Zou jouw jongere ik trots zijn op de jij van nu?
Leuke vraag om te bespreken op de vrijdagmiddag 
Zou jouw jongere ik trots zijn op de jij van nu?
Toelichting is natuurlijk welkom (en interessant)!
Mijn jongere ik had wensen en verlangens voor de toekomst. Veel daarvan heb ik gerealiseerd. Ik denk dat ze trots is op de opleiding die ik gehaald heb en de fijne relatie en het warme gezin dat ik nu heb.
Tevreden zal ze zijn met de huizen met tuin waarin ik heb gewoond en nu woon, mijn vrijwilligers werk en de reizen die ik heb gemaakt.
Minder tevreden zal ze zijn dat ik niet alles uit mijn zakelijke carrière heb gehaald wat er in zat maar meer die van mijn man heb gesteund. Wel een erg leuke man dus daar zou ze wel trots op zijn.
Bepaalde zaken dacht mijn jongere ik nog niet overna maar ben ik zelf trots of tevreden mee dat ik ze heb gedaan en tot een goed einde heb gebracht.
Ik ben zelf nog benieuwd wat het leven nog voor mij in petto heeft en waar ik later trots, tevreden of met verbazing op terug kijk.
Ja zeker. Mijn jongere ik vond het leven en verschillende levensfases maar ingewikkeld. Ik was erg onzeker maar voelde een innerlijke sterke wil om door te zetten. Ik begreep veel sociaal-emotionele conversaties niet.
Nu als 30dertiger ben ik mijzelf pas écht gaan leren begrijpen en start ik binnenkort weer met een nieuw traject.
Hiervoor heb ik ook hulp gehad. Ik durf mijn grenzen aan te geven en ben steeds minder bang voor verwachtingen van andere. Ook al heeft dit voor mij nadelige gevolgen.
Ik ben andersom trots op mijn jongere ik die zich staande heeft gehouden en nooit opgaf waar andere dat adviseerde.
Een mooie topic.
Dankjewel voor jullie mooie reacties!
@madee: zou scheiden an such iets geweest zijn waar de jongere jij van zou balen, of de manier waarop dat gegaan is?
@auwereel: die vraag kan ik mezelf ook stellen. Mijn man wijst me dan op de kansen die ik gegrepen heb, studies/cursussen die ik gevolgd heb, nieuwe dingen die ik ben gaan doen… allemaal dingen die toen klein leken, maar gezamenlijk bij hebben gedragen aan het resultaat 
ik zie het graag als een combinatie van!
@oudmaarnognietkoud: mooi 
@Toetie: je klinkt heel sterk. Dat is veel waard.
mijn jongere ik zou wel trots zijn. Ze zou onder de indruk zijn van mijn man (heul aantrekkelijk 
) en blij zijn met mijn auto (toch een soort meisjesdroom geweest). Huis zou ze oké vinden, maar de inrichting heel cool. Ze zou blij zijn met het hbo diploma (daar geloofde niemand in) en nog blijer met de carrière (goed genoeg en geloofde ook niemand in). Ze zou trots zijn dat ik me losgemaakt heb van het juk van mijn ouders (en ik ben trots op haar dat ze al vroeg voelde dat het niet klopte wat ze over mij zeiden). Ze zou wel teleurgesteld zijn in de hoeveelheid (leuke) vriendschappen die ik verpest heb. En ook in het gegeven dat ik gestopt ben met mijn hobby/sport.
Mijn kind-ik zou ook graag op de plek gewoond hebben waar ik nu woon, lekker groen, maar toch in de stad.
Mijn jongere ik,zou nu trots zijn.
Ze heeft het toch geflikt,ontworstelt uit een traumatische verleden.
Nu ,ze is gelukkig, met haar leven van nu.
@madee: zou scheiden an such iets geweest zijn waar de jongere jij van zou balen, of de manier waarop dat gegaan is?
Beide.
De nieuwe kracht en het zelfvertrouwen die ik door de scheiding heb ontwikkeld, hebben mij naast de ellende en stress echter zo veel goeds gebracht, dat had mijn jongere ik nooit kunnen bedenken. Ik bleek dus tot veel meer in staat dan ik vroeger had gedacht.
