Omgaan met smalltalk/vragen/ongevraagd advies
Oke ik weet niet of de TT helemaal de lading dekt maar vind het lastig te omschrijven. Deels zoek ik herkenning, deels wil ik even m'n verhaal kwijt.
Ik was net bij de pedicure en heb het als niet zo fijn ervaren. Ik realiseer me dat dit deels aan mezelf ligt omdat ik nogal last heb van zelfbeeldproblemen en bepaalde onderwerpen liggen gevoelig, dingen zoals studie, werk, hoe ik eruitzie, en net al deze dingen kwamen ter sprake.
Er werd gevraagd wat voor werk ik doe, en ik zei dat ik momenteel in een winkel werk maar een beetje op zoek ga naar iets anders, maar nog niet precies wist wat ik wilde doen. Ze vroeg wat ik gestudeerd heb (gevoelig punt 1, want nooit iets afgemaakt) en toen ik het vertelde ging ze ongevraagd dingen voorstellen. Dingen die totaal onrealistisch zijn en waar ik nooit aangenomen zou worden (denk in de richting van: 'mijn vriendin werkt bij de Volkskrant, die kan ik weleens vragen').
Vorige keer gebeurde er ook al zoiets. Toen vroeg ze wat ik dit weekend ging doen, ik zei 'niet zoveel, ik vermaak me thuis wel', en toen ging ze me ook festivals en allerlei dingen om te doen aanraden. Bij het weggaan zei ze nota bene nog 'nou, ik zou lekker erop uit gaan dit weekend hoor!'
Punt is dat ik op dit moment met psychische klachten zit, heel weinig werk, al jaren (eigenlijk altijd) werk onder mijn niveau heb gedaan en dat ik in die zin geen 'normaal' persoon ben.
Toen ging het tot overmaat van ramp ook nog eens over hoe jong ik er wel niet uitzie, iets waar ik ook moeite mee heb omdat ik daar niet blij mee ben, maar me eerder een soort onderontwikkelde volwassene voel.
Al met al wilde ik eigenlijk dat ze zich richtte op haar werk in plaats van al dit soort vragen, smalltalk en ongevraagde adviezen.
Ik weet dat dit allemaal vast goed en gezellig bedoeld is, maar bij mij valt het helemaal verkeerd, ik vond het een naar bezoek en voel me er nu nog rot over.
Had laatst ook ongeveer hetzelfde met (nieuwe) collega's, ik raak de laatste tijd heel de tijd in gesprekken verzeild over onderwerpen die ik gewoon lastig trek.
Is dit herkenbaar voor mensen? Ging deze dame ''te ver'' of moet ik gewoon niet zo overgevoelig zijn (ja waarschijnlijk dit laatste, maar ik sta op dit moment ook op de wachtlijst voor psychische hulp in verband met onder andere sociale problemen en zelfbeeldproblemen)
Ik denk er nu over na om maar gewoon maar niet meer naar haar toe te gaan, of überhaupt niet meer dit soort dingen te doen omdat ik die smalltalk en praat met vreemden echt slecht trek. Ik ben één groot triggerpoint die mensen telkens indrukken.
Moet je beslist naar háár toe, of zou je ook een ander kunnen nemen?
Ik herken het wel een beetje. Ik had ooit zo'n kapster die nogal dwingend was in haar meningen en adviezen. Nou kan ik dat op zich wel van me af laten glijden, maar het is gewoon niet meer relaxed om naar zo iemand toe te gaan. Of je moet de hele tijd bedacht zijn op assertieve dingen om terug te zeggen. Ik kán het wel, maar ik heb gewoon geen zin in dat soort complicaties als ik even mijn verstand op nul wil hebben.
Ik ben uiteindelijk naar een ander gegaan.
Je hoeft helemaal niet 'niet zo overgevoelig' te zijn. En je hoeft ook niet de confrontatie aan te gaan of toneel te spelen. Je mag gewoon een andere pedicure zoeken.
