Diagnose autisme/adhd
Ik heb al best wel veel gedeeld op dit forum over mijn psychische klachten. Over twee weken heb ik eindelijk mijn DSM onderzoek. Ik denk dat er een combinatie van autisme met ADHD uit gaat komen, waarbij sociale angst ook nog een grote rol speelt. Het zal me eerder verbazen als het er niet uit komt, dan dat het er wel uit komt.
Wat gebeurde er met jou nadat je een eventuele diagnose kreeg? Ik merk dat ik er toch veel mee bezig ben. Enerzijds zou het me heel erg opluchten en gaan er kwartjes vallen.
Anderzijds maakt het me ook angstig. Want gaat het niet allemaal nog moeilijker worden? Ik heb nog geen relatie gehad, gaat dat ooit nog lukken? Zelfde met vriendschap. Ik wil het zo graag, maar het lukt me niet een wederzijdse verbinding te krijgen. Accepteren mensen mij nog wel als bekend is dat ik autisme heb. Kan ik het zelf accepteren? Ga ik het vertellen of niet? Ik huil mezelf af en toe in slaap als ik hier aan denk.
Ofwel: hebben jullie tips hoe ik hier mee om kan gaan?
Inmiddels een tijdje verder...
Mijn autisme onderzoek zit er deels op. Er volgt nog een gesprek met mijn moeder en daarna hoor ik terugkoppeling. Ik herken me zelf steeds meer in ADHD, er gaat letterlijk een wereld voor me over. Ik begin mezelf een beetje te begrijpen. Ook n.a.v pittige feedback.
Heel moeilijk, maar ook helpend. Autisme herken ik mezelf steeds minder in, ik denk eerder dat het zit in een stukje angst. Als het toch wel autisme is wil ik me ook gaan laten testen op ADHD.
Al met al is er nog niet zoveel duidelijk.. De onrust is groot. Het is nu vakantie en naast mijn werk heb ik eigenlijk niet echt een leven. Ik zit thuis, probeer te sporten. Is nu lastig vanwege veel pijn. Hierdoor kan ik mijn hoofd niet leeg maken en heb ik nog minder sociale contacten. Ook ben ik meer gaan eten en zitten mijn kleren niet meer fijn. Niet wat bij mij past, maar ik kan de knop niet omzetten. Ik heb het idee dat ik het bij weinig mensen neer kan leggen, want:
- ik ben te negatief
- ik moet maar dingen gaan doen.
Dat klopt deels wel, maar het lukt me gewoon niet.
De gesprekken bij de psycholoog zijn even stop gezet om te focussen op het onderzoek. Zonder diagnose kom ik niet echt in de goede richting.
Nu met de vakantie in aantocht wil ik elke dag in elk geval 1 ding doen en elke dag naar buiten. Het zal een opgave worden deze week..
Fijn dat je een update geest. Wel wat lastig allemaal. Als je geen vakantie wilt, waarom heb je dan vrij? Kun je niet een halve week gaan werken?
Nikki1973 schreef op 22-10-2023 om 15:34:
Fijn dat je een update geest. Wel wat lastig allemaal. Als je geen vakantie wilt, waarom heb je dan vrij? Kun je niet een halve week gaan werken?
Onderwijs... 
Dus weinig keuze.
vrouw92 schreef op 22-10-2023 om 15:38:
[..]
Onderwijs...
Duidelijk. Leuk naar een museum? Ik heb een VriendenLoterij pasje en ben ik mijn vakantie naar een paar musea geweest.
Hoe is je vakantie (geweest)?
Ik hoop dat een diagnose je gaat helpen om milder voor jezelf te zijn. Je wilt wel naar het kost moeite vanwege autisme/adhd.
alhambra schreef op 27-10-2023 om 08:57:
Hoe is je vakantie (geweest)?
Ik hoop dat een diagnose je gaat helpen om milder voor jezelf te zijn. Je wilt wel naar het kost moeite vanwege autisme/adhd.
Dat hoop ik ook, maar ook op begrip. Er wordt nu nog te vaak gezegd; Dan ga je toch gewoon dat en dat doen. Alleen zo gewoon is dat niet voor mij en dan komt er ook nog veel angst bij kijken.
Mijn vakantie begon heel slecht. Ik ben dagen depressief geweest, veel gehuild en nergens zin in. Moest ook ongesteld worden. Nu gaat het beter en heb ook weer wat dingen gedaan. Alleen wel, dat blijft niet leuk en pijnlijk. Maar ik doe ze wel.
Wat vervelend dat je een aantal slechte dagen gehad hebt.
Ik gun je nu een fijn weekend!
hé wat naar voor je. Hoe is het nu?
Muwah... Ik worstel tussen: toegeven aan mijn verdriet en eenzaamheid en een schop onder mijn kont. En dat is een lastig proces kan ik je zeggen... Ik zit een beetje vast merk ik.
hé wat naar joh. Hoe ziet jouw komende week er uit? Zitten er momenten tussen die leuk zijn?
Na bijna een jaar wachten (maar eigenlijk al 31 jaar) heb ik vandaag de diagnose ASS gekregen.ADHD wordt het volgende onderzoek..
Vond het heel heftig om allemaal te horen en het kwam ook behoorlijk binnen. Veel gehuild na afloop.
Ik wil je sterkte wensen maar dat klinkt ook een beetje vreemd, maar naja, sterkte met je acceptatieproces.
Onze dochter is autistisch en wij zijn altijd erg open daarover. Zij was een heel stuk jonger dan jij, ze was 9 toen we de diagnose kregen. We zijn er daarom in mee gegroeid. Het was voor ons, en haarzelf alsof er puzzelstukjes op hun plek vielen. Ik hoop dat het voor jou ook zo mag zijn.
Het lijkt me confronterend. Nu is het "echt" zo. Sterkte.
vrouw92 schreef op 11-12-2023 om 21:44:
Na bijna een jaar wachten (maar eigenlijk al 31 jaar) heb ik vandaag de diagnose ASS gekregen.ADHD wordt het volgende onderzoek..
Vond het heel heftig om allemaal te horen en het kwam ook behoorlijk binnen. Veel gehuild na afloop.
Ah sterkte met het verwerken.
heel herkenbaar hoor, ik kreeg op mijn 46e de diagnose ass nadat ik in een burn-out was beland. Ik vond dat ook heel heftig. Van een burn out kon ik herstellen, van ass niet was mijn idee.
Ik baal er nog steeds van maar ik leer er steeds beter mee omgaan.
dat kost tijd maar gaat jou vast ook lukken.
Dank voor de lieve reacties.. Ik begin het langzaam iets meer te accepteren, maar vind het heel moeilijk. Vakanties heb ik altijd al vreselijk gevonden en nu is het weer zover.