Omgaan met smalltalk/vragen/ongevraagd advies
Oke ik weet niet of de TT helemaal de lading dekt maar vind het lastig te omschrijven. Deels zoek ik herkenning, deels wil ik even m'n verhaal kwijt.
Ik was net bij de pedicure en heb het als niet zo fijn ervaren. Ik realiseer me dat dit deels aan mezelf ligt omdat ik nogal last heb van zelfbeeldproblemen en bepaalde onderwerpen liggen gevoelig, dingen zoals studie, werk, hoe ik eruitzie, en net al deze dingen kwamen ter sprake.
Er werd gevraagd wat voor werk ik doe, en ik zei dat ik momenteel in een winkel werk maar een beetje op zoek ga naar iets anders, maar nog niet precies wist wat ik wilde doen. Ze vroeg wat ik gestudeerd heb (gevoelig punt 1, want nooit iets afgemaakt) en toen ik het vertelde ging ze ongevraagd dingen voorstellen. Dingen die totaal onrealistisch zijn en waar ik nooit aangenomen zou worden (denk in de richting van: 'mijn vriendin werkt bij de Volkskrant, die kan ik weleens vragen').
Vorige keer gebeurde er ook al zoiets. Toen vroeg ze wat ik dit weekend ging doen, ik zei 'niet zoveel, ik vermaak me thuis wel', en toen ging ze me ook festivals en allerlei dingen om te doen aanraden. Bij het weggaan zei ze nota bene nog 'nou, ik zou lekker erop uit gaan dit weekend hoor!'
Punt is dat ik op dit moment met psychische klachten zit, heel weinig werk, al jaren (eigenlijk altijd) werk onder mijn niveau heb gedaan en dat ik in die zin geen 'normaal' persoon ben.
Toen ging het tot overmaat van ramp ook nog eens over hoe jong ik er wel niet uitzie, iets waar ik ook moeite mee heb omdat ik daar niet blij mee ben, maar me eerder een soort onderontwikkelde volwassene voel.
Al met al wilde ik eigenlijk dat ze zich richtte op haar werk in plaats van al dit soort vragen, smalltalk en ongevraagde adviezen.
Ik weet dat dit allemaal vast goed en gezellig bedoeld is, maar bij mij valt het helemaal verkeerd, ik vond het een naar bezoek en voel me er nu nog rot over.
Had laatst ook ongeveer hetzelfde met (nieuwe) collega's, ik raak de laatste tijd heel de tijd in gesprekken verzeild over onderwerpen die ik gewoon lastig trek.
Is dit herkenbaar voor mensen? Ging deze dame ''te ver'' of moet ik gewoon niet zo overgevoelig zijn (ja waarschijnlijk dit laatste, maar ik sta op dit moment ook op de wachtlijst voor psychische hulp in verband met onder andere sociale problemen en zelfbeeldproblemen)
Ik denk er nu over na om maar gewoon maar niet meer naar haar toe te gaan, of überhaupt niet meer dit soort dingen te doen omdat ik die smalltalk en praat met vreemden echt slecht trek. Ik ben één groot triggerpoint die mensen telkens indrukken.
Misschien kan je haar vragen stellen, zodat het gesprek over haar gaat i.p.v. over jou. Ze praten vaak maar om de tijd te vullen. Of breng zelf wat andere onderwerpen in het gesprek; b&b vol liefde, de wegwerkzaamheden in de stad, de nieuwe modetrends, etc. Het hoeft allemaal niet zo persoonlijk.
anijsblokje schreef op 24-08-2023 om 17:57:
Ik herken het een beetje, in die zin dat ik soms (vaak?) ook geen zin heb in dat soort praatjes.
Kan je het aan om haar over zichzelf te horen babbelen? Dat helpt soms ook.
Misschien zijn er onderwerpen waar je wel graag over praat - kan je het gesprek dan die kant op sturen?
Een andere optie is een nepverhaaltje verzinnen maar misschien kost dat ook teveel energie voor je. Ik verdraai soms bijvoorbeeld vakantiebestemmingen, het gezelschap waar ik mee op vakantie ga, etc.. (doe ik alleen bij kapper, schoonheidsspecialist en dat soort types - mensen waar je verder niet zoveel mee hoeft dus)
Het kan best grappig zijn om een beetje met dat soort dingen te spelen maar dat moet je wel liggen natuurlijk.
Ook goed om je te realiseren dat je in heel veel situaties echt niet alles hoeft te vertellen.
