Houd jij van verjaardag vieren?
Wat vind jij van je verjaardag vieren? Vind je het leuk, heb je stress, vier je het niet? En bij niet vieren, staan er toch mensen op de stoep? Raak je overprikkeld van alle drukte? Of voel je je alleen zo'n dag?
Roept u maar!
Zelf vind ik het veel drukte en stress. In mijn hoofd ben ik er al 2 weken van te voren mee bezig, de week ervoor zit ik na te denken over welke hapjes en boodschappen. De dag zelf vind ik het druk met voorbereidingen, hapjes klaarmaken, en iedereen voorzien van drinken en hapjes.
Veel rondvliegende kinderen die op plekken komen waar ik ze niet wil hebben.
Weinig tijd om met iemand te praten. Nou ja, je merkt wel, het is niet mijn ding.
Op verjaardag gaan vind ik wisselend, het is maar net bij wie. Soms kom ik op een verjaardag, dan zitten er 20 tot 30 mensen en kan ik mezelf niet eens horen denken, zoveel herrie. Dat soort feestjes kunnen mij gestolen worden.
Ja heerlijk. Vier het sinds een aantal jaar niet meer thuis. Te druk en teveel troep, woonde klein. Dus in de kroeg met een budget. Kijk er naar uit, heerlijk om alle groepjes en mensen bij elkaar te hebben. De stress van hapjes heb ik niet en kinderen komen er niet. Altijd leuke avonden. Verder staan alleen mn ouders voor de deur.
Toen ik het gewoon thuis vierde liet ik de koelkast zien, mensen pakken dan hun eigen drinken/eten. Maar was altijd in de avond dus geen echte hapjes, meer wat snacks.
Ik vier mijn verjaardag niet. Ik vind het al mijn hele leven niet leuk om in de belangstelling te staan, hou niet van verrassingen. Op de basisschool was ik al heel blij dat er nog iemand jarig was zodat ik niet alleen op die stoel hoefde te staan terwijl de hele klas voor je aan het zingen was. Ellendig voelde ik me dan, was blij als ik de klassen rond was geweest en we weer gewoon verder konden met ademhalen. Ik was daar veel te verlegen voor.
Een volwassen volwassen verjaardag is nog erger. Iedereen zit lekker te kletsen met elkaar en ik loop met hapjes en drankjes en mag daarna de zooi opruimen. Ik werk in de horeca, da's in principe hetzelfde maar dan krijg ik ervoor betaald 😉.
Voorgaande jaren ben ik mijn verjaardag ontvlucht door op vakantie te gaan. Lijkt me toch teken genoeg dat ik het niet wil vieren, maar daar trok dan niemand zich iets van aan. Verschillende mensen stonden dan op de stoep zodra ik terug was. Dat vond ik niet van iedereen even erg, maar van mij had het niet perse gehoeven. Vorige week ben ik 50 geworden en ik heb zeer overtuigend gedreigd met echtscheiding en ontslag als ze ook maar dachten aan de ongein die bij 50 worden hoort. Ik heb weer vakantie genomen, de avond voor mijn verjaardag zijn we uit eten geweest en op mijn verjaardag kwamen er een bedrijf klussen bij ons in huis en heb ik staan behangen. Ik vond het een meer dan prima verjaardag! Ik kreeg er veel commentaar op en mensen snapten er niks van, maar deze verjaardag ging eindelijk een keer over mij en hoe ik het wilde.
vroeger vond ik jarig zijn altijd leuk. Ook als ik het niet groot vierde en alleen even een gebakje deed met familie. Gewoon de aandacht, te felicitaties, de cadeautjes 😝😁
Tegenwoordig voelt het dubbel. Aandacht felicitaties in cadeautjes krijg ik nog steeds, maar hoe en of ik het vier is tegenwoordig geen keuze meer. Ik kan niet meer kiezen of ik het klein of groot hou. Ik kan niet eens meer kiezen of ik het vier. De laatste keer dat ik jarig was zo alleen mijn vader heel kort even langskomen, maar toen crashte ik opeens heel zwaar en hebben we het maar gehouden op een korte knuffel bij de deur. Jarig zijn Voelt voor mij ook heel confronterend omdat ik me dan bewust ben dat ik weer een jaar heb verloren.
