Anders dan anderen voelen
Een beetje naar aanleiding van de discussie “iedereen is een beetje autistisch”, maar ook wel iets waar ik wel eens vaker over denk.
Ik ben zelf hb’er en heb me tijdens mijn schooltijd altijd anders gevoeld, het gevoel dat ik er niet echt bij hoorde. En dat gevoel is er eigenlijk altijd in bepaalde mate. Al was het tijdens mijn studie wel veel minder. Pas toen onze kinderen hb getest werden en ik er meer over las, vielen er kwartjes.
Maar wat ik me de laatste tijd afvraag, hoe kan ik me anders dan anderen voelen, want ik weet toch helemaal niet hoe anderen zich voelen? Misschien voelen ze zich wel hetzelfde als ik.
Ik vraag me dit ook af over man/vrouw/non-binair zijn, waar we hier thuis mee te maken hebben. Hoe weet je nu of je je wel of geen vrouw voelt? Ik ben een vrouw, maar voel ik me ook zo? Ik kan daar eigenlijk geen antwoord op geven, want hoe hoort een vrouw zich te voelen? Ik hou niet van winkelen, heb geen kijk op kleding etc, ik ben degene die thuis klust, kleine reparaties aan de auto doet en zulk soort dingen. Ik ben ook een echte beta. Maar ik heb me nooit afgevraagd of ik me vrouw voel, dat is/was voor mij gewoon een biologisch gegeven. Ik voel me gewoon Schemerlampje en die zit nu eenmaal in een vrouwenlijf.
Ik hoop dat mijn verhaal niet al te warrig is. Maar de vraag is dus: hoe weet je nu dat wat je voelt/ hoe je bent is zoals het “hoort” te zijn of wanneer het anders is dan anderen? Je voelt tenslotte niet wat iemand anders voelt.
Als anderen je niet kunnen volgen of niet leuk vinden wat je zelf leuk vindt, kan ik me voorstellen dat je het gevoel hebt "anders" te zijn.
Ik ben niet hoogbegaafd, maar had al vrij vroeg de smaak van wetenschap te pakken, dat wordt niet altijd gewaardeerd door leeftijdsgenoten.
Eigenlijk weet je dat nooit. Maar al opgroeiende kijk je om je heen, je doet veel ervaringen op en je ziet hoe dingen bij anderen gaan en ik denk dat dat dan een soort referentiekadertje wordt over hoe het zou moeten zijn. Zo kom je er dan misschien ook achter dat jij niet bij ‘het gros’ hoort omdat je heel anders denkt, doet en voelt.
Ik denk dat je dat opmaakt uit je interacties met anderen, het observeren van anderen. Jouw interesses in vergelijking met die van anderen.
Ik heb een redelijk hoog iq maar ben niet hb. De hb'ers die ik heb leren kennen lijken op een andere golflengte te zitten. Beetje vage term maar ik kan het niet anders verwoorden.
Wat grappig, dit vraag ik me dus ook altijd af.
Ik was er eigenlijk altijd van overtuigd dat iedereen zich anders dan anderen voelt, om weer ik het wat voor redenen.
mbt dat vrouw voelen. Ik voel me ook niet specifiek vrouw of man want hoe voelt dat? Heb geen vrouwelijke interesses (wat als vrouwelijk wordt gezien) maar als ik naar mijn lichaam kijk vind ik het helemaal prima dat ik borsten heb en een vagina en zeker geen wens voor wat anders. Daar haal ik dus uit dat ik me toch vrouw voel blijkbaar
absor schreef op 04-03-2023 om 22:21:
mbt dat vrouw voelen. Ik voel me ook niet specifiek vrouw of man want hoe voelt dat? Heb geen vrouwelijke interesses (wat als vrouwelijk wordt gezien) maar als ik naar mijn lichaam kijk vind ik het helemaal prima dat ik borsten heb en een vagina en zeker geen wens voor wat anders. Daar haal ik dus uit dat ik me toch vrouw voel blijkbaar
Ik vraag me af of je iets moet voelen. Ik ben vrouw vanwege mijn geslachtskenmerken. Ik voel me geen vrouw. Ik voel niets.
alhambra schreef op 04-03-2023 om 22:30:
[..]
Ik vraag me af of je iets moet voelen. Ik ben vrouw vanwege mijn geslachtskenmerken. Ik voel me geen vrouw. Ik voel niets.
