Wat zie jij als je in de spiegel kijkt.
wat zie jij als je in de spiegel kijkt?
Kun jij mild naar jezelf kijken?
Of zie je alleen de negatieve dingen?
ik zie een smaller gezicht dan ik sinds tijden heb gehad, door het afvallen wel wat meer lijntjes, maar ook een gezondere huid. En ik ben nu 54, maar sommigen schatten me jonger. Altijd fijn 
En helemaal zie ik een veel slanker iemand, met nog wel een buikje, maar hoop dat die nog wat verdwijnt. Totaal ook 40 kilo afgevallen nu
wat knap Friezinnetje
momenteel zie ik vooral een snot verkouden kop🤣
Maar tegenwoordig kijk ik vooral met berusting in de spiegel. Door mijn ziekte is mijn uiterlijk erg veranderd en lijk ik ook niet meer echt op mezelf vind ik. Maar Hoewel ik dat jammer vind kan ik daar tegenwoordig ook wel in berusten. Ik kan er toch niks aan veranderen en er zijn voor mij ergere dingen om mij druk om te maken. Mijn uiterlijk komt wel weer, misschien
Je ziet bij jezelf altijd dingen die beter kunnen, maar ik weet dat ik een leuke kop heb, ik heb mooi haar en mijn lichaam is momenteel topfit. Dus ik ben tevreden 
Lollypopje ik ken je verhaal 
Ik kijk liever niet in de spiegel. En als ik dat wel doe baal ik meestal. Een enkele denk ik 'het gaat er mee door' en als ik dan een foto ervan zie denk ik 'oei'.
In zijn geheel ben ik ook veel te zwaar.
Maar ik ben aan het proberen wat af te vallen en wat beter voor mezelf te zorgen. Work in progress.
Smorgens zonder mascara zie ik een wat uitgegumde versie van vroeger. 
Grijs ipv blond en ook de wimpers hebben geen kleur meer.
Als ik langs een raam loop is net net of ik mijn moeder zie lopen. Zo gek, precies dezelfde loopgang dat ik in eerste instantie omkeek waar ze was.
Ik zie een vrouw van begin 60 met een gezonde huid, een mooie mond en een volle bos haar dat meestal verzorgd zit. Mijn ogen niet echt een plus punt zitten tegenwoordig achter een bril.
Ik ben te zwaar daar werk ik momenteel met succes aan en ben blij dat mijn buik al flink verminderd is maar er mag nog wel wat meer af.
Ik zie er meestal ook vrolijk uit want overal zit ik wel goed in mijn vel.
Vijf jaar geleden, toen ik nog midden in het leven stond als 52-jarige, hardwerkende ZZP’er, single en totaal onafhankelijk……..vol trots! Destijds baalde ik best wel een beetje dat ik ouder werd en dat het leven zich tekende met hier en daar een rimpeltje.
En toen kreeg ik de diagnose ongeneeslijk ziek te zijn, borstkanker met uitzaaiingen, en lag ik ruim 6 maanden in het ziekenhuis/revalidatiecentrum en onderging ik, geheel afhankelijk te zijn, mijn bestralingen en chemo’s. Werkelijk niemand had gedacht dat ik ooit nog huiswaarts zou keren, zo was mijn lijf inmiddels kapotgemaakt door deze vreselijke ziekte, woog ik op mijn dieptepunt nog maar 44 kg, en was ik meer dood dan levend.
Nu, 5 jaar later, zie ik in de spiegel een vrouw die is getekend door het leven en trots is op elke rimpel die zij bezit. Ik hoop dat er nog vele rimpels mogen bijkomen, want mijn innerlijke ik is nog steeds hetzelfde. Positief, vol humor en enorm genietend van het leven! ❤️
aanvulling: ik gun niemand mijn ziekte, maar wel 1 dag in mijn schoenen, dan zou de wereld er heel anders uitzien!
wow Kersje ❤️
ik heb er een theorietje bij...als ik in de spiegel kijk denk ik het één of het ander, zo:" goh zeg, dat valt mee, ik zie er best wel patent uit eigenlijk!" Met dat idee loop ik rond tot ik weer eens een spiegel zie en dan denk ik juist" jasses! Wat een hoofd joh, valt dat even tegen!" Om dan weer met dat idee verder te gaan tot ik weer een spiegel tegen kom...etcetera.
Ik kijk nooit naar "mezelf" in de spiegel. Als ik mijn haar doe zie ik mijn haar, als ik mijn ogen erop teken zie ik mijn ogen. Ik ben slecht in het kijken naar een geheel de dingen, ik zie altijd alleen de stukjes waar ik naar zoek.
Als ik 's ochtends mijn make-up klaar heb, en mijn haar heb geborsteld dan kijk ik nog 1 keer in de spiegel en de ene keer glimlach ik naar mezelf en de andere keer zucht ik diep. De laatste tijd merk ik dat ik vaker zucht dus ben een stuk minder tevreden de laatste tijd 😅
Ik heb een haat-liefde verhouding met mijn uiterlijk, de ene keer denk ik: 'Helemaal niet gek', en de andere keer is het opeens weer niks. Weet niet goed waardoor dat komt.
Ik mag van mezelf niet zo ontevreden zijn met mijn lijf, omdat het zo....ondankbaar is. Maar ergens zit er een diepgewortelde onzekerheid die ik er met geen stok uit krijg, bijna vijftig ben ik.
Een mens met dik vet overgewicht en morbide obesitas.
Wat in alles terugkomt. Niet alleen mijn veel te dikke buik, maar ook mijn benen, mijn armen, mijn te dik gezicht, ...
Een gezicht dat bovendien al jaren boordevol vlekken staat.
Ik heb 1 trots en dat is mijn lang naturel-bruin stijl haar. Dat borstel ik dan ook 5 keer per dag. "Als je haar maar goed zit."