Waar werd je vandaag verdrietig van?
Omdat ik verdrietiger ben dan ik passend vind bij het ergenissen-topic, een nieuw topic. Als iemand met een verdrietje zit dat geen eigen topic verdient, maar te verdrietig is voor het ergenissen-topic, huil hier uit.
Layka.12 schreef op 09-01-2023 om 23:59:
Van het bericht van Ciska!!
Iets gemist zeker
Valdemar schreef op 12-01-2023 om 09:00:
Gezwel bij hond blijkt kwaadaardige huidtumor te zijn, overleggen met partner en broer wat we zullen doen.
Wat verdrietig! Dat zijn zo,n moeilijke en pijnlijke dingen als je hond wat heftigs gaat mankeren en je een beslissing moet gaan nemen.
Sterkte Valdemar.
Valdemar schreef op 12-01-2023 om 18:41:
[..]
Bedankt. Het is het risico als je een oudere hond adopteert, maar het blijft toch wat spijtig dat het zo moet gaan.
Hoe lang heb je 'm gehad?
Auwereel schreef op 13-01-2023 om 00:40:
[..]
Hoe lang heb je 'm gehad?
Ze is nog niet dood. We moeten beslissen of we haar drie verschillende operaties en herstelperiodes laten ondergaan (ze is tien) met het risico dat de kanker al uitgezaaid is of toch terugkomt.
We hebben haar trouwens pas sinds mei.
Valdemar schreef op 13-01-2023 om 08:49:
[..]
Ze is nog niet dood. We moeten beslissen of we haar drie verschillende operaties en herstelperiodes laten ondergaan (ze is tien) met het risico dat de kanker al uitgezaaid is of toch terugkomt.
We hebben haar trouwens pas sinds mei.
Ik vind het altijd zo'n moeilijke beslissing, of ik mijn dieren een zware behandelingen of heel veel vervelende behandelingen moet laten ondergaan. Je kan het ze zo slecht uitleggen waarom ze zo'n pijn moeten lijden.
Mei, dat is lang genoeg om je al behoorlijk gehecht te voelen.
Morgen nog eens overleggen maar het ziet ernaar uit dat partner en ik op dezelfde lijn zitten: geen behandelingen en werken met pijnbestrijding voor haar kruisbanden tot het moment dat we merken dat ze echt begint te lijden.
De kanker zit trouwens in een oksel, waardoor de dierenarts zou willen werken met een inspuiting waarna alles zou afsterven maar ze daarna wel met een open wonde zit die nog lange tijd moet verzorgt worden icm zwaardere medicatie.
Wat een lastige plek, zou het dier nog een beetje prettig kunnen functioneren met zo'n open wond?
Vandaag mijn 3e intakegesprek bij de psycholoog gehad en daar heb ik heel wat tranen gelaten. Na afloop was ik koud en rillerig. Het lukte mijn psycholoog niet om tot de kern te komen, dat gaf hij ook aan. Omdat ik steeds uitwijk naar andere dingen. Dit raakte mij heel erg.. Gevoel van falen. Ook gingen we heel erg terug naar vroeger en heb ik steeds meer het idee dat ik ook autisme heb. Iets wat ik heel moeilijk vind. Als ze dat inderdaad denken, wordt ik weer doorverwezen ergens anders naartoe..
Merk dat ik dit in mijn omgeving met niemand kan delen, dus dan maar even hier. De tranen stromen weer over mijn wangen.
Straks maar even boksen, hopelijk helpt dat iets.
Dan ga je naar de psycholoog in de hoop beter te worden en krijg je daar het gevoel van falen, dat klinkt niet als de bedoeling... 
Ik heb trouwens geen ervaring met psychologen, maar het lijkt me heel eng om mezelf zo bloot te geven dat een psycholoog "tot de kern" kan komen. En ik mankeer niet veel, geloof ik.
vrouw92 schreef op 17-01-2023 om 17:28:
Vandaag mijn 3e intakegesprek bij de psycholoog gehad en daar heb ik heel wat tranen gelaten. Na afloop was ik koud en rillerig. Het lukte mijn psycholoog niet om tot de kern te komen, dat gaf hij ook aan. Omdat ik steeds uitwijk naar andere dingen. Dit raakte mij heel erg.. Gevoel van falen. Ook gingen we heel erg terug naar vroeger en heb ik steeds meer het idee dat ik ook autisme heb. Iets wat ik heel moeilijk vind. Als ze dat inderdaad denken, wordt ik weer doorverwezen ergens anders naartoe..