Nee ik voel me ook niets maar heb geen wens voor andere geslachtskenmerken. Dus zal ik vrouw zijn is dan mijn conclusie
Niet teveel over nadenken. Jij bent jij en een ander is een ander. En iedereen heeft wat of niks. Hoe meer problemen jij denkt dat er zijn, hoe meer je dat ook gaat denken. Als jij prima bent met hoe je bent, dan heb je toch niet meer bevestiging nodig?
alhambra schreef op 04-03-2023 om 22:30:
[..]
Ik vraag me af of je iets moet voelen. Ik ben vrouw vanwege mijn geslachtskenmerken. Ik voel me geen vrouw. Ik voel niets.
Zou het je dan ook niet uitmaken als je een man was? Ik moet daar echt niet aan denken.
alhambra schreef op 04-03-2023 om 22:30:
[..]
Ik vraag me af of je iets moet voelen. Ik ben vrouw vanwege mijn geslachtskenmerken. Ik voel me geen vrouw. Ik voel niets.
En dit is herkenbaar. Ik 'voel' me niet vrouw. Ik bén vrouw (omdat ik nu eenmaal er als zodanig uitzie). En omdat ik blijkbaar geen wens heb om een man te zijn, ben ik geloof ik CIS (ofzo? geen idee of ik nu een verkeerde term gebruik). Lijkt me verdomd handig zo'n piemel, maar ik ben niet ongelukkig met dat ik een vrouwenlijf heb, dus zal het wel goed zijn en de bedoeling zijn.
Maar vrouwen die zeggen dat ze zich zo vrouw voelen, nee, dat herken ik niet. Maar dat hoeft ook niet heb ik besloten. Je mag daar ook neutraal in zijn zonder dat dat iets betekend.
_Audrey_ schreef op 04-03-2023 om 22:35:
[..]
Zou het je dan ook niet uitmaken als je een man was? Ik moet daar echt niet aan denken.
Ik denk het niet. Ik weet het niet zeker omdat ik nu niet weet hoe het is om man te zijn omdat ik geen mannenlijf heb.
Ik weet dat "je voelen als een bepaald gender" echt bestaat maar ik lijk niets te voelen.
Diyer schreef op 04-03-2023 om 22:35:
Niet teveel over nadenken. Jij bent jij en een ander is een ander. En iedereen heeft wat of niks. Hoe meer problemen jij denkt dat er zijn, hoe meer je dat ook gaat denken. Als jij prima bent met hoe je bent, dan heb je toch niet meer bevestiging nodig?
Het gaat niet om bevestiging hoor. Het is misschien ook wel meer bedoeld als filosofische vraag. Ik heb me altijd anders gevoeld en ik weet nu ook wel waar dat door komt. Maar ik zat zo maar wat te denken over hoe je weet dat je je anders voelt, als je helemaal niet weet hoe anderen zich voelen. Maar het zal in mijn geval iets zijn van vaak niet begrepen zijn door anderen.
_Audrey_ schreef op 04-03-2023 om 22:35:
[..]
Zou het je dan ook niet uitmaken als je een man was? Ik moet daar echt niet aan denken.
Ik kan volgens mij beide zijn. Het geslacht wat aan me hangt zou dan maken wat ik ben. Maar ik neem aan dat de natuur hopelijk meestal zo handig is dat als ze bedacht hebben dat ik een piemel moest hebben, daar net zo prima mee was als dat ik er prima mee ben dat ik een vagina heb. Ik wil namelijk niet een piemel op verder ditzelfde vrouwenlijf. Dan moet de rest wel meeveranderen natuurlijk. Dus ook tieten weg, baardgroei erbij etc. Maar dan bén ik in beleving ook een man dus.
Lijkt me best leuk en handig om een man te zijn trouwens. Ik denk wel eens dat ik dat handiger zou hebben gevonden dan een vrouw te zijn. Ik vind het benaderd worden als vrouw nl. vaak minder prettig (dus hoe anderen tegen mij doen vanwege het feit dat ik vrouw ben, niet zozeer het feit dát ik vrouw ben)
Schemerlampje schreef op 04-03-2023 om 22:43:
[..]
Ik heb me altijd anders gevoeld en ik weet nu ook wel waar dat door komt.
Ik heb me mijn hele leven anders gevoeld. Maar ik leerde later pas dat zo'n beetje iedereen om me heen zich anders voelde. En als iedereen zich anders voelt, dan voelen we ons blijkbaar toch heel veel hetzelfde. Echt gek om je anders te voelen is het daarom denk ik niet. Denk jij wel?