Autorijlessen en angsten
Hoi, ik ga aankomende week -na ruim half jaar pauze- weer starten met rijlessen. Ivm medicatie en psychische klachten ben ik gestopt. Sowieso mocht het niet met de medicatie die ik slikte maar het was qua prikkelverwerking en angsten ook heel moeilijk. Ik ben niet bang voor het autorijden zelf (wel slecht in) maar vooral bang het fout te doen. Daarnaast altijd afgesteld op anderen dus verlies mezelf uit het oog. Er is naast het goeddoen voor de ander weinig ruimte om de informatie goed te verwerken. En omdat ik niks goed beheers zijn het heel veel prikkels. Het lijkt alsof ik me er weinig van aantrek maar van binnen gaat het helemaal niet. Nu dus weer starten aangezien medicatie is afgebouwd en ik gewoon een succes nodig heb. Er moet iets lukken. Ook heb ik 3 kinderen en vader heeft ook geen rijbewijs. Is ook niet gemotiveerd om het aan te pakken dus voel me genoodzaakt het weer op te pakken. Theorie verloopt ook volgend jaar dus redelijk wat druk. Daarnaast start ik over 2 weken met DGT therapie ivm borderlinediagnose en spelen er veel onverwerkte trauma’s mee. Ik ben dus nu op zoek naar manieren hoe ik het meeste uit de lessen kan halen en die verschrikkelijke innerlijke angst onder controle te krijgen als ik het fout doe voor een ander (dit geval rij-instructeur). Heeft iemand de gouden tip(s)? Zou ze in dat geval heel graag horen. Thanks vast 
Hee Onlyhuman,
Allereerst zou ik als ik jou was een gespecialiseerde rij-instructeur zoeken die kan omgaan met angsten. Maar het allerbeste is natuurlijk de bron van jouw angst aan te pakken, maar zo te lezen ben je daar ook al mee bezig. Je zou kunnen overwegen even te wachten met rijlessen nemen voordat de therapie iets voor je gaat doen.
Het komt op mij over als een vrij extreme faalangst, en daar is op zich best wel wat aan te doen. Als je specifiek voor het rijden naar een oplossing zoekt zou je ook een traject bij Stichting VALK (valk.org) kunnen overwegen, zij zijn gespecialiseerd is het behandelen van angststoornissen.
Als je er OPNIEUW mee begint, kun je al een beetje of weet je tenminste al iets. Die dingen ga je waarschijnlijk niet meer of heel weinig nog fout doen. En wat je nog niet weet of niet kunt, dat ga je misschien niet van de eerste keer juist doen. Maar dat is toch het doel van leren: fouten er uit krijgen. En die instructeur wordt betaald (en heeft vrijwillig gekozen) om mensen te leren zonder (of met zo min mogelijk) fouten te leren rijden. Dus, niet bang zijn van fouten, daar leer je van. Je gaat het kunnen, iedereen heeft het geleerd en jij bent niet minder dan anderen.
Denk er ook maar aan wat een luxe het gaat zijn als jij in jullie gezin kan zorgen voor het vervoer. Boodschappen doen, kinderen weg brengen, allemaal tijdwinst en niemand moeten lastig vallen. Niet denken aan wat je fout doet maar aan de voordelen om het te kunnen. Ik heb straks 40 jaar een rijbewijs en maak ook nog fouten. Elke dag maken mensen fouten, anders bestonden geen ongelukken. En de ene fout is erger dan de andere.
Ik hoop dat je een geduldige rijbegeleider hebt. Misschien ook bij de eerste les een beetje vertellen hoe jij je voelt en dat je met angsten bekend bent. Dan kan hij in zijn benadering naar jou toe daar ook rekening mee houden.
Ik wens je aangename lessen en nadien veel weg-en-weer-gesnor-plezier met jullie gezinswagen.
wat goed van je !
Succes.
ik zou het gewoon gaan proberen en daar de focus opleggen. Tis maar een uurtje 😅
Ik vind het super dapper dat je het weer aangaat, maar eerlijk gezegd lees ik geen intrinsieke motivatie bij jou.
Om die reden zou ik er helemaal niet mee doorgaan. Dat is geen falen maar dat is voor jezelf kiezen en zal je rust geven.
Ik zou een bakfiets kopen zodat je toch goed mobiel bent met drie kinderen.