Waarom zou je dat doen? Gewoon zeggen dat je moe bent, of geen zin hebt in een praatje.of op je telefoon kijken helpt vaak ook. Echt de mensen die smalltalk doen vanuit hun werk zijn soms ook gewoon blij even niet te hoeven praten. Ik wel tenminste. Moet som 9 of 10 uur per dag praten. Erg vermoeiend. 😉
Je kan paar dingen doen
eerlijk zijn en zeggen dat geen zin heb in een praatje
Op je telefoon stoïcijns kijken
Leugentje om bestwil; keelontsteking ik kan even niet praten. Of ‘te hard gefeest ben mijn stem kwijt fluisteren’
Je kan ook vaag blijven in je antwoorden en elke vraag gewoon terugstellen. Zij is pedicure dus heeft waarschijnlijk ook niet gestudeerd. Antwoord; ben nog wat zoekende, zeg hoe ben jij eigenlijk pedicure geworden? Wat vind je zo leuk? En vervolgens elke vraag terugstellen. Of wat standaard vragen bedenken. Nou wat vind je van het weer? Hoe was je vakantie? Op wie ga je stemmen? (Laatste moet je wel aankunnen hoor. Laatst zei mijn kapster Baudet )
Maar goed ook ik ben nu ‘oplossingsgericht’ net zoals die pedicure. Die waarschijnlijk gewoon een praatje wilde maken.
Dutchgirly schreef op 24-08-2023 om 18:01:
Misschien kan je haar vragen stellen, zodat het gesprek over haar gaat i.p.v. over jou. Ze praten vaak maar om de tijd te vullen. Of breng zelf wat andere onderwerpen in het gesprek; b&b vol liefde, de wegwerkzaamheden in de stad, de nieuwe modetrends, etc. Het hoeft allemaal niet zo persoonlijk.
Ja dat deed ik op een gegeven moment ook, maar dat hielp maar tijdelijk.
Het liefst wil ik inderdaad überhaupt niet praten. Ik zit daar niet om te kletsen. Maar ik ben absoluut niet assertief genoeg om dat te durven zeggen helaas.
Abigail schreef op 24-08-2023 om 18:05:
[..]
Ja dat deed ik op een gegeven moment ook, maar dat hielp maar tijdelijk.
Het liefst wil ik inderdaad überhaupt niet praten. Ik zit daar niet om te kletsen. Maar ik ben absoluut niet assertief genoeg om dat te durven zeggen helaas.
Toch denk ik dat het kan helpen om te zeggen dat je geen behoefte hebt aan een praatje. Ik zei tegen mijn nieuwe kapster “sommige salons hebben stiltestoelen” en daarna dat ik dat wel een goed idee vond. Ze snapte de hint. En als ze het niet had begrepen, had ik gezegd dat ik niet zo’n behoefte heb aan een kletspraatje.
Je kunt oefenen in ontwijkende antwoorden. Zoals standaard terugvragen: “waarom wil je dat weten?” En na de uitleg stil blijven. “Aha ja, mmm Hmmm. Vandaar ja.”
Of deze, papegaaien “Zooo Toetie, hoe was je weekend?” Zeg ik “heeey Piet, hoe was je weekend?” En als Piet een vasthoudende is en het nog eens vraagt, krijgt die een nietszeggend antwoord à la “heerlijk genoten van het weer”. En andersom: “wat ga je doen dit weekend” zeg ik standaard: “genieten natuurlijk! En jij?” En ik heb ook weleens geantwoord “uit mijn neus eten” bij héle bemoeizieke types.
Zou je een mailtje kunnen sturen met daarin wat je wilt zeggen?
Wat rot dat je je zo voelt. Je bent evenveel waard als iemand ander.
alhambra schreef op 24-08-2023 om 18:56:
Zou je een mailtje kunnen sturen met daarin wat je wilt zeggen?
Wat rot dat je je zo voelt. Je bent evenveel waard als iemand ander.
Wat lief, ik voel dat alleen niet zo. Nou ja, ik voel me vooral veel raarder en mislukter dan anderen (van mijn leeftijd).
En nee ik ga niet mailen of contacten of zo, dan maak ik er een veel te groot ding van. Ik denk nu dat ik gewoon niet meer terug ga naar haar. Zoals ik het nu voel wil ik dat in ieder geval absoluut niet meer, want dit is al de tweede keer dat ik er met een negatief gevoel vandaan kom.
Abigail schreef op 24-08-2023 om 19:13:
[..]
Wat lief, ik voel dat alleen niet zo. Nou ja, ik voel me vooral veel raarder en mislukter dan anderen (van mijn leeftijd).
