Ik zit vast en vind er niks meer aan
De titel zegt het al, ik zit voel me vast zitten in mijn leven en vind er niks meer aan. Ik ben hier om te kijken of er lotgenoten zijn waar ik mee kan praten. Ik zal de situatie schetsen.
Ik heb 2 kinderen uit een eerdere relatie en co ouderschap. Met andere partner daarna nog 2 kinderen gekregen, jongere leeftijden. Ik zit met mezelf in de knoop. Ik voel me al een tijd ongelukkig, onrustig en leeg. Partner en ik hebben nooit ruzie maar verder is er weinig aan liefde of gezelligheid. Eigenlijk draait alles, zo ook onze relatie, om de kinderen. De jongsten zijn erg veeleisend, een normaal gesprek met z'n 2en kunnen we nooit voeren want ze komen er constant tussen. Huilen, klieren, aandacht opeisen, etc. Ik ben op het punt dat ik niet langer zo door wil gaan.
Partner is een erg introvert persoon, praat weinig en zacht. Ik versta hem vaak niet en heb al vaker gezegd kun je iets harder praten, ik hoor je niet. Ook is hij totaal geen uitbundig of enthousiast persoon. Het is altijd heel timide en als ik en de meiden dansen of zingen dan is het voor hem al snel to much. Eigenlijk is alles snel to much voor hem. Hij is vaak aan het gapen en altijd moe. Ook financieel heeft hij het niet breed. Ik merk dat ik mijn gevoel van liefde erg naar de achtergrond of zo goed als verdwenen is. Positieve kanten zijn er uiteraard wel, ik kan altijd met hem praten over dingen en hij laat ook altijd (tijdens werk) van zich horen. Bovendien is hij voor de jongsten een zorgzame vader, die er altijd voor ze is en erg gek op ze is. Maar ik mis ergens iets merk ik...
Ik weet gewoon niet wat ik met de situatie aan moet. De kinderen zijn nog jong en hangen ook aan hun vader. Ik weet wat een scheiding met kinderen doet en dat is niet niks. Maar zo doorgaan trekt me ook niet heel erg. Ik weet ook niet of er gevoelens van liefde terug kunnen komen. Bij mij is het vaak wel zo als het weg is dan is het weg. Daar ben ik dus bang voor. Ik wil iets van mindfulness gaan volgen.
Ik hoop dat er vrouwen/mannen zijn die zich herkennen in mijn verhaal of iemand die goede raad kan geven.
letterkoekje schreef op 16-09-2023 om 09:20:
[..]
Groot gelijk Mevrouw!
Ik vrees dat we van TO niet veel meer te lezen gaan krijgen. In het begin, toen er veel begrip was voor haar toestand, werd er door haar omzeggens op elke post gereageerd. Nu de laatste posts meer en meer kritiek op haar hebben, blijft het stil.
Het straalt van jouw posts af dat je zelf niet goed in je vel zet. Zo hatelijk en zwart wit. Je gelooft geen snars van mijn berichten en nu het verwijt dat ik niet (snel genoeg) reageerde. Sommige mensen hebben een leven naast een forum en zitten hier niet iedere minuut van de dag.
Moederkareltje schreef op 17-09-2023 om 13:32:
[..]
En daarom denkt ze erover na om bij hem weg te gaan. Dus ze neemt zelf de verantwoording door te knippen in de mensen om zich heen of niet.
Ja dat doen de meeste mensen. Daarom beginnen mensen relaties, gaan uitelkaar, trouwen en scheiden, etc.
anomarie schreef op 16-09-2023 om 09:55:
[..]
Heel eerlijk, wat zou jij doen als je al niet lekker in je vel zit/ongelukkig/depressief bent en een bak kritiek over je heen wordt gegooid? Persoonlijk zou ik ook heel hard wegrennen…
Volgens mij helpen we haar niet door kritiek te geven op haar keuzes en haar verhalen in twijfel te trekken maar wel door haar te steunen door de juiste hulp te zoeken. ik hoor met name een schreeuw om hulp.
Ik ben niet weggerend. 
Ik vind het alleen maar zielig als mensen zulk commentaar geven aan iemand die om hulp vraagt. Het zegt iets over hunzelf. Dat raakt me niet en dat kan ik heel goed relatieveren.
Dank je, klopt daar heb ik idd meer aan. Ja mijn verhaal in twijfel trekken, alsof ik dit zou verzinnen. Heb wel wat beters te doen dan onzin verhalen verzinnen en op een forum delen.
