Leren loslaten
Ik begin dit bericht met niet eens een duidelijke vraag/doel. Misschien helpt het me om mijn gedachten te ordenen en een frisse blik van buitenstaanders te krijgen.
Situatieschets: bijna 40 jaar, gezin met man en twee kinderen (5 en 8 jaar). Begin 2020 ben ik gediagnosticeerd met een depressie, die waarschijnlijk na de geboorte van de jongste is ontstaan. Met behulp van therapie en medicatie ben ik erdoorheen gekomen. Medicatie heb ik vorig jaar met pijn en moeite uiteindelijk helemaal af weten te bouwen. Dit afbouwen hebben zowel man als ikzelf erg onderschat, maar gelukkig is het mbv een afbouwschema van de huisarts gelukt.
Ik werk drie dagen, dus er is tijd genoeg voor huishouden, tuin en tijd voor mezelf. We hebben ook wekelijks twee uur een schoonmaakster voor de routine klussen, dus dat scheelt ook enorm in het huishouden. Ik heb een verzorgpaard waar ik volop van geniet, ben met nog een andere leuke hobby/opleiding bezig.
De afgelopen tijd is druk geweest met zowel leuke dingen als regelzaken omtrent huis (verjaardag van kind, alle ruiten zijn vervangen, we zijn met de tuin bezig, schilder en aannemer benaderd voor reparaties en schilderwerk van kozijnen, nieuwe eetkamerhoek). Ik merk de laatste paar maanden dat ik gedurende de dag lekker bezig ben met klusjes, hobby, huishouden en uiteindelijk eigenlijk oververmoeid ben. Waar ik vroeger zo de hele dag wel bezig kon zijn en daarna nog wel energie overhad, is dat nu dus anders. Afgelopen dinsdag reed ik vanuit mijn werk terug naar huis en ik kreeg ineens een enorme dip. Ik voelde me koud, rillerig, steeds gapen. Ook woensdag was ik nog oververmoeid.
Naar mijn idee doe ik niet teveel, dus heb ik ook niet de neiging om het rustiger aan te willen doen. Dat is overigens ook lastig voor me. Als ik bijv. eenmaal in de tuin bezig ben, kan ik slecht stoppen. Ik kan voor mijn gevoel dingen niet half doen en helaas is de tuin natuurlijk nooit klaar.
Ik vraag me af of dit nog de naweeën zijn van mijn depressie en periode van overbelasting. Kan ik minder aan dan vroeger? Mag ik de lat niet meer zo hoog voor mezelf leggen? Terwijl ik dus eigenlijk vind dat ik geen reden tot klagen heb en het erg luxe voelt dat ik de vrijheid heb om maar drie dagen te werken en twee hobby's heb die best wel wat kosten (zowel qua tijd als financieel).
Nu ik vermoeider ben, merk ik dat ik erg de controle over alles probeer te houden (vandaar de titel van het topic: leren loslaten. Al schrijvende merk ik dat het veelomvattender is dan dat): dat de kinderen goed eten (de oudste is een slechte drinker en eter), dat onze nieuwe tafel niet binnen een paar maanden afgeragd is, smetvrees trekjes... Mijn hoofd staat nooit stil, er is altijd wel iets dat moet gebeuren. Ik heb een geheugen als een vergiet. Ik heb inmiddels een balansplanner waar ik zaken in probeer op te schrijven. En ik ben van plan om volgende week een coach te benaderen (kan via mijn werk).
Waarom voel ik mijn lichaam niet goed en op tijd aan? Waarom overschrijd ik kennelijk steeds een grens waardoor ik een chagrijnige partner en moeder ben aan het einde van de dag? Ik wil en moet echt iets gaan veranderen, omdat dit voor niemand in huis een fijne situatie is. Ik weet dus niet precies wat ik met dit topic wil. Misschien hoop ik op herkenning van anderen, tips en ervaringsverhalen... Heb jij ook zoiets meegemaakt? Kun je vertellen wat voor jou echt geholpen heeft/ de situatie heeft veranderd?
Hija2 schreef op 04-04-2024 om 17:19:
Hi, helpt het ook hier om alles op te schrijven?
Je hebt duidelijke grenzen aangegeven en ze zijn goed ontvangen! Zie het ook als stappen die je zet. Kijk naar de positieve ontwikkelingen, want je bent goed bezig zo te lezen! Fijn dat je over 3 weken alweer terecht kan.
