Lange termijn gevolgen seksueel geweld
Ik heb even getwijfeld of ik dit topic zou openen of niet, maar ik ga het gewoon doen.
Als jonge puber en als jongvolwassene heb ik te maken gehad met (ernstig) seksueel geweld. De laatste tijd vraag ik me regelmatig af wie ik zou zijn geweest als dat allemaal niet was gebeurd.
Ik heb ptss, maar ook mijn persoonlijkheid lijkt te zijn veranderd. Ik laat mensen niet snel binnen. In het dagelijks leven heb ik vaak het gevoel dat ik moet liegen (over mijn verleden, over waarom ik iets niet wil, over wat ik in het weekend heb gedaan) en ik laat mijn emoties niet makkelijk zien.
Ik twijfel vaak aan mijn eigen waarnemingen. Als iemand iets heel onaardigs zegt dan denk ik niet 'wat een zak!' maar 'hoorde ik dat nou wel goed?' Ik heb een scherp afgestelde radar voor grensoverschrijdend gedrag, maar toch laat ik mensen nog vaak over mijn grenzen gaan.
Ik heb me lang afgestompt gevoeld en daardoor was ik altijd op zoek naar prikkels. Van drugs (als tiener) tot bungeejumpen tot horrorfilms en heftige verhalen. Nu ik in therapie al langere tijd aan het werk ben om meer te gaan voelen, merk ik ineens dat ik sommige films en documentaires die me vroeger niets deden niet meer aan kan zien.
Als kind zat ik op zangles, dansles, schilderles. Ik maakte heel makkelijk contact met mensen, wilde ontdekkingsreiziger worden. Nu als volwassene ben ik snel moe en probeer ik mezelf vaak onzichtbaar te maken. Ik voel me al gauw teveel en ik wil niet meer aangevallen worden.
Ik weet dat seksueel geweld veel voorkomt en ik vraag me af hoe andere mensen ermee omgaan. (Hoe) heeft het je gevormd? Loop je nog wel eens ergens tegenaan? Ben je er open over? Misschien kunnen we hier ervaringen uitwisselen.
Hier een slachtoffer. Heb al sinds 2009 hulp. Ook ik laat niet gauw vreemden in mijn huis, heb PTSS, borderline en een persoonlijkheidsstoornis. Ik geloof dat de borderline daar ondervalt.
Heb ook last van angstaanvallen en paniekaanvallen. Heb hier ook medicatie voor. Ik heb nu Lorazepam afgebouwd en nu komen er gevoelens los, die ik niet wil voelen.
De ene keer sta ik 3x of vaker per dag onder de douche om de geur van hem weg te wassen, wat maar niet lukt of om zijn handen niet meer te voelen, maar soms heb ik ook dat ik dagen lang niet douche, totdat ik mijzelf of hem begin te ruiken en dan weer van vorenaf aan. Zit nu ook in depressie.
Tijd lang heb ik dit niet opdurven schrijven.
Nu nog op bericht plaatsen klikken en een half uur wachten totdat ik het niet meer kan veranderen
Het is een beetje chaotisch geschreven. Sorry daarvoor
Wat naar HarleyQuin, dapper dat je reageert. Ik heb ook een tijd lorazepam geslikt. Inmiddels heb ik dat grotendeels afgebouwd.
Het douchen is ook wel herkenbaar. Soms voel ik me heel vies en wil ik niet onder de douche vandaan, soms durf ik niet te gaan douchen (voelt kwetsbaar) of kan ik me nergens toe zetten.
Heb je wel het idee dat je iets hebt aan je therapie?
