Vraag van de dag 8 maart
Wanneer komt het kind in jezelf weer naar boven?
Als jongste bijvoorbeeld verstoppertje gaat spelen met vriendjes en vraagt of ik ook meedoe, dan doe ik dat. En dan heb ik er nog lol in ook. Soms moet ik me er even toe zetten, maar achteraf is het altijd lachen, gieren, brullen.
bijna elke dag.
Heerlijk met de kinderen samen bezig
En ondertussen gezellig kletsen over van alles
Toen ze kleiner waren gingen we wel eens wandelen in de regen.
Laarzen aan en dan samen staan stampen in de plassen
Als ik aan het werk ben met de kinderen,knutselen,met poppen spelen, thee drinken en nepeten,borden vol…..
Als er plassen water liggen, dan moet ik daar gewoon in stampen. Of hoopjes bladeren door de lucht schoppen.
Als er jongere neefjes en nichtjes komen ben ik sowieso net een klein kind. Met ze meespelen, lego bouwen, met de poppen theedrinken, zandkastelen maken, etc. Geweldig!
Als ik in de natuur ben, vooral in het bos. Als kind heb je zoveel verwondering over de wereld om je heen. Als volwassenen ben ik dat verloren. In het bos vind ik dat terug, omdat het zo mooi is, er zoveel verscheidenheid is in de natuur en het allemaal zo complex en ingenieus in elkaar zit. Omdat het licht soms magisch is en ik bijna zou gaan geloven dat er bosgeesten bestaan.
Als ik met mijn kleinzoon bij schommels ben. Ik ga altijd mee schommelen 
Straks ......
In de Efteling 
Dolfje schreef op 08-03-2022 om 08:41:
In de Efteling
Jaaaaa! 
Als ik met mijn kind op de bank zit, samen lekker boekjes lezen, en haar vader komt thuis van zijn werk. Dan verstoppen we ons samen onder een dekentje. Mijn man speelt het spelletje fantastisch mee: "huh? Waar zijn Hobbelster en Kind nou? Moet ik dan maar helemaal in mijn eentje alles op gaan eten? Hmm laat ik dat maar doen dan." tegen die tijd houdt kind het niet meer en gooit ze het dekentje van ons af, heel hard BOEEEE roepend. Ik lig elke keer weer dubbel.
Ik weet niet of het kind echt in me boven komt, maar ik vind het heerlijk om in de herfst op de dorre, opgedroogde blaadjes die op straat liggen te trappen. Dat kraakt en knispert zo lekker onder mijn schoenen. Deed ik als klein kind al, nu nog steeds.
Truusdemier schreef op 08-03-2022 om 09:25:
Ik weet niet of het kind echt in me boven komt, maar ik vind het heerlijk om in de herfst op de dorre, opgedroogde blaadjes die op straat liggen te trappen. Dat kraakt en knispert zo lekker onder mijn schoenen. Deed ik als klein kind al, nu nog steeds.
Jaaa, dit ook!!! Geweldig, er verschijnt dan ook direct een lach van oor tot oor op mijn gezicht. Ook als ik de vallende blaadjes door de lucht zie dwarrelen in de herfst.
Voetballen met m'n kinderen, tijdens het stoeien, in een pretpark (dan ren ik het liefst naar de attracties).
Bij sneeuw... gelijk sleetje erbij halen, en springen en vrolijk zijn in de kou.
Ook bij kleine onverwachte cadeautjes, voel ik me zo blij als een kind.
In de ouderwetse snoepwinkel.