Ervaar jij sociale druk?
Voel jij je verplicht om dingen (niet) te doen vanwege maatschappelijke verwachtingen? Zo ja, op welk gebied? Vaccineren, trouwen, kinderen krijgen, etc.?
Als iemand van eind twintig voel ik soms wel dat men verwacht dat ik een serieuze relatie krijg en ga settelen.
Ik ervaar het niet echt als sociale druk maar ik vind het wel erg vervelend. Ik was 50 toen ik weduwe werd. Het is nu 5,5 jaar geleden en constant word er aan mij gevraagd of ik al een nieuwe relatie heb. Ik ben een persoon die graag onder de mensen is en zelfs mijn man heeft op zijn sterfbed gezegd dat ik niet alleen moet blijven omdat ik daar de persoon niet voor ben. Ik ben niet op zoek en ik WIL geen relatie meer. Dat krijg ik mensen niet aan hun verstand gebracht. Ik krijg steeds te horen dat ik een mooie, leuke vrouw ben en dat als ik er voor open sta de mannen voor mij in de rij staan. Ik heb ook sjans zat maar ik wil het niet meer. Ik heb er geen zin meer in om iemand weer te moeten leren kennen en me aan te passen aan een persoon. Ik mis mijn man nog elke dag maar het 'alleen" zijn gaat mij beter af dan ik zelf ooit gedacht had. Mensen proberen mij te koppelen aan single mannen en ik word er gek van. Ik denk dat ze denken dat ik onzeker ben maar ik kan niet tot ze door dringen dat ik het echt niet meer wil.
Kerst heb ik altijd alleen met m'n ouders gevierd, alleen toen mijn opa's/oma's nog leefden gingen we daar dan even op visite. Verder is het gewoon relaxt of ik nu kook of mijn moeder. Tussen de gangen door lekker 'n kerstfilm kijken op de bank enzo. Dus geen ongemakkelijke kleren aan, maar uitbuikkleding. Een enkele keer zijn we met kerst uit eten gegaan, maar dat is gelijk zo massaal, dus dat beviel niet zo.
Eigenlijk is dit dus wel een voorbeeld van sociale druk als ik mijn reactie terug lees.
watertoren schreef op 06-08-2021 om 09:36:
Ik ervaar het niet echt als sociale druk maar ik vind het wel erg vervelend. Ik was 50 toen ik weduwe werd. Het is nu 5,5 jaar geleden en constant word er aan mij gevraagd of ik al een nieuwe relatie heb. Ik ben een persoon die graag onder de mensen is en zelfs mijn man heeft op zijn sterfbed gezegd dat ik niet alleen moet blijven omdat ik daar de persoon niet voor ben. Ik ben niet op zoek en ik WIL geen relatie meer. Dat krijg ik mensen niet aan hun verstand gebracht. Ik krijg steeds te horen dat ik een mooie, leuke vrouw ben en dat als ik er voor open sta de mannen voor mij in de rij staan. Ik heb ook sjans zat maar ik wil het niet meer. Ik heb er geen zin meer in om iemand weer te moeten leren kennen en me aan te passen aan een persoon. Ik mis mijn man nog elke dag maar het 'alleen" zijn gaat mij beter af dan ik zelf ooit gedacht had. Mensen proberen mij te koppelen aan single mannen en ik word er gek van. Ik denk dat ze denken dat ik onzeker ben maar ik kan niet tot ze door dringen dat ik het echt niet meer wil.
Wat vervelend voor je dat mensen zo aanhouden. Ik kan me je gevoel heel erg goed voorstellen. Ik zou ook niet meer opnieuw beginnen.
watertoren schreef op 06-08-2021 om 09:37:
Eigenlijk is dit dus wel een voorbeeld van sociale druk als ik mijn reactie terug lees.