Hopelijk gaan ze snel voorbij voor je gevoel.
Wat lief, dank je wel. Ja, schrijven hier helpt wel om dingen op een rijtje te krijgen. Nu ik er meer aan toegegeven heb de afgelopen week, merk ik ook al wat meer rust. In ieder geval niet meer de vele huilbuien gehad zoals afgelopen weekend. Door de week ben ik natuurlijk ook wat meer bezig, maar ik doe echt alleen de hoognodige dingen, dus pak ook echt wel rust tussendoor.
Ik had ook mooi geregeld dat de kinderen met een buurvrouw mee naar school konden rijden, zodat ik om acht uur meteen de huisarts kon bellen. Was de praktijk vandaag dicht... Morgen poging 2 en gelukkig kunnen de kinderen dan weer met buurvrouw mee, heel lief.
Wat fijn! Vooral dat je echt die rust tussendoor kan opmerken. En fijn he behulpzame mensen. Zo nodig als je juist hoog zit.
Even een kort berichtje.
Wat ben je goed bezig! Jouw vraag was hoe je kunt loslaten en dat ben je deze week al goed aan t doen/ oefenen. Wellicht voelt het niet altijd zo maar de eerste stappen heb je al gezet. Complimenten!
dank je wel tuinplantje 
als ik nu maar niet te snel ga denken dat het wel weer gaat. Voor ik het weet loop ik mezelf weer voorbij!
Hoe gaat het, Romir??
Tuinplantje schreef op 08-04-2024 om 23:22:
Hoe gaat het, Romir??
Oeps, alweer even niet hier gekeken! Het gaat wel aardig gelukkig! De tijd vliegt voorbij, zo met de kinderen alleen thuis. Gister heb ik bloed laten prikken. Hopelijk is morgen de uitslag er.
Vandaag heb ik eindelijk een relaxte dag voor mezelf. Vanmorgen fijn paardgereden en na het douchen zit ik nu te lunchen en tv te kijken. Even niks moeten en vanavond zijn we bij vrienden uitgenodigd voor het eten. Afgelopen weekend kwam ik erachter dat de jongste luizen had. Kon er ook nog wel bij... 
Ik merk dat ik het zo in mn eentje eigenlijk bijna makkelijker vind om de boel in huis netjes te houden. Je rekent er niet op dat de ander ook iets doet (hopelijk vanuit zichzelf 
) dus ik zet me er makkelijker overheen dat sommige dingen gewoon even moeten.
Dat laatste is heel erg herkenbaar Romir. Ik kon het gezin dan beter draaiende houden. Dit omdat ik geen verwachtingen kan hebben. Ik word gewoon lui, heel erg! Misschien voor jou een mooie eye opener om zo even alleen te zijn en uit de structuur die je gewend bent te stappen. Ik kan alleen maar zeggen dat je goed bezig bent. En nee zeggen mag altijd 
!
Ik kreeg het advies om echt te doen wat in mij opkomt en niet al bezig te zijn met de volgende stappen. Blijft uitdagend!
Haha ja dat luie herken ik. Mijn man legt sowieso de lat wat lager in huis. Kan gerust lang tv kijken of spelletje op z'n tablet spelen. Ik merk dat ik dan in zijn gewoontes meega, wat voor mij helemaal niet fijn voelt. Aan de ene kant voelt het voor mij oneerlijk als ik op zijn relax momenten wel bezig ga in huis. Aan de andere kant ga ik me er niet beter van voelen als ik op die momenten ook ga bankhangen. Dat wordt dan scrollen op mijn mobiel, wat alleen maar vermoeidheid oplevert.
Idd wel mooie inzichten zo, in een langere periode alleen!
Lief berichtje, dank je wel
Vandaag had ik toch weer een zware dag, ondanks het prachtige weer. Het begon er eigenlijk mee, dat ik het gevoel had honger te hebben, terwijl ik als ontbijt een muesli bol had gegeten en 1,5 uur later nog een volkoren bolletje. Half twaalf nóg een muesli bol gegeten en nog steeds een raar gevoel in mn maag. Salade van gister erachteraan.
Gister kon ik bellen voor de uitslag van het bloedprikken, maar was te laat voor het telefonisch spreekuur van de huisarts. Mijn digitaal dossier werkte niet, maar gelukkig kon de assistente wel de uitslag naar me mailen.
