Poëziealbum
Had jij als kind 1 ?
Heb je het album nog ?
ken jij de gedichten nog ?
heel veel herkenning bij de al geplaatste versjes
Er lag een zeehond op het strand
En veegde zijn neusje aan het zand
Ach tuinfluiter laat je hartje net zo rein
Als het neusje van de zeehond zijn
Als je later een dametje bent…
Met opgestoken krulletjes…
🤔 Eens kijken of ik het kan googlen
Als je later een dametje bent
met allerhande prulletjes
en opgestoken krulletjes
een hoedje met pompoentjes
en hooggehakte schoentjes
een jurkje van zij
denk dan steeds aan mij
Prachtwacht schreef op 28-01-2024 om 11:55:
Als je later een dametje bent…
Met opgestoken krulletjes…
🤔 Eens kijken of ik het kan googlen
En allemaal mooie spulletjes
Denk dan, dat schrijf ik erbij
Ook nog eventjes aan mij
oh zo leuk! Ik heb er ook nog een en ben toch van 95, toen leek het al een stuk minder.
Hobbelpaardje breng dit versje gauw naar mijn vriendinnetje,
Kijk goed uit, struikel niet en val niet op je kinnetje.
Denk niet wat een ander zegt van je doen of laten?? Deze zin zit niet lekker in mn hoofd..
Handel eerlijk en oprecht en laat de rest maar praten.
Rozen verwelken, bloemen vergaan, etc. is al een oud versje. Het staat ook al in het album van de zus van mijn grootvader. De data in haar boekje zijn vanaf april 1905. Ook het album van mijn moeder (geboren in 1922) en mijn eigen heb ik nog (ik ben van 1964).
Wat bijzonder Mut
Tuinfluiter schreef op 28-01-2024 om 10:54:
heel veel herkenning bij de al geplaatste versjes
Er lag een zeehond op het strand
En veegde zijn neusje aan het zand
Ach tuinfluiter laat je hartje net zo rein
Als het neusje van de zeehond zijn
Dat is een keurige variatie op de versie die ik helaas in mijn poeziealbum heb staan met n______ liep langs het strand en poetste zijn tandjes met heel wit zand. Je bent vast iets jonger dan ik ('79)
Ik heb vooral ook heel veel stichtelijke gedichtjes.
citroentje schreef op 28-01-2024 om 19:47:
[..]
Dat is een keurige variatie op de versie die ik helaas in mijn poeziealbum heb staan met n______ liep langs het strand en poetste zijn tandjes met heel wit zand. Je bent vast iets jonger dan ik ('79)
Ik heb vooral ook heel veel stichtelijke gedichtjes.
Ik ben van '63 en heb alleen een paar stichtelijke gedichtjes van een paar hele oude tantes er in staan. De meeste zijn lief of grappig.
wild-flower schreef op 28-01-2024 om 09:53:
Ik vind het zo jammer dat ik die van mij kwijt ben
Ja ik ook. Heb zoveel van dat soort dingen weggedaan jammer genoeg.
Jaa ik had een poesiealbum en weet de meeste versjes nog. Sommigen verzonnen zelf een versje zoals deze meester:
Eerst was je een ukje
En zat je op een krukje
Toen werd je een troeltje
En zat je op een stoeltje
Nu ben je een meisje in groep zes
Altijd bezig en bij de les
Een versje voor jou is zo bedacht
Zeker voor een meisje dat zoveel lacht
... de rest ben ik vergeten
En van een tante die onder steen heeft geleefd:
Er was eens een n*tje daar op het strand
Dat poetste haar tandjes met helderwit zand
O lieve aviendha laat je hartje zo rein
Als de tandjes van het n*tje zijn
citroentje schreef op 28-01-2024 om 19:47:
[..]
Dat is een keurige variatie op de versie die ik helaas in mijn poeziealbum heb staan met n______ liep langs het strand en poetste zijn tandjes met heel wit zand. Je bent vast iets jonger dan ik ('79)
Ik heb vooral ook heel veel stichtelijke gedichtjes.
Haha zie deze nu! Ik heb dus ook die met het n-woord
deze van een vriendin, vond ik eigenlijk maar een raar gedicht:
Ik wil wel aan je denken
Maar heus niet elke dag
Wat vind je van een keer per maand?
En dan op donderdag?
Ik vroeg haar toen ik dat las: maar je hebt toch muziekles op donderdag?
Misschien heel stom maar welk n-woord bedoelen jullie? Sorry, maar dit wordt vast hard lachen omdat ik het niet weet 🤭
Ik heb 'm nog, mijn (overleden) ouders hebben als eerste geschreven:
(Plaats dit in de jaren 60 in een gelovig gezin): Eenmaal als je ouder bent en deze bladzij vindt
Gedenk dan steeds je moeder die je zo teer hebt bemind
Blijf steeds braaf en trouw aan God en aan de kerk
Dat is dan de kroon op mijn begonnen werk.
Je liefhebbende mama