Vraag v.d. dag 4/3/23: Wat is het gênantste wat je in een opwelling hebt gezegd of gedaan en liever niet had willen zeggen/doen?
Ik was in de sportschool oefeningen aan het doen op zo’n trainingsbankje. Er kwam een man met een paar dumbbells naar mij toe lopen en die bleef even wachten.
Ik zeg tegen hem: ‘Wil je zo erop?’ Hij begon te grijnzen en zei dat hij dat best wilde. Daarop begon de andere man waar hij mee samen trainde hard te lachen.Ik had beter kunnen vragen of hij dat bankje ook nodig had…..
Stiekem een sigaret uit een pakje gehaald van iemand waarvoor ik werkte, ik was ‘gestopt’ maar blijkbaar niet helemaal.. Natuurlijk kwam hij op dat moment ook nog net binnen, ik weet nog steeds niet zeker of-ie het nou gezien heeft of niet.. Schaam me daar echt werkelijk nog steeds heel erg voor.
oh zo ontzettend veel dat ik het nu ff niet weet.
Dolfje schreef op 04-03-2023 om 08:34:
oh zo ontzettend veel dat ik het nu ff niet weet.
Nu ben ik wel heel benieuwd. 
Nou ff denken, in mijn thuiszorgtijd aan iemand vragen waarom er telkens maar enkele sokken in de was zaten ( ze had maar 1 been) Gelukkig kon ze er zelf om lachen maar ik schaamde me dood.
Maar ik reageer gewoon vaak te snel dus soms komen er gingen uit die niet zo handig zijn en vaak niet zo bedoeld zijn.
Dolfje schreef op 04-03-2023 om 08:42:
Nou ff denken, in mijn thuiszorgtijd aan iemand vragen waarom er telkens maar enkele sokken in de was zaten ( ze had maar 1 been) Gelukkig kon ze er zelf om lachen maar ik schaamde me dood.
Ik vind deze grappig, 
maar ik kan me voorstellen dat je op dat moment wel even door de grond wil zakken.
pff ook enorm veel. 1 ding is wel dat we met vriendinnen sinterklaas vierden en dat ik een cadeau had gekregen, maar toen iemand anders een cadeau kreeg in dezelfde strekking, ik eruit floepte dat het cadeau van die vriendin wél heel leuk was. Uiteindelijk hebben we zelfs geruild. Wat was ik een ondankbaar kreng, heb ook nooit geweten van wie mijn oorspronkelijke cadeau afkomstig was. Echt zoveel schaamte nog als ik daaraan denk.
En zo nog veel meer, was nogal een flapuit vroeger. Tegenwoordig gaat dat gelukkig beter.
Ik ben/was (vroeger was het erger) irl niet altijd even goed in mijzelf uitdrukken. Gelukkig wisten mijn vrienden dat ik dingen niet zo lullig/rottig bedoel als dat ze uit mijn stromen 
Ik weet er zo maar eentje te verzinnen.
Ik was winkelen met een vriendin en ze paste een strakke kokerrok die haar echt fantastisch te stond. Echter twijfelde ze heel erg en klaagde dat ze er een buikje in had. waarop ik er uit flapte "Schat je hebt in elke jurk een buikje" 🤦
Ze had ook een buikje, dat was gewoon haar lichaam. Die zou ze dus in alle kleding hebben. Wat ik dus bedoelde te zeggen "je hebt misschien een buikje, maar die jurk staat je echt super tof en een andere jurk maakt je daar niet minder onzeker over, want dat buikje is gewoon jij en daar is niks mis mee", maar mijn hoofd wilde alles wat daar in om ging samenvatten in een korte en krachtige zin en dus flapte ik er een nogal rottige zin uit. Gelukkig kende ze me al een tijdje en na haar eerste shock besefte ze dat ik het niet zo lullig bedoelde als dat het er uit kwam 😂
nou, ik had laatst iets van het werk en mijn collega maakte foto’s. Ik wilde er niet op, dus snelde gauw weg zodat ik buiten beeld van de camera was. Zit ik later foto’s te kijken, stond ik er toch op, niet op m’n best zullen we maar zeggen. Tja… ik kan er wel om lachen maar wel gênant dat iedereen die foto dus heeft gezien…
Lollypopje schreef op 04-03-2023 om 08:56:
Ik ben/was (vroeger was het erger) irl niet altijd even goed in mijzelf uitdrukken. Gelukkig wisten mijn vrienden dat ik dingen niet zo lullig/rottig bedoel als dat ze uit mijn stromen
Oh dit heb ik ook. Één vriendin van mij heeft zelfs ooit gezegd dat ze eigenlijk een boekje had moeten maken met al mijn (lullige) uitspraken. Een ander heeft wel eens genoemd dat ik zo 'lekker zonder erg' ben.
Mijn mond zegt gewoon ooit dingen meteen hardop als mijn hoofd ze denkt en dan denk ik tegelijkertijd in mijn hoofd 'neeeeeee, wat doe je nu, hou op!' En dan heb ik het al gezegd. En dat ging gewoon echt vanzelf, ik wist het niet te stoppen. Sinds midden/eind 20 gaat dat steeds beter.
Aan een binnen rokende vriendin die net een muur wit had geverfd vragen of ze die muur ook geel ging verven. Ik dacht oprecht dat ze de andere muren geel had geverfd 😄
Ook heel erg veel, maar deze herinner ik mij;
3 kussen willen (eigenlijk moeten) geven waarbij degene haar bril er half af schoof, zag er heel lullig uit, sindsdien geef ik liever ook geen "3 kussen" meer.
Een vrouw die ik lang niet gezien had gefeliciteerd met haar zwangerschap. Ze zei nee, ik ben niet zwanger ik heb een dochter van 3 maanden.
In een winkel iemand aangesproken met meneer maar het bleek een vrouw te zijn.
watertoren schreef op 04-03-2023 om 09:38:
In een winkel iemand aangesproken met meneer maar het bleek een vrouw te zijn.
Dat heb ik ook wel eens gehad ja.
Een paar jaar geleden was ik toevallig altijd tegelijk met een man en vrouw die bij mij om de hoek wonen in de supermarkt.
Nadat ik ze tijden niet gezien had kom ik die man weer tegen in de supermarkt en hij vraagt mij of ik zijn vrouw gezien heb.
Ik zeg en beetje jolig: het is een volwassen vrouw ze zal niet in zeven sloten tegelijk lopen! Nee zegt hij bedremmeld, ook niet meer in 1 en hij beent weg.
Even later zie ik hem lopen naast zijn vrouw in de scootmobiel waar ze al een tijdje mee reed voor grote stukken vanwege een amputatie van haar ene onderbeen. Nu zit ze in die scootmobiel en mist ook een aanzienlijk deel van haar andere been, tot ver boven de knie.
Waar ze met een protese voor dat ene missende stuk been nog kleine stukjes kon lopen is dat nu niet meer mogelijk.
Ik wilde ter plekke door de grond zakken. Wat een flater.