Precies, ik heb dit gepost om hulp in de zin van goede ideeen en tips. Maar ook soortgelijken die mss in een vergelijkbare situatie zitten en hoe ermee om te gaan.
RoodVruchtje schreef op 17-09-2023 om 13:26:
[..]
Jij houdt dus andere mensen verantwoordelijk voor jouw geluk. Dat is sowieso al een verkeerd uitgangspunt, want ieder mens is verantwoordelijk voor zijn/haar eigen geluk, niet iemand anders.
Daar ben ik niet mee eens. Andere mensen zijn ook verantwoordelijk voor jouw geluk. Je omgeving bepaalt voor een heel groot deel hoe jij je voelt. Bv iemand die gepest wordt op school, in een ongelukkige relatie zit, familie heeft die niet naar ze omkijkt, etc etc.
In een gelukkige relatie voel je je heel anders dan in een relatie waar je maar in blijft hangen want het zal wel moeten.
Zonnebloem7 schreef op 17-09-2023 om 13:37:
[..]
Je zat er wel naast want ik ben niet bezig met een nieuwe relatie te zoeken. Tinder heb ik weleens op gekeken om te zien wat er zoal aan mannen opstaat. Ja daar was ik nieuwsgierig naar en ook om gewoon eens met anderen mensen te praten want buiten mijn partner om heb ik geen volwassenen waar ik mee praat. Dat wil niet zeggen dat ik er dates heb gehad of meteen keek naar iemand met wie ik een relatie ga starten.
Vind ik ook weer bizar. Je hebt onderneming(en) gaat naar lessen om nog onderneming(en) op te starten. En je komt niemand tegen? Hoe zit het dan met je klanten? En hoe zit het dan met de leraars/medeleerlingen voor de cursus die je volgt.
En buiten je man heb je niemand om mee te praten? En eerst zei je dat die man niks zegde of heel stil als hij al iets zei. Werkelijk, zonnebloem, ik begrijp minder en minder van jouw verhaal.
letterkoekje schreef op 17-09-2023 om 14:08:
[..]
Vind ik ook weer bizar. Je hebt onderneming(en) gaat naar lessen om nog onderneming(en) op te starten. En je komt niemand tegen? Hoe zit het dan met je klanten? En hoe zit het dan met de leraars/medeleerlingen voor de cursus die je volgt.
En buiten je man heb je niemand om mee te praten? En eerst zei je dat die man niks zegde of heel stil als hij al iets zei. Werkelijk, zonnebloem, ik begrijp minder en minder van jouw verhaal.
Dat zijn individuele lessen. Er is geen sprake van medeleerlingen en 1 leraar. Klanten spreek ik weleens maar dat is dus gewoon zakelijk.
Klopt, buiten mijn vriend om heb ik geen volwassenen waar ik mee praat. Alleen mijn kinderen. Ja mijn vriend is introvert en praat zacht (dat zei ik ja).
Ik begrijp niet wat er niet aan te snappen is. Maar als dat je zo frustreert, je hoeft het toch niet te snappen en je hoeft niet te reageren.
Het lijkt heel erg of jij zelf al een beeld van mijn leven hebt gevormd aan de hand van een beetje eerste informatie dat ik gaf. En daarna moet je dat bijstellen want blijkt jouw beeld niet te kloppen en dan leg je dat hier neer. Nogal vreemd. Mss moet je niet meteen zelf alles invullen en er opener instaan dan is het ook niet zo verwarrend voor je.
Zonnebloem7 schreef op 17-09-2023 om 13:48:
[..]
Precies, ik heb dit gepost om hulp in de zin van goede ideeen en tips. Maar ook soortgelijken die mss in een vergelijkbare situatie zitten en hoe ermee om te gaan.
Maar Zonnebloem, zijn er hier dan niet al tips gegeven? Goeie tips.
Ik ga een vergelijk treffen, het gaat niet over jou:
Iemand post hier een verhaal dat ze ongelukkig is met haar gewicht van 140 kg. Ze vertelt wat ze gedurende de dag eet en dat is heel veel. Mensen vragen: en welke bewegingen/inspanning doe jij? Zij antwoordt: niks, ik lig de ganse dag op de zetel, tv-series te kijken.
Dan gaan mensen (forummers) zeggen dat die persoon verkeerd bezig is, want haar voedingspatroon is niet afgestemd op haar energieverbruik. Ondanks dat de dame in kwestie misschien nooit graatmager zal zijn omdat dat niet in 'haar aard' zit.
