Pfff, ik sta stil
Ik hou het even een beetje vaag ivm herkenbaarheid.
Het afgelopen jaar is heel pittig geweest. Eigenlijk is het dat nog steeds. Veel stress en veel vertrouwdheden kwijtgeraakt. En ik moet nog even doorbuffelen om mijn leven weer op orde te krijgen. Maar ik heb geen puf meer. Ik voel me moe en leeg en hangerig. Kom nergens echt toe, ook niet tot dingen die ik leuk vind. De boeken die ik lees kunnen me niet meer boeien. De tv series waar ik van genoot ook niet.
Het is niet zo dat ik depressief ben, dat zeker niet. Maar wel leeg en het voelt alsof ik een beetje zweef, als een geest in mijn eigen leven. Niet geaard, een beetje afwezig, ook mentaal. Ik weet dat het ook wel weer over gaat, maar vind het toch vervelend.
Is dit herkenbaar? En wat doen jullie als jullie zo'n periode hebben? Hoe inspireren jullie jezelf? Hoe zorgen jullie voor wat meer kleur?
Ik ga binnenkort wel uit eten met een vriendin, wil een keertje naar de bios. Dat soort dingen.
google maar eens op chronische stress
Misschien heb je er wat aan .
Beweeg je voldoende?
Zoniet, zou ik zorgen voor elke dag een stevige wandeling. 
Ik weet niet goed wat je eraan kunt doen. Wel herkenning. In tijden dat er lang/veel stress is schiet ik in de overlevingsstand. Dan voel ik me ook leeg en buiten m'n eigen leven staan.
Roos57 schreef op 14-09-2024 om 13:23:
google maar eens op chronische stress
Misschien heb je er wat aan .
Dat zal ik doen.
Courage schreef op 14-09-2024 om 13:27:
Beweeg je voldoende?
Zoniet, zou ik zorgen voor elke dag een stevige wandeling.
Nee, ik vind het lastig. Maar het is wel een goed idee, meer naar buiten.
Martje80 schreef op 14-09-2024 om 13:30:
Ik weet niet goed wat je eraan kunt doen. Wel herkenning. In tijden dat er lang/veel stress is schiet ik in de overlevingsstand. Dan voel ik me ook leeg en buiten m'n eigen leven staan.
Vervelend he. Ik wil wel wat meer leuke dingen doen, ook al heb ik er niet zoveel zin in.
Herriebuiten schreef op 14-09-2024 om 14:04:
[..]
Nee, ik vind het lastig. Maar het is wel een goed idee, meer naar buiten.
Het doet mij erg goed en ik herken wel iets van je gevoelens.
Courage schreef op 14-09-2024 om 14:25:
[..]
Het doet mij erg goed en ik herken wel iets van je gevoelens.
Ik hou van buiten zijn. Het is echt een goed idee. Vroeger wandelde ik veel, dat deed me goed.
Wat is er mis met stilstaan? Als je mentaal vermoeid bent, lijkt het mij heel gezond om even niet te lezen en andere cognitieve taken te verrichten. Pas ook op met je smartphone want dat is een enorme mentale bezighouder die je mentaal ongemerkt verder vermoeit. Ik zou kiezen voor de ‘minder moe’ training van Annemarieke Fleming. In het kort: Elke paar uur tussen de 15 (minimaal) en 20 (maximaal) minuten liggend rusten zonder afleidingen. Thee drinken, scrollen, lunchen, lezen: het is allemaal niet wat je onder rust dient te verstaan. Doe het in ieder geval het zesde uur nadat je bent opgestaan. Zet je gedachten op stop als je opmerkt dat die allerlei kanten opgaan. Het helpt om na te gaan waar die gedachten over gingen, maar tegelijkertijd kap je het pad af. “O ik denk weer aan situatie X op mijn werk” en dan stoppen. Een beetje mindfullness dus. En daarnaast fysiek actiever worden, als je vermoeidheid voornamelijk mentaal is. Lekker wandelen!