Ginevra schreef op 24-08-2023 om 17:20:
Moet je beslist naar háár toe, of zou je ook een ander kunnen nemen?
Zij is al de tweede pedicure die ik bezoek omdat ik over de vorige ook niet tevreden was om bepaalde redenen (oh god, nu lijkt het net alsof het allemaal aan mij ligt hè...).
Het is nogal lastig om pedicures te vinden hier die niet vol zitten.
En tja, als ik naar een volgende ga krijg je daar óók weer het praatje van 'wat doe je voor werk' en dergelijke. Bedoelen die dames allemaal goed, maar zij realiseren zich niet dat dat voor mij allemaal heel onprettige onderwerpen zijn.
De kapper en de pedicure doen hun best de tijd vol te praten. Voor mij hoeft dat niet, maar pure zwijgzaamheid is ook weer zowat.
Vind het een goed punt TO, ook zonder psychische ongemakken kan dat gebabbel hinderlijk zijn.
iemand een goed idee?
wat leren kappers en pedicures er eigenlijk over tijdens hun stage?
Ja, ik herken het ook wel. Ook bij de kapper. Waar ik werkte en zo. Vervolgens ook ik ken ook iemand die daar werkt. Mijn vervelende collega dus. Waar ze zelf vol lof van was. Heel ongemakkelijk. En welke wijk ik woon en zo. Wat dan zo’n slechte wijk zou zijn.
Ik kan me je gevoel goed voorstellen. Het heeft mij jaren gekost om me een 'meer info krijg je niet, punt' houding aan te meten. Er zijn mensen die elke onzekerheid aanvoelen en daar misbruik van maken, die zuigen je leeg en laten je met een kater achter.
Wat mij helpt bij opdringerige mensen is om het luchtig en vooral heel algemeen te houden en duidelijk te zeggen dat het goed gaat (ook al gaat het dat niet) 'Ik heb een leuke baan in een winkel' En daar mag best een duidelijke punt achter hoorbaar zijn. Desnoods zeg je dat je het niet leuk vindt om te kletsen, en dat je daar voor je rust en ontspanning komt. Dat is eventjes ongemakkelijk maar wel duidelijk.
Je kunt misschien een nieuwe start maken bij een andere pedicure?
De keer erop bij een andere kapper gaf ik gelijk aan dat ik geen behoefte had aan een praatje.
Peaches schreef op 24-08-2023 om 17:24:
Je hoeft helemaal niet 'niet zo overgevoelig' te zijn. En je hoeft ook niet de confrontatie aan te gaan of toneel te spelen. Je mag gewoon een andere pedicure zoeken.
Maar zoals ik het omschrijf, heeft zij dan echt iets 'verkeerd' gedaan?
Ik wil echt hand in eigen boezem steken, het zijn voor een groot deel natuurlijk ook mijn eigen gevoeligheden.
Het liefst zou ik me ook helemaal niet in zo'n setting begeven, want het blijft toch altijd ietwat ongemakkelijk om in zo'n setting over jezelf te moeten praten (vind ik dan), maar ik heb helaas neiging tot ingroeiende nagels die ik zelf lastig kan knippen, dus liever laat ik dat wel doen door een pedicure.
Prachtwacht schreef op 24-08-2023 om 17:31:
Ja, ik herken het ook wel. Ook bij de kapper. Waar ik werkte en zo. Vervolgens ook ik ken ook iemand die daar werkt. Mijn vervelende collega dus. Waar ze zelf vol lof van was. Heel ongemakkelijk. En welke wijk ik woon en zo. Wat dan zo’n slechte wijk zou zijn.
Vervelend hè... Het kost superveel energie om dat soort gesprekken met een vreemde te hebben, en dan ook tegelijkertijd het gevoel te hebben dat je je moet 'verdedigen' of 'verantwoorden' of geef het maar een naam.
Als je daar dan weggaat ben je er echt niet van opgeknapt.