En nee ik ga niet mailen of contacten of zo, dan maak ik er een veel te groot ding van. Ik denk nu dat ik gewoon niet meer terug ga naar haar. Zoals ik het nu voel wil ik dat in ieder geval absoluut niet meer, want dit is al de tweede keer dat ik er met een negatief gevoel vandaan kom.
Je bent niet raar. Je bent jezelf. Wat zou er gebeuren als je jezelf accepteert? Je wordt niet gedefinieerd als persoon door het werk dat je doet of door je uiterlijk. Mensen zijn belangstellend tot nieuwsgierig en ze willen je leren kennen. Daar hoef je niet perse in mee te gaan. Maar nog liever praten ze over zichzelf, let maar eens op.
Abigail schreef op 24-08-2023 om 19:13:
[..]
Wat lief, ik voel dat alleen niet zo. Nou ja, ik voel me vooral veel raarder en mislukter dan anderen (van mijn leeftijd).
En nee ik ga niet mailen of contacten of zo, dan maak ik er een veel te groot ding van. Ik denk nu dat ik gewoon niet meer terug ga naar haar. Zoals ik het nu voel wil ik dat in ieder geval absoluut niet meer, want dit is al de tweede keer dat ik er met een negatief gevoel vandaan kom.
Je voelt je inderdaad zo, maar het IS niet zo.
Zolang jij niet durft te communiceren, geef je mensen ook niet de kans om jou te behandelen hoe jij graag behandeld wilt worden.
Je hoeft van mij niets, dat mailen was gewoon een tip omdat je dat misschien makkelijker zou vinden.
In dit geval kun je inderdaad een ander kiezen. Punt is wel dat je dan de situatie vermijdt i.p.v. dat je hem beïnvloedt. Ik denk dat je dat vaker doet en dat dan vooral een kortetermijnoplossing is.
Ik begrijp dat dit erg lastig kan zijn. Ik gun je alleen meer.
Abigail schreef op 24-08-2023 om 17:32:
[..]
Maar zoals ik het omschrijf, heeft zij dan echt iets 'verkeerd' gedaan?
Ik wil echt hand in eigen boezem steken, het zijn voor een groot deel natuurlijk ook mijn eigen gevoeligheden.Het liefst zou ik me ook helemaal niet in zo'n setting begeven, want het blijft toch altijd ietwat ongemakkelijk om in zo'n setting over jezelf te moeten praten (vind ik dan), maar ik heb helaas neiging tot ingroeiende nagels die ik zelf lastig kan knippen, dus liever laat ik dat wel doen door een pedicure.
Nee, ze doet niets verkeerd. Maar haar neiging om advies te geven klikt niet zo met jou op dit moment. Dat kan en mag. En hoewel iedereen in zo'n beroep wel zal kletsen, zijn er vast ook die dat doen zonder ongevraagd advies, of zelfs die het eigenlijk ook prima vinden om even niet te praten. Als je meteen de eerste keer aangeeft dat je geen behoefte hebt aan gebabbel, is het ook duidelijk dat het niet persoonlijk bedoeld is.
je kan ook zeggen “ik ben in niet zo’n praterige bui, doe jij maar gewoon lekker je ding”.
Abigail schreef op 24-08-2023 om 17:32:
[..]
Maar zoals ik het omschrijf, heeft zij dan echt iets 'verkeerd' gedaan?
Ik wil echt hand in eigen boezem steken, het zijn voor een groot deel natuurlijk ook mijn eigen gevoeligheden.Het liefst zou ik me ook helemaal niet in zo'n setting begeven, want het blijft toch altijd ietwat ongemakkelijk om in zo'n setting over jezelf te moeten praten (vind ik dan), maar ik heb helaas neiging tot ingroeiende nagels die ik zelf lastig kan knippen, dus liever laat ik dat wel doen door een pedicure.
Nee zij zit niet verkeerd (tenzij ze termen gebruikt als 'je moet'). Maar jij ook niet. Dit is wat je voelt, daar hoeft niet per se een 'iemand zit fout' aan gekoppeld te worden.
Ik herken de afkeer richting dit soort praatjes wel. Ga totaal niet graag naar de kapper. Hoor mezelf daar ook dingen zeggen waarin ik mezelf helemaal niet herken. Maar ik begrijp hun kant ook wel weer. Zij doen ook maar gewoon hun werk, en ik denk oprecht dat dit voor hen onderdeel is van hun werk. En dat zal het bij veel klanten ook gewoon zijn. En misschien als je zegt 'ik ben niet zo'n prater, van mij hoeft het niet' dat zij wel denkt 'lekker, even geen smalltalk'.
