Welk cijfer geef jij jezelf

Herfstappeltaart schreef op 15-09-2024 om 19:31:

[..]

💪 Daar mag je zeker trots op zijn.

Dank je wel ♥️

Ik had al gezegd dat ik mezelf een 8 geef. Ook met mijn minpunten, die er zeker zijn. Maar ik vergeef mezelf voor die minpunten. Omdat ik weet waar ze vandaan komen, ik me besef dat het voor anderen ook niet altijd leuk is, probeer een beter mens te zijn en ach, het ook weer compenseer met de leuke punten. Een 10 is in mijn ogen niemand en er moet ook iets te verbeteren blijven. Bovendien geloof ik niet dat een eigenschap alleen maar goed is. Elke eigenschap heeft voor en nadelen. Het gaat om de balans.

Waar ik zelf de rest van mijn leven aan zal moeten (en willen) blijven werken, omdat sommige eigenschappen me tegenstaan of zelfs tegenwerken:

Ik ben niet zo agree-able. Ik weet er niet zo'n goede Nederlandse naam voor, maar soms merk ik dat ik in sociale situaties onbedoeld tegen haren instrijk. Ik merk het, voel het, maar begrijp het niet altijd goed. Ik heb geen autisme, maar scoor voor een vrouw wel hoger dan gemiddeld op typische autisme trekken, zoals dingen vrij letterlijk bedoelen en soms ook vrij direct zijn in uitingsvorm.
Ik vind dat lastig, want doordat ik die reactie merk bij anderen, gaan eigen haren ook weer overeind (hoezo reageert iemand nu zo op mij??). En dan kan een situatie wel eens wat stroef verlopen. Ik zou graag gladder en aaibaarder zijn : D

Ik ben me bewust van mijn egoisme. Maar stoor me er niet héél erg aan. Ik heb deze vorm van egoisme ook nodig om goed te blijven functioneren en mijn balans te houden. Daarom zorg ik ervoor dat ik anderen ook niet overvraag: doe veel zelf, regel mijn eigen shit. Voor mijn directe intimi ben ik trouwens wel heel zorgzaam. Maar de rest vd wereld kan ik af en toe best wel een muur voor optrekken en hard zijn. It's your shit, so fix it yourself.

Ik ben soms wat arrogant (in denken, niet in doen) en dat vind ik een slecht trekje van mezelf. Probeer dat wel erg voor mezelf te houden in het sociale verkeer.

Ik kan ook nogal luie perioden hebben en ben wel eens jaloers op mensen die altijd als een bezige bij een hele dag bezig zijn. Gelukkig is het stukken beter dan jaren geleden. Toen had ik echt meer een neiging naar hypomanie afgewisseld met dysthyme of licht depressieve perioden. Ik heb dat gelukkig erg leren balanceren en is het lang zo sterk niet meer. Maar de golfjes zijn nog wel in lichte mate aanwezig. Op mijn bezige bij momenten voel ik mezelf vaak ook stukken beter over mijn leven en mezelf. Maar kan ook wel dagen achter elkaar een vrij lamlendig leven leiden als niemand kijkt ; )
Dan komt er maximaal het hoognodige uit mijn handen. Lijkt wel alsof ik dan een soort inwendig verzet ervaar tegen de moetens van de wereld.

Oh, en nog een minpunt is mijn chaos en focus. Maar dat is een minput waar vooral ikzelf last van heb, want ik zorg ervoor dat anderen daar minimaal hinder van hebben. Maar dat geeft me het gevoel dat ik vaak dubbel zo hard moet werken voor hetzelfde resultaat, omdat ik om van punt A naar B te komen, vaak al heel veel zijweggetjes ben ingeslagen en steeds weer terug moet naar het pad dat naar B leidt. Heel vermoeiend vind ik. Soms zou het handig zijn als ik ADHD als diagnose had, want dan kon ik mijn armen in de lucht werpen en het daarop gooien. Helaas is een diagnose geen oplossing en moet ik nog steeds net zo hard al die zijweggetjes weer terug zien te rennen, dus ik probeer het maar te omarmen.

Oh, en qua uiterlijk mogen er wel wat kilootjes af. Maar door de bank genomen vind ik dat ik er prima genoeg uitzie en boeit het me niet zo heel hard wat een ander ervan vindt (da's dan weer een voordeel van arrogantie ; )

Heb het verwijderd, was mogelijk geen handige reactie.