Bang blijven voor de tandarts
Ik ben hellaas gezegend met een slecht gebid. Al vanaf kinds af aan bang. Bang voor de pijn en gevoel van machteloosheid.
Kiezen trekken, wortelkanaal behandeling, wortelpunt ontsteking, verstand kiezen die scheef lagen, kronen en vele gaatjes. En zo kan ik nog wel even door gaan.
Al vele keren poets les gehad en vele keren uitleg gehad over hoe mijn gebid te redden maar keer op keer gaar het mis en vinden ze weer iets.
Het kromme is ik heb door mijn angsten een vast tandarts team en mondhygiënist.
En dan toch... zodra ik die wachtkamer in kom slaat de panniek toe. Waarbij ik tot mijn grote schaamte de tandarts al gebeten heb 
Afgelopen week was het weer raak wakker geworden met kiespijn die ik herkende als zenuw pijn gelijk gebeld en mijn vaste tandarts had een plekje dezelfde dag. Eerst foto laten nemen die was mij duidelijk onsteking onder de kies en dit was niet de eerste keer daar. Tandarts gaf die moet getrokken worden. Hij heeft dat gelijk gedaan maar de panniek de angst is niet leuk meer.
Ik weet dat alles verdoofd word en er duidelijke afspraken zijn.
En toch kom ik niet van de angst af.
Iemand nog tips?
Voor iets anders had ik heel veel aan hartcoherentietraining. Het is een manier om ontspannen te leren ademhalen op een manier die bij jouw lichaam past.
In stresssituaties en dus paniekaanvallen reageert je hart vaak niet meer coherent. Bij hartcoherentie gaat het om de samenhang tussen jouw hartslag en andere ritmen in jouw lichaam, zoals de ademhaling. Jouw hartcoherentie heeft invloed op hoe jij functioneert op emotioneel en cognitief gebied. Bij ene hoge coherentie vallen je ademhaling en je hartritme goed samen. Bij een lage is dit verstoord.
Ysenda schreef op 09-07-2023 om 08:42:
[..]
Dat stond niet voor niets op 2. Het ademhalen en verleggen van mijn focus is het belangrijkste. Dat heb ik geleerd tijdens zwangerschapsyoga en pas ik nu ook bij de tandarts toe.
Ik heb vaak iets in mijn handen zodat ik afgeleid ben.
rooiekater schreef op 09-07-2023 om 09:11:
[..]
Ik heb vaak iets in mijn handen zodat ik afgeleid ben.
Ik dus ook.
Ben je al eens bij ern gespecialiseerde angsttandarts geweest? Want het blijft gewoon uitermate vervelend en jouw angst is denk ik groter dan die van mij was.
Ik ben ook heel angstig bij de tandarts en ging soms bijna hyperventileren, terwijl ik dat verder nooit heb. Ademhalingsoefeningen maken het juist erger omdat ik dan helemaal de focus heb op die vreemde ademhaling en geen flauw idee meer heb wat nou normaal adem halen is 
Het is al eerder genoemd, maar de focus verleggen werkt bij mij beter. Dit gaat heel simpel klinken, maar wat mij echt helpt is moeilijke rekensommen maken in mijn hoofd tijdens de behandeling. Soms lukt dat niet en ga ik gewoon terug tellen. Ik neem steeds een willekeurig getal ( bijvoorbeeld 483) en tel terug naar een ander willekeurig getal. Daarbij staar ik naar een punt op het plafond en check uit. Ik wil dus ook geen praatjes van de tandarts ondertussen.
De spanning in de wachtkamer is nog steeds even groot, maar zodra ik in de stoel lig en begin zakt het.
Ysenda schreef op 09-07-2023 om 09:45:
[..]
Ik dus ook.
Ben je al eens bij ern gespecialiseerde angsttandarts geweest? Want het blijft gewoon uitermate vervelend en jouw angst is denk ik groter dan die van mij was.