Trots denk ik niet, ik denk dat ze niet anders verwacht had. En dat bedoel ik niet arrogant want het is gewoon standaard en burgerlijk zonder drama. Ik heb wel wat dingen vrij snel bereikt maar ook dat zou jongere-ik niet met trots hebben vervuld omdat iets anders in mijn hoofd simpelweg geen optie was. Ik was altijd keihard voor mezelf en niet trots.
Aviendha schreef op 19-08-2023 om 13:36:
Trots denk ik niet, ik denk dat ze niet anders verwacht had. En dat bedoel ik niet arrogant want het is gewoon standaard en burgerlijk zonder drama. Ik heb wel wat dingen vrij snel bereikt maar ook dat zou jongere-ik niet met trots hebben vervuld omdat iets anders in mijn hoofd simpelweg geen optie was. Ik was altijd keihard voor mezelf en niet trots.
Wat jammer eigenlijk, want trots zijn op jezelf is één van de beste gevoelens die je kunt ervaren. Jammer dat je door dat keiharde niet trots kunt zijn, want ook keihard wil niet zeggen dat je daardoor ook dingen kunt bereiken. Wat ik bedoel: het leven is niet maakbaar, zelfs niet als je keihard voor jezelf bent. Dus ook al gaat het om alledaagse dingen; er zullen vast dingen zijn waar je trots op zou mogen zijn. Kun je lekker koken, mensen aan het lachen maken, een luisterend oor voor je familie/vrienden, een baan waarin je een talent van je goed in kunt zetten, weet jij je altijd geweldig te kleden, wat dan ook? Kan me niet voorstellen dat in jouw leven niks is waar je trots op kunt zijn. Gun het je, dat je dat gevoel ervaart. Hopelijk komt er door dit topic een bepaald gevoel of onderwerp naar boven waarbij je dan minstens een lachje krijgt en denkt: verrek, dat kan ik eigenlijk ook zo goed, mag ik best een beetje trots op zijn. Hoop voor jou dat je dat mag ervaren!
Ja, mijn jongere ik zou wel trots zijn. Ik ben nooit ambitieus geweest maar heb wel bereikt wat ik wilde bereiken en dat is moeder zijn en huisvrouw. Mijn ouders waren zelfs een beetje boos toen ik mijn goede baan op gaf toen ik zwanger was. Hele gesprekken met hen gehad dat ik nooit financieel afhankelijk moet zijn van een man. Zo hadden ze mij niet opgevoed. Toch bleef ik bij mijn besluit en het was de beste beslissing ooit. Ik ben daarna veel gelukkiger geworden en mijn man verdiende genoeg om een leuk en luxe leven te leiden. Ik had nooit verwacht dat ik op mijn 50ste al weduwe zou worden. Er volgde een hele verdrietig en zware periode maar samen met mijn zoon hebben we ons daar doorheen geslagen. Mijn zoon is nu 30 en ik ben trots op de leuke man die hij geworden is. Ik woon nu alleen en kan na een periode van rouw oprecht weer zeggen dat ik gelukkig ben en een leuk leven heb. Heb veel lieve mensen om me heen en doe veel leuke dingen.
Apiejapie schreef op 19-08-2023 om 13:56:
[..]
Wat jammer eigenlijk, want trots zijn op jezelf is één van de beste gevoelens die je kunt ervaren. Jammer dat je door dat keiharde niet trots kunt zijn, want ook keihard wil niet zeggen dat je daardoor ook dingen kunt bereiken. Wat ik bedoel: het leven is niet maakbaar, zelfs niet als je keihard voor jezelf bent. Dus ook al gaat het om alledaagse dingen; er zullen vast dingen zijn waar je trots op zou mogen zijn. Kun je lekker koken, mensen aan het lachen maken, een luisterend oor voor je familie/vrienden, een baan waarin je een talent van je goed in kunt zetten, weet jij je altijd geweldig te kleden, wat dan ook? Kan me niet voorstellen dat in jouw leven niks is waar je trots op kunt zijn. Gun het je, dat je dat gevoel ervaart. Hopelijk komt er door dit topic een bepaald gevoel of onderwerp naar boven waarbij je dan minstens een lachje krijgt en denkt: verrek, dat kan ik eigenlijk ook zo goed, mag ik best een beetje trots op zijn. Hoop voor jou dat je dat mag ervaren!
Wat een lieve post van jou