Vind het nogal makkelijk van vader, niet gemotiveerd dus dan moet jij het maar doen. Is het hebben van een auto echt nodig voor het gezin? In dat geval zou ik toch wat druk uitoefenen op je vriend
Ik lees hier: is een auto wel nodig? Dat misschien niet, maar kunnen autorijden is in mijn ogen (MIJN!) nodig. Iedereen komt in zijn leven situaties tegen die een wagen vereisen. Stel, partner of kind komt in ziekenhuis op 75 km van je huis terecht. Als je met OV moet gaan, kun je best ginder een hotel boeken want - zo is het toch in België - tegen dat je na het bezoek met OV terug thuis bent, is het weer tijd om te vertrekken voor het bezoek van 's anderendaags. Want bus rijdt 1 keer per uur en niet meer na 9 uur 's avonds. Met drie kinderen ga je toch zorgen dat je zelfstandig bent en niet telkens familie of vrienden moet lastigvallen van: wil je nog eens rijden aub, 3 maanden lang. Natuurlijk ligt niet iedereen 3 maand in het ziekenhuis, maar er zijn ook andere situaties (kind op kot, kind loopt met krukken, ...) dat je misschien nog niet eens zelf een auto moet hebben (je kan die ook huren, lenen) maar op zijn minst die wel moet kunnen besturen.
Dat vader het niet doet, is inderdaad flauw, maar anderzijds, een rijbewijs halen kost ook een rib uit een mens zijn lijf. Als dat maal 2 is, blijft er al niks meer over voor een klein autootje.
Dus TO, ik ben fan van jou en je inspanningen.
letterkoekje schreef op 14-09-2024 om 14:13:
Ik lees hier: is een auto wel nodig? Dat misschien niet, maar kunnen autorijden is in mijn ogen (MIJN!) nodig. Iedereen komt in zijn leven situaties tegen die een wagen vereisen. Stel, partner of kind komt in ziekenhuis op 75 km van je huis terecht. Als je met OV moet gaan, kun je best ginder een hotel boeken want - zo is het toch in België - tegen dat je na het bezoek met OV terug thuis bent, is het weer tijd om te vertrekken voor het bezoek van 's anderendaags. Want bus rijdt 1 keer per uur en niet meer na 9 uur 's avonds. Met drie kinderen ga je toch zorgen dat je zelfstandig bent en niet telkens familie of vrienden moet lastigvallen van: wil je nog eens rijden aub, 3 maanden lang. Natuurlijk ligt niet iedereen 3 maand in het ziekenhuis, maar er zijn ook andere situaties (kind op kot, kind loopt met krukken, ...) dat je misschien nog niet eens zelf een auto moet hebben (je kan die ook huren, lenen) maar op zijn minst die wel moet kunnen besturen.
Dat vader het niet doet, is inderdaad flauw, maar anderzijds, een rijbewijs halen kost ook een rib uit een mens zijn lijf. Als dat maal 2 is, blijft er al niks meer over voor een klein autootje.
Dus TO, ik ben fan van jou en je inspanningen.
In dat geval bestaan er ook taxi's. Of buren/vrienden die je bij een dergelijk noodgeval wel willen brengen.
Je verwachting laag houden.
Je doet je best tijdens de rijles en meer kun je niet doen.
Zoek wel een rijinstructeur die niet enorm boos word als het mis word.
En geef aan bij rijinstructeur dat je het moeilijk vind om weer te beginnen omdat je bang bent fouten te maken.
Succes!
bedankt allemaal voor het meedenken.
