"Cliché" feesten - waar doe jij aan mee?
In het 21 diner topic komen meer "cliché" feesten voorbij, al dan niet overgevlogen vanuit the USA.
Ik heb het over genderreveals, babyshowers, baargoud, sweet sixteen, 21 diners.... noem maar op.
Wat vind je ervan? Welke feesten heb je al meegedaan/zelf gedaan?
Ben gewoon heel benieuwd en vind hetl euk om verschillende ervaringen te horen. Probeer het netjes te houden en betrek het lekker op jezelf als je iets niks vindt. Laat de ander fijn in zijn waarde.
Ikheb bij de geboorte van mijn kinderen van mijn man ook goud gekregen: een Ring met alle namen erin,een armband metde namen erin,en een ketting. Een vrijgezellenfeestheb ik gehad. Maar aan die uit de amerikaanse cultuur overgenomen feestjes ,daar doe ik niet aan.
Envelop schreef op 01-08-2023 om 08:35:
ik snap oprecht niet zo waarom iemand kan zeggen "een babyshower vind ik stom" of naar een ander cliche feest ga ik nooit heen. Het ligt er toch helemaal aan hoe het vorm gegeven wordt? Iedere babyshower is zo anders, althans dat is wel mijn ervaring. Als het bijvoorbeeld een gezellige middag met vriendinnen op het terras is wat je normaal wel leuk vindt. Ga je dan niet omdat het onder de noemer babyshower valt?
In mijn geval had ik al nooit veel met baby's (ben dol op kinderen, maar dat eerste jaar is zo saai), en daar bovenop kwam mijn eigen zwangerschap die uitermate traumatisch was (ik heb meer wel dan niet in het ziekenhuis gelegen). Ik vind het heel moeilijk om een zwangerschap te vieren. Meestal ben ik doodsbang voor de vriendin in kwestie, en/of een beetje jaloers omdat ze zo'n andere ervaring hebben (tja, sympathiek is het niet, maar wel de waarheid). Blij reageren als iemand zwanger is moet ik uit mijn tenen halen. Een heel feestje waarbij dat de focus is, is dus voor mij heel hard werken.
Kraambezoek is prima, want dan is die ellendige zwangerschap in ieder geval achter de rug. Ik vind de baby dan niet per se heel boeiend, maar leg de nieuwe moeder graag in de watten.
Volgens mij werden heel veel feesten altijd al georganiseerd, alleen hangt er nu ineens een Engelse naam aan. Want je kind geeft misschien geen sweet 16 met een auto onder een cadeauverpakking, maar wel gewoon een feest met statafels en grote zakken chips. Zo ook vrijgezellenfeesten; toen deze oma trouwde liepen er al mannen in kippenpakken door de stad en vrouwen met een lijstje met dingen die ze moesten doen.
Dat het niet meer is dan een Angelsaksische naam voor een feest, kun je naar heel veel feesten doortrekken. Dan is het ook niet zo nodig om je er tegen af te zetten. Maar ga je als je zin hebt, of stuur een kaartje als je denkt mij te veel gedoe. Zo hebben wij wel een 21 diner georganiseerd met kind, maar dat maakte dan wel meteen alle door Corona gemiste verjaardagen (waaronder de 18e) en examenfeesten goed.
Overigens is er een ‘feest’ waar ik deze milde houding niet bij voel. Gender reveal. Waarom? Je juicht als het een jongen wordt en je juicht net zo hard als het een meisje blijkt te zijn. Dat vind ik nou echt alleen maar uiterlijke schijn, waarbij de testosteron behoefte van de as vader aangeeft hoe er gerevealed gaat worden.
Doemijdieglazenbol schreef op 01-08-2023 om 09:18:
[..]
Ik snap jouw goede bedoelingen, maar ik kan dan inderdaad wel eens afhaken. Als ik rondom een zwangerschap van een niet heel nabije vriendin, 3-5x op mag komen dagen om met halve bekenden waar ik niet zoveel mee heb, weer stil te staan bij diezelfde zwangerschap (waarvan ik weet dat die ook zijn weerslag op onze vriendschap gaat hebben), dan maakt het me niet zoveel uit hoe iets ingevuld word. Ik heb dan gewoon op een gegeven moment geen zin meer om daar met een uitgestreken gezicht sociaal te gaan zitten doen en weeeeeeer alle ditjes en datjes door te moeten. Helemaal als ik daarvoor weer eens 2 uur enkele reis moet reizen naar een voor mij onbereikbare bestemming.
