Ervaar jij sociale druk?
Voel jij je verplicht om dingen (niet) te doen vanwege maatschappelijke verwachtingen? Zo ja, op welk gebied? Vaccineren, trouwen, kinderen krijgen, etc.?
Als iemand van eind twintig voel ik soms wel dat men verwacht dat ik een serieuze relatie krijg en ga settelen.
Lollypopje schreef op 05-08-2021 om 08:42:
[..]
Wat een verschil. Ik ben midden 30 en heb die relatievragen nog nooit gehad. In mijn omgeving zitten wel meer laatbloeiers.
De kindervraag hooguit van kennissen of nieuwe collega's. En slechts één keer meegemaakt dat iemand zei "dat komt nog wel". Pas toen ik mijn leeftijd noemde werd ik geloofd. Ik word vaak een stuk jonger geschat, maar het blijft suf als mensen je daarom niet serieus nemen.
Bij mijn ouders nooit heel hard gezegd, meer iets dat tussendoor kwam. Volgens mij had mijn moeder wel zoiers van dat merk ik nog wel, maar er nooit een discussie over gehad of druk over gevoeld.
Het is vast een generatieding. Het krijgen van kinderen is steeds minder vanzelfsprekend. In mijn vriendenkring en onder mijn collega's en kennissen is het ongeveer 50/50, de ene wil het niet, de ander wel. Allemaal even prima.
Julali schreef op 05-08-2021 om 08:57:
[..]
Het is vast een generatieding. Het krijgen van kinderen is steeds minder vanzelfsprekend. In mijn vriendenkring en onder mijn collega's en kennissen is het ongeveer 50/50, de ene wil het niet, de ander wel. Allemaal even prima.
Geen idee, mijn ouders hebben nooit gepushed. En mijn ooms en tantes van in de zeventig vragen ook nooit waarom ik nog geen relatie heb als ik ze spreek. Misschien dat ze het aan mijn ouder vragen, maar dan heb ik daar geen weet van 
Ik heb het andersom gehad, want ik was als verse twintiger getrouwd en had een kind, terwijl veel leeftijdgenoten met heel andere dingen bezig waren. Als iemand mij nog niet kende was altijd 1 van de eerste vragen: wat studeer je? Ik werd daar altijd nogal opstandig van, waarom is het zo vanzelfsprekend dat iemand van begin 20 studeert? Ook als ik geen kind had gehad had ik waarschijnlijk niet gestudeerd, want dat past niet bij mij.
Julali schreef op 05-08-2021 om 08:57:
[..]
Het is vast een generatieding. Het krijgen van kinderen is steeds minder vanzelfsprekend. In mijn vriendenkring en onder mijn collega's en kennissen is het ongeveer 50/50, de ene wil het niet, de ander wel. Allemaal even prima.
En al die vragen daarover zie ik zelf gewoon als interesse, maar ik moet toegeven dat er nooit daadwerkelijk gepusht is.
maar ja, ik ervaar wel sociale druk en ben eigenlijk een beetje verbaasd dat iedereen lekker nee antwoord.
Die sociale druk is dan niet dat mijn hele omgeving vindt dat we nog een kind moeten nemen ofzo, het gaat eerder om wat grotere algemenere thema’s die invloed kunnen hebben op mijn persoonlijke leven.
Eigenlijk ervaar ik die druk heel subtiel.
Ja, ik voel dat wel. Met name in het kopen van een huis op een bepaalde leeftijd, het hebben van een goed inkomen, het hebben van een mooie auto. Dat zie ik veel om me heen gebeuren dat men dat nastreeft en ook verwacht dat ik hetzelfde wil. Voor mij zijn het slechts “bezittingen”. Ik ambieer dat dus niet maar voel soms de sociale druk vanuit anderen wel. Vind het eigenlijk wel lekker dat ik heel tevreden ben met wat ik heb en niet meega in de ratrace van het leven.
Mevrouw75 schreef op 05-08-2021 om 09:21:
[..]
En al die vragen daarover zie ik zelf gewoon als interesse, maar ik moet toegeven dat er nooit daadwerkelijk gepusht is.
Ik vind dat er wel een verschil is tussen iemand die vraagt: heb je kinderen? En iemand die vervolgens gaat vragen; echt niet? Waarom niet?
Mijn tante presenteerde het ooit om mij een hele preek te geven dat als ik geen kinderen zou krijgen dat zo zielig zou zijn voor mijn ouders, want die zouden dan geen opa en oma worden (ik ben enig kind). Daar heb ik korte metten mee gemaakt; een kind krijgen voor je ouders lijkt me geen goed idee en als ze dat zo belangrijk vinden hadden ze zelf ook meer dan 1 kind moeten krijgen om meer kans te maken. Dat was snel klaar!
