Een gezicht niet onthouden
Ik weet dat er een aandoening is waarbij mensen geen gezichten kunnen onthouden. Ik heb die niet, maar er is wel iets geks. Ik had vandaag een dagje van mijn werk met collega’s uit het hele land. Daar kwam ik een collega tegen die ik al vaker heb gezien en zelfs mee heb samengewerkt in een project. We zaten tijdens de lunch naast elkaar, ik dacht nog ‘wat een knappe man’ en las toen pas zijn naambordje en realiseerde me dat hij het was. Dat is me dus letterlijk al twee keer eerder zo overkomen met dezelfde persoon. Ik heb het nu maar toegelicht, dat ik het heel erg vond en het niet persoonlijk bedoeld was, maar dat zijn gezicht bij mij in mijn brein geen enkel signaal van herkenning geeft. Het is elke keer alsof ik de man voor het eerst zie, terwijl het dus gewoon ook echt een aantrekkelijke man is om te zien.
Hoe kan dat? Vziw heb ik dat met niemand anders, ik ben meestal juist wel goed met gezichten of anders met maniertjes en of een stem.
Als ik iemand 1 keer gezien heb op het werk, en ik zie diegene daarna in de supermarkt oid, dan herken ik diegene niet. Zie ik hem de volgende dag weer op het werk, dan wel. Maar als je aan mij vraagt of een collega een bril draagt, dan moet ik daar serieus over nadenken, dat weet ik niet. Ik moet ook maar niet ergens getuige van zijn, geen idee wat iemands haarkleur etc was. Dan moet ik echt tegen mezelf zeggen, hij heeft donker haar, een baard, paarse jas, anders is het weg. Ik zal die test eens doen.
Ik denk dat als je onthouden wil worden, ook door random ontmoetingen, je iets moet doen wat de aandacht trekt: glanzend, bijzonder steil haar in een botgeknipt kapsel wat betreft pony en onderkant (hebben maar weinig mensen vanwege het onderhoud), een bijzonder rechte of juist bijzonder kromme houding, voortdurend naar iedereen lachen. En persoonlijke dingen zeggen. Een knipoog: valt allemaal nog niet mee he. Of: is je tentamen naar wens verlopen? Die persoon kijkt jou dan met meer aandacht aan want hij probeert dat te plaatsen (had ik iets verteld over een tentamen?)
Maar niet heel gekke dingen, want dan let men daar meer op dan op jou. En steeds weer herhalingen. Je iets te grote proppen papier in de prullenbak bij mensen voor de deur gooien zal ook goed werken. Het mág maar men vindt het niet leuk. Genoeg om de mensen gefrustreerd jou gade te laten slaan.
absor schreef op 11-12-2024 om 23:05:
https://tests.quest.nl/psychologie/hoe-goed-herken-jij-gezichten
oh net de test gedaan en ik presteer gewoon gemiddeld. Valt toch weer mee😇
Die test klopt niet. Ik heb het even gecheckt en je komt, tenzij je echt heel ‘slecht’ doet altijd op gemiddeld uit, ook al heb je alles goed.
Poezenmeisje schreef op 12-12-2024 om 18:20:
Drukke Aldi, zaterdagmiddag.
Een meneer groet me, ik weet het niet zo snel, dan zie ik de tatoeage op zijn arm.
"Oh hoi, ik herken je niet zo snel met je kleren aan.'
(We kenden elkaar van de sauna).
Ik ben wel goed in gezichten herkennen. Ook wel zo handig als je in het voortgezet onderwijs werkt. Ik weet precies welke leerling er wel en niet op onze school zit.
Niet dat ik altijd nog precies weet wie het is als ik ze later nog eens tegenkom als ze volwassen zijn. Dan herken ik ze wel maar kan ik 2000 namen verder er geen naam aan koppelen (sommigen wel). En ze veranderen natuurlijk ook best nog wel veel na hun 16e.
Stond een aantal jaar geleden op het schoolplein van mijn kinderen. Komt er een bebaarde man met een kind van een jaar of vier aan de hand naar mij toe: Dag mevrouw SuzyQFive!
Moest echt even door de baard heen kijken, toen herkende ik hem. (En voelde mij meteen ook oud, dat een leerling van je al een kind heeft, al zal ik toen begin 30 geweest zijn).
Ik heb het net andersom. Ik herken gezichten altijd maar vergeet waarvan (verdorie, die ken ik maar waarvan in vredesnaam?) en ik kan ook geen namen onthouden.