Waar kan jij maar geen afscheid van nemen?
Iedere keer als ik naar het toilet ga, zie ik daar de verjaardagskalender. Gekocht halverwege de jaren negentig, toen ik ging samenwonen met mijn man. En inmiddels vol met de namen van personen die niet meer in ons leven zijn.
Zoals mijn overleden opa’s en oma’s, een vroegere hartsvriendin waar het contact mee verwaterd is, een oude penvriend waar ik al heel lang niet meer mee schrijf en de ex van mijn broer.
Eigenlijk zou ik eens een nieuwe moeten kopen en deze weer actueel maken. Maar op één of andere manier, kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om deze kalender te vervangen. Het is dan net of ik de mensen die me dierbaar zijn geweest dan definitief uit mijn leven wis.
Heb jij ook iets dat wel weg zou kunnen, maar wat je niet over je hart kunt verkrijgen om het echt te doen? En wat is de reden daarvan?
Ik heb een werkelijk spuuglelijke lamp staan. Met een stoffen, geplooide kap en de voet is een jongen met hond. Meer kitch dan dat bestaat niet!
Maar hij was van mijn oma en mag daarom echt niet weg. Zoals jij ook zegt: dat zou voelen of ik haar laatste stukje definitief weg doe en dat gaat dus niet gebeuren.
Het spijkerjasje dat ik vandaag draag. Totaal verkleurd met lichtere en donkere banen. Toen ik het kocht was het hard en stug, geen stretch erin verwerkt maar daardoor kan het zo lang mee, nu is het zacht en comfortabel. De broek die ik erbij had en het shirt zijn allang versleten net als het ribcord jasje dat ik tegelijkertijd kocht. Ik heb er nog in achter de wandelwagen gelopen (in de tijd dat die meer een boodschappenwagen was, omdat zoon liever liep dan in de wagen zat) zoon is inmiddels 17 dus dat jasje is minstens 14 jaar oud.
Zolang er nog geen grote gaten in vallen draag ik het nog lekker door. Familie zegt wel af en toe: Heb je dat jasje nou nog? Dat als teken dat het zijn geld wel opgebracht heeft en eigenlijk weg kan.
Mug schreef op 14-06-2022 om 10:49:
Ik heb een werkelijk spuuglelijke lamp staan. Met een stoffen, geplooide kap en de voet is een jongen met hond. Meer kitch dan dat bestaat niet!
Maar hij was van mijn oma en mag daarom echt niet weg. Zoals jij ook zegt: dat zou voelen of ik haar laatste stukje definitief weg doe en dat gaat dus niet gebeuren.
Begrijp ik heel goed. Ik heb ook een paar spullen van mijn opa en oma in mijn woonkamer staan. Ik heb dan wel de mazzel dat ik ze mooi vind en ze bij de rest passen.
Bakblik schreef op 14-06-2022 om 10:52:
Het spijkerjasje dat ik vandaag draag. Totaal verkleurd met lichtere en donkere banen. Toen ik het kocht was het hard en stug, geen stretch erin verwerkt maar daardoor kan het zo lang mee, nu is het zacht en comfortabel. De broek die ik erbij had en het shirt zijn allang versleten net als het ribcord jasje dat ik tegelijkertijd kocht. Ik heb er nog in achter de wandelwagen gelopen (in de tijd dat die meer een boodschappenwagen was, omdat zoon liever liep dan in de wagen zat) zoon is inmiddels 17 dus dat jasje is minstens 14 jaar oud.
Zolang er nog geen grote gaten in vallen draag ik het nog lekker door. Familie zegt wel af en toe: Heb je dat jasje nou nog? Dat als teken dat het zijn geld wel opgebracht heeft en eigenlijk weg kan.
Mijn man heeft ook van die kledingstukken waar hij al 20 jaar in woont. 
Een trui die ik al heb sinds mijn 10e. Ik ben nu 30 en draag hem nog steeds.
Ik heb nog wat decor wat ik uit mijn kinderkamer meenam, dat is ook al een jaar of 20 oud, gekocht als kind. Ik heb ook nog een furby (de aller eerste Engelse) en wat knuffels in een doos. En de bekers die ik heb gewonnen met mijn sport als kind.
Ik heb een tekentablet die ik al sinds mijn....14e ofzo heb, dus die is inmiddels ook wel 16 jaar oud. En het computerscherm waar ik als kind nog achter heb gezeten. Hij was van mijn vader maar nu heb ik hem. Het was de allereerste niet vierkante monitor, die is ook wel een jaar of 15-17 oud. Mijn 1e game pc heb ik ook nog, gekocht toen ik een jaar of 18 was. Is inmiddels een oud besje van 12 jaar.
