Hoe vervelende gevoelens doorleven (niet wegdrukken/tegenin gaan)? /roken
Ik ben nog steeds bezig met het stoppen met roken. Ik erken dat ik verslaafd ben en heb al verschillende dingen geprobeerd, pleisters, zuigtabletten, cola-turkey. Vorige week laser gedaan. Ik blijf er tegenaan lopen dat ik dan savonds m’n laatste sigaret rook, en ga dan vol goede moed de nacht in. De eerste paar uur na het opstaan gaat het nog goed, maar dan “opeens” wordt ik geweigerd door iets en ga ik toch weer overstag en rook ik weer. Ik word chagerijnig en vind dat helemaal niet leuk, moeilijk ook vooral voor m’n omgeving. Ik rook alleen thuis, nooit binnen gerookt en neem de sigaretten nooit ergens mee naartoe. M’n partner rookt niet. Ben ook bij de huisarts geweest en die had gesprekken voor me geregeld met een praktijk verpleegkundige. Dat werkt dan maar even.
Hoe kan ik nou die vervelende gevoelens gewoon leren doorleven, doorvoelen en laten zijn wat het is. Ik weet dat als ik een paar weken, maanden niet rook ik me zoveel beter voel. Maar als ik stop wordt ik overvallen door “m’n houvast, wat ik dan mis. Het voelt leeg zonder sigaret, (denk ik), m’n veilige haven is dan weg. Het klinkt allemaal heel zwaar en ws maak ik het roken veel belangrijker dan het is/zou moeten zijn. Maar ik wil zo graag stoppen. Ik weet alleen niet meer hóe.
Caramelzeezoutchocola schreef op 07-07-2022 om 23:39:
[..]
Die laatste opmerking vind ik helemaal niet vervelend; integendeel
!
Wat ik moeilijk vind is het idee van ontspanning, maar dan zónder sigaret. Hoe kun je ontspannen zonder ( ja zover is het al ingeslopen) en hoe gaan mensen dan om met stress als zij niet roken? Voor mij is het m’n houvast, m’n ontlading, ontspanning ( bij verdriet/ boosheid/ blijdschap😳). En wat ik zo raar vind , ga ik een dag naar de dierentuin, neem ik m’n sigaretten niet mee, en ben ik er ook niet mee bezig, dan rook ik gewoon de hele dag niet. Maar thuis is dat wel weer zowat het eerste wat ik doe. Het klinkt raar maar ik associeer thuis met roken en andersom( omdat ik op andere plekken niet rook). Enkel op vakantie wel omdat dat dan tijdelijk ook “ mijn thuis” is. Maar niet onderweg of op een feest oid.
Ik lees hier enkele dingen waarop ik wil reageren omdat ik het er niet mee eens ben. (Maar ik verkondig zeker het evangelie niet, laat dat duidelijk zijn! 
)
Die ontspanning die niet mogelijk is zonder sigaret. Dat begrijp ik en heb ooit ook zo gedacht. Maar dat maakt een mens zichzelf wijs. Jij wil een boek lezen, muziek luisteren, forummen met dat stokje tussen je wijs- en middelvinger, want anders is het niet plezant. Fout! Dat boek is even interessant, die muziek even mooi, dat forummen even tof, zonder die sigaret. Want je zegt het zelf: een dagje dierentuin waarvan ik aanneem dat het keitof is, daar heb jij geen behoefte aan roken. Als het echt zo was dat ontspanning voor jou niet compleet is zonder sigaret, dan had je geen plezier in de dierentuin.
Ik weet nog toen ik plande om te stoppen met roken, dat ik dacht: waar ga ik met mijn handen blijven als ik ergens sta te wachten? Wat ga ik doen om mijn stress te ventileren in moeilijke omstandigheden, als ik geen sigaret heb om aan te lurken. Mijn handen hangen naast mijn lijf of ik prul wat aan mijn handtas als ik sta te wachten. En moeilijke omstandigheden, dan steek ik een kauwgom in mijn mond. Echt, alle omstandigheden kan je even goed aan zonder sigaret. Maar het zit allemaal 'in het kopke': rokers zijn echt de mindere van de sigaret (niet slecht bedoeld en zeker niet persoonlijk Caramel...) en hebben in alle situaties een sigaret nodig om die situatie door te komen. Tenminste, dat denken ze dat de sigaret deel uitmaakt van wat ze op dat ogenblik meemaken of doen.