Dus nee, het ligt er niet altijd aan hoe iets vormgegeven wordt. Of tenminste, niet alleen dat. Het gaat om de frequentie, de betrokken mensen, de intensiteit etc. Daarbij; als ik op een gegeven moment 10 van dit soort evenementen in een half jaar heb, dan vergaat de zin je ook wel een beetje. Veel vrienden zitten immers in ongeveer dezelfde leeftijdsfase, dus dan vallen dit soort gezelligheden ook mooi samen.
Goed, nou klink ik wel heel zuur, dus laat me afsluiten met dat ik doorgaans probeer erbij te zijn, zelf ook regelmatig dit soort dingen georganiseerd heb etc. Maar alleen de invulling is voor mij niet bepalend of ik ga en het aantal "viermomenten" rondom life events behoorlijk is toegenomen en ik daar gewoon niet altijd zin in heb/energie voor heb, zeker niet als daar extra "voorwaarden" bij komen kijken.
Wow 10 van dit soort events in een half jaar. Dat is ook wel echt veel, zoveel vrienden heb ik niet en bij kennissen vind ik het heel makkelijk om te bedanken. Snap dat je dan kijkt wat je wel past en niet. Maar dat zou eigenlijk altijd "normaal" moeten zijn. Ik heb zelf ook geen zin in mensen die komen omdat ze zich verplicht voelen. Even goede vrienden als je besluit iets aan je voorbij te laten gaan.
Envelop schreef op 01-08-2023 om 09:56:
[..]
Wow 10 van dit soort events in een half jaar. Dat is ook wel echt veel, zoveel vrienden heb ik niet en bij kennissen vind ik het heel makkelijk om te bedanken. Snap dat je dan kijkt wat je wel past en niet. Maar dat zou eigenlijk altijd "normaal" moeten zijn. Ik heb zelf ook geen zin in mensen die komen omdat ze zich verplicht voelen. Even goede vrienden als je besluit iets aan je voorbij te laten gaan.
Je hebt niet zoveel vrienden nodig hoor.
- baby aankondigingsfeestje
- gender revealparty
- baby shower
- kraambezoek
- algemene babyborrel als mensen het echt bont willen maken
Dan heb je maar 2 zwangeren in je omgeving nodig voor 10 van dit soort happenings. Natuurlijk maken de meeste mensen het niet zo bont, maar 3 uit deze lijst kom ik steeds vaker tegen. Nog een bruiloft met vrijgezellen er bij voor 2 vrienden en je bent echt ram en ramvol.
Gelukkig verhuist er ook bijna niemand in deze levensfase (kuch), dus dan komt het klusfeestje, de verhuizing en de housewarming er ook nog bij. Dan maar hopen dat er verder niemand 30, 40, 50, 60, 65 wordt, wat ook steeds vaker groots gevierd moet worden.... nou ja, je snapt het 
Ik houd van mijn vrienden en ik prijs me erg gelukkig met ze, ben blij dat ze me betrekken in hun leven, maar er is een grens aan wat ik wil en kan doen met ze 
Dus het gaat echt wel verder dan de invulling.
Ik heb gelukkig vrienden die dat snappen, maar de sociale druk die dit (zeker in kleinere gemeenschappen) met zich mee kan brengen, is wel aanzienlijk.
Waarom is die drang tot feesten zo toegenomen? Alsof mensen daar de tijd en energie voor hebben. Vaak zijn dat soort feesten ook met mensen die je amper kent of waar je niks mee hebt. Op een verjaardagsfeestje kun je evt. zelf in en uitchecken en komt meestal wel een gemeleerd gezelschap van mensen die je door de jaren heen ook hebt leren kennen (als dit verjaardagen zijn van mensen die dicht bij je staan). Maar die speciale babyfeesten, reveals, vrijgezellenfeesten zijn naar mijn idee meestal ontzettend over the top, met veel gegil en oooooh en aaaaah, waarbij de vrouw/moeder/bruid vooral heeeeeeel erg moet voelen hoe vreselijk speciaal ze is. En dan zit je opgescheept met allemaal mensen die je nog nooit hebt gezien (collega's, vrienden van lang geleden, buurvrouwen) en die allemaal de rit moeten uitzitten en niemand heeft het lef om te zeggen dat ze zich kapot verveelt, want ja, dan voelt de vrouw/moeder/bruid zich niet meer speciaal natuurlijk. En onderhand kost het je halve dagen, moet je er soms voor naar de andere kant van het land en ben je als het meevalt 'maar' €100 kwijt voor iets waar je zelf niks mee hebt. En met een beetje pech zit je in een leeftijd waarop iedereen om je heen trouwt en baby's krijgt, dus mag je al de helft van je vrije dagen reserveren voor dat soort onzin leukigheid? Nee hoor, ben blij dat dat in mijn tijd niet was.
