Waar werd je vandaag verdrietig van?
Omdat ik verdrietiger ben dan ik passend vind bij het ergenissen-topic, een nieuw topic. Als iemand met een verdrietje zit dat geen eigen topic verdient, maar te verdrietig is voor het ergenissen-topic, huil hier uit.
Ik ben verdrietig door het overlijden van mijn kat vandaag. 
Happyapple schreef op 24-01-2024 om 23:29:
Ik ben verdrietig door het overlijden van mijn kat vandaag.
sterkte
Dank je wel...
sterkte!
Happyapple schreef op 24-01-2024 om 23:29:
Ik ben verdrietig door het overlijden van mijn kat vandaag.
Ach wat verdrietig! Sterkte!
Verdrietig, het overlijden van een huisdier, ze laten echt een leegte achter.
Bedankt...
vanochtend was ik net mijn vrijwilligerswerk bezig en de dame van Syrische afkomst die ik dit seizoen begeleid was zo blij! Ze had al haar inburgeringscursussen met goed gevolg afgelegd en was klaar om het Nederlandse staatsburgerschap aan te vragen. Haar Nederlands is nog niet foutloos naar in ieder geval goed genoeg om dit aan mij te vertellen tijdens een rondje fietsen door het dorp. Ik begeleid vluchtelingen om ook veilig te kunnen zijn in het Nederlandse verkeer.
Toen we bij een rotonde even stil stonden om goed uit te leggen hoe je je gedraagt op een rotonde kwamen er 2 jongens langs gescheurd op scooters die heel hard gingen toeteren en allerlei scheldwoorden naar ons en voornamelijk naar haar riepen. Gelukkig verstond ze niet alles.
Haar blijheid en die haat van die jongens maakten mij verdrietig. Zij is blij dat ze nu echt niets meer heeft te maken met het regime van Assaad maar voor hoe lang nog?
Mag hopen dat de PVV niet aan de macht komt straks.
Edit: Ik schaam mij bijna dat ik Nederlander ben.
Fijn dat je vluchtelingen begeleid in omgaan met het Nederlandse verkeer, OnherkenbaarAnoniem. Het ziet er veilig uit, die Nederlandse fietspaden, maar je moet wel weten waarop te leggen. Zoals jongeren op scootertjes en fatbikes. Van die exemplaren die misschien niet schelden, maar ook niet opletten of vinden dat de straat van hen is en iedereen opzij moet. Het zou jammer zijn dat als je vlucht, hier omkomt in het verkeer omdat je daar niet op bedacht ben.
En ik hoop ook dat die schelders niet representatief zijn voor de Nederlandse bevolking...
Vanmorgen ging het niet lekker met dochter, huilen stond haar nader het lachen. Ik vroeg haar wat ik voor d’r kon doen. Ze wou “alleen zijn” zei ze.
Terwijl ze zich klaarmaakte om naar school te gaan, stond ze voor de spiegel en zag ik dat treurige koppie.
Ik voelde meteen weer die steen in mijn maag en kreeg al bijna zo ongeveer een paniek aanval; ze zal toch niet weer terugvallen? Ik merk dat ik weer op scherp sta.
Zonet met haar ge-appt; gezegd dat ik er voor haar ben en heel veel van haar hou.
Ze bedankte me daarvoor
Hopelijk voelt ze zich straks weer beter. Ze had nog plannen vanmiddag waar ze wel naar uit keek. Vanavond gaan we met zijn 2-en ergens eten. Hopelijk zorgt dat ook voor fijn vooruitzicht.
Blijft een ding hoor..depressie.. 
Zilver_gray
Zo herkenbaar, hier af en toe ook zo'n terugval. Meestal gelukkig maar tijdelijk, dochter slikt nu quetiapine en dat helpt vrij goed. Maar altijd als ze zo'n bui heeft, slaat de schrik je gelijk om het hart en denk je, nee.....als mar niet...
lientje69 schreef op 02-02-2024 om 09:38:
Zilver_gray
Zo herkenbaar, hier af en toe ook zo'n terugval. Meestal gelukkig maar tijdelijk, dochter slikt nu quetiapine en dat helpt vrij goed. Maar altijd als ze zo'n bui heeft, slaat de schrik je gelijk om het hart en denk je, nee.....als mar niet...
Jij ook een dikke
Fijn dat je dochter goed gaat op deze medicatie. Heeft ze nog vaak zo’n bui? Woont ze nog thuis of op zichzelf?
Ja die angst inderdaad…
Dochter hier wil ook graag een studie gaan volgen in een andere stad, zie daar nu al tegenop..gelukkig heb ik nog even.
Dochter hier woont thuis nog. En toevallig had ze gisteren en vandaag ook opeens zo'n zware depressieve zwartgallige bui. Helemaal in tranen was ze en in paniek, want stel nu dat die depressie weer terugkomt?? Nu heeft ze toevallig 2 dagen geleden een spiraaltje laten plaatsen en waarschijnlijk is een hormoonschommeling de oorzaak, maar de schrik was weer even groot..
Ze was daarnet aan het bellen met een vriendin, dikke huilbuien. En opeens komt ze naar beneden en zegt?, mam , het zware gevoel is opeens weg..
Ik blij natuurlijk , maar toch. Zo raar weer en beangstigend ook. Haar suïcidale gedachten kwamen zo uit het niets weer boven
Sinds ze quetiapine slikt, heeft ze het een stuk minder en gaat het vrij goed. Ongeveer 1 à 2 keer per maand nog even een dagje of dagdeel. Het is heel erg geweest , anorexia, suïcidale gedachten en depressie voor enkele jaren. De laatste anderhalf jaar met de quetiapine gaat het eigenlijk best redelijk gelukkig.
lientje69 schreef op 02-02-2024 om 15:58:
Dochter hier woont thuis nog. En toevallig had ze gisteren en vandaag ook opeens zo'n zware depressieve zwartgallige bui. Helemaal in tranen was ze en in paniek, want stel nu dat die depressie weer terugkomt?? Nu heeft ze toevallig 2 dagen geleden een spiraaltje laten plaatsen en waarschijnlijk is een hormoonschommeling de oorzaak, maar de schrik was weer even groot..
Ze was daarnet aan het bellen met een vriendin, dikke huilbuien. En opeens komt ze naar beneden en zegt?, mam , het zware gevoel is opeens weg..
Ik blij natuurlijk , maar toch. Zo raar weer en beangstigend ook. Haar suïcidale gedachten kwamen zo uit het niets weer boven
Sinds ze quetiapine slikt, heeft ze het een stuk minder en gaat het vrij goed. Ongeveer 1 à 2 keer per maand nog even een dagje of dagdeel. Het is heel erg geweest , anorexia, suïcidale gedachten en depressie voor enkele jaren. De laatste anderhalf jaar met de quetiapine gaat het eigenlijk best redelijk gelukkig.
Zou het de opluchting zijn, na haar huilbuien, alle stress gevoelens eruit gegooid en nu weer ruimte voor ontspanning
Geen idee Bridgetjones , zou kunnen. Maar ze herkende de gevoelens van vroeger. Mijn gevoel zegt hormonen door het plaatsen van het spiraal dat de gevoelens veroorzaakte. Ze zei nl zelf , ik heb geen enkele reden om depressief en verdrietig te zijn, er was geen aanleiding voor.