Ervaar jij sociale druk?
Voel jij je verplicht om dingen (niet) te doen vanwege maatschappelijke verwachtingen? Zo ja, op welk gebied? Vaccineren, trouwen, kinderen krijgen, etc.?
Als iemand van eind twintig voel ik soms wel dat men verwacht dat ik een serieuze relatie krijg en ga settelen.
Nee ik voel me niet verplicht. Ik vul mijn eigen boek in.😊
Nee totaal niet. Ik doe toch waar ik zelf zin in heb. Loner hier 🤣
Ja, al is dit de afgelopen 1,5 jaar geheel verdwenen i.v.m. corona. Scheelt een hoop sociale verplichtingen.
Nee totaal niet. Nooit gehad ook, altijd mijn eigen weg gegaan en nooit willen trouwen of kinderen krijgen bijvoorbeeld.
Ja, ik lees hier diverse herkenbare dingen. Al weet ik niet of mijn omgeving dat ook echt verwacht of dat ik dénk dat ze dat verwachten.
Ik voel het wel, maar mijn aanpassingsvermogen is beperkt, dus men vindt mij nogal eigengereid over het algemeen.
Maar ja. Als er helemaal geen sociale druk was, liep ik waarschijnlijk 24/7 naakt over straat heel vals opera liederen te galmen. Bij koud misschien in een joggingpak. Ik zou geen meubels hebben, alleen maar heel veel kussens en matrassen in alle kleuren van de regenboog. Ik had zeker nooit met mes en vork leren eten en zou en public uitgebreid in mijn neus peuteren. Nooit meer wanhopig op zoek naar een openbaar toilet, maar gewoon billen in de lucht en langs de weg pissen. Maar ik hou me in. Voor jullie.
Nee, eerder eigen druk omdat ik dingen van mezelf moet, maar ook dat is minimaal.
Maar druk van anderen, nee.
Niet zozeer druk, dat mensen vinden dat ik iets (anders) zou moeten doen. Wel soms lichte verbazing, die ik vooral oppik uit de manier van vragen stellen. Het niet hebben van kinderen is zo'n thema. Dat ik best lang vrijgezel was vonden mensen destijds ook wat vreemd.
Als puber heb ik wel groepsdruk ervaren. Hoort bij de leeftijd, denk ik. Dat ik geen alcohol dronk bijvoorbeeld, ging er sommigen echt niet in.
ja… “ waarom heb je geen relatie?” - “wil je geen relatie?” - “wil je dan geen kinderen?”
Ik vind het vervelend deze vragen steeds te krijgen. Een relatie komt bij mij iig niet uit de lucht vallen. Vind het ook niet het summum van mijn bestaan. En of ik wel of geen kinderen wil/kan krijgen gaat niemand wat aan.
“Het komt vast nog wel!” - mijn reactie is dan “of niet…”
Metallover schreef op 05-08-2021 om 00:13:
Nee totaal niet. Nooit gehad ook, altijd mijn eigen weg gegaan en nooit willen trouwen of kinderen krijgen bijvoorbeeld.
Maar bestaat die druk om te trouwen en kinderen te krijgen wel in jouw omgeving?
Bij mij totaal niet. Niemand trouwt en of je kinderen krijgt is een heel bewuste keuze, niet iets vanzelfsprekends en er wordt al helemaal geen druk op gelegd, eerder het tegenovergestelde.
Er wordt veel gewaarschuwd, hoe druk en duur kinderen zijn, wat voor nadelen eraan vastzitten, hoeveel je ervoor moet inleveren, dat het je carrière en je vrijheid in de weg kan zitten. Er is dus eerder sociale druk om er niet aan te beginnen, dan om ze wel te krijgen.
Ik heb soms wel sociale druk ervaren in mijn leven maar ik ben mijn eigen weg gegaan.
Vroeger vond ik dat lastig, had soms het gevoel me heel de tijd te moeten verantwoorden. Inmiddels heb ik er geen last meer van en kan me prima staande houden in mijn besluiten/levenswijze. (hoeveel uren werken/waar vakantie vieren)
Herfstappeltaart schreef op 05-08-2021 om 08:21:
Ik heb soms wel sociale druk ervaren in mijn leven maar ik ben mijn eigen weg gegaan.
Vroeger vond ik dat lastig, had soms het gevoel me heel de tijd te moeten verantwoorden. Inmiddels heb ik er geen last meer van en kan me prima staande houden in mijn besluiten/levenswijze. (hoeveel uren werken/waar vakantie vieren)
Leeftijd en levenservaring helpt zeker.
Ik ervaar dat vooral met werk. Het is moeilijk voor mij om een baan te hebben en te houden.
MEFunny schreef op 05-08-2021 om 07:27:
ja… “ waarom heb je geen relatie?” - “wil je geen relatie?” - “wil je dan geen kinderen?”
Ik vind het vervelend deze vragen steeds te krijgen. Een relatie komt bij mij iig niet uit de lucht vallen. Vind het ook niet het summum van mijn bestaan. En of ik wel of geen kinderen wil/kan krijgen gaat niemand wat aan.
“Het komt vast nog wel!” - mijn reactie is dan “of niet…”
Wat een verschil. Ik ben midden 30 en heb die relatievragen nog nooit gehad. In mijn omgeving zitten wel meer laatbloeiers.
De kindervraag hooguit van kennissen of nieuwe collega's. En slechts één keer meegemaakt dat iemand zei "dat komt nog wel". Pas toen ik mijn leeftijd noemde werd ik geloofd. Ik word vaak een stuk jonger geschat, maar het blijft suf als mensen je daarom niet serieus nemen.
Bij mijn ouders nooit heel hard gezegd, meer iets dat tussendoor kwam. Volgens mij had mijn moeder wel zoiers van dat merk ik nog wel, maar er nooit een discussie over gehad of druk over gevoeld.
RavIvaR schreef op 04-08-2021 om 23:20:
Ja, al is dit de afgelopen 1,5 jaar geheel verdwenen i.v.m. corona. Scheelt een hoop sociale verplichtingen.
Bij mij is het ook een heel stuk minder en dat vind ik zo lekker... Die Corona sh*t heeft zo zijn voordelen...