Welke religieuze boeken heb jij gelezen?
Vroeger hadden we thuis een kinderbijbel. Iets van 10 of 12 delen, met prachtige tekeningen. Dat was een vrolijke, katholieke versie. Bij ooms en tantes werd ik doodgegooid met (zwaar) gereformeerde Bijbelteksten. Zo rond mijn 16e heb ik zowel OT als NT nog een keer gelezen.
Ik praat met kennissen en vrienden veel over geloof, over de overeenkomsten en verschillen tussen de Islam en Christendom, over onze individuele geloofsbeleving etc. Dus laatst heb ik weer een paar verhalen uit de Bijbel gelezen. Vooral omdat ik me na een paar gesprekken afvroeg 'Hoe zat dat ook al weer?'
Ik ben aan de Koran begonnen, maar daar kwam ik lastig doorheen. Dus die ga ik samen met iemand lezen.
En dat brengt me bij de vraag: Welke heilige / religieuze boeken heb jij gelezen? En waarom?
(Laten we er alsjeblieft een normaal gesprek over houden. Op opmerkingen als 'De Bijbel / Koran/ Thora etc zijn sprookjesboeken' of 'Mijn geloof is beter dan het jouwe' of 'De Islam is vrouwonvriendelijk en zet aan tot terrorisme' etc etc etc zit niemand te wachten. Geloof wat je wilt of geloof niet, graag wel met respect voor elkaar en elkaars overtuiging)
zoiets, ja. Het heeft te maken met hoe Abraham tegen God aankeek. En hoe dit verhaal later is opgeschreven.
O dat wist ik helemaal niet van Abraham.
Wat een inspirerende posts staan er trouwens in dit topic. Echt mooi om te lezen wat een ieder bezig houdt 
Wilgenkatje- schreef op 06-09-2021 om 22:07:
zoiets, ja. Het heeft te maken met hoe Abraham tegen God aankeek. En hoe dit verhaal later is opgeschreven.
Interessant!
Athan schreef op 06-09-2021 om 19:45:
[..]
Ik vind het dan weer apart dat iemand zichzelf christen kan noemen en NIET letterlijk in de Bijbel gelooft. Een christen gelooft in de God van de Bijbel, want zonder die Bijbel bestaat er helemaal geen God (wie zou er ooit van hem gehoord hebben?). Die Bijbel is het "woord van God" en dien je dan ook letterlijk te nemen. Als je niet (letterlijk) in de Bijbel gelooft, blijft er van dat hele Godverhaal toch niks over?
Ach, God is in heel veel varianten ‘uitgevonden’ en wordt iedere keer opnieuw uitgevonden. Ook christenen hebben heel verschillende godsbeelden. En mensen hadden ooit helemaal geen moeite met inconsistenties. Het ene volk geloofde in de ene god die de wereld had geschapen en bij het buurvolk had een andere god het kunstje op een andere manier geflikt. Was geen probleem. Pas toen de monotheïsten kwamen, werd het ruzie en kon kennelijk nog maar één manier ‘echt’ zijn.
Ik heb veel Krishnamurti gelezen. Die had enorm de schurft aan godsdienst, nationalisme en ook politieke ideologieën met volgelingen en aanhangers. Die zaaiden maar kunstmatig verdeeldheid. Religie vond hij iets heel anders.
Interessant topic is dit geworden
https://www.karlbarth.nl/polhuis-abraham-cliteur-iv/
bedoel je dit?
Koralinde schreef op 06-09-2021 om 22:30:
Interessant topic is dit geworden
Zeker
jaa, dat is het DanGun, goed opgeduikeld ! Zo is dit verhaal mij uitgelegd. Vond ik verhelderend.
DanGun schreef op 06-09-2021 om 22:31:
https://www.karlbarth.nl/polhuis-abraham-cliteur-iv/
bedoel je dit?
Goed gevonden, dank je wel!
Wilgenkatje- schreef op 06-09-2021 om 21:52:
[..]
Als we de grondtekst zouden lezen In de oorspronkelijke taal, zie je dat in het gedeelte waarin Abraham zich geroepen voelt zijn zoon te offeren, God wordt geschreven met de ‘roepnaam’ van de goden uit die regio voor wie kinderoffers vanzelfsprekend zijn.
In dat tekstdeel waarin God een uitweg biedt in een ram, een offerdier (eveneens gebruikelijk in die tijd) wordt God met een andere ‘ roepnaam’ aangeduid: als de God die een verbond heeft gesloten met mensen. Een God die geen kinderoffers wil.
Er wordt in dit verhaal een soort spraakverwarring beschreven. In het Nederlands, in een eigentijdse vertaling zie je dat verschil in godsnamen niet. En dan komt het verhaal inderdaad heel gemeen over.
De bijbel is totaal geen eenvoudig boek.
Maar als je bv Prediker leest, of 1 Corinthe 13, dat lijkt me voor veel lezers wel te volgen.
Ik heb tijdens mijn studie een hele tijd bij een studentenpastoraat rondgelopen. Ik deed daar vooral filosofie. Maar één keer heb ik aan een exegese-cursus meegedaan. Waar je dan allemaal achterkomt! Geweldig. Er zit (uiteraard) een wereld van betekenissen en cultuur achter die verhalen, en symbolen en historische context. Je kunt het niet eens ‘letterlijk’ nemen want je mist een deel van de betekenis zonder die uitleg erbij, in dit verhaal over Abraham zelfs een cruciaal deel.
Ik heb Job altijd een gruwelijk bijbelboek gevonden. Wat een intense wreedheid. En de kruisiging van Christus natuurlijk. Ook een enorm akelig verhaal, die opstanding maakt dat voor mij eigenlijk niet goed.
MidasWolf schreef op 06-09-2021 om 21:53:
[..]
Mee eens.
Koralinde schreef op 06-09-2021 om 22:30:
Interessant topic is dit geworden
Ja. Blij mee.
Net gelezen : Religie herzien, voorbij het wij-zij-denken van seculier versus religieus (Jonas Slaats) en De achterkant van verhalen, anders kijken naar de Bijbel en de Koran (Jos van Remundt
Vroeger, omdat het verplicht was. Je zei nog geen "nee, doe ik niet" als je de Tien Geboden uit je hoofd moest leren.
Ik lees geen verhalen gebaseerd op een geloof. Ik denk wel "kan niet" als iemand iets gelovigs zegt maar ik zeg het niet hardop en zinspeel er ook niet op.
Zolang hij geen geweld goedkeurt op basis van een geloof.