Ik was bijna 11 toen ik misbruikt ben door mijn broer. Toen ik 18 was heeft hij zijn excuses aangeboden en die had ik aanvaard. Ik leefde maar door en mocht van mezelf niet meer denken aan wat er ooit gebeurd was. Ik verdrong het. Dat ging echt jaren en jaren goed dus ik dacht dat ik het verwerkt had. Totdat mijn zoon de leeftijd kreeg waarop ik seksueel misbruikt ben. Toen zag ik pas dat je dan nog echt een kind bent en toen stortte ik in en werd toch nog heel erg kwaad en depressief en ik kreeg huilbuien. Ik snapte mezelf niet na al die jaren. Mijn man was toen mijn grote steun. Alsof het zo moest zijn had mijn man in de Panorama een artikel gelezen over seksueel misbruik op jonge leeftijd en dat mensen door kunnen leven alsof er niks aan de hand is totdat je eigen kind die leeftijd bereikt. Door dat artikel snapte hij mij helermaal. Mijn man wilde dat ik naar een psycholoog zou gaan maar het praten met hem heeft mij geholpen.
Koralinde, tja moeilijk te zeggen. Het is meer praten. Heb in het verleden EMDR gehad, maar mee gestopt omdat ik bij het laatse sessie in een herbeleving viel en kwam niet terug naar heden. Duurde lang en ik reageerde nergens op.
Heb veel psychiaters en spver gehad. 1 psychiater hen ik vrij lang gehad en zij zei dat ik geen EMDR meer mocht volgen. En ook geen therapie. Ze zijn namelijk bang dat er dan niets meer van mij overblijft als ik daadwerkelijk er over ga praten, dus alles in detail en ik vertik het ook.
Heb jij toen aangifte gedaan? Ik helaas wel en er is niks mee gedaan want werd niet geloofd
Watertoren wat mooi dat je toen zoveel hebt kunnen hebben aan je man 
heel bijzonder dat hij net dat artikel had gelezen. Loop je nu nog wel eens ergens tegenaan of heb je het toen echt kunnen verwerken?
HarleyQuin wat verschrikkelijk dat je niet werd geloofd. Dat lijkt me een trauma op zich. En wat jammer dat EMDR voor jou zo'n negatief effect heeft gehad. Ik heb er zelf wel veel aan, hoewel het zeker niet alles oplost.
Ik heb nooit aangifte gedaan. De eerste keren was ik ook nog wel echt jong, maar ook toen ik al wat ouder was is het er nooit van gekomen. Ik probeerde te doen alsof het nooit gebeurd was en was ook bang om niet geloofd te worden. Eén van mijn daders is later alsnog opgepakt voor de verkrachting van iemand anders. Daar lig ik soms wakker van want misschien had ik dat kunnen voorkomen als ik wel gepraat had.
Hoop dat je op een dag weer durft te leven zonder angst, je dromen te volgen...weer mag opbloeien tot je ware zelf. 🌹
watertoren schreef op 26-09-2021 om 18:17:
Alsof het zo moest zijn had mijn man in de Panorama een artikel gelezen over seksueel misbruik op jonge leeftijd en dat mensen door kunnen leven alsof er niks aan de hand is totdat je eigen kind die leeftijd bereikt. Door dat artikel snapte hij mij helemaal.
Infobericht: verwijderd op verzoek van Regendrup
HarleyQuin schreef op 26-09-2021 om 18:00:
Hier een slachtoffer. Heb al sinds 2009 hulp. Ook ik laat niet gauw vreemden in mijn huis, heb PTSS, borderline en een persoonlijkheidsstoornis. Ik geloof dat de borderline daar ondervalt.
Heb ook last van angstaanvallen en paniekaanvallen. Heb hier ook medicatie voor. Ik heb nu Lorazepam afgebouwd en nu komen er gevoelens los, die ik niet wil voelen.
De ene keer sta ik 3x of vaker per dag onder de douche om de geur van hem weg te wassen, wat maar niet lukt of om zijn handen niet meer te voelen, maar soms heb ik ook dat ik dagen lang niet douche, totdat ik mijzelf of hem begin te ruiken en dan weer van vorenaf aan. Zit nu ook in depressie.
Tijd lang heb ik dit niet opdurven schrijven.