Doemijdieglazenbol schreef op 01-08-2023 om 11:05:
[..]
Je hebt niet zoveel vrienden nodig hoor.
- baby aankondigingsfeestje
- gender revealparty
- baby shower
- kraambezoek
- algemene babyborrel als mensen het echt bont willen maken
Dan heb je maar 2 zwangeren in je omgeving nodig voor 10 van dit soort happenings. Natuurlijk maken de meeste mensen het niet zo bont, maar 3 uit deze lijst kom ik steeds vaker tegen. Nog een bruiloft met vrijgezellen er bij voor 2 vrienden en je bent echt ram en ramvol.
Gelukkig verhuist er ook bijna niemand in deze levensfase (kuch), dus dan komt het klusfeestje, de verhuizing en de housewarming er ook nog bij. Dan maar hopen dat er verder niemand 30, 40, 50, 60, 65 wordt, wat ook steeds vaker groots gevierd moet worden.... nou ja, je snapt het
Ik houd van mijn vrienden en ik prijs me erg gelukkig met ze, ben blij dat ze me betrekken in hun leven, maar er is een grens aan wat ik wil en kan doen met ze
Ik heb gelukkig vrienden die dat snappen, maar de sociale druk die dit (zeker in kleinere gemeenschappen) met zich mee kan brengen, is wel aanzienlijk.
Oeh dat herken ik niet. In onze omgeving doe je een babyshower met een clubje vriendinnen voor het eerste kind. Kraambezoek zie ik niet als een feestje, bij goed vrienden kom je gewoon een keer op bezoek zodra het past.
Als iedereen minimaal 3 feestjes heeft rondom een zwangerschap wordt het wel veel. Logisch dat veel mensen dan bedanken.
Diyer schreef op 01-08-2023 om 11:35:
Waarom is die drang tot feesten zo toegenomen? Alsof mensen daar de tijd en energie voor hebben. Vaak zijn dat soort feesten ook met mensen die je amper kent of waar je niks mee hebt. Op een verjaardagsfeestje kun je evt. zelf in en uitchecken en komt meestal wel een gemeleerd gezelschap van mensen die je door de jaren heen ook hebt leren kennen (als dit verjaardagen zijn van mensen die dicht bij je staan). Maar die speciale babyfeesten, reveals, vrijgezellenfeesten zijn naar mijn idee meestal ontzettend over the top, met veel gegil en oooooh en aaaaah, waarbij de vrouw/moeder/bruid vooral heeeeeeel erg moet voelen hoe vreselijk speciaal ze is. En dan zit je opgescheept met allemaal mensen die je nog nooit hebt gezien (collega's, vrienden van lang geleden, buurvrouwen) en die allemaal de rit moeten uitzitten en niemand heeft het lef om te zeggen dat ze zich kapot verveelt, want ja, dan voelt de vrouw/moeder/bruid zich niet meer speciaal natuurlijk. En onderhand kost het je halve dagen, moet je er soms voor naar de andere kant van het land en ben je als het meevalt 'maar' €100 kwijt voor iets waar je zelf niks mee hebt. En met een beetje pech zit je in een leeftijd waarop iedereen om je heen trouwt en baby's krijgt, dus mag je al de helft van je vrije dagen reserveren voor dat soort
onzinleukigheid? Nee hoor, ben blij dat dat in mijn tijd niet was.
Wow dit klinkt best zuur, gelukkig gaat het zover ik het zie in praktijk zeker niet zo. Bij bijvoorbeeld een babyshower €100 pp kwijt zijn vind ik ook echt bizar. Zou niet weten waar ik dat aan zou moeten uitgeven.
Diyer schreef op 01-08-2023 om 11:35:
Waarom is die drang tot feesten zo toegenomen?
ik denk echt dat dat grotendeels aan onze kapitalistische consumptie cultuur ligt. Producenten willen dat je producten koopt, dus verzinnen er aanleidingen voor.