Moet die persoon dan boos worden omdat mensen zogezegd niet de goeie tips geven?
Mag die persoon dan denken: ze mogen schrijven wat ze willen en ik hoop alleen maar op goeie en bruikbare tips en misschien schrijven er ook mensen met een soortgelijk probleem en zie ik wat zij er aan gedaan hebben. En ze mogen alles schrijven behalve dat ik minder moet eten en meer moet bewegen. Dat kan toch niet. En zo is iedereen hier op zijn/haar manier bezig om je raad te geven, maar alles wat jij niet wil lezen daar ga je flagrant tegen in. Zo werkt het toch niet.
Als jij depressief bent/je voelt, dan zijn er toch dingen waarmee je moet beginnen om een start te maken naar beterschap.
Of zie ik dat verkeerd?
Zonnebloem7 schreef op 17-09-2023 om 13:28:
[..]
Ik vind dit lastig. Tuurlijk kan je zeggen 'je hebt dit eerder gedaan in een andere relatie, dus dit is jouw patroon'. Als die relatie je niet gelukkig maakt en een andere niet en mss nog 10 daarna niet, ja dat kan. Moet je daarom er dan maar mee doorgaan omdat het aan jezelf ligt en het een zogenaamd 'patroon' is. Lijkt me ook niet.
Mijn daginvulling geeft mij niet per se voldoening. Ik ben vooral de kinderen aan het rijden en boodschappen doen. Dat is hoe het momenteel is en daar ben ik verandering in aan het brengen door wat ik zei met iets waar ik mee bezig ben en binnenkort afrond.
Een patroon kan bijvoorbeeld zijn dat je vindt dat je partner jou op sleeptouw moet nemen om jou uit de sleur te halen. Terwijl je daar natuurlijk zelf voor verantwoordelijk bent. Wat zou een ondernemende partner doen en waarom doe je dat zelf niet? Waarom heb je geen sociale contacten en wat zou je kunnen ondernemen om die wel te krijgen? Waarom heb je je dag zo ingericht dat je alleen je kinderen aan het rijden bent en boodschappen doet? Waarom besteed je niet meer tijd aan je werk (als je daar wel gelukkig van wordt?) of zoek je geen andere zinvolle dagbesteding? Dit zijn allemaal dingen waar je zelf mee aan de gang kunt, daar heb je geen partner voor nodig. En andersom word je voor je partner ook aantrekkelijker als je een leuk en zinvol leven leidt. Dat heeft ook invloed op jullie relatie.
Zonnebloem7 schreef op 11-09-2023 om 16:10:
[..]
Ja niet altijd leuk. Ik vraag mezelf regelmatig af waarom begint iedereen aan kinderen. Waarschijnlijk omdat niemand vantevoren weet hoe het is. Mijn oudste dochters zijn net tieners en dat is ook nog niet altijd makkelijk. Ik vind het al met al pittig. Ik hou van mijn kinderen maar denk vaak ook wat zou het leven rustiger en relaxter zijn zonder. Als ze op oudere leeftijd zijn ben ik zelf al oud en afgeschreven. Hoewel dat nu ook al zo goed als het geval is.
Sorry hoor, maar hier voel ik me toch een beetje boos om. Ik kan me levensgoed voorstellen dat het ouderschap af en toe pittig is en dat je er even doorheen zit. Ik heb zelf kinderen, weet hoe het is en dat het niet altijd over rozen gaat. Maar kom op zeg: je was er zelf bij om 4 (!) kinderen op de wereld te zetten. Je jongste kinderen zijn geboren toen je al ruim ervaring had in het hebben van 2 kinderen.
Jij bent geen slachtoffer van je situatie. Niemand heeft een geweer tegen je hoofd gezet om je kinderen op deze wereld te zetten. Daar was je zelf bij. Net zo goed als je er zelf bij was bij het uitkiezen van je partner en daarmee een levenslange verbinding aan te gaan met kinderen. Wordt eigenaar van je keuzes. Je kunt je nu heel erg slachtofferig gaan opstellen dat je liever geen kinderen zou hebben gehad, maar dat is een beetje veel te laat bedacht na vier kinderen.