Ik heb helaas in nog al een impulsieve periode een volledig pakket afgenomen. Overstappen naar iemand die gespecialiseerd is in faalangst etc gaat dan ook niet lukken. Mijn rij-instructeur is een semi bekende en niet heel erg relaxt. Daarnaast heb ik eigenlijk mijn medicatie nodig om beter tegen prikkels te kunnen en angsten en dwang onder controle te houden. Maar met die medicatie mag het dus niet. Heb gepoogd met andere medicatie maar ging alsnog niet goed + behandeling kwam in gevaar. In die periode had ik geregeld dat partner het pakket zou overnemen maar hij vond het onzin om het te doen als ik toch al mijn theorie had + had allemaal redenen waarom theorie halen en lessen in te plannen voor hem niet gingen lukken. Vervolgens zijn er dingen gebeurd en ben ik tot de conclusie gekomen dat ik bij hem weg wil. Maar dit is nu niet het goede moment qua stabiliteit. Wel ben ik gemotiveerd om het nu zelf te halen want zal in toekomst grotendeels zorg van kinderen hebben. Wil dan niet afhankelijk zijn van ex.. Nu dus bijna starten met behandeling en ander medicatiebeleid. Wbt noodzaak, ik heb al een bakfiets en oudste is nu 8 en tweeling van 5. 6 dagen na keizersnede ging ik al met bus op en neer naar ziekenhuis en huis en doe ik met liefde als het weer nodig is maar indd soms gebeuren er dingen dat je heel beperkt bent. Ook wil oudste competitie voetballen en dit is niet te doen zonder eigen vervoer. Maar die dwang overprikkeling en angsten zitten zo dwars. Ben bekend met me in andere dingen storten en zo nieuw probleem creëren en daar volledig door ontregelen. Maar ik wil het gewoon heel graag kunnen en zelfstandig worden
Onlyhuman schreef op 14-09-2024 om 14:41:
bedankt allemaal voor het meedenken.
Ik heb helaas in nog al een impulsieve periode een volledig pakket afgenomen. Overstappen naar iemand die gespecialiseerd is in faalangst etc gaat dan ook niet lukken. Mijn rij-instructeur is een semi bekende en niet heel erg relaxt. Daarnaast heb ik eigenlijk mijn medicatie nodig om beter tegen prikkels te kunnen en angsten en dwang onder controle te houden. Maar met die medicatie mag het dus niet. Heb gepoogd met andere medicatie maar ging alsnog niet goed + behandeling kwam in gevaar. In die periode had ik geregeld dat partner het pakket zou overnemen maar hij vond het onzin om het te doen als ik toch al mijn theorie had + had allemaal redenen waarom theorie halen en lessen in te plannen voor hem niet gingen lukken. Vervolgens zijn er dingen gebeurd en ben ik tot de conclusie gekomen dat ik bij hem weg wil. Maar dit is nu niet het goede moment qua stabiliteit. Wel ben ik gemotiveerd om het nu zelf te halen want zal in toekomst grotendeels zorg van kinderen hebben. Wil dan niet afhankelijk zijn van ex.. Nu dus bijna starten met behandeling en ander medicatiebeleid. Wbt noodzaak, ik heb al een bakfiets en oudste is nu 8 en tweeling van 5. 6 dagen na keizersnede ging ik al met bus op en neer naar ziekenhuis en huis en doe ik met liefde als het weer nodig is maar indd soms gebeuren er dingen dat je heel beperkt bent. Ook wil oudste competitie voetballen en dit is niet te doen zonder eigen vervoer. Maar die dwang overprikkeling en angsten zitten zo dwars. Ben bekend met me in andere dingen storten en zo nieuw probleem creëren en daar volledig door ontregelen. Maar ik wil het gewoon heel graag kunnen en zelfstandig worden
Ik snap wat je zegt. Goed dat je een start maakt met voor jezelf kiezen! Heb je mensen in je omgeving die op de hoogte zijn en je hierin kunnen ondersteunen?
Daarnaast: niet iedereen kan overal goed in zijn, "goed genoeg" is ook perfect. Je doet het voor jezelf en falen bestaat niet omdat je het al een goede kans geeft. Mocht het uiteindelijk toch niet uitpakken zoals je had gehoopt dan is dat heel jammer maar dat maakt jou als mens zijnde er niet minder leuk/lief/slim/enz om.
Onlyhuman, JIJ GAAT DAT KUNNEN!
Je hebt de juist motivatie (je wil het kunnen en je wil zelfstandig worden) en je hebt goede redenen (als je het kan, kan je bij je ex weg en kan je je zoontje naar het voetbal brengen).
Niet bij een fout je vertrouwen verliezen. Leren is fouten maken.
Kan je niet een andere instructeur vragen? Die man kan toch niet eisen dat jij bij hem blijft. Misschien vragen of je eens bij een vrouw mag proberen (als die daar is). Je kennis moet niet boos op je zijn omdat je iemand anders vraagt. Iemand met wie je 'bevriend' bent is daarom niet de juiste instructeur. Dus trek je stoute schoenen aan en vraag de administratie om eens te zien als je wisselt, of het dan beter gaat. Je moet alleen naar jezelf kijken. Misschien is het wel door de stresshouding van de huidige instructeur dat het vorige keer niet lukte.
