Niets aantrekken wat mensen over mij zeggen

Wat mij helpt, is om het meteen te bespreken met de betreffende persoon. Dan blijft het allemaal veel minder lang hangen in m’n hoofd. Dus, voorbeeld, mijn leidinggevende geeft (kritische) feedback op m’n werk. Ik laat dat binnenkomen en reageer dan meteen met ofwel ‘Dank je, dat heb ik inderdaad laten liggen / niet goed aangepakt’, of ‘Dank je, maar eerlijk gezegd ben ik het niet helemaal met je eens, want...’ Dan ontstaat een gesprek(je) waar beide partijen hun zegje doen en kan ik het daarna ook afsluiten. Als die ruimte om feedback rustig te bespreken er op je werk niet is, zou ik me afvragen of je wel op de juiste plek zit. 

Overigens, als het een patroon is dat je ook in je dagelijks leven herkent, is CTG inderdaad een aanrader. 

Ik herken het gevoel, ik had altijd heel snel het gevoel dat ik faalde bij wat dan ook, ik heb hier erg aan gewerkt. Hoe ? Nou oefenen, daarmee bedoel ik je draait zoiets niet binnen een paar dagen om, probeer jezelf te leren ( en te geloven) dat je niet zo waarde moet hechten aan wat mensen van je vinden. Want weetje einde van de dag, heb jij controle over jou leven net zoals hun controle hebben over hun leven, en dan kunnen mensen nog zoveel zeggen maar puntje bij paaltje kies jij welke weg je wilt bewandelen, jij vult jou eigen boek in zoals iedereen dat doet.

Mensen hebben altijd wel iets te zeggen dat houdt nooit op maar weetje dan heb ik tegen mezelf gezegd, iedere strijd in mijn leven voer ik zelf, alles wat ik heb heb ik zelf voor gezorgd dat ik het zelf heb, rekeningen betaalt ook niemand van hun voor je..  dus hoeveel controle hebben die mensen daadwerkelijk op je leven? Op dit moment hebben ze alleen de controle in je koppie, en dat kun je uitzetten. Want uiteindelijk gaan die mensen ook verder met hun leven. En heel eerlijk he (dit klinkt erg hard maar waar) denk je dat het die mensen wat boeit hoe het verder met je gaat of wat je verder doet in je leven? Nee, ze willen alleen op dat moment heel egoïstisch even zeggen wat ze van je vinden, en daarna draaien ze zich weer om. Snapje een beetje wat ik probeer te zeggen. Blijf dit tegen jezelf herhalen en je hoeft het niet meteen te geloven wat je dan tegen jezelf zegt want meestal is dat ook niet het geval, dat heeft tijd nodig en dat bedoel ik met oefenen. Het herhaaldelijk herhalen tegen jezelf op de momenten dat je voelt dat je het je teveel aantrekt.

Goed het bovenstaande is meer gebaseerd over wat mensen over je denken, oordelen. ect..

Kwa kritiek ontvangen... ik herken dat ook, nogmaals had altijd het gevoel van falen... maar niemand heeft daar iets aan en jij ook niet. 

Zie het zo: 
Het is geen foeteren, het is geen falen, het is een kans om te verbeteren en leren. Iedereen leert op die manier in het leven, iedereen krijgt kritiek te horen, maar vaak is het opbouwende kritiek waar we iets mee kunnen in het leven, je doet er ervaring mee op, maar dat hou je zelf tegen door het gevoel te hebben dat je faalt en je daar rot over te voelen. Is niet nodig echt niet, het is opbouwende kritiek dat je kan helpen bij andere situaties, je baas bedoelt het goed zodat je er van kan leren. Zo groei je in het leven. 

