Vraag van de dag 10 maart
Wat hoop je door te geven aan de volgende generaties?
Waarden en normen zoals dankbaarheid , respect en tolerantie . Voor mens en natuur .
Niets, want ik heb geen volgende generatie.
Omzien naar elkaar, respect hebben voor een ander, vertrouwen hebben dat je iets kunt of kan leren, liefde voor de natuur en daar goed mee omgaan voor de toekomst.
Ik zal zelf geen volgende generaties op de wereld zetten, maar ik hoop een kleine bijdrage te kunnen leveren dat er ook voor hen nog een wereld is.
Meer persoonlijk hoop ik dat mijn (toekomstige) nichtjes en neefjes van mij zullen leren hoe belangrijk het is om jezelf te zijn. Ook als dat eng is en je daarmee tegen de stroom in gaat. Ik hoop dat ik de tante zal zijn waarbij ze hun verhaal kwijt kunnen, zodat ik mijn levenslessen aan hen kan meegeven 
Wat ik wel aan jongvolwassenen van vrienden/familie doorgeef is hoe belangrijk 't is in 't moment te genieten en niks uit te stellen tot later. En máák die reizen als je dat wil voordat het onbetaalbaar is geworden.
redbulletje schreef op 10-03-2022 om 09:23:
Niets, want ik heb geen volgende generatie.
Het moeten niet perse jouw kinderen te zijn hé.
In de eerste plaats de doorsnee waarden en normen, maar daarnaast hamer ik nogal op zelfstandigheid (zodat ze alles kunnen in een huishouden en weten hoe ze de doorsnee zaken kunnen repareren), probeer ik ze bij te brengen om alles in twijfel te trekken en zelf te denken, respect voor dieren en natuur; non-conformisme (dat er andere levenswijzen bestaan dan trouwen, kinderen, huisje etc.).
Het liefst zou ik mijn stiefzoon op zijn achttiende een stapel boeken geven die grote invloed hebben gehad op mijn denken, maar ik zie het momenteel niet gebeuren.
Een gezonde aardbol
Een heleboel geld, want dat maakt wel degelijk gelukkig.
Peen schreef op 10-03-2022 om 10:11:
Een heleboel geld, want dat maakt wel degelijk gelukkig.
Eens! Vooral in deze onvoorspelbare tijden.
Aan jongeren; Dat de, eventuele, ruime financiële situatie van ouders en ouderen niet aan is komen waaien(bij de meesten dan). Dat je er hard voor moet werken en onderaan de ladder begint.
Dat tevredenheid een groot goed is. Dat je niet voortdurend hoeft te streven naar mooier, groter, duurder, spannender. Dat het leven geen wedstrijd is.
Democratie behoud je niet vanzelf en verdedig je het niet, dan zal het verdwijnen en is het eenmaal weg, dan vereist het een lange, bloederige, uitputtende strijd met veel zelfopofferingen om het weer terug te krijgen.
Als dat al mogelijk zou zijn om het opnieuw te veroveren, want machthebbers kunnen nu middelen tot hun beschikking krijgen (totale controle door observatie en kunstmatige intelligentie ) om hun volk volkomen te onderwerpen.
Treurig genoeg weet je pas wat je mist als je het kwijt bent.
Je moet een heleboel geld hebben om je los te kopen van een dictator. Miljarden.
Voor mijn kind: Een huis en genoeg geld om een studie van te betalen.
Voor 'de maatschappij': een wereld waarin wetenschappelijke kennis wordt aangewend om het leven voor alle mensen te verbeteren en kansen op een goed (beter) leven te vergroten zonder dat daarbij de aarde wordt uitgeput.
moed en vertrouwen, elke dag opnieuw. En dat voelt best lastig, want er is al veel verziekt op deze aarde door het hoog opgelopen consumentisme. Dat is enorm lastig af te leren maar er zit niets anders op, als we een leefbare aarde voor iedereen willen hebben.
Mijn kinderen hebben allen een huis, drie van hen een gezinnetje, dus ze zijn zelf ook al volop aan het doorgeven.
Mijn doorgeeftijd is niet meer zo lang, denk ik, ik wilde dat ik meer had kunnen doen. Het leven gaat zo snel.