Waar werd je vandaag verdrietig van?
Omdat ik verdrietiger ben dan ik passend vind bij het ergenissen-topic, een nieuw topic. Als iemand met een verdrietje zit dat geen eigen topic verdient, maar te verdrietig is voor het ergenissen-topic, huil hier uit.
vrouw92 schreef op 30-11-2024 om 21:45:
En vanavond het bericht waar ik al bang voor was: Eva is overleden.. 😢 Kippenvel en ook echt wel verdrietig om.
Dan stelt een verrekt kuitspiertje (waar ik ook verdrietig om ben, want het houd me weer op de bank en eten gaan slecht) niet zoveel voor..
Ik brand een kaarsje ✨
Ach. Dat is snel. Had verwacht dat de kerst idd niet zou lukken maar dit is wel heel erg snel. 
Vandaag afscheid genomen van overleden vriend...
Auwereel schreef op 01-12-2024 om 14:17:
Vandaag afscheid genomen van overleden vriend...
Gecondoleerd en sterkte!
Naast het nieuws van Eva word ik ook verdrietig van mijn eigen situatie en heb ik hulp nodig het een en ander te relativeren:
December is weer begonnen en op 1 Sinterklaasavond en 2 kerstavonden is mijn agenda helemaal leeg. Dat is niets nieuws, maar ik zie elk jaar zo op tegen deze maand. Dat iedereen gezellig lijkt te doen en ik alleen thuis zit met moeite om de dagen door te komen..
Doen waar ik blij van wordt helpt maar een klein beetje. Het eenzame gevoel blijft gewoon steken.
Er zijn echt zoveel ergere dingen. Ik mag eigenlijk niet klagen, maar ik ben heel blij als het 6 januari is.
voor iedereen die verdrietig is.
net een docu gezien op NPO1: De jongen zonder gisteren. Hij kreeg een hersenontsteking en dat terwijl hij studeerde in Amerika en op dat moment in Mexico was voor een vakantie met studiegenoten.
Hij werd erg ziek en weet helemaal niets meer over zijn leven, voordat hij ziek werd. Volgende week nog een vervolg hierop
Van het feit dat mijn zoon al weken ziek is. Af en toe lijkt hij op te knappen en dan stort hij weer in. En niemand kan vinden waar het aan ligt.
Veel sterkte voor ieder die het nu nodig heeft.
dat ik teleurgesteld ben ik de paar vriendinnen die ik had / heb. Ik voel mij eenzaam en alleen. Sta altijd klaar voor ze. Maar sinds het overlijden van mijn broer hoor ik ze nog amper... ondertussen een jaar geleden. En ik weet niet of ik er nog energie in wil steken. Voel mij alleen.. gelukkig heb ik mijn kids
Friezinnetje schreef op 01-12-2024 om 22:17:
net een docu gezien op NPO1: De jongen zonder gisteren. Hij kreeg een hersenontsteking en dat terwijl hij studeerde in Amerika en op dat moment in Mexico was voor een vakantie met studiegenoten.
Hij werd erg ziek en weet helemaal niets meer over zijn leven, voordat hij ziek werd. Volgende week nog een vervolg hierop
Dat stond ook in de Linda van afgelopen maand. Heel raar lijkt me dat.
Dolfje schreef op 02-12-2024 om 07:07:
[..]
Dat stond ook in de Linda van afgelopen maand. Heel raar lijkt me dat.
ja, kende niemand meer, moest weer leren lopen ed. Heftig
Pands schreef op 01-12-2024 om 23:01:
dat ik teleurgesteld ben ik de paar vriendinnen die ik had / heb. Ik voel mij eenzaam en alleen. Sta altijd klaar voor ze. Maar sinds het overlijden van mijn broer hoor ik ze nog amper... ondertussen een jaar geleden. En ik weet niet of ik er nog energie in wil steken. Voel mij alleen.. gelukkig heb ik mijn kids
Dat is absoluut niet fijn Pands, juist in die tijden heb je vrienden nodig.
Friezinnetje schreef op 02-12-2024 om 07:14:
[..]
ja, kende niemand meer, moest weer leren lopen ed. Heftig
Mijn kind heeft op 12 jarige leeftijd een hersenontsteking gehad. Gelukkig hier in Nederland. Hij herkende ons nog wel maar veel dingen waren hetzelfde als bij die Jur.
Maanden van revalidatie en met hem oefenen. Zat ik met een groot kind aan tafel het dora-memory te spelen, de eerste keer met de helft van de kaartjes. Balletjes rollen over tafel om oog-hand coördinatie weer te stimuleren. Hij had afasie.
Eenvwo diploma is er niet meer gekomen.
We zijn nu 6 jaar verder en hij is goed hersteld maar die docu kijken gisteren was best wel confronterend.
OnherkenbaarAnoniem schreef op 02-12-2024 om 07:22:
[..]
Mijn kind heeft op 12 jarige leeftijd een hersenontsteking gehad. Gelukkig hier in Nederland. Hij herkende ons nog wel maar veel dingen waren hetzelfde als bij die Jur.
Maanden van revalidatie en met hem oefenen. Zat ik met een groot kind aan tafel het dora-memory te spelen, de eerste keer met de helft van de kaartjes. Balletjes rollen over tafel om oog-hand coördinatie weer te stimuleren. Hij had afasie.
Eenvwo diploma is er niet meer gekomen.
We zijn nu 6 jaar verder en hij is goed hersteld maar die docu kijken gisteren was best wel confronterend.
oh ja, dat snap ik dat het confronterend was. Voor jullie ook een heftige periode geweest. Kan je zoon nu wel alles weer?
Friezinnetje schreef op 02-12-2024 om 07:28:
[..]
oh ja, dat snap ik dat het confronterend was. Voor jullie ook een heftige periode geweest. Kan je zoon nu wel alles weer?
Bijna alles. Hij leert alleen moeilijk. Als hij moet leren en reproduceren zoals voor een middelbare school diploma nodig is dan lukt het niet. Als hij werkstukken had mogen maken om te laten zien dat hij havo niveau had dan had hij dat makkelijk gered maar dat mag hier niet. Hij doet nu mbo in een richting die hij leuk vindt en haalt extreem hoge cijfers.