Mijn eigen sociale gedrag kost me veel energie
Ik ben benieuwd of iemand dit mechanisme herkent. Dan moet ik het eerst wel zien te beschrijven 
, nog niet zo makkelijk! Maar een poging.
Bij mensen bij wie ik me echt op mijn gemak voel, ben ik vrolijk, extravert, praat en lach veel. Bij mensen die ik minder goed ken (kennissen, cliënten op mijn werk, etc), laat ik (denk ik) uitwendig ongeveer hetzelfde gedrag zien - maar dan kost het me heel veel energie. Inmiddels weet ik dit wel van mezelf, maar het 'overkomt me' elke keer en het lukt me niet het te veranderen. Na zo'n uitwisseling, ook van enkele minuten soms, voel ik dan dat ik er moe van ben in mijn hoofd en dat m'n ademhaling hoog zit.
Een voorbeeld om het wat concreter te maken: de schoonmakers zijn nu bij ons thuis, die ken ik niet goed want ben meestal niet thuis als ze komen. Ze zijn zelf ook vrij awkward in hun communicatie (gedeeltelijk door de taal niet goed spreken, gedeeltelijk door een stugge stijl). Ik heb zelf al weken last van de naweeën van corona, met veel vermoeidheid en hoofdpijn. Ik zie er dus best tegenop dat ik de komende uren niet kan uitrusten omdat zij hier zijn. Maaaar toen arriveerden ze net en deed ik dus weer helemaal druk/gezellig tegen ze. Na 3 minuten was het gesprekje klaar en nu heb ik hoofdpijn...
Het is op sommige momenten wellicht een kwaliteit, maar ik zou het graag beter willen kunnen doseren. Ook heb ik er moeite mee dat het voor mezelf als nepgedrag voelt, als aangeleerd, en ik vraag me dan ook af of de ander dat ook merkt. Als ik me bij vrienden zo gedraag, is het echt en kost het me zelf ook geen energie.
Dus herkent iemand dit? Hoe zou ik het kunnen leren herkennen voordat ik het doe en dan dus wat kunnen temperen?
Ik ben benieuwd naar jullie reacties!
Mevrouw75 schreef op 21-02-2022 om 11:29:
Maar is het niet heel normaal dat je moeier bent door contacten met ‘vreemden’ dan bekenden?
Je ademhaling zit hoog, zeg je, dat betekent toch dat je wat zenuwachtig bent of ‘gestresst’ door vreemden. Dat heeft dan niet zozeer door extravert, vrolijk, druk gedrag te maken, maar door je stress-levels, want hetzelfde gedrag bij bekenden levert geen moeheid op.
Ja, interessant, gedeeltelijk zit hier zeker wat in. Maar ik heb het niet bij alle onbekenden. Het heeft iets te maken met dat ik denk dat IK verantwoordelijk ben voor het creëren van een prettige sfeer. Misschien heb ik inderdaad wel iets meer 'verantwoordelijkheid' in situaties zoals met de schoonmakers (ik ben de werkgever) en cliënten (ik ben de zorgverlener). Maar het gebeurt ook in contact met bv. een familielid dat ik wel vaak zie en aardig vind, maar met wie de sfeer toch nooit helemaal relaxed is. Ik zou het wel fijn vinden om iets meer afstand te nemen en te kijken wat er vanuit de ander komt, daarop in te gaan, en niet te voelen dat ik in mijn eentje de hele sfeer moet maken.
Waar iedereen onbekend is, maar ik me niet verantwoordelijk voel (bv als deelnemer aan een cursus met allemaal onbekenden), maak ik het juist makkelijk gezellig maar dat voelt dan ook echt en kost me weinig energie.
Herkent iemand van jullie die verantwoordelijkheids-component?
Mevrouw75 schreef op 21-02-2022 om 11:30:
[..]
Ik heb een kalme uitstraling, maar dat betekent uitdrukkelijk níet dat ik dan ook lekker chill en relaxed ben.
Dit vond ik ook wel een eye-opener 
Jon76 schreef op 21-02-2022 om 18:10:
Dit is voor mij erg herkenbaar.
Heb bij onbekenden vaak het gevoel dat ik niet helemaal mezelf ben en me anders en vooral beter lijk voor te doen.