Je geeft daar enkele voorbeelden van gevoelens bij de welke je die sigaret niet kan missen. Tegengestelde gevoelens en situaties, als ik lees dat het gaat van gelukkig zijn tot ongelukkig zijn, van inspanning tot ontspanning. En dan zeg ik: Caramel, je maakt jezelf iets wijs: het is niet bij dat bepaalde gevoel dat je wil roken, je wil gewoon bij elke actie en bij elk gevoel dat stinkstokje opsteken.
Maar ik ben zelf ook zo geweest hoor, een mens maakt zichzelf veel wijs om maar niet met een slechte gewoonte te moeten breken.
Jaren geleden ben ik gestopt middels Champix. Ik werd zwaar depressief van dat spul dus ben er na drie weken mee gestopt. Maar het heeft me toen zeker geholpen het begin te maken. Na die weken was voor mij het ergste achter de rug. Het gevoel van " waar haal ik mijn ontspanning vandaan" heeft nog maanden geduurd. Maar inmiddels 10 jaar later ben ik zo blij dat ik toen heb doorgezet. En echt, ik beloof je dat je dat ontspannings gevoel terug krijgt (zonder sigaret).
Dik een jaar geleden gestopt na ruim 40 jaar te hebben gerookt. Ik rookte shag maar als ik dat omreken naar sigaretten denk ik ruim 1 pakje per dag. 😱
Cold Turkey gestopt.
Wat mij heel erg heeft geholpen was het lezen van het boek van Alan Carr.
Ik had dat echt nooit kunnen bedenken maar dit boek laat je dingen vanuit een ander perspectief zien. Of je leest hele herkenbare dingen.
Wat mij ook hielp (maar dat heb ik me achteraf pas gerealiseerd) dat ik mijn laatste sigaret na het avondeten heb gerookt.
Je hebt dan "al" een paar rookvrije uurtjes als je naar bed gaat.
Ik denk dat iedere roker bekend is met de zin "morgen ga ik stoppen" . Meestal denk je dat met een peuk in je hand of 's nachts in bed 🙂
Ik ga niet zeggen dat ik nooit meer ga roken want dat klinkt als een soort belofte maar het zit ab-so-luut niet in de planning.
Ik heb al heel veel echt zware stress momenten gehad waarbij ik, toen ik nog rookte, de ene na de andere peuk zou roken.
Vraag jezelf af " als ik nu rook is dan de situatie beter/weg?"
Als je die vraag met ja kan beantwoorden...doen dan...steek er 1 op.
Als je je alleen maar beter (denkt) te voelen door te roken is het antwoord dus nee....
Bij mij was het antwoord altijd nee...
Echt je kan het.....het komt aan op wilskracht en doorzettingsvermogen......clichés dat dan weer wel 😁
RaSa schreef op 08-07-2022 om 01:48:
Jaren geleden ben ik gestopt middels Champix. Ik werd zwaar depressief van dat spul dus ben er na drie weken mee gestopt. Maar het heeft me toen zeker geholpen het begin te maken. Na die weken was voor mij het ergste achter de rug. Het gevoel van " waar haal ik mijn ontspanning vandaan" heeft nog maanden geduurd. Maar inmiddels 10 jaar later ben ik zo blij dat ik toen heb doorgezet. En echt, ik beloof je dat je dat ontspannings gevoel terug krijgt (zonder sigaret).
Maar hoe ontspan jij nu dan zonder sigaret? Want bij mij is het : na het stofzuigen, na het eten, na het sporten. In al die situaties rook ik daarna bij thuiskomst.heb ik 2 uur met de hond gewandeld, en dan thuis een sigaret opsteken 😏
Voor het omgaan met emoties en gevoelens zónder dat je er iets mee ‘moet’ raad ik mindfulness aan. Laagdrempelig oefenen kan heel makkelijk via bijvoorbeeld de (gratis) app van VGZ, of Headspace (en zo zijn er nog meer).
Wat mij heeft geholpen is het technische/biologische feit dat alle onrust/verlangen wordt veroorzaakt door de hard drug nicotine.
Het zegt niets over mij, over mijn standvastigheid/karakter/zelfbeeld/het oordeel wat anderen over mij zouden hebben. Het is allemaal ingegeven door nicotine. Nicotine laat jou geloven dat een leven zonder geen leven is. En als je eenmaal die knop probeert om te zetten zal Nico Tine nog even éxtra hard aan de deur rammelen, om daarna langzaam z'n biezen te pakken. Maar ook nu (22 jaar later) droom ik nog wel eens van volle asbakken op het aanrecht. Ik droom nooit van het rollen van het shaggie, gek genoeg 
.
