Duiven na overlijden
Mijn moeder is overleden in een ziekenhuiskamer op de zevende verdieping. Kort na haar overlijden kwamen er ineens drie duiven op het balkon voor het raam zitten, die naar binnen keken. Wij vonden dat echt opmerkelijk. We hadden er de hele tijd nog geen vogels gezien. Toen mijn zus het later opzocht, bleek dat duiven symbool staan voor de heilige geest. Mijn vriend is ervan overtuigd dat na het overlijden van iemand energie vrijkomt en de duiven dat hebben opgemerkt.
De symboliek vind ik heel mooi maar ik ben normaal gesproken totaal niet gelovig. Het laat me hoe dan ook niet los.
Komen dit soort dingen vaker voor of is het gewoon toeval en let je eerder op verschijnselen die je normaal gesproken niet waarneemt? (Nou ja, waarschijnlijk weet niemand de waarheid).
https://www.medicalnewstoday.com/articles/77981#5
ik weet niet of dit al gedeeld is in ‘opmerkelijk nieuws’. Maar ook een voorbeeld, niet van iets bovennatuurlijks. Maar wel dat dieren meer aanvoelen dan wij realiseren.
Gecondoleerd MMc Gonagall wat een heftige tijd voor jullie.
Ik ben net als jij niet gelovig toch heb ik ook een paar keer met dieren meegemaakt dat zij een situatie haar fijn aanvoelden.
Heb zelf meegemaakt dat dieren waaronder vogels zich anders gingen gedragen en dat er dan even later iets gebeurden. Zij hadden het eerder door dan wij mensen.
Hoe dat kan geen idee maar als het voor jullie een mooi teken was koester het dan gewoon niet alles is verklaarbaar maar zie het als een bijzonder moment dat jij met je naasten hebt meegemaakt.
Sterkte de komende tijd 
Sterkte MMc Gonagall en veel kracht gewenst de komende dagen.
MMcGonagall schreef op 31-05-2024 om 14:32:
Het ging inderdaad snel, van vol in de vechtstand naar afscheid nemen. Vijf dagen om eraan te wennen en nu weer vol in de regelstand.
Sterkte.
Och dat is snel gegaan zeg. Gecondoleerd...
Het teken van de duiven zou ik koesteren.
De duif staat ook voor redding. In het verhaal van de ark van Noach komt Noach na de zondvloed vast te zitten op een berg nadat het water weer gaat zakken. Hij stuurt er een paar keer een duif erop uit om te zien hoe het met het opdrogen van het land
Op het moment dat de duif terugkwam met een olijventakje met blad, wist Noach dat het goed zou komen. Vandaar de vredesduif met tak.
Dat je met deze situatie vrede mag hebben, MMcGonagall.
MMcGonagall schreef op 31-05-2024 om 14:32:
Het ging inderdaad snel, van vol in de vechtstand naar afscheid nemen. Vijf dagen om eraan te wennen en nu weer vol in de regelstand.
Gecondoleerd en heel veel sterkte!
Allereerst gecondoleerd met je verlies…
Het doet er niet toe wat een ander er van vindt. Als het voor jou iets betekende, als het jou raakte en voor jou klopte, dan is dat het enige dat telt.
Zelf heb ik ook een en ander aan bijzondere momenten en speciale tekenen beleefd, die voor mij betekenis hadden en troost of steun gaven. Voor mij is dat waarheid en echt, en dat kan niemand van me afnemen.
Koester het moment dat je het zag en voelde, er is zo veel dat wij niet kunnen verklaren maar toch gebeurt.
Gecondoleerd dat is enorm snel gegaan…
Ik hoop dat je voor jezelf uit deze symboliek wat kracht kunt putten en in de loop van de tijd er vrede mee kan hebben.
Heel veel sterkte de komende tijd
Chiquita schreef op 31-05-2024 om 10:10:
Na het overlijden van mijn zus in januari heb ik iets soortgelijks (niet met duiven) meegemaakt. In mijn hoofd gevraagd om een teken van haar en exact dat teken kwam er. Een andere zus in november afgelopen jaar overleden, haar dochter had ook iets soortgelijks. 't Geeft stukje troost, wss je eigen gevoel maar ik vergelijk het altijd maar met geloof: god bestaat ook niet en tóch vinden veel mensen er troost of wat dan ook.
Sterkte!
Ik heb nog nooit bewezen gezien dat god niet bestaat. Dus ik benieuwd hoe jij dat zo zeker weet?
