Spijt is verstand met vertraging
Ik kreeg deze zin vandaag weer van mijn jongvolwassen kind om mijn oren. Toen dacht ik misschien leuk om een topic over te openen.
Tijdelijk is mijn werkplek verhuisd naar de kantine (ruimte om te eten, geen verkoop van maaltijdonderdelen wel een koffieapparaat) en als iedereen gewoon werkt is het er prima rustig en kan ik veel werk verzetten in die 4 uur.
Ik had vandaag voor een halve dag werken geen lunch meegenomen maar totaal onverwacht moest ik toch even wat langer blijven.
Rond 12.15 kwamen de eerste collega's binnen om te lunchen.
Goh, Bakblik kom je ook lunchen?
Nee ik heb geen lunch bij me, ik maak deze klus even af in 10 minuten en dan ga ik naar huis.
Collega 1: Ik heb cake gebakken, omdat ik de cursus met goed gevolg heb afgesloten, lust je een plakje?
Ja lekker! Gefeliciteerd! Even iets eten voordat ik 9 km ga fietsen is wel lekker.
Na de cake ga ik verder.
Dan komt er een collega met 3 taarten de kantine in, ook geslaagd maar dan voor een 4 jarige HBO opleiding. Uit sociaal cultureel oogpunt is het niet handig haar taart te weigeren als ik haar feliciteer. A la minuut besluit ik dan maar te lunchen met cake en taart, schenk mezelf een koffie in en ga er gezellig bij zitten. Eigenlijk weet ik wel dat het niet verstandig is maar ga toch door met de punt taart.
Als ik thuis kom staat mijn zoon net een tosti te maken. Jij ook een mam? Nee dank je ik heb al geluncht met taart en nu ben ik een beetje misselijk. Ik heb er een beetje spijt van.
Ja mam, je weet toch:
SPIJT IS VERSTAND MET VERTRAGING!
Heb jij daar ook weleens last van? Deel het hier!
Ja, maar over andere dingen. Hard geleerde lessen kan ik soms spontaan vergeten omdat een bepaalde emotie dan belangrijker lijkt.
De emotie die bij mij heel stevig ingesleten banen in mijn hersenen heeft is zuinigheid. Dat komt vermoedelijk omdat ik mezelf daardoor vaak bevestiging heb gegeven omdat ik vond dat ik het goed deed. Ik ben zo grootgebracht. Het was de meest voorkomende gedachte toen ik klein was: hoe doe je het meest met je vijf gulden zakgeld?
Terwijl ik weet dat in werkelijkheid je (nu) verstandiger met geld omgaat als je precies koopt wat je nodig hebt en tijdig weggooit wat niet goed meer werkt. Maar dat geeft geen goed gevoel.
Bar weinig wat nu nog een goed gevoel geeft. Je kan eten en seks hebben tot je moet kotsen, maar er is tegenwoordig niet veel meer.
Spijt is wat de koe schijt. Als de geit dat had geweten had hij meer gescheten.
Als hij dat had gedaan had hij tot over zijn oren in de schijt gestaan 
Een tosti is geen ramp, vooral niet als je het van volkoren of bruinbrood (en dan niet met tarmebloem maar van tarwemeel) maakt, het niet in grote klonten boter bakt en er geen meter saus bij eet.
Blik ik ken het gevoel wel, zeker omdat wij van die voedingsnerds zijn maar goed zoals je weet: af en toe zo'n dag is geen ramp. Nee dat ga ik ook niet zeggen want dat weet je als prof 
OperaQueen schreef op 11-07-2024 om 08:31:
Spijt is wat de koe schijt. Als de geit dat had geweten had hij meer gescheten.
Als hij dat had gedaan had hij tot over zijn oren in de schijt gestaan
Hahaha 
wild-flower schreef op 11-07-2024 om 08:32:
[..]
Hahaha
(Niet zelf bedacht hoor, was uit Kinderen geen Bezwaar van de Vara)
Spijt is in zekere zin een nutteloze emotie maar heeft wel een functie .
De functie van spijt is overleving. Onze keuzes kunnen soms negatieve gevolgen hebben. Daardoor kunnen we leren onze beslissingen een volgende keer anders te doen.
Veel spijt van dingen gehad , ook veel geleerd hierdoor . Vooral over mijzelf .
OperaQueen schreef op 11-07-2024 om 08:31:
Spijt is wat de koe schijt. Als de geit dat had geweten had hij meer gescheten.
Als hij dat had gedaan had hij tot over zijn oren in de schijt gestaanEen tosti is geen ramp, vooral niet als je het van volkoren of bruinbrood (en dan niet met tarmebloem maar van tarwemeel) maakt, het niet in grote klonten boter bakt en er geen meter saus bij eet.