Ik stimuleer anderen graag om uitdagingen aan te gaan. Maar als jij zegt dat je (heel graag) een succeservaring wilt, dan zou ik zeggen: ga niet lessen. Je geld ben je toch al kwijt. In het ene geval
- ben je je geld kwijt en heb geen extra stress
In het andere geval
- ben je je geld kwijt en heb je wel (veel) extra stress.
Het lijkt me echt niet het juiste moment om te gaan lessen zo te lezen.
Je zegt dat je medicatie afgebouwd is? Heb je ook al gekeken naar je gezondheidsverklaring en wat je daar in moet vullen? Een vraag met ja moeten beantwoorden betekent namelijk dat er meer informatie naar het CBR moet wat het allemaal wat meer kan vertragen.
Gezien dat je theorie volgend jaar verloopt zou ik daar heel snel achteraan gaan.
Is het een grotere rijschool dat je kunt wisselen van instructeur? Weet je of je over kunt stappen en dan gedeeltelijk het geld van je pakket terug kan krijgen?
Hoeveel lessen heb je inmiddels gehad? Hoeveel zitten er in je pakket?
ik zou een totaal andere insteek kiezen hoor
je hebt blijkbaar in een impulsieve bui een pakket aangeschaft. Nou zonde omdat niet te gebruiken dus dat ga je doen. Elke week een uur even lekker er tussen uit en iets nieuws leren. Even geen kinderen ook. Fijn
Lukt het? Prima dan ga je examen doen en leuk als je dat haalt. Lukt het niet? Ook geen man overboord. Dan is blijkbaar is autorijden niets voor jou. Daar ben je zeker niet de enige in, dichtbij heb je al een voorbeeld voor wie het ook niets is. En zo zijn er talloze Nederlanders om allerhande redenen zonder rijbewijs.
Haal alsjeblieft totaal de druk eraf. Zie hrt als iets leuks, iets nieuws. En je móet geen rijbewijs he. Tot nu toe heb je het altijd zonder overleefd
Onlyhuman schreef op 14-09-2024 om 14:41:
bedankt allemaal voor het meedenken.
Ik heb helaas in nog al een impulsieve periode een volledig pakket afgenomen. Overstappen naar iemand die gespecialiseerd is in faalangst etc gaat dan ook niet lukken. Mijn rij-instructeur is een semi bekende en niet heel erg relaxt. Daarnaast heb ik eigenlijk mijn medicatie nodig om beter tegen prikkels te kunnen en angsten en dwang onder controle te houden. Maar met die medicatie mag het dus niet. Heb gepoogd met andere medicatie maar ging alsnog niet goed + behandeling kwam in gevaar. In die periode had ik geregeld dat partner het pakket zou overnemen maar hij vond het onzin om het te doen als ik toch al mijn theorie had + had allemaal redenen waarom theorie halen en lessen in te plannen voor hem niet gingen lukken. Vervolgens zijn er dingen gebeurd en ben ik tot de conclusie gekomen dat ik bij hem weg wil. Maar dit is nu niet het goede moment qua stabiliteit. Wel ben ik gemotiveerd om het nu zelf te halen want zal in toekomst grotendeels zorg van kinderen hebben. Wil dan niet afhankelijk zijn van ex.. Nu dus bijna starten met behandeling en ander medicatiebeleid. Wbt noodzaak, ik heb al een bakfiets en oudste is nu 8 en tweeling van 5. 6 dagen na keizersnede ging ik al met bus op en neer naar ziekenhuis en huis en doe ik met liefde als het weer nodig is maar indd soms gebeuren er dingen dat je heel beperkt bent. Ook wil oudste competitie voetballen en dit is niet te doen zonder eigen vervoer. Maar die dwang overprikkeling en angsten zitten zo dwars. Ben bekend met me in andere dingen storten en zo nieuw probleem creëren en daar volledig door ontregelen. Maar ik wil het gewoon heel graag kunnen en zelfstandig worden
Als jij eigenlijk medicatie nodig hebt waarmee je niet mag rijden, is het dan zinvol je rijbewijs proberen te halen?
Als je geen goede klik hebt met de rijinstructeur, kan je misschien de rijschool om een andere vragen? Het is nogal een smak geld, dus de gevoelens van die instructeur niet willen kwetsen is een dure grap.
En anders is er misschien iets te regelen dat je het resterende bedrag terugkrijgt?