Nee omdat deze hier niet in de buurt zitten. Heb het al wel eens besproken met mijn psycholoog maar die komt er ook niet goed achter waar de angst vandaan komt.
Venusss schreef op 09-07-2023 om 10:15:
Ik ben ook heel angstig bij de tandarts en ging soms bijna hyperventileren, terwijl ik dat verder nooit heb. Ademhalingsoefeningen maken het juist erger omdat ik dan helemaal de focus heb op die vreemde ademhaling en geen flauw idee meer heb wat nou normaal adem halen is
De spanning in de wachtkamer is nog steeds even groot, maar zodra ik in de stoel lig en begin zakt het.
Ik doe altijd mijn ogen dicht zo zie ik niet wat de tandarts pakt om in mijn mond te stoppen.
Spanning in de wachtkamer kan bij mij door b.v huilende kinderen op lopen.
rooiekater schreef op 09-07-2023 om 11:22:
[..]
Ik doe altijd mijn ogen dicht zo zie ik niet wat de tandarts pakt om in mijn mond te stoppen.
En dan zie je niet wat er eigenlijk gebeurd, mijn tandarts laat het wel zien, legt uit waar het voor is, wat ze gaat doen en hoe lang dat meestal duurt en net zo belangrijk wat de volgende stap is.
Ik sluit me dus niet af voor wat er komen gaat maar duik er juist in. En pas als ze dan die ene handeling verricht ga ik naar mijn focusplek, meestal iets net binnen mijn zichtveld en mijn sqeezie. En dat herhaalt zich dan weer bij de volgende stap. Gaatje vullen duurt dan langer dan gemiddeld maar omdat ze niet vult tijdens een controle bij mij maar een afspraak plant weet ze ook dat er dan meer tijd gepland moet worden. Gaat het nog niet altijd helemaal goed qua tijd maar meestal wel.
Ysenda schreef op 09-07-2023 om 11:52:
[..]
En dan zie je niet wat er eigenlijk gebeurd, mijn tandarts laat het wel zien, legt uit waar het voor is, wat ze gaat doen en hoe lang dat meestal duurt en net zo belangrijk wat de volgende stap is.
Ik sluit me dus niet af voor wat er komen gaat maar duik er juist in. En pas als ze dan die ene handeling verricht ga ik naar mijn focusplek, meestal iets net binnen mijn zichtveld en mijn sqeezie. En dat herhaalt zich dan weer bij de volgende stap. Gaatje vullen duurt dan langer dan gemiddeld maar omdat ze niet vult tijdens een controle bij mij maar een afspraak plant weet ze ook dat er dan meer tijd gepland moet worden. Gaat het nog niet altijd helemaal goed qua tijd maar meestal wel.
Dit komt lulliger over dan ik bedoel
Maar door de vele ellende weet ik precies wat ze gaan doen met welke instrumenten. En hoe meer ik zie hoe meer ik in panniek raak.
De vaste routine is bij controle alleen kijken en evt foto. Voor al het andere een afspraak maken.
Gaatjes boren max 2 per keer.
Tijdens de behandeling krijgt ik soms even 2sec adem pauze even de kaak bewegen en water door slikken en als ik mijn hand op steek stopt die ook.
rooiekater schreef op 09-07-2023 om 14:16:
[..]
Dit komt lulliger over dan ik bedoel
Maar door de vele ellende weet ik precies wat ze gaan doen met welke instrumenten. En hoe meer ik zie hoe meer ik in panniek raak.
De vaste routine is bij controle alleen kijken en evt foto. Voor al het andere een afspraak maken.
Gaatjes boren max 2 per keer.
Tijdens de behandeling krijgt ik soms even 2sec adem pauze even de kaak bewegen en water door slikken en als ik mijn hand op steek stopt die ook.
Komt niet lullig over hoor. Angst is zo onvatbaar, wat voor de een werkt werkt voor de ander niet.
Ik moet dus juist wel zien en begrijpen wat ze gaat doen. Anders schrik ik en komt de angst juist terug. Bij jou dus andersom.