Nu nog op bericht plaatsen klikken en een half uur wachten totdat ik het niet meer kan veranderenHet is een beetje chaotisch geschreven. Sorry daarvoor
Infobericht: verwijderd op verzoek van Blueheart
HarleyQuin schreef op 26-09-2021 om 18:21:1 psychiater hen ik vrij lang gehad en zij zei dat ik geen EMDR meer mocht volgen. En ook geen therapie. Ze zijn namelijk bang dat er dan niets meer van mij overblijft als ik daadwerkelijk er over ga praten, dus alles in detail en ik vertik het ook.
Er zijn ook vormen van therapie die je helpen met omgaan met het heden. Zonder terug te gaan naar het verleden. Dit wilde ik even delen toen ik bovenstaande las.
Maar eigenlijk wil ik ook even aan iedereen hier zeggen hoe oneerlijk ik het vind dat jullie dit hebben moeten meemaken maar ook hoe knap ik het vind dat jullie dit hier delen.
Veel herkenning hier, helaas.. Vooral het stukje van aan jezelf twijfelen is heel herkenbaar. Ik ben constant bezig met hoe ik overkom en als iemand niet vriendelijk/respectvol op mij reageert ben ik meteen genegen alles op mijzelf te betrekken/te denken dat ik het verkeerd heb begrepen/iets heb gedaan etcetera. Daarnaast kan ik in paniek schieten om alles en nog wat, ben ik heel slecht in grenzen aangeven en trek alles in twijfel wat ik doe, zie en voel (dit uit zich in piekeren en matige OCD) Ik sta zelf nu aan het begin van het pad om uit te zoeken hoe of wat de invloed van de dingen uit het verleden zijn op het nu. Toevallig mijn eerste afspraak gemaakt voor hulp (mbt paniek en OCD) maar hoop de moed te kunnen vinden hier over te beginnen.
Ik heb ten tijde van het misbruik uiteindelijk aan de bel getrokken en verteld wat die persoon wilde doen. We woonden op dat moment bij familie in en zijn direct vertrokken en ik heb eigenlijk altijd verteld dat we net op tijd weg waren en dat het veel erger had kunnen aflopen en heb een soort van verdrongen wat er wel allemaal in die tijd al gebeurd was. Ik merk dat het nu erg eenzaam voelt om dat stuk alleen te dragen.
BlueHeart schreef op 26-09-2021 om 20:04:
[..]
Quote verwijderd op verzoek van Blueheart
Drank heb ik ook lang gedaan, totdat ik zo bezopen(had een hele bag in box wijn van 3 liter) achter mijn kuezenwas dat ik mijn slaapkamer had vernield, in mijn bed had gescheten en ik wist niks meer, totdat ik de volgende dag wakker werd. Toen besloten geen druppel meer te drinken. Af en toe een Amstel Radler. Met drank dan voelde ik niks
HarleyQuin schreef op 26-09-2021 om 20:29:
[..]
Drank heb ik ook lang gedaan, totdat ik zo bezopen(had een hele bag in box wijn van 3 liter) achter mijn kuezenwas dat ik mijn slaapkamer had vernield, in mijn bed had gescheten en ik wist niks meer, totdat ik de volgende dag wakker werd. Toen besloten geen druppel meer te drinken. Af en toe een Amstel Radler. Met drank dan voelde ik niks
Infobericht: verwijderd op verzoek van Blueheart
Clefairy wat een herkenbaar maar ook verdrietig verhaal, die eenzaamheid klinkt heel naar. Heb je helemaal nooit iemand in vertrouwen genomen over wat er echt is gebeurd? Ik hoop dat het je veel gaat brengen om het open te breken in therapie. Toen ik het daar voor het eerst wilde bespreken hielp het me wel om het eerst op te schrijven. Toen ik het niet helemaal goed uitgelegd kreeg heb ik dat briefje gegeven.
Regendrup wat moeilijk die angst en dat besef 
BlueHeart schreef op 26-09-2021 om 20:35:
[..]
Laat maar