Dit is iets wat ik vooral onbewust doe.
Vooral ook uit onzekerheid.
Dat vreet echt waanzinnig veel energie.
Ook bij bepaalde voormalig vriendschappen had ik altijd erg veel last van mijn eigen gedrag, vooral door te pleasen en ik was totaal niet mezelf.
Deze contacten hebben mij erg veel energie gekost.
Daarbij komt ook dat ik vrij introvert en gesloten kan zijn.
Heb erg veel moeite om open over mijn gevoelens en emoties te zijn.
Ik merk dat ik hier moeilijk grip op kan krijgen en kan gauw weer wegzakken in oude patronen.
Dat frustreert mij enorm.
Ja, het vreet energie hè!
Heb je het in je huidige vriendschappen nog, of minder?
Patatflip schreef op 22-02-2022 om 08:48:
Herkenbaar! Ik werk in het onderwijs en als ik niet oppas ga ik ook in de hypermodus als ik aan het lesgeven ben, en dan ben ik aan het eind van de dag echt niks meer waard. Ik heb mezelf wel aangeleerd om de hypermodus uit te schakelen, door in de observatiemodus te gaan. Gewoon rustig ademhalen, kijken hoe de mensen zich gedragen en pas reageren als het echt niet anders kan. Dit klinkt misschien een beetje vaag maar voor mij werkt het echt. Gewoon eens afwachten en kijken hoe het gesprek zich ontwikkelt zonder al te veel inbreng van mijn kant.
Mooi woord, hypermodus.
En precies dit is wat ik graag wil leren! Mocht je nog meer kunnen uitweiden over hoe je dit bereikt hebt, I'm all ears. Ik kan het dus nu alleen nog maar achteraf constateren, maar tijdens vind ik lastig.
Ans-M. schreef op 22-02-2022 om 12:34:
Ik vind het ook heel herkenbaar. Mijn coach zegt: je werkt te hard. Ik doe veel te veel moeite dan. Te veel betekent dat het mij te veel energie kost en dat het resultaat van een gesprek/overleg niet veel hoger is door mijn input. Oftewel: als ik de helft energie erin stop, is het effect nog steeds goed genoeg.
Dit oefen ik nu in telefoongesprekken waarbij ik let op mijn adem en ontspannen lichaam. Maar ik dwing mezelf dan ook om niet overal op in te gaan. Wat mij met bellen ook helpt is tijdens het gesprek rondlopen. En ik oefen het in gesprekjes met mensen die ik tegenkom.
Mooi! Ja, 'goed genoeg' is voor mij sowieso wel een werkpuntje... Maar ik weet zeker dat het met de helft energie ook goed is. En misschien zelfs wel beter, omdat je meer rust bewaart. En in elk geval beter omdat het niet zo veel van jezelf vergt! Met bellen heb ik dit niet zo, wel een goed oefenmoment inderdaad. Lukt het ook in de live gesprekjes al?
Lollypopje schreef op 22-02-2022 om 18:23:
corona sucks
hoop dat je snel beter bent.
Dank je! Jij ook een , lees soms uit interesse mee in het long covid topic en heb bewondering voor hoe jullie het allemaal doorstaan.
Azalea747 schreef op 23-02-2022 om 21:38:
[..]
Dank je! Jij ook een
Dankjewel. Je kunt uiteindelijk ook niet heel veel anders natuurlijk 
Dus je doet je best er zo goed mogelijk mee om te gaan, wat ook heel vaak niet lukt natuurlijk. Dus bewondering, ik denk dat dit geld voor de meeste mensen die langdurig ziek zijn.
En in mijn geval leer ik nog wat nuttige dingen waar ik hoop daarna nog wat aan te hebben. Want een beetje mindfull in het leven staan is wel nuttig voor mij
Azalea747 schreef op 23-02-2022 om 21:29:
[..]
Ja, het vreet energie hè!
Heb je het in je huidige vriendschappen nog, of minder?
Heb het gelukkig in mijn huidige vriendschappen een stuk minder.
Toch heb ik nog wel winst te boeken, oa qua communicatie, sociale omgang etc.
Vooral ook om transparanter en opener te worden en niet meer zo gesloten.
En bovendien zelfverzekerder en niet zo onderdanig (dmv van me veel ver-excuseren enz).