Zeker weten. En onbeschaamd bovendien.
redbulletje schreef op 06-08-2021 om 09:37:
Kerst heb ik altijd alleen met m'n ouders gevierd, alleen toen mijn opa's/oma's nog leefden gingen we daar dan even op visite. Verder is het gewoon relaxt of ik nu kook of mijn moeder. Tussen de gangen door lekker 'n kerstfilm kijken op de bank enzo. Dus geen ongemakkelijke kleren aan, maar uitbuikkleding. Een enkele keer zijn we met kerst uit eten gegaan, maar dat is gelijk zo massaal, dus dat beviel niet zo.
En als je ouders niet meer leven RB? Blijf je dan alleen met zulke dagen? (beetje rare vraag misschien maar volgens mij ben jij geen 30 meer toch?)
Soms is het verschrikkelijk. Wordt er weer naar m’n vervolgstudie gevraagd - maak wat van je leven, nu kan het nog, wil je dan niet verder komen in het leven.. Of wanneer ik antwoord dat ik nog steeds vrijgezel ben - ga ‘ns op zoek naar een leuke vent, ja je moet er wel moeite voor doen..
Joh, laat me gewoon met rust. Ik vind mijn leventje prima nu zoals het is.
Herfstappeltaart schreef op 06-08-2021 om 09:53:
[..]
En als je ouders niet meer leven RB? Blijf je dan alleen met zulke dagen? (beetje rare vraag misschien maar volgens mij ben jij geen 30 meer toch?)
Dan blijf ik gewoon lekker cocoonen thuis op de bank. Ik vind het echt raar dat mensen zich gedwongen voelen om onder de mensen te zijn omdat het toevallig kerst is. Het wordt ook zo geindoctrineerd in reclames, ook al zo irritant!
En mijn vader is helaas al overleden.
watertoren schreef op 06-08-2021 om 09:36:
Ik ervaar het niet echt als sociale druk maar ik vind het wel erg vervelend. Ik was 50 toen ik weduwe werd. Het is nu 5,5 jaar geleden en constant word er aan mij gevraagd of ik al een nieuwe relatie heb. Ik ben een persoon die graag onder de mensen is en zelfs mijn man heeft op zijn sterfbed gezegd dat ik niet alleen moet blijven omdat ik daar de persoon niet voor ben. Ik ben niet op zoek en ik WIL geen relatie meer. Dat krijg ik mensen niet aan hun verstand gebracht. Ik krijg steeds te horen dat ik een mooie, leuke vrouw ben en dat als ik er voor open sta de mannen voor mij in de rij staan. Ik heb ook sjans zat maar ik wil het niet meer. Ik heb er geen zin meer in om iemand weer te moeten leren kennen en me aan te passen aan een persoon. Ik mis mijn man nog elke dag maar het 'alleen" zijn gaat mij beter af dan ik zelf ooit gedacht had. Mensen proberen mij te koppelen aan single mannen en ik word er gek van. Ik denk dat ze denken dat ik onzeker ben maar ik kan niet tot ze door dringen dat ik het echt niet meer wil.
Ik vind dat dus juist mooi als je man je enige echte ware voor je was. Ook voor je zoon is het fijn dat je zijn vader niet vervangt.
Vind het ook echt heel bizar als ik hoor in mijn omgeving dat 70-plussers die net hun vrouw zijn verloren (het gaat echt altijd om mannen) binnen 'n paar maanden al 'n scharrel hebben. Hoe respectloos!
