Wat heb je gedaan waar je trots op bent
Ik ben benieuwd. Waar ben je het meest trots op? En dan bedoel ik bijvoorbeeld niet je kinderen etc maar welke activiteit. Heb je ooit je angsten overwonnen? Wat ben je gaan doen wat je misschien een paar jaar van te voren nooit gedacht had te gaan doen. Een bedrijfje begonnen, gaan backpacken, skydiven, carrière switch, een dier waar je bang voor was/bent vast gehouden etc.
Een auto kopen waar ik heel lang voor moest sparen.
Mijn vriendin bijstaan.
Ruim drie maanden studeren in Canada via een uitwisselingsproject en daarna nog een paar weken rondreizen. Een paar maanden alleen door Australië en Nieuw-Zeeland reizen.
Ik had vroeger nogal bindingsangst. Dat wordt hier vaak als excuus genoemd voor mensen die nog even rond willen fladderen. Maar als je er echt mee zit is het heel naar. Gelukkig herken ik ondertussen goed mijn valkuilen.
In m'n eentje roadtrippen door Noord Amerika volgens zelf uitgedachte routes.
Angst overwonnen bij deltavliegen waarbij je toch eerst van een klif moet springen voor de thermiek je laat zweven.
toen ik 20 was, alleen naar Amerika en daar 10 weken op een zomerkamp met gehandicapte kinderen gewerkt.
Mijn zoon heeft een koopwoning gekocht maar het is echt een kluswoning. Ik kan veel meer dan ik dacht. Ik ben al meer dan anderhalve maand aan het verven. Het lukt goed en zijn huis wordt zo mooi en daar ben ik blij mee en trots op. Wij zijn eigenlijk niet zulke doe het zelvers.
Rijlessen op mijn 36e.
En uiteindelijk mijn rijbewijs gehaald.
Studeren op mijn 27e met baby. En nu een goede baan.
En uiteindelijk een traject ingegaan voor alleenstaand moederschap via een donor. Ook al mocht dat niet van de op 
Bij deze dingen heb ik soms echt over een drempel moeten stappen, mijn gevoel even uit moeten zetten en tegen mezelf moeten zeggen: 'kom op, zet door, uiteindelijk ben je er blij mee'
En dat klopt. Wat mijn verstand zei. 
1. Een hbo diploma gehaald terwijl iedereen toen ik nog op de basisschool zat dacht dat ik naar de huishoudschool zou moeten en een laag mbo niveau daarna zou doen. (Heel raar, mijn cijfers waren gemiddeld, maar nu achteraf heb ik het vermoeden dat ik ADHD heb. Wellicht verklaart dat hoe mensen naar mij keken.)
2. Op mijn 32e na 6x praktijkexamen doen mijn rijbewijs halen.
3. In mijn eentje twee kinderen opvoeden.
In Texas als investigator gewerkt bij een advocatenkantoor gespecialiseerd in capital punishment zaken. Keihard werken. Zwaar ook. Maar een superervaring.
En toch ook het krijgen van mijn dochter. Ik ben bewust alleenstaand moeder en heb de nodige tegenwerking ervaring van mijn omgeving. Het zou een heidense en onethische beslissing zijn en volgens de mening van een tweetal mensen had "dat kind nooit geboren mogen worden."
Ik heb mijn hart gevolgd. Het kindje is er gekomen. En zeer geliefd door mij en haar naasten. Ik ben trots op mezelf dat ik mijn hart heb gevolgd. En ook hoe we het rooien.
Binnenkort woon in voor het eerst helemaal alleen en al vind ik het doodeng, ik zal wel trots zijn als ik eenmaal mijn draai hierin gevonden heb.
Vorig jaar ook eindelijk een diploma behaald waar ik heel lang over heb gedaan vanwege faalangst, daar ben ik ook erg trots op!
MaxiMonster schreef op 03-10-2021 om 10:57:
Rijlessen op mijn 36e.
En uiteindelijk mijn rijbewijs gehaald.
Studeren op mijn 27e met baby. En nu een goede baan.
En uiteindelijk een traject ingegaan voor alleenstaand moederschap via een donor. Ook al mocht dat niet van de op
Bij deze dingen heb ik soms echt over een drempel moeten stappen, mijn gevoel even uit moeten zetten en tegen mezelf moeten zeggen: 'kom op, zet door, uiteindelijk ben je er blij mee'
En dat klopt. Wat mijn verstand zei.
Wat is de "op"?
Openingspost.
Marquise schreef op 03-10-2021 om 11:43:
Openingspost.
Natuurlijk haha 
Dat het "niet mocht" was meer om te voorkomen dat 70% hetzelfde antwoord zou geven. Was echt benieuwd naar de minder voor de hand liggende antwoorden.
Ondanks enorme angst voor bevallen (wegens trauma) toch 2 kinderen gekregen.