Wat voor reden aan kind doorgeven voor gesprek met juf
goedemiddag,
Ik heb bij de juf en IB’er een gesprek aangevraagd over mijn zoon die in groep 7 zit, omdat ik het vermoeden heb dat kind een labeltje heeft. Ik heb volgende week dat gesprek meteen na schooltijd en kind zal daardoor eventjes alleen thuis zijn. Ik wil tegen m’n zoon niet de echte reden voor het gesprek zeggen omdat het een gevoelig kind is en ik (nog) niet wil dat hij weet dat we zulke vermoedens hebben. Ik weet nu niet goed wat voor reden ik hem kan geven dat ik een gesprek op school zal hebben. Ook omdat hij zich snel zorgen maakt over z’n prestaties op school.
Een “gewoon” 10 minuten of rapportgesprek is al een paar jaar met de kinderen erbij, en zou ook opvallen dat andere kinderen dat niet hebben. Wat zou een soort van onschuldige reden kunnen zijn die ik bij hem aan kan dragen dat ik dat gesprek heb?
troelahoep schreef op 01-06-2024 om 16:21:
[..]
Daarom zeg ik ook, als kind geen probleem ziet in zijn gedrag. Die hoeft er zich dus niet van bewust te zijn dat er wat aan de hand is. Het is maar een kind hè, die alles pas voor de eerste keer meemaakt.
Bovendien: ik kom in het basisonderwijs best wel vaak kinderen tegen die zelf even hun vervelend gedrag verklaren: "dat komt doordat ik adhd heb" of "ja maar ik ben dyslectisch dus dat hoef ik niet te lezen".Ze weten best dat hun gedrag niet netjes is en voeren dan hun label als reden aan en verontschuldigen zich nergens voor. Ik weet niet wat beter is, een kind dat zich niet bewust is van zijn afwijking of een bijdehand geval.
Er is natuurlijk ook een middenweg: kind weet dat het dingen lastig vindt (bijv lezen) dat komt door (dyslexie). Dat is natuurlijk geen reden om iets niet te hoeven, wel om een andere aanpak (meer tijd, op de computer).