Dit is de laatste keer dat ik...
Vandaag zaten man en ik op ons vakantieadresje een poosje te "chillen" op een bankje in een speeltuintje. Een vader was er met z'n zoontje van een jaar of 3, bij de glijbaan (nog een keer, nòg een keer!) en ik dacht bij mezelf, dat is lang geleden, wat zou de laatste keer zijn geweest dat ik met mijn kinderen (inmiddels volwassen) naar de speeltuin ging en welke speeltuin zou dat geweest zijn?
De meeste dingen gaan vanzelf voorbij, maar sommige laatste keren blijven je bij. Welke "laatste keer"-herinneringen koester je?
"Dit is de laatste keer dat ik een kind binnenin me voel trappen!" dacht ik bij de geboorte van mijn zoon toen hij me een trap gaf, terwijl het hoofdje al bezig was naar buiten te komen. Dat klopte, mijn tweede en laatste kind en dat was de laatste trappel binnenin me. Een dierbare "laatste keer"-herinnering.
Mijn laatste tentamen. Niet dat ik tentamens nou zo fijn vond, juist niet. Daarom was ik me zo bewust van de laatste keer. Nooit meer!
Mijn laatste keer naar de middelbare school fietsen herinner ik me nog wel. Dat was een plek met hoogte en dieptepunten.
Ik herinner me ook goed de laatste zoen met een ex, we waren er beiden van bewust dat het de laatste keer zou zijn. Ook een bitterzoete herinnering.
En de laatste keer dat ik een dierbaar familielid zag. Het was via videobellen. Ik had verwacht haar nog wel in het echt te zien ook al was bekend dat ze ernstig ziek was. Het ging allemaal zo snel dat ik haar nooit meer heb gezien na de diagnose.
Eigenlijk hebben al die laatste keren gemeen dat ze zowel iets gelukkigs als iets erg verdrietigs in zich hebben.
Mijn laatste keer in mijn ouderlijk huis .
De laatste keer dat ik mijn moeder sprak, op haar verjaardag. De week erna was ik weg voor mijn werk en de dag voor ik thuis kwam werd ze zodanig ziek dat ze niet meer aanspreekbaar was.
Ik hoop dat dat ooit een fijne herinnering wordt. Momenteel heb ik vooral die laatste dagen in mijn gedachten. Ik denk nooit in beelden en juist deze komen wel als plaatje 
de laatste keer bij mijn ouders slapen. Ik was zo klaar daar, ik wist dat ik de dag erna zou verhuizen en daar was het tijd voor. Wel heel bewust afscheid genomen van mijn kamer daar
de laatste keer dat ik mijn moeder zag, toen ze overleed
De laatste keer dat ik nog gezond was. De laatste keer dat ik mijn huis heb kunnen verlaten. De laatste keer dat ik vrienden heb gezien. De laatste keer dat ik mijn nichtjes heb gezien. Ik weet zelfs nog de laatste keer dat ik heb gedoucht , voordat ik een jaar geleden moest besluiten dat dat gewoon niet meer gaat 😢
Lollypopje, hoe was jij je dan? Of krijg je hulp?
(ik dacht dat de thuiszorg mensen liever doucht dan in bad stopt)
Ik onthoud mijn laatste keren niet goed. Nou ja, ik weet nog het laatste bezoek aan een oom die overleden is, maar van mijn oma weet ik het niet zeker (de laatste bezoeken leken op elkaar).
Ik denk dat ik, voor een verhuizing, wel een rondje in een mooi bos in de buurt rende en dacht dat het de laatste keer was. Maar dat is niet zeker: misschien kom ik ooit nog een keer terug op nostalgie-toer.
@Lollypopje, wat jammer dat dat allemaal niet meer gaat...
Ook weet ik nog goed de laatste keer dat ik mijn vader in leven zag, ik zag echt het moment dat hij ging. Daarna werden we snel door artsen de ziekenhuiskamer uitgezet omdat ze wilden reanimeren, wat erg vreemd was, want het was helemaal duidelijk dat hij zou overlijden/ al overleden was.
Bij mijn moeder weet ik nog dat ze afscheid van me nam, daarna heeft ze voordat ze overleed nog wel iets gezegd, maar dat waren geen afscheidswoorden meer.
Lollypopje schreef op 01-08-2024 om 06:10:
de laatste keer dat ik mijn moeder zag, toen ze overleed
De laatste keer dat ik nog gezond was. De laatste keer dat ik mijn huis heb kunnen verlaten. De laatste keer dat ik vrienden heb gezien. De laatste keer dat ik mijn nichtjes heb gezien. Ik weet zelfs nog de laatste keer dat ik heb gedoucht , voordat ik een jaar geleden moest besluiten dat dat gewoon niet meer gaat 😢
Peaches schreef op 31-07-2024 om 21:24:
Mijn laatste tentamen. Niet dat ik tentamens nou zo fijn vond, juist niet. Daarom was ik me zo bewust van de laatste keer. Nooit meer!
Dacht ik ook, maar toen ging ik in een ander deel van de natuurkunde promoveren dan ik was afgestudeerd, en daar hoorden ook weer vakken en tentamens bij!
Tegenwoordig maak ik met collega's tentamenvragen en elkaars vragen checken voelt als weer eens tentamen doen...
De laatste keer dat zoon naar de basisschool ging. Ik heb op diezelfde basisschool stage gelopen en gewerkt. Daarna is zoon er naartoe gegaan. Fantastische school! We waren verhuisd maar hij heeft de school daar nog wel afgemaakt (ander dorp). Het voelde voor mij niet alleen als afscheid van zijn basisschooltijd maar ook echt als afsluiting van mezelf als leerkracht omdat ik door mijn handicap niet meer kan werken. De laatste dag op mijn werk had dat minder impact dan zijn laatste dag op de school waar ik dus als leerkracht startte met mijn stages.
Lollypopje schreef op 01-08-2024 om 06:10:
de laatste keer dat ik mijn moeder zag, toen ze overleed
De laatste keer dat ik nog gezond was. De laatste keer dat ik mijn huis heb kunnen verlaten. De laatste keer dat ik vrienden heb gezien. De laatste keer dat ik mijn nichtjes heb gezien. Ik weet zelfs nog de laatste keer dat ik heb gedoucht , voordat ik een jaar geleden moest besluiten dat dat gewoon niet meer gaat 😢
MMcGonagall schreef op 31-07-2024 om 23:30:
De laatste keer dat ik mijn moeder sprak, op haar verjaardag. De week erna was ik weg voor mijn werk en de dag voor ik thuis kwam werd ze zodanig ziek dat ze niet meer aanspreekbaar was.
Ik hoop dat dat ooit een fijne herinnering wordt. Momenteel heb ik vooral die laatste dagen in mijn gedachten. Ik denk nooit in beelden en juist deze komen wel als plaatje
Opvallend dat je de zo emotioneel geladen herinnering wel in beeld voor je ziet. Zou de herinnering fijner voor je worden als het een verhaal wordt in plaats van een beeld?
Bij mij gaat bij een herinnering het verhaal vrijwel altijd met beeld gepaard. De ene herinnering is het beeld scherper dan de ander, dat wel.