Zo geen zin in Kerst
Ben net een paar maanden bezig met een nieuwe therapie wegens een persoonlijkheidsstoornis door een narcistische moeder, depressies en een jeugdtrauma. Ik heb jaren geleden contact verbroken met mijn ouders, en daarmee ook de rest van die familie.
Contact met schoonfamilie is matig. Omdat er geen schoonouders meer zijn (dit jaar voor het eerst) wordt er ook niks gevierd. Wat ik op zich helemaal prima vind.
En kerst is bij uitstek een familiefeest. Dan zijn eventuele vrienden waar ik normaal gesproken op terug kan vallen druk. En mijn ervaring is dat ik me dan erg alleen voel.
Normaal trek ik de kerstdagen al slecht wegens herbelevingen uit mijn jeugd (altijd ruzie en gedoe met de feestdagen en ik kreeg daar meestal de schuld van). Ik had jaren voordat ik geen contact meer met familie had dat ik om die reden geen kerst vierde (ik trok het niet meer).
Maar nu ben ik al spontaan in janken uitgebarsten omdat de eerste kerstbomen alweer gespot zijn.
Dit jaar zal zwaarder vallen wegens meerdere recente sterfgevallen, en dus die therapie die me nu even helemaal uit evenwicht heeft.
Ik wilde net dit ook met mijn therapeut bespreken, maar die is voorlopig ziek sinds deze week. Omdat ik meerdere behandelaars heb wordt er wel gekeken naar een oplossing, maar of dat lukt? Ook daar is een personeelstekort.
Er zijn vast mensen die Kerst ook niks vinden, om wat voor reden dan ook.
Wij gaan als gezin meestal wel iets leuks doen op de dagen zelf, dat is ook het probleem niet. Het is mijn gevoel van neerslachtigheid die nu ineens te erg op me drukt.
Nog vijf weken en het is 5 januari... 
De eerste uitnodiging voor een borrel/etentje bij familie is alweer binnen. Het is zo'n opzit gedoe, iedereen in nette kleren en mensen waar ik weinig mee heb. Moet ik me ook weer gaan afvragen wat ik in godsnaam aan moet doen. Echt niet dat ik wat nieuws ga kopen.
Wat ik nog een tandje erger vind is oud en nieuw. Ik zou dat inmiddels het liefst gewoon over slaan maar man vindt het zo gezellig.
Daddy_gijs schreef op 01-12-2022 om 19:35:
Nog vijf weken en het is 5 januari...
Nog beter
Sterkte, TO! Gelukkig is het over een paar weken alweer voorbij. De kerst gaat voor mij nog wel, ik heb er nooit zin in, maar uiteindelijk is het toch nog wel gezellig. Aan oud en nieuw heb ik pas echt een hekel. Superlang opblijven terwijl het al aan het einde van de middag donker is. En als we dan bij anderen zijn (wat mijn man altijd leuk vindt), dat iedereen dan naar buiten gaat na 12 uur in de kou en mist en dan pas om 4 uur in bed liggen. Vroeger was het nog leuk als we gingen stappen, maar tegenwoordig vind ik er geen #%@$# meer aan.
Gelukkig vind ik oud en nieuw altijd wel leuk. We vieren dat met een vast stel die ook begrip hebben voor het feit dat ik het tot 12 uur niet trek en in de avond een uurtje nog ga slapen. Zonder hen zou ik het ook een klotefeest vinden.
Dorestad schreef op 19-11-2022 om 21:15:
[..]
Wij doen met kerst echt nooit aan cadeautjes, we eten bijna altijd stamppot boerenkool waarbij de kool uit tuin ouders komt.
Was bij mn pa (zaliger) ook altijd favoriet. Tweede kerstdag boerenkool met worst en spekjes. Daar deed je hem, ook op andere dagen hoor, altijd een groot plezier mee. En daarna een lekker toetje, iets met ijs meestal.
Ik begrijp dat gedoe over Kerst nooit zo goed. Als je er niets aan vindt, doe je er toch gewoon niets aan? Ik snap niet dat mensen zichzelf dan van alles laten opleggen. Je moet niet hè, je mag.
Voor mij is deze tijd van het jaar altijd dubbel. Ik heb een leuke familie, dus vind samen tijd doorbrengen met de kerstdagen wel gezellig. Maar het is ook de tijd van het jaar waarin we ons dochtertje zijn verloren en dat weegt altijd even extra zwaar in deze dagen.
Oud en Nieuw vind ik dan weer echt geen ruk aan. Ik word daar altijd nostalgisch en verdrietig van. Weer een jaar achter de rug zonder degene die ik het allerallerallerliefste had willen houden en weer zo'n jaar voor de boeg, weer een jaar zoals ik het nooit voor me had gezien en de wetenschap dat dat nooit anders wordt. Daar heb ik de rest van het jaar niet zoveel last van en dan ben ik prima tevreden en gelukkig, maar Oud en Nieuw vind ik kut. Dus dan ga ik ook geen feest vieren. Geen zin in, dus ik doe het niet. Zo simpel is het.
Nera schreef op 01-12-2022 om 19:57:
De eerste uitnodiging voor een borrel/etentje bij familie is alweer binnen. Het is zo'n opzit gedoe, iedereen in nette kleren en mensen waar ik weinig mee heb. Moet ik me ook weer gaan afvragen wat ik in godsnaam aan moet doen. Echt niet dat ik wat nieuws ga kopen.
Wat ik nog een tandje erger vind is oud en nieuw. Ik zou dat inmiddels het liefst gewoon over slaan maar man vindt het zo gezellig.
Het is een uitnodiging, geen bevel, je kunt ook bedanken.