Inmiddels ben ik 41 en is het wel voorbij, maar die vragen naar waarom geen kinderen etc waren soms best irritant en ik kan me wel voorstellen dat je dat ervaart als druk.
huiskopen, dat is inderdaad het enige waar ik weleens met een familielid discussie over heb gehad. Zelfs al kon ik het betalen, zou ik het als vrijgezel in deze idiote markt niet willen. Nu is het sowieso geen issue, want in mijn regio kan ik hooguit een garage kopen
Hooginkomen dan weer totaal niet, maar ik kom uit een omgeving met veel sociale beroepen. Mensen zijn hooguit verbaasd hoe weinig ik in mijn functie (geen sociaal beroep, wel die branch).
Joszy schreef op 05-08-2021 om 09:36:
[..]
Ik vind dat er wel een verschil is tussen iemand die vraagt: heb je kinderen? En iemand die vervolgens gaat vragen; echt niet? Waarom niet?
Ja, onbegrijpelijk vind ik dat doorvragen. Ik vind het ook vrij persoonlijke vragen en vooral wanneer er een bepaald oordeel doorheen schemert. Een vriendin van mij is bewust kinderloos en daar hebben we uiteraard veel over gesproken maar vanuit respect en interesse. Het is niet vanzelfsprekend dat iemand een kind wíl (hetzelfde geldt dat het niet vanzelfsprekend is dat iemand een kind kán krijgen).
Mevrouw75 schreef op 05-08-2021 om 09:21:
[..]
En al die vragen daarover zie ik zelf gewoon als interesse, maar ik moet toegeven dat er nooit daadwerkelijk gepusht is.
Inderdaad, ik zie dat ook als interesse. Boven een bepaalde leeftijd hebben veel mensen nu eenmaal kinderen, dus het is een van de vragen die worden gesteld. Net als waar je woont, wat je voor werk doet, of je een relatie hebt en of je nog op vakantie gaat (die vraag krijg je vaak vlak voor de zomer).
Herecomesthesun schreef op 05-08-2021 om 09:45:
[..]
Het is niet vanzelfsprekend dat iemand een kind wíl (hetzelfde geldt dat het niet vanzelfsprekend is dat iemand een kind kán krijgen).
Dat inderdaad. Voor mij is het makkelijk, ik wil niet. Dus ik ben er snel klaar mee.
Mijn nichtje had heel graag gewild maar is helaas niet gelukt. Dan is het pas écht pijnlijk als mensen maar blijven doorzagen
Ik voel het weleens m.b.t. kinderen krijgen. Maar ondertussen komt dat meer uit mezelf dan uit anderen.
Tuurlijk mag iedereen mij vragen of ik kinderen heb. Ik snap best dat een smalltalk-startonderwerp is. Dan mogen ze zelfs ook nog vragen of dat een eigen keuze is. Vragen naar een waarom vind ik vreemd. Vragen of ik dan niet bang ben ooit spijt te krijgen vind ik echt bijzonder vreemd. Moet je eens doen bij iemand die wel kinderen heeft 
Waar ik wel sociale druk ervaar is op het werk. Met name in het flexibiliteits- / bereikbaarheidsdeel. Oké, we hebben allemaal een smartphone en we kunnen plaats- en tijdonafhankelijk werken. Maar ik heb ook gewoon mijn recht op onbereikbaar zijn. Vind ik dan. Ik word onrustig van werkgerelateerde appjes in mijn vrijetijd. Dus leg ik mijn werktelefoon weg. En soms gaan er dan hele discussies langs mij heen...
Mevrouw75 schreef op 05-08-2021 om 09:24:
maar ja, ik ervaar wel sociale druk en ben eigenlijk een beetje verbaasd dat iedereen lekker nee antwoord.
Die sociale druk is dan niet dat mijn hele omgeving vindt dat we nog een kind moeten nemen ofzo, het gaat eerder om wat grotere algemenere thema’s die invloed kunnen hebben op mijn persoonlijke leven.
Eigenlijk ervaar ik die druk heel subtiel.
Heb je voorbeelden? Ik ben wel benieuwd.
nee, totaal niet. Ik doe al jaren mijn ding en richt mijn leven in zoals ik het wil. Toen vriendinnen huizen kochten en kinderen kregen was ik aan de andere kant van de wereld aan het feesten.
Nu heb ik een vriend en is iedereen om me heen inmiddels druk met kleuters en verbouwingen. En vriend en ik latten en zijn van plan kinderloos te blijven.