Belangstelling tonen voor iets wat de ander fantastisch vindt (en wat jou totaal niet boeit)

Als je verliefd bent dan probeer je te voelen wat de ander voelt als hij vertelt dat hij gek is op fado-muziek of Mexicaanse tango. Het is net of je dan dichter bij hem bent. Je zal iets dergelijks ervaren bij iemand waar je echt veel van houdt.

Maar is de relatie oppervlakkiger dan zal dat minder het geval zijn.

Ik kan me herinneren dat ik vroeger een beetje verliefd was op een leraar en toen een tijdlang helemaal enthousiast werd voor het vak dat hij gaf. Dus daar profiteerde ik eigenlijk van, tijdelijk.

mijn man heeft een passie waar ik niet zoveel mee heb. Is tevens zijn werk. Hij praat daar veel over, heel veel  soms word ik er wel moe van. Maar ik hou van hem en ben geïnteresseerd in hem. Dus ik neem de moeite om me ook in zijn werk en passie te interesseren. Ik kan me wel voorstellen dat dat moeilijk wordt als we elkaar een periode wat minder leuk zouden vinden!

Aaaanne schreef op 21-02-2022 om 11:04:

Ik kan meestal wel een poosje vooruit met doorvragen, uit interesse. "Hoe doe je dat dan?" "En toen?" "Maar hoe werkt dat dan?" "Wat vind je zo onwijs leuk hieraan?" Doe je dat met een groep, hoe zijn die andere mensen / oefen je elke dag / zijn er ook wedstrijden / kan je de verf ook zelf maken / wat eet 'ie / etc. "En hoe gaat het nu met je X?"

Vaak als iets nieuw is is het fijn er veel over te praten, maar na een tijdje zal zo iemand anderen vinden die er ook wat mee hebben, begrijpen dat jij het minder interessant vind en bovendien als het nieuwe er af is minder de behoefte hebben er continu over te praten.
Als iemand die fase nooit bereikt kan het zijn dat het contact verwaterd.

Nou precies. Je mag hopen dat die ander ook begrijpt en/of signalen oppikt en daar iets mee doet. 

Regendrup. schreef op 21-02-2022 om 09:30:

Er moet wel sprake van een balans zijn denk ik.
Als iemand helemaal vol is van een bepaalde activiteit/interesse dan ben ik daar best in geïnteresseerd. Ook als het helemaal geen interesse bij mezelf oproept. Maar, als het vervolgens alléén nog maar daarover gaat en er geen wederkerige interesse meer is, dan houdt het wel op. Al zal ik dat wel bespreekbaar maken, want als diegene helemaal vol is van zijn/haar interesse komt het door enthousiasme wel eens voor dat diegene dat helemaal niet doorheeft.

Inderdaad. Daarbij kan jezelf ook wel aanvoelen, dat 'jouw onderwerp' niet direct de interesse is van de ander. Dus de één kan daar iets (in grote lijnen) over vertellen en de ander kan gewoon geïnteresseerd reageren. Maar oeverloos doorzwammen over iets en totaal niet door hebben, dat de ander afhaakt. Dat is irritant.

Ik had zo'n vriendin die uuuuuren over haar werk kon praten. ik raakt totaal de draad van de verhalen kwijt. Ik snap dan ook niet dat diegene niet snapt, dat een kort bondig verhaal prima is, maar geen oeverloos gezwam.

Een van mijn beste vriendinnen is enthousiast over dingen als natuur & dieren, terwijl ik daar persoonlijk helemaal niks mee kan! Maar dat betekent niet dat ik niet benieuwd ben naar haar “belevenissen” op dat gebied. Ze heeft bijvoorbeeld sinds kort een hond, en daar vraag ik wel naar. Of ze heeft voor haar Master een onderzoek naar muizen gedaan, en daar ben ik wel in geïnteresseerd. Ook zal ik in haar bijzijn een insect netjes buiten zetten ipv pletten met een of ander lichaamsdeel.
Eigenlijk lijken we alleen qua drank op elkaar.. We gaan beiden een feestje niet uit de weg . Denk dat het daarom zo klikt

Fidodido schreef op 21-02-2022 om 15:01:

Waarom verwacht die vriendin meer interesse dan een oprechte ‘goh wat leuk voor je’
Heeft ze geen mensen met dezelfde interesse waar ze dat deel mee kan delen en juist wat meer in de diepte over kan praten? Ik begrijp oprecht niet waarom ze dat van iemand verwacht die er niets mee heeft.
Ik zou daar ook niet teveel in meebewegen want voor je t wee heb je een hobby waar je helemaal niet op zit te wachten 🤣
Kun je geen andere raakvlakken vinden waar je het over kan hebben of samen iets ondernemen?

mbt kinderen vind ik het trouwens wel lastig als mensen daar helemaal nooit interesse in tonen. Ik praat bijna niet over mijn kinderen met mensen die geen kinderen hebben, maar als ze nooit vragen hoe het met x en y is kan ik me daar oprecht wel aan storen.
Dat is wel hypocriet van mezelf want voor ik kinderen had, had ik echt geen zin om ‘luier en kind is ziek’ verhalen aan te horen (en nog steeds niet van een ander). Maar ze zijn wel een groot deel van mijn leven.