Heel veel succes, je kunt het echt ook al zegt Nico dat het niet kan!
gr Angela
PS en een praktische tip die mij goed geholpen heeft: als ik heel graag wilde roken zei ik tegen mezelf: als je over 10 minuten nog wilt, dan mag je er één opsteken. Nou, die 10 minuten lukte wel en dan was het moeilijke moment voorbij zonder toegeven. Dat breidde ik uit naar 15 minuten/half uur/uur etc.
PS natuurlijk ALLES weggooien wat maar enigszins rookbaar is. Dat is echt een randvoorwaarde.
Voor veel rokers is roken juist een stressmoment geworden. Want het mag bijna nergens meer. Op je werk, in een vliegtuig of OV, in een hotel of op school, overal moet je gaan plannen "waar en wanneer kan ik roken". Het "lekker ontspannen momentje" is een stuk minder ontspannen als je eerst 10 minuten moet lopen om dan ergens op een treurige winderige hoek je peuk te kunnen roken.
Dat heeft mij wel geholpen, dat je van die "kopzorg" af bent.
Voor jou is dat anders omdat je alleen thuis rookt. In zekere zin is het roken makkelijker voor je omdat je, eenmaal thuis, niet met regels en verbodsbordjes te maken hebt. Anderszins heb je jezelf dus enorm geconditioneerd dat thuis=ontspannen=roken. Terwijl je ook leuke dingen kunt doen en stressmomenten buiten de deur kunt hebben zonder te roken. Dus er zit een heleboel aangeleerd gedrag omheen, en maar een deeltje nicotineverslaving. Die nicotineverslaving kun je binnen een paar weken kwijtraken, het aangeleerde gedrag is wat lastiger maar dat doe je dus zelf.
Het boek van Carr kan je wellicht helpen verder te ontrafelen hoe je vooral jezelf wijsmaakt dat je niet zonder roken kunt.
Eén van de factoren die Carr beschrijft is dat je denkt dat roken ontspanning is, omdat je je gespannen voelt voor je de peuk opsteekt en dan ontspant. Maar die spanning die je voelt, dat is nicotinegebrek en de anticipatie op de aankomende bevrediging. Haal je die verslaving weg, dan is díe spanning ook weg.
Roken is duidelijk een gewoonte bij je.
Je koppelt het aan zaken die je gedurende de dag doet zoals bijvoorbeeld mensen een zak chips met een cola nemen als ze thuis een film kijken.
Probeer bij 1 vak de momenten die je dagelijks hebt waarna je zou gaan roken dat niet meer te toen. En ervaar dan wat anderen zeggen dat de trek even hevig is maar daarna weer weggaat.
Zodra het lukt om op bepaalde momenten niet meer te roken, is het gemakkelijker om helemaal te stoppen
Wat je beschrijft is gewoon verslavingsgedrag, niet meer, niet minder. 
Er zijn verschillende fasen: het afzweren, afwennen en voortaan altijd eraf blijven. Die hebben allemaal hun eigen aanpak nodig.
Er zijn verschillende soorten "willen" die allemaal tegen elkaar kempen in je hoofd.
Je zegt dat je na de laatste sigaret vol goede moed de nacht ingaat. Ik weet niet wat je precies bedoelt, waar de goede moed dan uit bestaat. Ik kan me herinneren dat ik er alleen maar niet aan roken wilde denken, en dus alles deed wat maar een beetje leuk was om me af te leiden van de mogelijk opkomende behoefte. Ik was bang dat mijn laatste levensgeluk voorbij was, maar vond roken geen optie meer.
Er was dus geen sprake van moed. Net zoals er ook geen moed is als je geliefde sterft: het is gewoon wat het is. Je denkt niet: dit moet ik attaqueren: je leeft bij de minuut en houdt je aandacht voor het heden dus alle ditjes en datjes van vandaag.
Als je dit maar lang genoeg doet kom je vanzelf in de volgende fase. Dat komt omdat nieuwe gewoonten en input de vorige vanzelf verdringen. Zodra een verlangen in je opkomt ben je al te laat. Dan heb je tevoren al iets gedacht.