Blik ik ken het gevoel wel, zeker omdat wij van die voedingsnerds zijnmaar goed zoals je weet: af en toe zo'n dag is geen ramp. Nee dat ga ik ook niet zeggen want dat weet je als prof
De nieuwe reel van the fitnesschef al gezien vandaag?
Die taart in plaats van tosti was ook niet zo erg qua calorieën maar het misselijke gevoel van cake en taart en dus veel zoet was niet zo fijn. Ik weet dat ik er niet goed tegen kan een toch deed ik het.
Spijt gaat helaas meestal niet over lachwekkende dingen.
Ik had spijt van een baansverandering 12 jaar terug. Daar nog 8 jaar gewerkt evengoed. Nu inmiddels wel in mijn droombaan, of in elk geval dan de juiste tak van werk.
Spijt van lachwekkende dingen, tsja. Emmer water vlak achter het trappetje gezet zodat ik erin stapte, blik verf te scheef gehouden waardoor over me heen. Flessen wijn onderin een verhuisdoos gedaan ( stom ) waardoor de bodem eruit viel en mijn net wit geschilderde muur onder de rode wijn zat. Denken dat je nog wel makkelijk kunt paardrijden of uren bowlen op je 55ste ( want vroeger kon ik dat toch ook ?) En dan een spier verrekken.
Had ik allemaal spijt van. Maar valt voor mij eerder onder de categorie blooper en dommigheid.
O ja, spijt dat ik op een ComicCon net zoals de rest van het jongere dan wel fittere gezelschap gewoon de hele dag rondliep zonder even te zitten terwijl mijn onderrug steeds harder begon te klagen. De spit die dat opleverde hield me een paar dagen volkomen immobiel en heeft daarna voor jarenlange klachten gezorgd! Het gaat nu goed, maar het is en blijft een zwakke plek.
Edit: zou er een reden voor zijn dat spit en spijt slechts één letter schelen?
Spijt met vertraging is meer iets waar je op dat moment erg van geniet, de plak cake EN de taart en dat je anderhalf uur later denkt: Ik weet toch dat ik daar niet tegen kan, waarom deed ik dat nou?
Zometeen zomerfestival van mijn vrijwilligerswerk, ga ik toch wat beter opletten wat ik in mijn mond stop. Geen zin in nog zo'n misselijke middag/ avond.
Ik weet nu al dat ik zondagavond spijt ga hebben dat ik tijdens de wijnspeis wandeling zondagmiddag niet ga vragen om halve glazen wijn.
Bakblik schreef op 11-07-2024 om 09:00:
Spijt met vertraging is meer iets waar je op dat moment erg van geniet, de plak cake EN de taart en dat je anderhalf uur later denkt: Ik weet toch dat ik daar niet tegen kan, waarom deed ik dat nou?
Zometeen zomerfestival van mijn vrijwilligerswerk, ga ik toch wat beter opletten wat ik in mijn mond stop. Geen zin in nog zo'n misselijke middag/ avond.
Kort geluk wint het dan van lange pijn. Korte pijn verkiezen om lang geluk te creëren is best lastig, omdat de verleiding van het korte geluk meteen een beloning oplevert. De beloning van het lange geluk merk je niet meteen.
Tuinfluiter schreef op 11-07-2024 om 09:56:
Ik weet nu al dat ik zondagavond spijt ga hebben dat ik tijdens de wijnspeis wandeling zondagmiddag niet ga vragen om halve glazen wijn.
Sorry echt maar ik vind dit enorm geestig 
Heb erg lang spijt gehad van fouten/'wilde' uitspattingen toen ik jonger was maar inmiddels ben ik zelfs wel blij met fouten die ik heb gemaakt want ik heb er erg veel van geleerd.
Spijt... meestal als ik wéér moet joggen om op tijd op het station te zijn. 
Om een of andere manier gaat dat te vaak zo. Maar ja... ik red het altijd nog.
Net als dat ik voor een examen pas de dag ervoor serieus iets ging doen, natuurlijk had ik een maand eerder wel 3 dagen cursus gehad, maar toch. En het dan halen. Zo leer ik het natuurlijk nooit!! Al was ik super blij dat ik het wel weer gewoon gehaald had. 
En soms spijt omdat ik over een grens ben gegaan. Teveel heb gegeten, te ver heb gefietst (en nog terug moet), te snel heb gesprint (en dan nog een end moet). Maar ja, hardleers hè. 
Ik heb wel wat spijtdingen maar echt lachwekkend zijn ze niet: spijt dat ik geen geneeskunde ben gaan studeren toen ik de kans had, spijt dat ik mij toen ik mij wilde laten steriliseren voor Essure heb gekozen.
Van de grappige dingen heb ik meestal geen spijt.