Mogelijke diagnose autisme
Ongeveer 1,5 maand geleden ben ik gestart bij de psycholoog. Na een eerste intake kwamen daar zoals ik al vermoedde kenmerken van sociale angst en vermijdende persoonlijkheidsstoornis uit. Echter bleek een verlengde intake nodig, om zo een beter beeld te krijgen en bij vermoedens van ASS door te verwijzen.
Die vermoedens van ASS worden steeds groter, maar ik ben ook nog steeds overtuigd van de persoonlijkheidsstoornis. Dat maakt me behoorlijk in de war. Mijn zorgverzekeraar vergoed maar een klein deel van het bedrag wat betaald moet worden als ik me laat diagnostiseren.
Er zijn steeds meer symptomen die passen bij ASS: moeite met verandering, initimiteit, nagels pulken, duimen, zeer veel moeite in sociaal contact, behoefte aan 1 op 1 contact, moeite met het invullen van vrije tijd. Maar ik laat ook dingen zien die totaal niet passen bij ASS: heel veel zelfinzicht, goed aanvoelen wat kinderen en collega's nodig hebben.
Kortom, ik zit nu continue deze symptomen te vergelijken met elkaar. Zelf ben ik natuurlijk geen professional en als ik het echt wil weten, zal ik een onderzoek moeten laten doen.
Ik wil vooral even van me afschrijven, maar ervaringen of tips zijn altijd welkom.
Wat erg vervelend allemaal. Knap dat je het uit wil laten zoeken zodat je hopenlijk jezelf beter kan leren begrijpen en hierop in kan spelen.
Het blijft lastig dat veel diagnoses zoveel overlap hebben. Ga je over ADD/ADHD lezen kom je vermoedelijk ook veel herkenning tegen. Let wel dat wat over ASS geschreven staat op internet veelal nog betrekking heeft op 'jongens' omdat ASS in het verleden veel minder bij meisjes/vrouwen werd herkend.
Angst en ASS kunnen op bepaalde vlakken ook flink overlappen doordat je vanuit je angst controle wil behouden op de wereld om je heen. De rigiditeit, controle en behoefte komt dan niet voort uit ASS maar vanuit je angst de behoefte hebben graag ergens aan vast te willen houden om de angst te onderdrukken.
Let goed op waar je eventueel een diagnostisch onderzoek laat doen. Zorg dat je ook eventueel rapporten o.i.d. hebt uit kindertijd en eventueel voorbeelden hebt vanuit ouders zodat je goed kan zien wat er echt al van je kindertijd bestaat en wat zich in je leven heeft ontwikkeld.
Soms is het handig om echt een 'label' te hebben maar het belangrijkste is om inzicht te hebben in je eigen breinprocessen - valkuilen - problemen, zodat je gericht er iets mee kan. Moeite tegen verandering bijv. als je dit weet en nagaat waar dit vandaan komt kan je er gericht iets mee. Of het nu vanuit angst, ASS of ADHD is of wat dan ook.
Veel sterkte en wijsheid!
Ik ken gediagnosticeerde ASSers die zelfinzicht hebben en heel goed aanvoelen wat er bij een ander speelt. Dit zelfs als te heftig voelen omschrijven, echter het acteren op dit aanvoelen is iets wat ze heel lastig vinden.
Mij is uitgelegd bij angsten dat het qua behandeling uitmaakt of ASS de onderlegger is. Je gaat iemand met ASS bijvoorbeeld niet in groepstherapie doen.
Wat brengt je een mogelijke diagnose? Dat zou voor mij de vraag zijn of ik een diagnose traject in ga.
Beril schreef op 11-02-2023 om 12:39:
Ik ken gediagnosticeerde ASSers die zelfinzicht hebben en heel goed aanvoelen wat er bij een ander speelt. Dit zelfs als te heftig voelen omschrijven, echter het acteren op dit aanvoelen is iets wat ze heel lastig vinden.