'Bedankt voor de uitnodiging maar wij komen niet we hebben andere plannen.' Gaan ze door over wat je dan gaat doen houd je het vaag: o wat gezelligs, of je kletst gelijk door over een stokpaardje van de ander.
Ysenda schreef op 07-12-2022 om 10:22:
[..]
Het is een uitnodiging, geen bevel, je kunt ook bedanken.
'Bedankt voor de uitnodiging maar wij komen niet we hebben andere plannen.' Gaan ze door over wat je dan gaat doen houd je het vaag: o wat gezelligs, of je kletst gelijk door over een stokpaardje van de ander.
Je hebt dan ook altijd mensen die door blijven vragen ; “ vertel nou, doe niet zo flauw/ lekker gezellig dat je dat niet eens wilt vertellen “. Ik wou dat ik daar adremme antwoorden op had maar op dat moment weet ik gewoon niks ( maar hoor je ws wel aan m’n stem dat ik geen zin heb in al die vragen )/ het voelt als verantwoording.
Je gaat toch ook niet vertellen dat je niet komt omdat je andere plannen hebt als je geen plannen hebt? Zou niet weten waarom je niet gewoon eerlijk antwoord kunt geven.
Bedankt voor de uitnodiging, maar ik kom niet. Waarom niet? Omdat ik me er enorm op verheug om deze dagen in m'n pyjama thuis op de bank te zitten. Of omdat ik niet van Kerst hou en liever thuis blijf. Ik begrijp dat eromheen gedraai gewoon niet zo goed. Maar goed, ik voel ook niet de noodzaak me te verantwoorden als ik bedank voor een uitnodiging. Dat is gewoon mijn goed recht. En andersom geldt dat net zo. Ik vind het prima als iemand niet wil ingaan op een uitnodiging van mij.
Het ligt er ook aan van wie de uitnodiging komt. Bijvoorbeeld als je een zus hebt die altijd drama's maakt dan levert het minder gezeik op om wel te gaan dan af te zeggen.
Duufje schreef op 07-12-2022 om 10:01:
Ik begrijp dat gedoe over Kerst nooit zo goed. Als je er niets aan vindt, doe je er toch gewoon niets aan? Ik snap niet dat mensen zichzelf dan van alles laten opleggen. Je moet niet hè, je mag.
Je naaste familie afslaan voor kerst zoals je ouders bijvoorbeeld ligt niet zo eenvoudig hoor. Het wordt ons niet in dank afgenomen.
Sterkte voor je in deze tijd ❤️
Ysenda schreef op 07-12-2022 om 10:22:
[..]
Het is een uitnodiging, geen bevel, je kunt ook bedanken.
'Bedankt voor de uitnodiging maar wij komen niet we hebben andere plannen.' Gaan ze door over wat je dan gaat doen houd je het vaag: o wat gezelligs, of je kletst gelijk door over een stokpaardje van de ander.
Ik kan zeggen dat ik niet wil en dan gaan we ook niet. Maar het is de familie van man. En ik zeg al zo vaak dat ik niet mee wil naar een verjaardag daar, dus nu gaan we dan maar een keer wel. Het kan nou eenmaal niet altijd om mij draaien.
alhambra schreef op 07-12-2022 om 12:07:
Het ligt er ook aan van wie de uitnodiging komt. Bijvoorbeeld als je een zus hebt die altijd drama's maakt dan levert het minder gezeik op om wel te gaan dan af te zeggen.
Dit idd. Bij mijn moeder moet er een smoes komen. Anders snapt ze er niks van. Bij een van mijn beste vriendinnen moet ik juist niet zeggen dat ik iets anders heb. Dan wil ze weten wat en komt ze met oplossingen: schuiven met de planning, samen mijn 'iets' gaan doen, haar plan aanpassen zodat ik toch mee kan. Eigenlijk heel attent, aangezien ik eigenlijk aangeef dat ik graag zou willen, maar helaas helaas niet kan. Dus ik kan beter zeggen; nee, ik heb daar geen zin in, ik wil een middagje netflixen en lekker niks. Alhoewel ik daar ook wel eens als antwoord heb gekregen 'leuk! Ik kom ook!' 😒
Een hekel aan kerst/feestdagen gaat niet alleen om worden geleefd door familie en maar "gewoon" nee zeggen. Dat is niet de reden dat ik hier schrijf. En uit de OP te halen ook niet waarom Atalanta kerst zo naar vind. En ik vind het ook naar dat dit draadje nu vooral gaat om gewoon maar nee zeggen en dat een leuke kerst een soort keuze is.
Ik heb niet echt familie, die zie ik namelijk al jaren niet meer. Voor mij een beetje hetzelfde als dat Atalanta in de OP schrijft, heftige kerst door een hele hoop vroegere ellende.
Ik heb wel een hoop vrienden maar die gaan met de kerst naar hun familie en daardoor zit ik toch veelal alleen. Eerdere jaren heb ik veel gewerkt maar door long covid kan dat dit jaar dus niet.
Voor mij is de hele maand, tot aan 5 januari een heel nare maand. Niemand mag zogenaamd alleen zitten, je moet vooral blij zijn en gezellig in alle zoetsappigheid en met oudjaar moet je vooral dankbaar zijn voor het afgelopen jaar met alle goeds voor het nieuwe jaar.
Terwijl ik vooral hoop dat het nieuwe jaar mijn einde betekent, ook al gaat het zoveel beter met me dan jaren terug, dat is nog steeds mijn stiekeme hoop en dat maakt alleen en eenzaam waardoor ik ook echt een hekel heb aan alle "de beste wensen".