Dorestad schreef op 31-05-2024 om 11:03:
Ik had nachtdienst in het ziekenhuis. Op een 1 persoonskamer lag een zwaar zieke patiënt waarbij de verwachting was dat hij binnen een paar dagen zou overlijden.
Ik kwam, midden in de nacht dus, zijn kamer binnen. Hij was wakker en vroeg me of ik in engelen geloofde. Hij had net daarvoor een engel aan zijn bed gehad. De engel wilde hem ophalen. De man zei dat hij zo ziek was dat hij meewilde om zichzelf maar dat hij omwille van zijn vrouw en kinderen nog graag op aarde wilde blijven. De engel besloot dat hij mocht blijven.
Tot verbazing van de specialisten, van iedereen, knapte de man op wonderbaarlijke wijze op en verliet hij lopend het ziekenhuis. Hij heeft nog jaren geleefd.
Ik las dit net en een soortgelijk verhaal ken ik van een naast familielid, let wel: dat was een man die een ernstige infectie had. Ik heb echt kippenvel nu.
Ooit tijdens een lange vakantie in Zuid-Afrika een goede vriend ontmoet met wie ik toen veel samen optrok en die veel voor mij betekende. Hij was minstens net zo nuchter als ik en geloofde niet in iets na de dood ofzo. Door een rare gebeurtenis daar raken we er wel over aan de praat en spraken we wel af er open voor te staan, mocht er meer zijn.
Anderhalf jaar later raakte hij vermist, meegetrokken door een wilde rivier, dus waarschijnlijk overleden. Twee dagen later had ik een afspraak met iemand die we daar ook hadden leren kennen. Toen die vriendin bij me was sprong mijn telefoon steeds naar Zuid-Afrikaanse tijd (wat een uur later was). Ik bleef het terug zetten en uiteindelijk liet ik het maar zo.
Een dag later hoorde ik dat hij vermist was, voor mij was het toen wel duidelijk dat hij overleden was. Niet dat ik de belangrijkste persoon in zijn leven was, maar wel degene van wie hij wist dat ik open zou staan voor zo'n signaal.
Twee maanden later op zijn verjaardag gebeurde het ook weer regelmatig, dat de tijd van mijn telefoon ineens een uur later stond en afgesteld was op Zuid-Afrikaanse tijd. Hem toen verteld dat het goed was en dat ik wist wat er aan de hand was. Daarna is de tijd niet meer versprongen.
Nu 8 jaar later is hij nog steeds vermist.
Kan natuurlijk 1000 oorzaken hebben, maar ik haal er troost uit, het idee dat hij het me zelf duidelijk wilde maken....
Sterkte TO
En wat een mooie bijzondere verhalen lees ik hier..
Ik heb zelf de neiging om te denken dat het toeval is. Maar ...
Ooit vloog er een groen-geel vogeltje mijn huis in. Toen hij probeerde weg te komen, klapte hij hard tegen het raam en verwondde zich. Hij was zó klein, dat hij in de palm van mijn hand paste. Aangezien mijn grootouders vlakbij woonden en mijn opa kanaries had, besloot ik hem daarnaartoe te brengen. Mijn opa zou het beestje vast wel willen oplappen.
Toen ik even later bij mijn grootouders wilde aanbellen, kwamen er ook net een oom en tante aan die een half uur verderop woonden. Ik begon ze meteen enthousiast over het vogeltje in mijn hand te vertellen, maar ze keken me aan of ik helemaal gek was geworden ... zij bleken te komen omdat mijn oma een uurtje daarvoor plotseling was overleden.
Ik hou het op een bijzondere samenloop. Maar zonder dat vogeltje, zou ik pas veel later van het overlijden van mijn oma hebben gehoord.
Het was trouwens een goudhaantje en ze heeft het gered.
Gecondoleerd, TO.
Ik heb een zelfde ervaring gehad, maar niet met dieren. Mijn moeder heeft een verschrikkelijk ziekbed gehad en na haar overlijden ben ik helemaal ingestort. Burnout, psychologische begeleiding omdat ik de beelden van haar ziekbed en overlijden niet kon verwerken. Een hele tijd na haar overlijden werd ik midden in de nacht wakker. Het was aardedonker en ik voelde dat er iemand naast mijn bed stond en zich over mij heen boog. Ineens hoor ik boven mijn gezicht de stem van mijn moeder die zegt: het is goed, ik heb geen pijn meer.
Vanaf dat moment ben ik in staat geweest om alles wat ik had meegemaakt los te kunnen laten.