Als de opvoeding je zwaar valt (en zo klinkt het), moet je gaan investeren. Niet omdat je dan per se veel meer eigen tijd overhoudt, maar misschien wel doordat je op die manier meer plezier haalt uit de relatie met je kinderen. Die investering kan zijn door te gaan onderzoeken wat precies maakt dat je er geen lol aan beleeft. En dan kijken wat zou maken waardoor je wél meer plezier in je kinderen kunt beleven. Het klinkt nl. ook (deels) alsof je kinderen zo schreeuwen om jouw aandacht, omdat je misschien wel lijfelijk aanwezig bent, maar geestelijk helemaal bent uitgechecked. Jij bent de moeder, dus het is jouw verantwoordelijkheid om te zoeken hoe je weer in kunt checken. Misschien moet je gaan uitzoeken waar je somberheid vandaan komt. Hormonen, depressie, andere indeling van je leven, maar je kinderen tover je niet weg.
Zonnebloem7 schreef op 17-09-2023 om 13:40:
[..]
Ik vind het helemaal geen ego post. Je moet zelf ook gelukkig zijn wil je leuk kunnen leven en voor je kinderen. Oh nee, dat mag dus niet. Je moet zelf maar doodongelukkig zijn als je je maar leuk voor doet want anders zit je in de slachtofferrol en heb je zelfmedelijden. Dat werkt dus ook niet.
Je mag best zelf veranderingen aanbrengen, maar waar ik me aan stoor in die post is dat je geen rekening hoeft te houden met je gezin. Ikzelf vind dat je daar wel rekening mee moet houden en binnen die grenzen gaat zoeken wat jou gelukkig maakt. Of tevreden, of hoe je het ook wil noemen, want geluk is tegenwoordig het overgewaardeerde toverwoord.
Daarnaast helpt het gewoon om te beseffen dat zo ongeveer niemand met kleine kinderen een bruisend en sprankelend sprookjesleven heeft.He kunt dat sprankelende sprookjesleven wel zoeken hoor, en daarmee je kinderen laten stikken, maar dat vind ik persoonlijk bijzonder onaardig naar ze toe.
Mevrouw75 schreef op 11-09-2023 om 16:26:
[..]
Mwah, geen populaire mening, maar ik vind de dalen, ook diepe ook gewoon een beetje bij het leven horen. Dus óók de ‘het hele leven is zinloos’ en ‘ ik heb geen fut om iets leuks te doen met mijn man’. En dat hoeft echt niet binnen 2 maanden opgelost te zijn. Niet leuk, maar dat alles voldoening en plezier moet geven is wel een grote mythe.
Ook dit. Kijk, een depressie gun ik niemand (ik zie trouwens dat mijn reactie op een van je eerste reacties inmiddels al ingehaald is door 10 pagina's, dus mogelijk ontzettend mosterd). Maar ups en downs horen bij het leven. Ik heb ook wel eens perioden in mijn leven dat ik er allemaal niet bijzonder veel aan vind, uitgeblust ben, beetje somberend. Maar ik weet ook dat dat vanzelf weer een keer overgaat en dat ik die rit gewoon moet uitzitten en proberen er het beste van te maken en als het een beetje lukt, kleine inspirerende dingen te blijven doen waar ik plezier uit haal of waarvan ik denk dat dit mijn leven op de lange termijn beter maakt. Soms moet je eerst investeren voordat je ergens de vruchten van kunt plukken.
Zonnebloem7 schreef op 14-09-2023 om 11:02:
[..]
Ik verwacht misschien ook vanalles teveel, dat het allemaal mooier en leuker zou moeten zijn dan het in werkelijkheid is. Dat weet ik dus niet. Mezelf accepteren zoals ik ben vind ik altijd al een lastige.
Ik weet niet of je teveel verwacht, want ik kén jou niet en jouw partner niet. Maar ik lees wel erg veel dat de oorzaak buiten jou ligt en áán anderen ligt. Het komt dóór je partner en dóór je kinderen dat je je slecht voelt. Terwijl jij gekozen hebt voor je partner en je kinderen. Ben je dan onderweg vergeten dat aan keuzes ook de realiteit vastzit? Dat als je kiest voor partner A, dat de partner in zijn geheel is, dus ook mét het stille rustige karakter. Als je daar zo slecht tegenkan, waarom bouw je dan een heel leven met hem op incl. 2 kindjes, wetende dat hij zo is? Ten minste, je schreef dat hij altijd al zo was. Heb je dat niet willen weten? Heb je dat genegeerd? Als het laatste dat het geval is, zegt dat heel veel over jou en hoe jij tegen de werkelijkheid aankijkt. Net alsof je dat niet wilt weten, pas als je er niet meer onderuit kan.