Maar ik hoop ooit weer gezond genoeg te zijn om er weer echt van te kunnen genieten. Om het weer, al is het maar een klein beetje, te kunnen vieren 😊
Ik vier mijn eigen verjaardag meestal niet maar er komen wel altijd een paar goede vrienden even langs. Verjaardag van zoon vieren we wel en gezien ik een paar dagen na hem jarig ben neemt de fam dan vaan ook iets voor mij mee. Verjaardag van partner vieren we wel vaak een beetje. Overigens gaan we wel met het gezin uit eten en soms nodigen we mijn schoonmoeder hierbij ook uit.
Wel hou ik echt van lekker eten en lekker eten maken dus er zijn altijd wel hapjes die aan de (di)eetwensen van de diverse gasten voldoen. Maar daar kan ik zomaar 2 dagen van te voren al mee bezig zijn, zeker als ik ook nog een taart wil bakken (doe ik 1 keer per jaar, daar eten we alle verjaardagen van).
Wij zijn hier allemaal in het voorjaar/zomer jarig dus het is eigenlijk altijd wel lekker weer waardoor we gelukkig buiten kunnen zitten. En de mensen die hier komen weten prima waar alles staat dus doen na het eerste drankje wat wij verzorgen gewoon lekker hun eigen ding. Bij de wat grotere feestjes zoals de 18e verjaardag van kind zorg ik er voor dat alles wegwerp is zodat we alles in een keer in een vuilniszak kunnen vegen. Maar verder ben ik altijd wel blij met de vaatwasser 
.
Ik vier mijn verjaardag elke vijf jaar, met een klein groepje van maximaal 10 mensen.
De tussenliggende jaren ben ik op vakantie of een weekendje weg.
Ik hou niet vs drukte en veel gedoe.
Man en ik vieren onze verjaardag niet. Voor zoon nodigen we wel altijd de hele familie uit. Dan is het (veel) hapjes, twee soorten soep en afbakstokbrood met kruidenboter.
Als klein kind wel. Op school mocht ik uit gaan delen, wat ik geweldig vond. Waarom, dat weet ik niet meer wat best zorgelijk is. Want ik kan me het feestelijke gevoel, dat iedereen zei dat ik jarig was en dat ik met schalen met zelfgekozen traktaties rond mocht gaan, niet meer echt herinneren. Maar daar verheugde je je heel lang op.
Als volwassene heb ik mijn verjaardag nog korte tijd zo gevierd als toen traditioneel was, met kringvisite, een bakje koffie en gebak, en tenslotte een borrel, maar ik voelde me nooit meer het feestvarken van vroeger.
Ik heb vrij kort daarna besloten om het alleen met man, en later alleen te vieren. De laatste tijd wordt het steeds meer een gewone dag zoals alle dagen. Onverwachts feliciteert er altijd wel iemand je en dan schrik je even. O ja, ik ben jarig.
Man en ik zijn heel dicht op elkaar jarig
Het is maar net op welke dag het het beste uit komt, dat we het vieren.
Vaak is dat op man zijn verjaardag want dat is altijd een vrije dag.
Ik heb het liefst dat de visite de hele dag door wat langs loopt en niet iedereen tegelijk.
Vind die drukte vreselijk, te veel prikkels en je kunt met niemand een gesprek hebben want je bent steeds bezig met iedereen voorzien van een hapje en een drankje
Ik vind het leuk om mijn verjaardag te vieren. Als het weer het toe laat dan vier ik het buiten en anders zet ik de statafels binnen. Koffie met taart hebben wij in de familie en vriendenkring al lang geleden afgeschaft. Uit eten hoort er hier ook bij bij jarig zijn en natuurlijk niet op de dag van het feest. Ik vind het ook leuk om bij een ander naar een verjaardag te gaan.
nee ik vier het niet meer zo groots de laatste jaren. Dat komt grotendeels door gedoe in de familie (als tante truus komt komt tante bep niet etc)
Daarbij ben ik ook nog eens in de zomer jarig dus is er altijd wel iemand op vakantie.