Ysenda schreef op 09-07-2023 om 14:21:
[..]
Komt niet lullig over hoor. Angst is zo onvatbaar, wat voor de een werkt werkt voor de ander niet.
Ik moet dus juist wel zien en begrijpen wat ze gaat doen. Anders schrik ik en komt de angst juist terug. Bij jou dus andersom.
Klopt soms is het beter iets niet te weten. Vorig jaar nieuwe kroon gehad was wel verbaasd dat mijn tandarts zoveel verdoving gebruikte achteraf gaf die toe dat die zag dat de zenuw bijna bloot lag en dat die daarom extra iets moest doen voor de kroon plaatsing. Had ik dar geweten was ik nog meer in panniek geraakt. Nu bleef ik rustig en liet ik het gebeuren.
Ik zeg altijd: Alleen kijken zonder verdoving. Na jaren echt heel veel met mijn tanden meegemaakt te hebben kan ik het nu eindelijk wat beter hebben/handelen. Ben nog steeds bang maar niet meer ZO bang.
Ik merk wel dat de vaste assistentes die me goed kennen helpt. Er is een nieuwe en die tikte dus met iets van een slang it mn mond halen behoorlijk tegen mn voortanden, en daarna weer met een kleier zuigertje. Dat is dus echt een no go. Die wil ik niet meer.
vaste assistenten zijn ook erg fijn. Heb daar gelukkig alleen maar fijne ervaringen mee.
Ik had een slager tandarts die nooit zei wat hij ging doen. Een keer gehad dat er een stuk vulling op mijn tong viel wat brandde als de ziekte. Toen ik het er af wilde halen kreeg ik een klap op mijn hand. Daarna zei hij dat er een stukje van een tand afgebroken was en "even" ging boren. Ik heb toen gezegd "geen gaatje, geen boor" en ben opgestapt. Mijn moeder was na mij en hij was helemaal van de leg dat ik zomaar opgestapt was.
Daarna bij een vrouwelijke tandarts terechtgekomen en uitgelegd dat ik best bang was en vooral wilde weten wat ze ging doen. Nog steeds ga ik niet graag, maar bang ben ik niet meer. Het mooie was dat ze tijdens haar opleiding ook zelf moest ervaren hoe een gaatje boren kan voelen. Ze mocht kreeg geen verdoving toen ze er om vroeg. Ze wist dus echt goed hoeveel pijn het kan doen.
Toen ik jong was, was verdoven bij boren nog niet erg gangbaar. Ik had een keer 4 gaatjes, die allemaal achter elkaar geboord zijn, zonder verdoving. Tandarts van de oude stempel, en ik heb er jarenlang een problematische relatie met de tandarts aan overgehouden. Niet zo erg dat het echt fobisch was, maar wel vervelend.
Totdat ik verhuisde en in een andere stad bij een veel jongere tandarts terechtkwam. Eentje die modern opgeleid was en zei "het is voor mij ook makkelijker werken als jij ontspannen bent, dus we verdoven gewoon tot jij vindt dat het genoeg is". Man wat een opluchting.
Sindsdien nog heel wat meegemaakt met mijn gebit (onder andere beugel en kaakchirurgie) maar altijd bij prettige jonge moderne tandartsen (etc).
Ik ben niet traditioneel "bang" als in voor de pijn - daarmee eigenlijk nooit negatieve ervaringen gehad. Wel voel ik me vaak overweldigd door de geluiden, de aanrakingen en het gevoel van kwetsbaarheid in zijn algemeenheid. Ik word ook snel emotioneel op een of andere manier. Ik geloof dat het gewoon teveel prikkels zijn voor me.
Gelukkig heb ik nu een leuk team (tandarts en mondhygiëniste) maar ze zijn nu opgenomen in een grotere organisatie en vorige keer stond er doodleuk weer iemand anders, terwijl ik dacht een afspraak te hebben met mijn "vaste" mondhygiëniste.