Om te beginnen, ik houd niet van feesten. Vroeger ook niet. Ooit één keer naar een vrijgezellenfeest geweest. Er hadden veel mensen afgezegd en dat vond ik lullig voor de bruid dus met frisse tegenzin toch gegaan.
Bruid werd die avond stomdronken en viel het mannelijke horecapersoneel lastig. Zo genant.
Ik doe mijzelf geen plezier met een "feest" dus sla mij maar over.
Envelop schreef op 01-08-2023 om 11:56:
[..]
Oeh dat herken ik niet. In onze omgeving doe je een babyshower met een clubje vriendinnen voor het eerste kind. Kraambezoek zie ik niet als een feestje, bij goed vrienden kom je gewoon een keer op bezoek zodra het past.
Als iedereen minimaal 3 feestjes heeft rondom een zwangerschap wordt het wel veel. Logisch dat veel mensen dan bedanken.
Ik denk dat wij de zelfde (soort) vriendengroep hebben. Ik heb een aantal goede vriendinnen en daarmee idd babyshower met 8-12 personen en dan iets dat past bij de zwangere, en alleen bij het eerste kind. Kraambezoek is idd geen feestje en zeker geen cliché feestje. De rest is hier niet gebruikelijk.
Heel wat feestjes bestonden nog niet in mijn jongere jaren. Mijn diplomering na de middelbare school was heel ingetogen, ook thuis (vanwege overlijden in de familiekring). Op de universiteit heb ik niet gezeten dus de daar ingeburgerde feestjes misgelopen. Onze trouwdag was met ogen van nu bekeken kalmpjes - van een aanzoek-spektakel was geen sprake, noch van vrijgezellenfeestjes. Op babygebied is de markt enorm vergroot sinds ik als jonge moeder met tijdgenoten ‘Bevallen en opstaan‘ ( en dan de eerste druk daarvan) las.
Tja, ik had best wat meer willen vieren als ik terugkijk. Het was toen gewoon anders allemaal. Minder luxe, zoals ik er nu naar kijk.
...en verder: vroeger waren er andere clichés. Toen vierden mensen met een feestje of receptie hun koperen huwelijk. Of 25, 40, 50 jaar. Feestjes waarbij de brede kring van familie en bekenden werd genodigd. Dat komt nu zelden voor. Als zoiets al wordt gevierd, dan in kleine kring en/of met een meerdaags uitje in zonnige streken.
Feestjes waarbij je allerlei bekenden van ooit, ook uit andere generaties, weer eens treft, zijn er weinig meer.
Tjilp schreef op 01-08-2023 om 13:39:
...en verder: vroeger waren er andere clichés. Toen vierden mensen met een feestje of receptie hun koperen huwelijk. Of 25, 40, 50 jaar. Feestjes waarbij de brede kring van familie en bekenden werd genodigd. Dat komt nu zelden voor. Als zoiets al wordt gevierd, dan in kleine kring en/of met een meerdaags uitje in zonnige streken.
Feestjes waarbij je allerlei bekenden van ooit, ook uit andere generaties, weer eens treft, zijn er weinig meer.
Wij doen er in elk geval niet aan 
. We hebben ons 45-jarig huwelijk kalmpjes voorbij laten gaan. We waren in Frankrijk op dat moment dus dat ging soepeltjes.
Tjilp schreef op 01-08-2023 om 13:39:
...en verder: vroeger waren er andere clichés. Toen vierden mensen met een feestje of receptie hun koperen huwelijk. Of 25, 40, 50 jaar. Feestjes waarbij de brede kring van familie en bekenden werd genodigd. Dat komt nu zelden voor. Als zoiets al wordt gevierd, dan in kleine kring en/of met een meerdaags uitje in zonnige streken.
Feestjes waarbij je allerlei bekenden van ooit, ook uit andere generaties, weer eens treft, zijn er weinig meer.
Eens. Ik heb helemaal niet het idee dat er nu meer feestjes zijn. Minder juist, misschien wel uitbundiger. Als kind werd ik van verjaardag naar verjaardag gesleept, van jubileum naar jubileum, waar dan de hele familie elke keer aanwezig was. Mijn vrienden en vriendinnen vieren hun verjaardag helemaal niet meer zo, en zeker niet elk jaar.