Houd jij van verjaardag vieren?

nee

Ik vier geen verjaardag. Doet mij vooral denken aan mijn jeugd. Toen vond ik het over het algemeen wel leuk. Vind spontane feestjes eigenlijk leuker, dan een verjaardag. Dan zitten er verschillende mensen uit verschillende groepen elkaar nog wat af te tasten vanwege onbekendheid. Bij een vriendengroep heb je dat al gehad en kun je sneller los. Drank, snacks, drugs, muziek, dans. Bring it on. Oma moet wel steeds langer chillen de dag erna. 

je hebt vieren en vieren natuurlijk.
Ik vier mijn verjaardag graag, maar op mijn manier, en dat kan prima zijn met een dagje vrij en een lange wandeling helemaal met niemand erbij.

Als je bedoeld met vieren, zo'n feestje met visite: nee daar doe ik niet aan. 
Ik ga wel met de kinderen uit eten. elk excuus om uit eten te gaan grijpen we aan, verjaardagen is er maar 1. 

rionyriony schreef op 10-10-2024 om 07:41:

Als klein kind wel. Op school mocht ik uit gaan delen, wat ik geweldig vond. Waarom, dat weet ik niet meer wat best zorgelijk is. Want ik kan me het feestelijke gevoel, dat iedereen zei dat ik jarig was en dat ik met schalen met zelfgekozen traktaties rond mocht gaan, niet meer echt herinneren. Maar daar verheugde je je heel lang op.

Als volwassene heb ik mijn verjaardag nog korte tijd zo gevierd als toen traditioneel was, met kringvisite, een bakje koffie en gebak, en tenslotte een borrel, maar ik voelde me nooit meer het feestvarken van vroeger.

Ik heb vrij kort daarna besloten om het alleen met man, en later alleen te vieren. De laatste tijd wordt het steeds meer een gewone dag zoals alle dagen. Onverwachts feliciteert er altijd wel iemand je en dan schrik je even. O ja, ik ben jarig.

Misschien omdat je veel onbezorgder was op die leeftijd. Kreeg je allemaal cadeautjes (die je nu zelf moet kopen of gewoon kunt kopen), er was taart voor je geregeld (wat je nu zelf moet doen), misschien een kinderfeestje, maar sowieso... alles werd voor je geregeld. Het voelt voor mij feestelijker als ik dat zelf niet hoef te doen. 

Als kind vond ik jarig zijn echt heel erg leuk. Als volwassenen vind ik het nog steeds leuk om jarig te zijn, maar niet om het te vieren. Ik heb geen zin om het te organiseren en dan druk te zijn met hapjes en drankjes. Dat voelt gewoon niet feestelijk.

Ik ben altijd heel blij geweest dat mijn schoonmoeder niet in buurt woonde. Want zij begreep er niets van dat ik het niet vierde. Maar dacht dat ik het dan minimaal leuk zou vinden als mijn ouders langs kwamen, want die willen het misschien met mij vieren. Ja, ze vieren het dan maar samen. Nou ja, ze begreep het gewoon niet. Sowieso heeft ze weinig inlevingsvermogen, dus ik ben niet heel verbaasd.

ik heb mijn verjaardag niet meer gevierd sinds ik op mijn 19e uit huis ben gegaan.

Mijn verjaardag vier ik zeker, maar niet altijd met de mensen die zelf vinden dat ze daarbij aanwezig moeten zijn.  Ik heb geleerd daar heel duidelijk over te zijn, dat werkt het beste. Liever die ander teleurstellen dan mezelf teleurstellen. Daar heb ik heel wat verjaardagen over gedaan, om dat zo in te richten.

ik vind het helemaal niet leuk nu de lijn aflopend is en het verval en de ouderdom hard zijn intrede doet. Ik vind het heel confronterend weer een stapje dichterbij de dood. Als ik daar berusting in heb gekregen vind het misschien weer oke. 

Wij vieren het klein binnen het gezin met een gebakje en 's avonds mag de jarige kiezen wat we gaan eten. Doen we vooral omdat zoon dat zo leuk vindt. Zijn verjaardag vieren we wel met familie en slingers, toeters en bellen.

Het vieren van mijn verjaardag met de kamer vol visite en er zelf amper iets van meekrijgen, heeft mij nooit getrokken. Ook niet op momenten dat ik een bepaalde leeftijd bereikte, zoals 40. Begrijp niet waarom ik mijn verjaardag ineens wel groots zou moeten vieren als ik 40 word. Inmiddels heeft mijn omgeving dat wel geaccepteerd.

Vroeger vierden wij onze verjaardag zo'n beetje de hele dag met ouders, kinderen, broers, zwagers, schoonzussen en een stel vrienden. En dan de zondag erna nog een keer dunnetjes met buren en voormalige buren.
Nu vieren we het soms helemaal niet en soms een avondje voor broers en schoonzussen en een stel vrienden, een lunch in het weekend voor kinderen en kleinkinderen.
Sommige zwagers en schoonzussen zijn afgevallen door wat gedoe in de familie.

Het is niet mijn hobby maar vooral voor de kleinkinderen vind ik het niet leuk om er helemaal niks aan te doen.

Ik ga ook niet graag bij een ander. Daar zijn altijd mensen (vrienden van de jarige) waar ik niet veel mee heb en dan wordt gezelligheid wat lastiger. Maar you do what you have to do 

Hier worden verjaardagen al een paar jaar niet gevierd. We gaan meestal uit eten met het gezin en zien dan later op de camera dat mijn schoonvader voor de deur stond. Die begrijpt niet dat 'niet vieren' ook voor hem geldt.

Ik heb er niets mee en vind het maar gedoe. Dus ik vier het niet. Als het op een werkdag valt, werk ik gewoon (ik trakteer dan wel) en ik plan meestal mijn wekelijkse etentje bij mijn moeder op die dag (of een dag later als dat beter uitkomt), omdat ik het weet dat mijn moeder het vervelend zou vinden als ze mij niet ziet rondom mijn verjaardag. 

Pimpelmees67 schreef op 10-10-2024 om 13:25:

Hier worden verjaardagen al een paar jaar niet gevierd. We gaan meestal uit eten met het gezin en zien dan later op de camera dat mijn schoonvader voor de deur stond. Die begrijpt niet dat 'niet vieren' ook voor hem geldt.

Uit eten gaan is toch ook een vorm van vieren. Alleen niet thuis