Dit. Ik heb zelf ASS, en zou mezelf ook beschrijven als iemand met zelfinzicht en empathie. Ook gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal kan ik goed lezen (in ieder geval, niet beduidend slechter dan iemand zonder autisme). Bij vrouwen met autisme, zeker bovengemiddeld intelligente vrouwen, is dit een van de grootste valkuilen bij het stellen van een diagnose.
Betekent natuurlijk niet dat jij autisme hebt, maar ga eens lezen over autisme bij meisjes / vrouwen, en kijk of je jezelf herkent. Het is inderdaad vooral belangrijk om dan te kijken naar het verleden, want ASS is vanaf de geboorte aanwezig. Mijn diagnose heb ik pas na mijn 30e gekregen, maar is ook vooral gebaseerd op rapporten en observaties van vroeger. Persoonlijkheidsstoornissen uiten zich meestal pas vanaf de puberteit.
Een "diagnose" in de psychiatrie betekent gewoon dat een aantal kenmerken aanwezig zijn, ze hoeven niet allemaal aanwezig te zijn.
Het is eigenlijk ook geen diagnose maar een classificatie.
Maar voor de verzekeraar moet er een diagnose genoemd worden.
Beril schreef op 11-02-2023 om 12:39:
Ik ken gediagnosticeerde ASSers die zelfinzicht hebben en heel goed aanvoelen wat er bij een ander speelt. Dit zelfs als te heftig voelen omschrijven, echter het acteren op dit aanvoelen is iets wat ze heel lastig vinden.
Mij is uitgelegd bij angsten dat het qua behandeling uitmaakt of ASS de onderlegger is. Je gaat iemand met ASS bijvoorbeeld niet in groepstherapie doen.
Wat brengt je een mogelijke diagnose? Dat zou voor mij de vraag zijn of ik een diagnose traject in ga.
Ik vind ook moeilijk om alert te reageren op gedrag van anderen.
Ik heb een diagnose autisme, en ik vond dat de behandeling (psycho-educatie) hier niet bij hielp.
Zijn er behandelingen die wel hierbij helpen?
Beril schreef op 11-02-2023 om 12:39:
Ik ken gediagnosticeerde ASSers die zelfinzicht hebben en heel goed aanvoelen wat er bij een ander speelt. Dit zelfs als te heftig voelen omschrijven, echter het acteren op dit aanvoelen is iets wat ze heel lastig vinden.
Mij is uitgelegd bij angsten dat het qua behandeling uitmaakt of ASS de onderlegger is. Je gaat iemand met ASS bijvoorbeeld niet in groepstherapie doen.
Wat brengt je een mogelijke diagnose? Dat zou voor mij de vraag zijn of ik een diagnose traject in ga.
Wat je zegt over het acteren op dit aanvoelen herken ik me wel in. Ik zie goed wanneer ik voor collega’s even teveel ben, maar dan zoek ik toch de aandacht en denk ik achteraf pas: dat was niet zo handig. Maar komt dit door mijn superlage zelfbeeld en zoektocht naar bevestiging of door autisme?
Dit is allemaal wel vanaf de kindertijd aanwezig. Toen had ik ook geen vriendinnen, trok veel naar volwassenen, duimde en pulkte nagels en werd buitengesloten. Vooral dat buitensluiten is iets waar ik nu heel veel last van heb.
En wat een mogelijke diagnose oplevert? Wellicht wat begrip vanuit mijn omgeving, maar relaties aangaan wordt misschien ook een stuk lastiger als men weet dat ik autisme heb.
@vrouw92 Ik heb mijn diagnose 4 jaar terug gekregen en het heeft mij heel erg geholpen.
Alleen al de erkenning dat ik er echt niks aan kan doen, dat ik bepaalde dingen lastig vind. Dat het echt geen luiheid is als ik gewoon niet opgang kom, maar problemen met mijn executieve functies.
Het heeft me ook geholpen met mijn grenzen beter aangeven en aanvoelen. Daarvoor voelde ik toch vaker de druk om hetzelfde te kunnen als anderen, waardoor ik eerder te veel deed.