Ze was daarnaast door airco + muziek + mondkapje ook nog eens superlastig te verstaan, dus ik moest heel de tijd moeite doen om te horen wat ze zei, haar vragen 'wat zeg je' en intussen dus al die gesprekken voeren.
Terwijl je daar in de stoel zit (ik had nog bloed aan mijn teen ook omdat ze uit was geschoten!! Ja ietsje minder lullen, denk ik dan...)
Als ik het zo opschrijf moet ik inderdaad maar (weer...) op zoek naar een andere, maarja, geen garantie dat het daar prettiger gaat.
Tja. Lastig. Ik heb ook werk waar smalltalk gebruikelijk is. Ook voor mezelf maar ook voor degene naast mij zich wat gemakkelijker te laten voelen. Meestal merk ik wel aan de manier van antwoord geven of ze wel of geen behoefte hebben aan praten.
Ik zou her gewoon aangeven. Ik heb een drukke dag gehad, sorry even niet zo'n behoefte om te kletsen. Daar hebben de meeste mensen wel begrip voor hoor.
ik denk dat zij een beetje te direct is en jij wat gevoelig bent. Zij moet ook haar tijd maar vullen. Misschien heel gek hoor, maar wat nou als je de volgende keer voorstelt om gewoon je podcastje of muziek te luisteren tijdens een behandeling? Ik kom nooit bij de pedicure en mijn huidige kapper is relaxt, daar kan het stil zijn of er is een echt gesprek, maar bij de tandarts en mondhygiënist heb ik dit gevraagd en die vonden het geen enkel probleem (en het leidt mij af van dat ellendige gepruts in mijn mond 
).
Het staat misschien wat asociaal maar voor hetzelfde geld is zij ook blij dat ze even haar mond mag houden en geen gesprek hoeft te zoeken.
madee schreef op 24-08-2023 om 17:31:
Ik kan me je gevoel goed voorstellen. Het heeft mij jaren gekost om me een 'meer info krijg je niet, punt' houding aan te meten. Er zijn mensen die elke onzekerheid aanvoelen en daar misbruik van maken, die zuigen je leeg en laten je met een kater achter.
Wat mij helpt bij opdringerige mensen is om het luchtig en vooral heel algemeen te houden en duidelijk te zeggen dat het goed gaat (ook al gaat het dat niet) 'Ik heb een leuke baan in een winkel' En daar mag best een duidelijke punt achter hoorbaar zijn. Desnoods zeg je dat je het niet leuk vindt om te kletsen, en dat je daar voor je rust en ontspanning komt. Dat is eventjes ongemakkelijk maar wel duidelijk.
Je kunt misschien een nieuwe start maken bij een andere pedicure?
Haha ja daar ging het natuurlijk eigenlijk al fout, ik had helemaal niet moeten zeggen dat ik op zoek ben naar iets anders.
Ik voel me nu zo raar, mislukt, afwijkend, wat zij wel niet van me denkt, etc.
En ik besef dat dit allemaal vooral in mijn eigen hoofd zit, maar ik heb er echt veel last van.
Ik herken het een beetje, in die zin dat ik soms (vaak?) ook geen zin heb in dat soort praatjes.
Kan je het aan om haar over zichzelf te horen babbelen? Dat helpt soms ook.
Misschien zijn er onderwerpen waar je wel graag over praat - kan je het gesprek dan die kant op sturen?
Een andere optie is een nepverhaaltje verzinnen maar misschien kost dat ook teveel energie voor je. Ik verdraai soms bijvoorbeeld vakantiebestemmingen, het gezelschap waar ik mee op vakantie ga, etc.. (doe ik alleen bij kapper, schoonheidsspecialist en dat soort types - mensen waar je verder niet zoveel mee hoeft dus)
Het kan best grappig zijn om een beetje met dat soort dingen te spelen maar dat moet je wel liggen natuurlijk.
Ook goed om je te realiseren dat je in heel veel situaties echt niet alles hoeft te vertellen.