdere dingen en ik wil mezelf beschermen daartegen. Dus ik heb afgezegd, werd niet leuk op gereageerd door degene waar ik naartoe zou gaan, maar dat is haar probleem.
Ik heb dus 2 rustige dagen, heerlijk. Heb het ook best druk gehad met werk dus nu een soort extra weekend doordeweeks 
Ik vind kerst&oud en nieuw wel heel erg leuk, maar vanwege mijn eenzaamheid echt vreselijk. Met Kerst ben ik bij familie. Dat is nog prima, maar weer niet met aanhang. Ik zou dat zo graag eens anders willen zien. Oud en Nieuw is helemaal vreselijk. Een aantal jaar heb ik geprobeerd om iets te doen met anderen, maar dat is me niet goed bevallen.
Dit jaar ga ik voor het eerst bewust kiezen om gewoon alleen thuis te blijven. Geen druk, naar bed wanneer ik wil en kijken wat ik wil.
Ik ben ZO blij dat ik dit topic heb gevonden ♥️
Ik vind Kerst en O&N echt steeds vreselijker worden. Grotendeels omdat ik een piepkleine familie heb, met 1 nog levende ouder (ook echt op leeftijd) met flinke psychische problemen en een sibling met een burn-out. Ouder wil alleen nog contact met mij. Dus kerstviering is uitgesmeerd over twee dagen. Iedereen kijkt naar mij om het te regelen, incl koken etc.
Vroeger vierde we minstens 1 kerstdag met vrienden. Idem O&N. Maar na allerlei scheidingen en nieuwe relaties soms met nieuw samengestelde gezinnen is dat gestopt.
Dus voor het eerst in jaren heb ik ook geen idee wat te doen met O&N. Ik wil mijn (net wèèr geopereerde) kat perse niet alleen thuis laten of zelf thuis zijn ivm super heftig vuurwerk bij mij in de straat. Maar ja.. wat dan?
Echt wat mij betreft dikke fast forward naar 5 januari 😅
Ik ben wel heel blij om te lezen dat ik niet de enige ben die hiermee zit!!
ik ben vanmorgen nog naar de kerk geweest, maar ondanks mijn geloof kan ik niet echt blij worden van de kerstdagen zelf. Het is wat gehang en wat gevreet.En mijn ouders heel erg missen, die zijn overleden.
Ik begrijp echt niet wat mensen er leuk aan vinden. Zelfs de nickname Kerst bleef over toen ik een naam zocht...
Enigste voordeel is dat ik niks moet.
Oud en nieuw heb ik ook nooit begrepen.
Het is weer achter de rug! 
Nu alleen nog oud en nieuw. Dat vind ik persoonlijk veel leuker.
Atalanta schreef op 18-11-2022 om 17:54:
We hebben altijd de traditie gehad om weg te gaan met Kerst (meestal in Nederland of net over de grens).
Dat is financieel nu niet haalbaar. Afgelopen twee jaar kon het niet (corona en een zieke schoonvader).
Dus dat speel ook weer mee.
Maar een nieuwe traditie is een goed idee.
Wat me vooral zwaar valt is dat iedereen het zo gezellig lijkt te hebben en ik kerst echt nooit gezellig heb gevonden en dat mensen dat niet altijd begrijpen. Ik weet ook dat er veel schone schijn is hoor, maar dat ik moet janken van de kerstboom in huis aan de overkant geeft wel een beetje weer hoe het gaat met me. Kut dus.
Emdr therapie voor de trauma's die je hebt opgelopen?
Ook omdat je kinderen en een gezin hebt lijkt het mij heel prettig om dit om te kunnen buigen naar iets positiefs, en er jullie speciale traditie van kunnen maken. Ook, omdat je je kinderen juist die andere beleving gunt.
Ik vind het wel heel verdrietig voor je dat deze tijd zo zwaar op jou drukt. Hoop dat het je lukt nieuwe positieve herinneringen te kunnen maken met je eigen gezin en dat je trauma's je leven niet meer beinvloeden.