Doordat ik door de diagnose ook beter begreep hoe mijn brein werkt, heeft het me ook geholpen beter met de dingen om te gaan waar ik tegenaan loop. Daarvoor moest ik altijd zelf het wiel uit vinden, nu weet ik waar ik het moest zoeken.
En door mijn diagnose heb ik ne via de gemeenteeen autismecoach die me helpt met de dingen die voor mij lastig blijven, zoals mijn huishouden organiseren.
Als het gaat om relaties aangaan heb ik zowel voor als na mijn diagnose nieuwe kennissen en vrienden gemaakt. Sommigen wisten het al, anderen pas later, maar voor geen van hen veranderde het beeld van mij door dit te weten, omdat ze zagen dat het mij als persoon niet veranderde.
Mensen die je daarop zullen afwijzen zijn jou niet waard. Die beoordelen jou dan op basis van vooroordelen, zonder jou echt te leren kennen.
Lollypopje schreef op 12-02-2023 om 09:07:
@vrouw92 Ik heb mijn diagnose 4 jaar terug gekregen en het heeft mij heel erg geholpen.
Alleen al de erkenning dat ik er echt niks aan kan doen, dat ik bepaalde dingen lastig vind. Dat het echt geen luiheid is als ik gewoon niet opgang kom, maar problemen met mijn executieve functies.
Het heeft me ook geholpen met mijn grenzen beter aangeven en aanvoelen. Daarvoor voelde ik toch vaker de druk om hetzelfde te kunnen als anderen, waardoor ik eerder te veel deed.
Doordat ik door de diagnose ook beter begreep hoe mijn brein werkt, heeft het me ook geholpen beter met de dingen om te gaan waar ik tegenaan loop. Daarvoor moest ik altijd zelf het wiel uit vinden, nu weet ik waar ik het moest zoeken.
En door mijn diagnose heb ik ne via de gemeenteeen autismecoach die me helpt met de dingen die voor mij lastig blijven, zoals mijn huishouden organiseren.
Als het gaat om relaties aangaan heb ik zowel voor als na mijn diagnose nieuwe kennissen en vrienden gemaakt. Sommigen wisten het al, anderen pas later, maar voor geen van hen veranderde het beeld van mij door dit te weten, omdat ze zagen dat het mij als persoon niet veranderde.
Mensen die je daarop zullen afwijzen zijn jou niet waard. Die beoordelen jou dan op basis van vooroordelen, zonder jou echt te leren kennen.
Wat fijn dat het voor jou zo goed heeft uitgepakt!
vrouw92 schreef op 12-02-2023 om 09:19:
[..]
Wat fijn dat het voor jou zo goed heeft uitgepakt!
Ja, echt heel fijn. Ik had het graag eerder geweten, dat had me vast een paar instortingen gescheeld 
Die kwamen bij mij door te lange periodes van te hoge mentale/emotionele stress en overprikkeling. Toen ik bang was dat dat voor een vierde keer zou gaan gebeuren heb ik hulp gezocht. Al was het voordeel van die instortingen wel dat ik die signalen van mijn lichaam nu veel beter herken 😂
Maar ik denk dat mijn diagnose en daardoor beter met mijn beperkingen kunnen omgaan bij mij ook serieus heeft geholpen bij hoe ik nu omga met mijn long covid. Omdat het qua prikkelgevoeligheid een soort autisme^2 is
vrouw92 schreef op 12-02-2023 om 08:54:
En wat een mogelijke diagnose oplevert? Wellicht wat begrip vanuit mijn omgeving, maar relaties aangaan wordt misschien ook een stuk lastiger als men weet dat ik autisme heb.
Maar je hoeft je diagnose niet wijd en zijd te verkondigen.