Ik heb een beroep met veel “verplichte” small talk. Dat doe ik niet om mensen te pesten maar vooral om iemand een beetje te leren kennen en bij een eerste bezoek op het gemak te stellen.
De opmerking dat “ze gewoon dr werk moet doen” is onnodig onvriendelijk, het is een deel van haar werk nml. Ze doet niks verkeerds. Het gesprek haar kant op sturen heeft weinig nut, ze zal geleerd hebben het tijdens een behandeling niet over haarzelf te hebben.
Dat alles neemt niet weg natuurlijk dat het voor jou heel vervelend kan zijn en dat gevoel mag er ook gewoon zijn. Ik neem aan dat dat niet haar intentie zal zijn. Iemand gaf als tip om een mailtje te sturen, ik vind dat een goed idee, zo kan jij van je vervelende gevoel afkomen en wie weet leert zij er van. En jij hoeft niet op zoek naar een nieuwe pedicure.
Ik zou het waarderen als iemand mij zo’n mail zou sturen want ik kan niet weten wat iemand mij niet verteld.
Ik heb nav een topic op een ander forum ingesteld dat mensen het kunnen aangeven als ze graag een stilte behandeling willen en mensen reageren daar positief op.
hopelijk heb je wat aan deze lap tekst 
Vavoom schreef op 24-08-2023 om 22:23:
Ik heb een beroep met veel “verplichte” small talk. Dat doe ik niet om mensen te pesten maar vooral om iemand een beetje te leren kennen en bij een eerste bezoek op het gemak te stellen.
De opmerking dat “ze gewoon dr werk moet doen” is onnodig onvriendelijk, het is een deel van haar werk nml. Ze doet niks verkeerds. Het gesprek haar kant op sturen heeft weinig nut, ze zal geleerd hebben het tijdens een behandeling niet over haarzelf te hebben.
Dat alles neemt niet weg natuurlijk dat het voor jou heel vervelend kan zijn en dat gevoel mag er ook gewoon zijn. Ik neem aan dat dat niet haar intentie zal zijn. Iemand gaf als tip om een mailtje te sturen, ik vind dat een goed idee, zo kan jij van je vervelende gevoel afkomen en wie weet leert zij er van. En jij hoeft niet op zoek naar een nieuwe pedicure.
Ik zou het waarderen als iemand mij zo’n mail zou sturen want ik kan niet weten wat iemand mij niet verteld.
Ik heb nav een topic op een ander forum ingesteld dat mensen het kunnen aangeven als ze graag een stilte behandeling willen en mensen reageren daar positief op.
hopelijk heb je wat aan deze lap tekst
Vragen of ik vandaag vrij heb en of ik nog op vakantie ga, ja, dat is prima. Zeggen dat ik 'niet zoveel beren op de weg moet zien' als ze me een ongevraagd en onrealistisch baanadvies geeft (zij weet letterlijk 0,0 van mij), dat is waar ik allemaal niet op zit te wachten bij een pedicure.
Dan heb ik inderdaad liever dat ze zich meer focust op haar werk, want ik kreeg nota bene een wondje met bloed dat ze niet eens had opgemerkt. En smalltalk is nooit 'verplicht' lijkt me, en mij leren kennen ook niet. Ja mijn voeten. 
Een stiltebehandeling hoeft niet direct, maar bij elk bezoek ongevraagd advies ook niet. (Vorige keer droeg ze me op om wat leuks te gaan doen in het weekend en noemde ze op wat er allemaal te doen was in de stad. Toen ging ik er ook al met een wat gek gevoel weg).
En voor sommige mensen is dat misschien onschuldige social talk, maar ik heb waarschijnlijk sociale angst en sowieso een zelfbeeld van onder nul, dus dat is voor mij allemaal best lastig en naar en een mail sturen over dit durf ik al helemaal niet. Ze is mijn pedicure, niet een collega of iets dergelijks waar ik een goede relatie mee moet onderhouden.
Maar wel goed en sympathiek dat jij dat hebt aangegeven van die stiltebehandeling 
Ook zonder bepaalde klachten kan je dit als storend ervaren.
Ik zit er in ieder geval ook nooit op te wachten en geef meestal korte wat ontwijkende antwoorden. Als iemand er een beetje feeling voor heeft valt dan het kwartje wel.
De aandacht naar de ander verplaatsen is ook een trucje. Maar eigenlijk heb ik daar dan ook geen behoefte aan.