watertoren schreef op 06-08-2021 om 09:36:
Ik ervaar het niet echt als sociale druk maar ik vind het wel erg vervelend. Ik was 50 toen ik weduwe werd. Het is nu 5,5 jaar geleden en constant word er aan mij gevraagd of ik al een nieuwe relatie heb. Ik ben een persoon die graag onder de mensen is en zelfs mijn man heeft op zijn sterfbed gezegd dat ik niet alleen moet blijven omdat ik daar de persoon niet voor ben. Ik ben niet op zoek en ik WIL geen relatie meer. Dat krijg ik mensen niet aan hun verstand gebracht. Ik krijg steeds te horen dat ik een mooie, leuke vrouw ben en dat als ik er voor open sta de mannen voor mij in de rij staan. Ik heb ook sjans zat maar ik wil het niet meer. Ik heb er geen zin meer in om iemand weer te moeten leren kennen en me aan te passen aan een persoon. Ik mis mijn man nog elke dag maar het 'alleen" zijn gaat mij beter af dan ik zelf ooit gedacht had. Mensen proberen mij te koppelen aan single mannen en ik word er gek van. Ik denk dat ze denken dat ik onzeker ben maar ik kan niet tot ze door dringen dat ik het echt niet meer wil.
Echt naar gedrag van mensen. Ik ben 20 jaar jonger dan jij, mijn relatie is gewoon uit gegaan, maar idd het idee om mij weer aan te moeten passen aan een ander, zelfs als we zouden latten... daar heb ik gewoon geen zin in.
En ik kan mij ook slecht voorstellen dat een relatie kan werken als je je beiden niet iets aanpast aan de ander.
Ik ben ook altijd blij als kerst en de reclames voorbij zijn. De mensen waar ik vroeger kerst mee vierde die leven niet meer.
redbulletje schreef op 06-08-2021 om 09:59:
[..]
Dan blijf ik gewoon lekker cocoonen thuis op de bank. Ik vind het echt raar dat mensen zich gedwongen voelen om onder de mensen te zijn omdat het toevallig kerst is. Het wordt ook zo geindoctrineerd in reclames, ook al zo irritant!
En mijn vader is helaas al overleden.
Dat is het ook....en toch voel ik dat ook. Vind het zelf ook raar.
Zusterclivia schreef op 06-08-2021 om 10:05:
[..]
Echt naar gedrag van mensen. Ik ben 20 jaar jonger dan jij, mijn relatie is gewoon uit gegaan, maar idd het idee om mij weer aan te moeten passen aan een ander, zelfs als we zouden latten... daar heb ik gewoon geen zin in.
En ik kan mij ook slecht voorstellen dat een relatie kan werken als je je beiden niet iets aanpast aan de ander.
Veel mensen kunnen dat niet begrijpen dat je echt geen relatie meer wil want in de ogen van die mensen ben je zielig als je alleen bent.
redbulletje schreef op 06-08-2021 om 10:03:
[..]
Ik vind dat dus juist mooi als je man je enige echte ware voor je was. Ook voor je zoon is het fijn dat je zijn vader niet vervangt.
Vind het ook echt heel bizar als ik hoor in mijn omgeving dat 70-plussers die net hun vrouw zijn verloren (het gaat echt altijd om mannen) binnen 'n paar maanden al 'n scharrel hebben. Hoe respectloos!
Ik kan me daar ook niks bij voorstellen. Wij zijn al meer dan 40 jaar getrouwd en voor mij is dat de eerste en de laatste keer.
redbulletje schreef op 06-08-2021 om 10:03:
[..]
Ik vind dat dus juist mooi als je man je enige echte ware voor je was. Ook voor je zoon is het fijn dat je zijn vader niet vervangt.
Vind het ook echt heel bizar als ik hoor in mijn omgeving dat 70-plussers die net hun vrouw zijn verloren (het gaat echt altijd om mannen) binnen 'n paar maanden al 'n scharrel hebben. Hoe respectloos!
Ik ben een ouder verloren 5 jaar geleden. De ander, zestiger, had een jaar later een nieuwe relatie.
Natuurlijk was dat wennen en moest ik het even een plek geven, maar ik zag het nooit als een vervanging. Ik vond het uiteindelijk vooral heel fijn. Moest mijn ouder dan nog 20 jaar alleen zijn?
Als iemand dat zelf wil, is dat uiteraard heel erg prima, maar als dit mijn ouder gelukkig maakt is het alleen maar mooi 