Ik snap dat het erg moeilijk is maar dat oefenen heeft me echt geholpen, al moet je maanden lang oefenen en tegen jezelf praten, geef niet op. Uiteindelijk ga je in jezelf geloven en dan ga je zien dat je dingen positiever gaat zien en niet meteen van het kwade uit gaat, en dan ga je ook zien mensen met overbodige opmerkingen of als ze iets van je vinden.. dat je het je eigenlijk niet meer aantrekt, want jij weet hoe je bent, jij gelooft in jezelf, jij weet hoe het daadwerkelijk is, jij vult jou leven in je zorgt voor jezelf, ook die mensen zorgen niet voor brood op jou plank, en plus je weet dat ook die mensen hun problemen hebben en het voor zichzelf verzachten door maar te fitten op andere. Nogmaals uiteindelijk draaien ze zich om en gaan ze ook verder met hun eigen dingen, geen tijd aan verspillen dus oor in oor uit. Dat gaat je uiteindelijk lukken geloof me.🌸

Herkenbaar hoor TO. Vroeger trok ik het me ook enorm aan als ik een fout maakte, bijvoorbeeld tijdens mijn werk. Kon er dan dagen over piekeren en schaamde me. Maar iedereen maakt fouten. En áls je fouten maakt, betekent dit niet dat je als mens faalt of dat je niet kundig bent. Therapie kan hier wel enorm bij helpen (cognitieve gedragstherapie vooral). Je leert daarbij de kerngedachte die tijdens zo’n situatie naar bovenkomt, herkennen en uitdagen. Om te kunnen ervaren dat de ander jou niet zó afkeurt zoals jij jezelf afkeurt. En als dit wel het geval is, je ook kunt blijven staan. Succes!!

ik zou jou graag eens door elkaar willen rammelen! Niet te hard want je hart zit al op de goede plek. Je hebt ook alles maar soms lijkt het in de verkeerde volgorde te staan!

Herecomesthesun schreef op 04-08-2021 om 09:35:

Herkenbaar hoor TO. Vroeger trok ik het me ook enorm aan als ik een fout maakte, bijvoorbeeld tijdens mijn werk. Kon er dan dagen over piekeren en schaamde me. Maar iedereen maakt fouten. En áls je fouten maakt, betekent dit niet dat je als mens faalt of dat je niet kundig bent. Therapie kan hier wel enorm bij helpen (cognitieve gedragstherapie vooral). Je leert daarbij de kerngedachte die tijdens zo’n situatie naar bovenkomt, herkennen en uitdagen. Om te kunnen ervaren dat de ander jou niet zó afkeurt zoals jij jezelf afkeurt. En als dit wel het geval is, je ook kunt blijven staan. Succes!!

Dit is ook een hele wijze tip, dat kan je alleen maar meer een zetje in de rug geven en je helpen. Baad het niet schaadt het niet. Ik denk echt wel dat dat je goed kan helpen.

Ik denk als iemand het me in die tijd ook voorgesteld had dat ik het ook had gedaan.

Ik denk dat iemand die zegt dat dit niet herkenbaar is, liegt haha. We zijn het meest gemeen tegen onszelf. Ik zou mensen serieus de huid vol schelden als zij mijn dierbaren zo zouden toespreken, zoals ik mezelf soms toespreek. Maar naar mezelf toe is het de normaalste zaak van de wereld om onbeschoft te zijn. 

Ik denk dat dit bewustzijn al heel erg kan helpen om de stem in je hoofd wat te bedaren. En, als je er heel veel last van blijft houden, inderdaad therapie. Hele goede tip!

Wednesday schreef op 04-08-2021 om 11:47:

[..]

Ik wilde hier net een verhaal gaan typen dat ik het niet herken, maar dat laat ik nu maar even achterwege

Ik heb er ook geen last van. Wel een collega die ik er af en toe even uit moet trekken. Die loopt dan ook maar te piekeren en van alles op zichzelf te betrekken.

Vind het zo vervelend voor mensen die dit hebben. Je maakt het jezelf zo moeilijk.

Dinah schreef op 04-08-2021 om 10:07:

Ik denk dat iemand die zegt dat dit niet herkenbaar is, liegt haha. We zijn het meest gemeen tegen onszelf. Ik zou mensen serieus de huid vol schelden als zij mijn dierbaren zo zouden toespreken, zoals ik mezelf soms toespreek. Maar naar mezelf toe is het de normaalste zaak van de wereld om onbeschoft te zijn.

Ik denk dat dit bewustzijn al heel erg kan helpen om de stem in je hoofd wat te bedaren. En, als je er heel veel last van blijft houden, inderdaad therapie. Hele goede tip!

Ik ben nooit gemeen of onbeschoft tegen mezelf, waarom zou je dat doen? 

Doemijdieglazenbol schreef op 04-08-2021 om 08:00:

[..]

Ze had ook een andere Nick kunnen kiezen, als ze dat belangrijk had gevonden.