Merk dat ik dit in mijn omgeving met niemand kan delen, dus dan maar even hier. De tranen stromen weer over mijn wangen.
Straks maar even boksen, hopelijk helpt dat iets.
Onthoud dat je gesprekken bij een psycholoog niet hoeft te kunnen. Het is geen vaardigheid waar je in kunt slagen of falen. Je bent dus niet mislukt als de psych niet tot de kern kan komen.
Heb je wel een klik met hem? Zo niet is het ook prima om bij een ander opnieuw te beginnen. Ook dat hoeft dan niet aan jou als persoon te liggen. Het is een wisselwerking en met de ene is er nu eenmaal een betere klik dan met de anderen. En bij een psych is het heel belangrijk dat er onderling voldoende vertrouwen is.
vrouw92 schreef op 17-01-2023 om 17:28:
Vandaag mijn 3e intakegesprek bij de psycholoog gehad en daar heb ik heel wat tranen gelaten. Na afloop was ik koud en rillerig. Het lukte mijn psycholoog niet om tot de kern te komen, dat gaf hij ook aan. Omdat ik steeds uitwijk naar andere dingen. Dit raakte mij heel erg.. Gevoel van falen. Ook gingen we heel erg terug naar vroeger en heb ik steeds meer het idee dat ik ook autisme heb. Iets wat ik heel moeilijk vind. Als ze dat inderdaad denken, wordt ik weer doorverwezen ergens anders naartoe..
Merk dat ik dit in mijn omgeving met niemand kan delen, dus dan maar even hier. De tranen stromen weer over mijn wangen.
Straks maar even boksen, hopelijk helpt dat iets.
Wat bedoelt de psycholoog dan? Heb jij zelf het gevoel dat hij niet tot de kern kwam? Of lukte het niet om jezelf helemaal bloot te geven (heel begrijpelijk)? Vermeed je vragen omdat het te confronterend was? Ben je als persoon erg hak op de tak (en kon hij je daardoor niet goed volgen)? Dat je überhaupt nu al 3x bent gegaan is supergoed!
Wat het ook is, juist dat soort dingen kunnen dienen als gespreksstof? Omdat het waarschijnlijk ook in andere relaties voor komt.
Wat betreft 'de klik'. Ik vind dat eerlijk gezegd niet altijd alles zeggen. Soms kun je het meeste over jezelf (en anderen) leren, door te werken met iemand die net even anders is en door de eerste weerstand heen te werken (en ook dat kun je bespreekbaar maken). Jij zegt daar zelfs overigens nergens over, maar ik reageer even op iemand anders.
ik ben verdrietig om mijn lieve poes, zij wist altijd wie er verdrietig was, fysieke of mentale pijn: dan kwam ze troosten. Maar wie moet ons nu dan troosten? Wij konden alleen nog wat aan haar pijn doen door haar te laten gaan. Na 18 jaar is ze ingeslapen. Dag, poes. 
ToetieToover schreef op 17-01-2023 om 21:21:
ik ben verdrietig om mijn lieve poes, zij wist altijd wie er verdrietig was, fysieke of mentale pijn: dan kwam ze troosten. Maar wie moet ons nu dan troosten? Wij konden alleen nog wat aan haar pijn doen door haar te laten gaan. Na 18 jaar is ze ingeslapen. Dag, poes.
Ach dat is verdrietig zeg
ToetieToover schreef op 17-01-2023 om 21:21:
ik ben verdrietig om mijn lieve poes, zij wist altijd wie er verdrietig was, fysieke of mentale pijn: dan kwam ze troosten. Maar wie moet ons nu dan troosten? Wij konden alleen nog wat aan haar pijn doen door haar te laten gaan. Na 18 jaar is ze ingeslapen. Dag, poes.
wat verdrietig dit. Veel sterkte!