ToetieToover schreef op 14-09-2024 om 15:05:
Wat is er mis met stilstaan? Als je mentaal vermoeid bent, lijkt het mij heel gezond om even niet te lezen en andere cognitieve taken te verrichten. Pas ook op met je smartphone want dat is een enorme mentale bezighouder die je mentaal ongemerkt verder vermoeit. Ik zou kiezen voor de ‘minder moe’ training van Annemarieke Fleming. In het kort: Elke paar uur tussen de 15 (minimaal) en 20 (maximaal) minuten liggend rusten zonder afleidingen. Thee drinken, scrollen, lunchen, lezen: het is allemaal niet wat je onder rust dient te verstaan. Doe het in ieder geval het zesde uur nadat je bent opgestaan. Zet je gedachten op stop als je opmerkt dat die allerlei kanten opgaan. Het helpt om na te gaan waar die gedachten over gingen, maar tegelijkertijd kap je het pad af. “O ik denk weer aan situatie X op mijn werk” en dan stoppen. Een beetje mindfullness dus. En daarnaast fysiek actiever worden, als je vermoeidheid voornamelijk mentaal is. Lekker wandelen!
Dank je voor de tip, ik ga haar opzoeken.
En misschien vind je een stevige wandeling een te grote berg om overheen te kijken? Begin met 10 minuten, dat kun je vast. En langzamerhand ga je dat uitbreiden.
ToetieToover schreef op 14-09-2024 om 15:05:
Wat is er mis met stilstaan? Als je mentaal vermoeid bent, lijkt het mij heel gezond om even niet te lezen en andere cognitieve taken te verrichten. Pas ook op met je smartphone want dat is een enorme mentale bezighouder die je mentaal ongemerkt verder vermoeit. Ik zou kiezen voor de ‘minder moe’ training van Annemarieke Fleming. In het kort: Elke paar uur tussen de 15 (minimaal) en 20 (maximaal) minuten liggend rusten zonder afleidingen. Thee drinken, scrollen, lunchen, lezen: het is allemaal niet wat je onder rust dient te verstaan. Doe het in ieder geval het zesde uur nadat je bent opgestaan. Zet je gedachten op stop als je opmerkt dat die allerlei kanten opgaan. Het helpt om na te gaan waar die gedachten over gingen, maar tegelijkertijd kap je het pad af. “O ik denk weer aan situatie X op mijn werk” en dan stoppen. Een beetje mindfullness dus. En daarnaast fysiek actiever worden, als je vermoeidheid voornamelijk mentaal is. Lekker wandelen!
Dit
Goede tip, werkt echt!
Ik zou het nemen voor wat het is. Als je niet meer zit te wachten op iets in de toekomst wat de grote verbetering moet brengen, dan beleef je meer in het heden. En het heden is het enige tijdstip waarop je echt handelend kan optreden.
Probeer eens wat verschillende dingen die je nog niet eerder hebt gedaan. Kies met gesloten ogen iets uit een lijst activiteiten en ga die gewoon uitvoeren. Je krijgt dan vanzelf verschillende gevoelens en door direct te reageren zit je niet meer zo "in je hoofd".
Ja, ik herken dit. Ik kan er zelf heel slecht mee omgaan, kan heel moeilijk in dat gevoel blijven zonder te willen vluchten. Maar het enige wat mij helpt (dat voelt op dat moment niet zo, maar achteraf wel) is lief zijn voor mezelf maar wel goed voor mezelf zorgen. Dus rusten mag, maar uren doelloos doomscrollen niet. Toch naar buiten. Simpel sporten (wandelen, fietsen, even het water in, niks competitiefs of zwaars). Goed eten (hoeft niet complex, hoeft niet allemaal zelfgemaakt, maar wel voedzaam).
Herriebuiten schreef op 14-09-2024 om 14:05:
[..]
Vervelend he. Ik wil wel wat meer leuke dingen doen, ook al heb ik er niet zoveel zin in.
Heel herkenbaar. Jarenlang in gezeten. De sleutel was: zelfontwikkeling. Stress is namelijk een gevolg. De oorzaak zit hem in vaak alle blokkades die gaandeweg ontwikkelt zijn in je leven. Ik werk met jeugd al een aantal jaar en eigenlijk is dit altijd wel ergens de kern van het probleem. Als je daar niks aan doet, kan je leuke dingen doen tot je een ons weegt, maar de stress gaat niet weg. Je staat op alert, omdat er iets is wat misschien constant onderdrukt wordt. Uiteindelijk ga je dan een leeg gevoel krijgen. En stress veroorzaakt weer stress. Je systeem staat op automatische piloot. Je werkt met een ander hersendeel die weer ervoor zorgt dat de emotieregulatie minder wordt en het helder denken. Dus de cirkel moet doorbroken worden. Bewegen wordt geadviseerd, omdat dit de cortisol aanmaak kan verminderen, maar vaak is er meer nodig als je eenmaal chronische stress hebt.
https://bewegenvoorjebrein.nl/wat-doet-stress-met-onze-hersenen/