Pfff, ik sta stil
Ik hou het even een beetje vaag ivm herkenbaarheid.
Het afgelopen jaar is heel pittig geweest. Eigenlijk is het dat nog steeds. Veel stress en veel vertrouwdheden kwijtgeraakt. En ik moet nog even doorbuffelen om mijn leven weer op orde te krijgen. Maar ik heb geen puf meer. Ik voel me moe en leeg en hangerig. Kom nergens echt toe, ook niet tot dingen die ik leuk vind. De boeken die ik lees kunnen me niet meer boeien. De tv series waar ik van genoot ook niet.
Het is niet zo dat ik depressief ben, dat zeker niet. Maar wel leeg en het voelt alsof ik een beetje zweef, als een geest in mijn eigen leven. Niet geaard, een beetje afwezig, ook mentaal. Ik weet dat het ook wel weer over gaat, maar vind het toch vervelend.
Is dit herkenbaar? En wat doen jullie als jullie zo'n periode hebben? Hoe inspireren jullie jezelf? Hoe zorgen jullie voor wat meer kleur?
Ik ga binnenkort wel uit eten met een vriendin, wil een keertje naar de bios. Dat soort dingen.
Even proberen dicht bij jezelf te blijven, dus ook geen vermoeiende dingen doen, even mensen vermijden die je energie kosten.
Je nachtrust is het aller belangrijkste, een beetje gezonde voeding draagt ook bij een gezonde psychische stabiliteit, en natuurlijk dingen doen die inspiratie geven.
Ik weet natuurlijk niet wat er daadwerkelijk speelt, maar wat ik je aangeef zijn wat belangrijke basis regels, en alles staat met een goede basis en met een slechte basis kunnen dingen omvallen.
Sterkte.
Hans