Het poetskoffertje wat ik op mijn 9e kocht toen ik begon met paardrijden met bijna alle orginele borstels er nog in, heb ik ook nog. Inmiddels alweer 21 jaar oud. Ik gebruik hem momenteel niet meer, maar weg mag hij niet.
Ik had een zonnebril van mijn oma. Die viel op een gegeven moment helemaal uit elkaar maar zette ik steeds geduldig weer in elkaar want weg mocht hij niet. Helaas ben ik die een paar weken geleden verloren. Maar ja het is goed zo, ik ga er eentje kopen die er precies hetzelfde uit ziet en dan kan ik er weer mee door. Was een fijne zonnebril ook nog eens. That being said, ik heb mijn 1e zonnebril ook nog steeds. Die kocht ik toen ik 12 was op mijn 1e vliegvakantie in Fuerte Ventura toen ik leerde dat je letterlijk blind raakt door de knetter witte tegels van Spanje in hoogzomer. Hopeloos ouderwets, maar nu mijn oma's zonnebril kwijt is is dit mijn auto-zonnebril geworden. Lelluk maar werkt prima haha.
Mijn knuffel die ik sinds mijn geboorte heb. De knuffel ligt nog steeds bij mij in bed. Al heb ik ondertussen vijf kinderen en ben ik veel te oud voor een knuffel.
Lisabette schreef op 14-06-2022 om 11:47:
Mijn knuffel die ik sinds mijn geboorte heb. De knuffel ligt nog steeds bij mij in bed. Al heb ik ondertussen vijf kinderen en ben ik veel te oud voor een knuffel.
❤️ Je bent niet de enige volwassene met een knuffel in bed, heb ik ergens op dit forum (of was het Viva?) gelezen. Lekker laten liggen.
Mijn allereerste schilderij dat geen technische oefening of opdracht was. Die verkoop ik niet. Er is wel eens vrij hoog op geboden omdat ze dachten dat ik aan het onderhandelen was 
maar nee, deze blijft bij mij. Het geeft ook heel goed weer hoe mijn gemoedstoestand toen was.
ToetieToover schreef op 14-06-2022 om 11:56:
Mijn allereerste schilderij dat geen technische oefening of opdracht was. Die verkoop ik niet. Er is wel eens vrij hoog op geboden omdat ze dachten dat ik aan het onderhandelen was
Heb je hem een mooi plekje in je huis gegeven?
mijn serie pitty op kostschool boeken uit de jaren 70. En mijn kruistocht in spijkerbroek die ik met zoveel plezier heb gelezen toen ik 11 of 12 was.
Wollstonecraft schreef op 14-06-2022 om 12:02:
mijn serie pitty op kostschool boeken uit de jaren 70. En mijn kruistocht in spijkerbroek die ik met zoveel plezier heb gelezen toen ik 11 of 12 was.
Ach, die heb ik ook allemaal gelezen. Ik heb nog Kameleonboeken en boeken van de olijke tweeling en de vijf op zolder staan
Sassenach schreef op 14-06-2022 om 12:10:
[..]
Ach, die heb ik ook allemaal gelezen. Ik heb nog Kameleonboeken en boeken van de olijke tweeling en de vijf op zolder staan
Op Zolder?
Die staan bij mij gewoon in de boekenkast op de slaapkamer. Boekenkast is 1,60 meter bij 2.20 meter. De onderste 80 cm heeft deuren (daar staat de administratie zoals verzekeringspapieren en rekeningen). Ze staan dus mooi in het zicht. De pockets wel 2 rijen achter elkaar. 4 delen Pitty in het zicht en 3 erachter.
Sassenach schreef op 14-06-2022 om 12:10:
[..]
Ach, die heb ik ook allemaal gelezen. Ik heb nog Kameleonboeken en boeken van de olijke tweeling en de vijf op zolder staan
Ja, leuk he. Ik doe sommige kinderboeken echt niet weg.
Mijn ‘huistelefoon’ die ik eigenlijk nooit meer gebruik en batterijmoe is. Maar is met ingebouwd antwoordapparaat en staat vol met berichtjes van mijn inmiddels overleden hartsvriendin. Zo af en toe beluister ik het antwoordapparaat om haar stem weer even te horen en zal ik dus nooit weggooien ❤️
Kersje schreef op 14-06-2022 om 13:08:
Mijn ‘huistelefoon’ die ik eigenlijk nooit meer gebruik en batterijmoe is. Maar is met ingebouwd antwoordapparaat en staat vol met berichtjes van mijn inmiddels overleden hartsvriendin. Zo af en toe beluister ik het antwoordapparaat om haar stem weer even te horen en zal ik dus nooit weggooien ❤️
Wat waardevol. ❤️