Maandag wel alsnog bellen met de huisarts voor het duiden van de waarden, want ondanks Googlen weet ik niet zeker wat alles betekent.
In ieder geval zeer lage vitamine D (44) en glucose nuchter was 3,8. Onder de 4 schijn je een hypo te hebben..? Een aantal andere waarden was ook aan de ondergrens. Ben benieuwd wat de huisarts zegt.
De kinderen hebben een groot deel van de middag met en bij buurmeisjes gespeeld, dus dat scheelde heel erg. Maar alsnog kon ik zo weinig hebben. Weer een paar huilbuien gehad. Zo raar. Door de week ging het best aardig, alles lukte wel qua kids op school krijgen, werken... En dan is het zo'n heerlijke dag en stort ik weer in.
Morgenmiddag mogen de kinderen bij hun nichtjes spelen en worden ze na het avondeten thuis gebracht. Zo lief
Hai Romir,
Dan zie je maar weer hoe goed het is om eea even te laten checken. Ben ook benieuwd wat de huisarts zegt!
Fijn dat de kinderen werden en worden opgevangen dit weekend. Een mindere dag hoort er soms gewoon bij.... succes vandaag! 
Tuinplantje schreef op 14-04-2024 om 07:06:
Hai Romir,
Dan zie je maar weer hoe goed het is om eea even te laten checken. Ben ook benieuwd wat de huisarts zegt!
Fijn dat de kinderen werden en worden opgevangen dit weekend. Een mindere dag hoort er soms gewoon bij.... succes vandaag!
Ja, het kan niet altijd rozengeur en maneschijn zijn hè... Vandaag was een fijne dag, tot zover iig! Vanmorgen was ik op pad met schoonzus voor haar opleiding. Meisjes waren toen al bij mijn zwager en zijn daar dus gebleven. Ik heb net sushi gehaald en heb lopen bunkeren. Oh daar kan ik zo van genieten! Glas rosé erbij, mmm... Vanmiddag thuis heb ik in de tuin gewerkt, fijn zo in de zon. Nog één volle dag alleen morgen en dan is mijn man weer thuis gelukkig.
Waar zal ik eens twee weken lang naar toe gaan? 
Hi Romir!
Hoe gaat het nu met je? Ik had laatst na lange tijd weer een paardrijles en moest aan je denken..
Hija2 schreef op 23-06-2024 om 20:00:
Hi Romir!
Hoe gaat het nu met je? Ik had laatst na lange tijd weer een paardrijles en moest aan je denken..
Hoi Hija2! Wat lief dat je een berichtje stuurt! Hoe was je les?
Het gaat over het algemeen een stuk beter dan toen ik dit topic opende. Ik heb nu drie afspraken met mijn coach gehad en daar komen dingen boven water die me toch wel wat doen, waarvan ik eigenlijk had gedacht dat ik er geen moeite (meer) mee had.
Op het werk heb ik enkele keuzes gemaakt, waar ik een goed gevoel over heb. Iets dat me veel energie kostte en niks opleverde heb ik iom mijn leidinggevende stop gezet. Ik kom er steeds meer achter dat ik dingen doe (deed) omdat ik dacht dat dat zo hoorde, dat men dat van me verwachtte, omdat ik van toegevoegde waarde moet zijn. Verder lekker bezig met verschillende projecten, dat doet me goed!
De afgelopen tijd was wel echt druk, veelal leuke dingen, maar ook die kosten natuurlijk wel wat energie. Ik heb nog steeds moeite om te ontspannen, echt niks te doen als ik thuis ben. Ik heb ook nog zoveel ideeën in mijn hoofd voor de verschillende ruimtes en kamers in huis... Er is altijd wel wat te doen 
Wat klinkt dit fijn!
Soms is het gewoon even nodig om tot bepaalde inzichten te komen, dat kan al voor rust zorgen. Goed dat je er ook naar kan handelen.
Ik kan juist te goed ontspannen en niks doen, dat is weer de keerzijde. Zouden beiden iets van elkaar moeten hebben eigenlijk. Als ik eenmaal bezig ben dan ga ik wel, maar die stap ernaar toe. En voor jou is het weer andersom als ik het zo lees.
Mijn lessen zijn erg leuk geweest! Zelfs het draven gaat mij nu al een stuk beter af.. ik geniet er intens van!