Dat karakter van jou neem je ook mee in je volgende keuzes. Kies je dan weer voor een man C met 2 kindjes om na een paar jaar te bedenken dat dat leven toch niet zo leuk is?
Nu jouw keuze voor je 2 jongste kinderen. Ook dat heb je gedaan met je volle bewustzijn, wetende dat jonge kinderen intensieve zorg en aandacht nodig hebben. Waarom heb je dat genegeerd? Waarom kijk jij niet realistisch naar het leven? Dan zul je nl. altijd bedrogen uitkomen, wie je ook maar weg wilt doen in je leven. Dat ligt nl. niet aan andere mensen, maar aan jouw onrealistische verwachtingen van (of juist niet willen nadenken over) het leven dat je maakt.
En sorry, maar verder vind ik je gewoon 500% verantwoordelijk voor je kinderen en ontzettend egoistisch als je hun welbevinden niet op de 1e plek zet. Dat hoeft niet te gaan ten koste van jouzelf, maar het is wél jouw verantwoordelijkheid om te zorgen dat je een betrokken moeder bent die geestelijk aanwezig kan zijn en hoe je dat doet, moet je zelf weten. Daarvan profiteren jij én je kinderen, want die willen niks liever dan een moeder die er geestelijk voor ze is (in plaats van ze liever wegdenken).
Zonnebloem7 schreef op 17-09-2023 om 13:51:
[..]
Daar ben ik niet mee eens. Andere mensen zijn ook verantwoordelijk voor jouw geluk. Je omgeving bepaalt voor een heel groot deel hoe jij je voelt. Bv iemand die gepest wordt op school, in een ongelukkige relatie zit, familie heeft die niet naar ze omkijkt, etc etc.
In een gelukkige relatie voel je je heel anders dan in een relatie waar je maar in blijft hangen want het zal wel moeten.
Jij wordt niet gepest, je zit niet in een ongelukkige relatie, je zit in een sleur en het idee sleur trek je slecht. Dat is wat anders.
letterkoekje schreef op 17-09-2023 om 14:35:
[..]
Maar Zonnebloem, zijn er hier dan niet al tips gegeven? Goeie tips.
Ik ga een vergelijk treffen, het gaat niet over jou:
Iemand post hier een verhaal dat ze ongelukkig is met haar gewicht van 140 kg. Ze vertelt wat ze gedurende de dag eet en dat is heel veel. Mensen vragen: en welke bewegingen/inspanning doe jij? Zij antwoordt: niks, ik lig de ganse dag op de zetel, tv-series te kijken.
Dan gaan mensen (forummers) zeggen dat die persoon verkeerd bezig is, want haar voedingspatroon is niet afgestemd op haar energieverbruik. Ondanks dat de dame in kwestie misschien nooit graatmager zal zijn omdat dat niet in 'haar aard' zit.
Moet die persoon dan boos worden omdat mensen zogezegd niet de goeie tips geven?
Mag die persoon dan denken: ze mogen schrijven wat ze willen en ik hoop alleen maar op goeie en bruikbare tips en misschien schrijven er ook mensen met een soortgelijk probleem en zie ik wat zij er aan gedaan hebben. En ze mogen alles schrijven behalve dat ik minder moet eten en meer moet bewegen. Dat kan toch niet. En zo is iedereen hier op zijn/haar manier bezig om je raad te geven, maar alles wat jij niet wil lezen daar ga je flagrant tegen in. Zo werkt het toch niet.Als jij depressief bent/je voelt, dan zijn er toch dingen waarmee je moet beginnen om een start te maken naar beterschap.
Of zie ik dat verkeerd?
Ja zeker, er zijn hier al goede tips gegeven en daar heb ik ook wat aan. Maar ik heb weinig aan jouw reacties dat je alles wat ik zeg geen snars van geloof en dat je alles probeert te analyseren wat ik zeg in iets wat niet zou kloppen. Daar heb ik geen snars aan.
Mevrouw75 schreef op 17-09-2023 om 15:22:
[..]
Jij wordt niet gepest, je zit niet in een ongelukkige relatie, je zit in een sleur en het idee sleur trek je slecht. Dat is wat anders.
Je pikt er alleen uit wat je wil en ja ik zit wel in een ongelukkige relatie want ik voel me er dus niet gelukkig in.