Ik heb geen kinderen, dat is een bewuste keuze. Ik heb niet heel veel met kinderen. Ik zal er wel naar vragen bij vriendinnen.

Maar bij collega's en anderen, zoals mijn kapster die hele verhalen houden heb ik niet zoveel mee. Soms is iets te veel, te lang, en herhalend. Dat gaat me tegenstaan. 

Maar in het algemeen is er in mijn vriendschappen veel wederkerigheid. Maar 1 vriendin die zit nogal vol van het oma zijn, en dat is net een wekker die afratelt, als ze daar eenmaal over begint. Ik vraag dan vaak bewust niet hoe het gaat, omdat ze moeilijk te stoppen is. Even, oke. Maar dat is het type waarbij alles geweldig, fantastisch en nog veel meer is. Dat trek ik niet altijd.

Ik heb ook zo'n vriendin die van ieder onderwerp een smakelijk verhaal kan maken waarbij ik dan helemaal dubbel lig. Het kan me niet schelen waar ze over praat, al heeft ze het drie uur over de afwas, ik amuseer me kostelijk.

Moxxie schreef op 21-02-2022 om 16:11:

Ik heb ook zo'n vriendin die van ieder onderwerp een smakelijk verhaal kan maken waarbij ik dan helemaal dubbel lig. Het kan me niet schelen waar ze over praat, al heeft ze het drie uur over de afwas, ik amuseer me kostelijk.

Haha ja zo iemand ken ik ook. Heerlijk is dat.

Ik vind 't niet erg om even aandacht te geven aan andermans huisdier maar vaak beheersen ze een groot deel van de ruimte/tijd en wordt 't je kwalijk genomen als je niet vervalt in bewonderende ohs en ahs als huisdier weer aandacht komt vragen. Bij mij heeft ook bijna niemand aandacht voor m'n konijnen. Dat maakt me niet uit maar verwacht dan ook niet dat ik de hele tijd een bal wil gooien met je hond. Dat vreet bij mij mentale energie en leidt me op een vervelende manier af. 

Moxxie schreef op 21-02-2022 om 16:11:

Ik heb ook zo'n vriendin die van ieder onderwerp een smakelijk verhaal kan maken waarbij ik dan helemaal dubbel lig. Het kan me niet schelen waar ze over praat, al heeft ze het drie uur over de afwas, ik amuseer me kostelijk.

Dat kan ook natuurlijk! Goede vertellers, bij hen hang ik aan hun lippen. Maakt niet uit waar het over gaat. Maar...... dan is het ook duidelijk dat ik het leuk vind om te luisteren. Als iemand niet begrijpt dat oeverloos gezwam voor een ander niet leuk is, is heel verveld.

redbulletje schreef op 21-02-2022 om 17:20:

Ik vind 't niet erg om even aandacht te geven aan andermans huisdier maar vaak beheersen ze een groot deel van de ruimte/tijd en wordt 't je kwalijk genomen als je niet vervalt in bewonderende ohs en ahs als huisdier weer aandacht komt vragen. Bij mij heeft ook bijna niemand aandacht voor m'n konijnen. Dat maakt me niet uit maar verwacht dan ook niet dat ik de hele tijd een bal wil gooien met je hond. Dat vreet bij mij mentale energie en leidt me op een vervelende manier af.

Inderdaad. Ik heb ook een vriendin met een dochter van 6, die allerlei dansjes doet op "frozen' . En dat je dan enthousiast moet kijken en het duurt en duurt en duurt. Oh gruwel....

Maar ik denk dat een pup net zoiets is als een peuter. Die vraagt veel aandacht en energie,  en kun je niet uitzetten omdat er bezoek is. Het voordeel van een pup ten opzichte van een peuter is dat die aandachtsfase veel sneller voorbij is. Je moet er nu even doorheen, maar over een jaar heb je er al veel minder last van.
En het is ook anders dan een gespreksonderwerp dat je eventueel kunt vermijden. Net als de peuter: je kunt wel over het weer praten ipv over de peuter, maar als die de koffiekopjes van tafel trekt/ een schone luier moet/huilt zul je daar toch iets mee moeten.