En inderdaad, op zich is het wel handig om die historie mee te nemen. Dit is geen incident en ik denk dat haar leven echt heel veel leuker kan worden als ze goede hulp vindt.

Dit precies.

Het is geen aanval, ik vind het oprecht sneu voor haar dat ze niet lekker in haar vel zit. Ik denk dat in dit geval haar historie ook veel zegt over haar zelfbeeld. Wat meer zelfvertrouwen en grenzen stellen kan soms al wonderen doen.

Ik vind echt dat we Viva op Viva moeten laten. En iemand zelf de kans en keuze moeten geven om hier te vertellen wat ze willen. Ongeacht de Nick.

Rachel. schreef op 04-08-2021 om 09:34:

Ps. Nogmaals hee, ik werk al heeel lang in dit bedrijf en had dat eerst ook erg wat je had dat gevoel van falen en rot voelen, nou dat die gedachte heb ik dus verandert op de manier wat ik in mijn vorige bericht beschreef. Ik heb ook veel kritiek gekregen in het begin maar kijk waar het me heeft gebracht, kijk mij nu, ik doe niet alleen bediening ik werk nu ook in de keuken, ik kan de grechten maken, ik kan borden opmaken, mooie toetjes maken, ik kan flink multitasken, ik kan goed sociaal met klanten praten, ik help met openen en afsluiten, ik help bazin met keuzes maken in het restaurant, ik plan zelf in hoeveel gasten we kunnen ontvangen, ik regel de reserveringen, neem telefoontjes op, regel cateringen... en eerst was ik een meisje die met trillende beentjes alleen eten mocht uitserveren.
Als het nueen chaos is op werk of druk, weet ik meteen hoe te handelen en blijf ik rustig, terwijl ik eerst helemaal in paniek zou raken. En het grappige is dat we dan weer pubers hebben werken die er net zo in staan zoals ik in begin deed, ik werk hun in, wetende dat ze net als mij stap voor stap zelfverzekerder worden en groeien in het bedrijf, (grotendeels door opbouwende kritiek) al lijkt dat voor hun nu nog onwerkelijk.

Al met al nadat ik het kritiek als opbouwende kritiek ervaarde, en dat ging toepassen is dit wat het me heeft gebracht. Ik werk nu al jaren hier en heb enorm veeel ervaring opgedaan, ik ben zo dankbaar voor die kritiek wat ik toen als verdrietig ervaarde maar wel iets mee heb gedaan. En deze ervaring die ik heb opgedaan kan ik weer meenemen verder in mijn leven waar dat toepasselijk is.😊

 Wat een mooi verhaal. Wat sterk van je en fijn dat je het ziet en ook anderen helpt nu.

to, ik herken dit ook van vroeger. Therapie heeft mij goed geholpen.  Leren omgaan met kritiek en feedback is handig, daar heb je de rest van je leven wat aan.
Sommige managers zijn wel degelijk fout bezig en halen mensen onderuit of zijn niet eerlijk.
Het is daarom ook goed om jezelf goed te kennen en te weten hoe je je gedraagt en waar je voor staat.
Dan kun je nl ook bedenken dat het niet klopt wat iemand zegt, of dat de manier waarop niet ok is.  

Ik kreeg van de week op een ontzettend lullige manier iets te horen over dat ik een bepaalde taak maar niet meer moest doen want mensen vonden dat niet prettig. Ik vond die taak juist heel leuk en zou dit weer opnieuw gaan oppakken.  Lang verhaal kort, ik heb gecommuniceerd over de manier waarop. Daar ben ik in gesteund door mijn eigen manager. De inhoudelijke kritiek zou kunnen kloppen, maar is niet met mij besproken en hoogst waarschijnlijk ook breder getrokken dan het volgens mij kan zijn.
Ik ben hier 1 dag beroerd van geweest en toen heb ik het losgelaten. Dat lukte omdat ik enerzijds weet wie ik ben en anderzijds op procedure ook gesteund ben.

Probeer te bedenken of jouw manager het goed bedoelt en doet of niet. Als dat niet zo is, ga dan solliciteren.
En misschien is ondersteuning bij het leren kennen van je eigen onbewuste overtuigingen wel een goed idee voor jou.
Want je kunt zelf je ergste saboteur zijn.