Mijn vader komt wel altijd langs, net als mijn zus. En ik ben ook een paar keer een dagje weggeweest met een vriendin, de ene keer gingen we naar de efteling, de andere keer gingen we een dagje naar een stad. Ook erg leuk!
Leuk, al die verschillende verhalen.
Wieder schreef op 10-10-2024 om 06:16:
Ik vier mijn verjaardag niet. Ik vind het al mijn hele leven niet leuk om in de belangstelling te staan, hou niet van verrassingen. Op de basisschool was ik al heel blij dat er nog iemand jarig was zodat ik niet alleen op die stoel hoefde te staan terwijl de hele klas voor je aan het zingen was. Ellendig voelde ik me dan, was blij als ik de klassen rond was geweest en we weer gewoon verder konden met ademhalen. Ik was daar veel te verlegen voor.
Een volwassen volwassen verjaardag is nog erger. Iedereen zit lekker te kletsen met elkaar en ik loop met hapjes en drankjes en mag daarna de zooi opruimen. Ik werk in de horeca, da's in principe hetzelfde maar dan krijg ik ervoor betaald 😉.
Voorgaande jaren ben ik mijn verjaardag ontvlucht door op vakantie te gaan. Lijkt me toch teken genoeg dat ik het niet wil vieren, maar daar trok dan niemand zich iets van aan. Verschillende mensen stonden dan op de stoep zodra ik terug was. Dat vond ik niet van iedereen even erg, maar van mij had het niet perse gehoeven. Vorige week ben ik 50 geworden en ik heb zeer overtuigend gedreigd met echtscheiding en ontslag als ze ook maar dachten aan de ongein die bij 50 worden hoort. Ik heb weer vakantie genomen, de avond voor mijn verjaardag zijn we uit eten geweest en op mijn verjaardag kwamen er een bedrijf klussen bij ons in huis en heb ik staan behangen. Ik vond het een meer dan prima verjaardag! Ik kreeg er veel commentaar op en mensen snapten er niks van, maar deze verjaardag ging eindelijk een keer over mij en hoe ik het wilde.
Een familielid viert het niet, ze gingen een dagje weg en toen ze terugkwamen aan het einde van de middag, stonden onaangekondigd hun ouders voor de deur. Ze hadden niets in huis. Ik snap nooit zo goed dat je dan toch komt, terwijl heel duidelijk was dat ze dat niet wilden.
Meestal zorg ik dat we of op vakantie zijn of een dag /weekend weg.
Vier het eigenlijk nooit meer met vrienden, nodig schoonouders uit voor koffie en gebak en dat is het wel.
Dit jaar werd ik 50 en heb het dit jaar wel gevierd, had drank en hapjes afgekocht in een horecagelegenheid hier in de buurt. Dat beviel wel maar vind ik te duur voor elk jaar.
Ik hou niet van 'binnen'verjaardagen. Dat wordt zo snel een ouderwets Hollands kringfeestje en saai. Ik ben in de winter jarig en vier het daarom nooit. Nodig wel ouders en schoonmoeder uit voor een kopje koffie en dat is het. Of als ik een goede bui heb, gaan we met hen uiteten 
Man is in de zomer jarig, dat vieren we eigenlijk altijd met een bbq. Dat vind ik wel gezellig.
Vrijevlinder schreef op 10-10-2024 om 08:25:
Leuk, al die verschillende verhalen.
[..]
Een familielid viert het niet, ze gingen een dagje weg en toen ze terugkwamen aan het einde van de middag, stonden onaangekondigd hun ouders voor de deur. Ze hadden niets in huis. Ik snap nooit zo goed dat je dan toch komt, terwijl heel duidelijk was dat ze dat niet wilden.
Ik snap dat ook niet. Blijkbaar doen ze het dan voor zichzelf, niet voor mij in ieder geval. Misschien dat als je het zelf heel erg leuk vindt om je verjaardag te vieren, je je niet kunt voorstellen dat een ander het niet leuk vindt.