Daar waar je er wat mee kan of moet zeker maar je kunt ook ipv zeggen 'ik heb ass' zeggen 'hier ben ik niet zo goed in, kun je me helpen door x of y voor mij te doen' dat vindt de omgeving meestal ook prettiger want bij autisme hebben ze een bepaald beeld wat niet klopt met hoe jij bent en wat jij nodig hebt om beter te functioneren.
Verder veel herkenning in het verhaal van Lollypopje. Ik heb geen officiële diagnose wel een zeer sterk vermoeden door psycholoog en poh. Omdat ik wel zelfinzicht heb en er naar handel hebben we samen geconcludeerd dat op dit moment een diagnose voor mij geen toegevoegde waarde heeft. Wel heb ik een in ad(h)d gespecialiseerde coach en samen leggen we er nu autisme gerelateerde oplossingen naast. Zij ziet deze combinatie vaker, volgens mij is het een glijdende schaal met onduidelijke grenzen van wat wat is.
Mijn moeder heeft pas op haar 76e de diagnose gekregen. Er is echt een verschil in uiting tussen jongens en meisjes en mannen en vrouwen en pas sindskort komt er meer onderzoek op gang. Zoals overal wordt op dit gebied ook vooral met een mannelijke blik naar het veld gekeken.
Lollypopje schreef op 12-02-2023 om 09:07:
@vrouw92 Ik heb mijn diagnose 4 jaar terug gekregen en het heeft mij heel erg geholpen.
Alleen al de erkenning dat ik er echt niks aan kan doen, dat ik bepaalde dingen lastig vind. Dat het echt geen luiheid is als ik gewoon niet opgang kom, maar problemen met mijn executieve functies.
Het heeft me ook geholpen met mijn grenzen beter aangeven en aanvoelen. Daarvoor voelde ik toch vaker de druk om hetzelfde te kunnen als anderen, waardoor ik eerder te veel deed.
Doordat ik door de diagnose ook beter begreep hoe mijn brein werkt, heeft het me ook geholpen beter met de dingen om te gaan waar ik tegenaan loop. Daarvoor moest ik altijd zelf het wiel uit vinden, nu weet ik waar ik het moest zoeken.
En door mijn diagnose heb ik ne via de gemeenteeen autismecoach die me helpt met de dingen die voor mij lastig blijven, zoals mijn huishouden organiseren.
Als het gaat om relaties aangaan heb ik zowel voor als na mijn diagnose nieuwe kennissen en vrienden gemaakt. Sommigen wisten het al, anderen pas later, maar voor geen van hen veranderde het beeld van mij door dit te weten, omdat ze zagen dat het mij als persoon niet veranderde.
Mensen die je daarop zullen afwijzen zijn jou niet waard. Die beoordelen jou dan op basis van vooroordelen, zonder jou echt te leren kennen.
Dit scheelt mij weer typen. Hier dezelfde situatie, al had ik mijn diagnose eerder gekregen.
Broodjebrie schreef op 12-02-2023 om 10:11:
[..]
Dit scheelt mij weer typen. Hier dezelfde situatie, al had ik mijn diagnose eerder gekregen.
Ik kom inmiddels op het punt dat ik verbaasd ben als er iets tussen ons verschilt 😂
Lollypopje schreef op 12-02-2023 om 10:21:
[..]
Ik kom inmiddels op het punt dat ik verbaasd ben als er iets tussen ons verschilt 😂
Wij zijn gewoon forum-tweelingzussen
Broodjebrie schreef op 12-02-2023 om 10:11:
[..]
Dit scheelt mij weer typen. Hier dezelfde situatie, al had ik mijn diagnose eerder gekregen.
Doet me goed om te lezen dat een diagnose wel degelijk positief kan uitpakken. Hebben jullie behandelingen gehad? Wat hebben die opgeleverd?
Ik ben nu aan het uitzoeken wat mijn eigen kosten zouden zijn bij een mogelijk onderzoek. Ik zit zelf krap bij kas (hoeft niet, maar ik ben niet zo goed met geld, zou ook nog met autisme te maken kunnen hebben) dus wil daarvoor een plan hebben.