Belangstelling tonen voor iets wat de ander fantastisch vindt (en wat jou totaal niet boeit)
Dezelfde passie delen - dat gaat vanzelf. Of het nu gaat om huisdieren, literatuur, klussen, musea, reizen, bergsport, uit je dak gaan bij Max of in het stadion, muziek, koken ... legio mogelijkheden.
Maar wat nou bij een goede vriend(in) die meer betrokkenheid verwacht dan een oppervlakkig 'Nou, dat is leuk voor je zeg' wat betreft een bezigheid waar jij zelf helemaal niks mee hebt, maar waar hij/zij niet over uitgepraat raakt. Of iets wat gewoon enorm aanwezig is in het dagelijks leven (zoals een rondspringende puppy). Gaat de vriendschap daaraan ten onder of kun je oprecht blijven meebewegen?
Interessante vraag, maar heb even geen antwoord. Hoop dat je een voor jou bevredigend antwoord zult krijgen.
Soms groei je uit elkaar. Ik heb in elke levensfase nieuwe vrienden gemaakt. Doe-iets-samen-vrienden, deel-iets-samen-vrienden, zoiets. Zo gaat dat nu eenmaal. Ik zou niet eens verwachten dat iemand levenslang bevriend blijft.
Ik ben best geïnteresseerd in wat een dierbare bezighoudt omdat ik geïnteresseerd ben in die persoon. Als het teveel en te lang over iets gaat waar ik zelf helemaal niks mee heb, dan haak ik wel een beetje af. Ik verwacht in een contact dat je naast je eigen belangstelling ook aandacht hebt voor de ander en vooral ook voor gedeelde interesses. Soms staat een vriendschap dan een tijdje op een lager pitje, als iemand helemaal in de ban is van iets wat mij echt totaal niet interesseert. Dat gaat vaak vanzelf weer over en dan vinden we elkaar wel weer.
ik heb dat met sommige mensen die kinderen hebben gekregen, niks anders lijkt meer belangrijk voor hen en mij interesseert het niks… helaas toch de ervaring dat je dan uit elkaar groeit.
Ik had zo'n vriendin met een bezigheid waar ik niks mee had. Het ging op een gegeven moment alleen nog maar daar over. Ze was er zo vol van en druk mee. Ik vond het leuk voor haar dat ze een passie gevonden had, maar ik paste daardoor niet meer bij haar leven.
We gingen steeds minder afspreken en uiteindelijk zag ik haar nooit meer. Tja, zo gaat dat wel vaker, zoals ToetieToover ook al zei.
Er moet wel sprake van een balans zijn denk ik.
Als iemand helemaal vol is van een bepaalde activiteit/interesse dan ben ik daar best in geïnteresseerd. Ook als het helemaal geen interesse bij mezelf oproept. Maar, als het vervolgens alléén nog maar daarover gaat en er geen wederkerige interesse meer is, dan houdt het wel op. Al zal ik dat wel bespreekbaar maken, want als diegene helemaal vol is van zijn/haar interesse komt het door enthousiasme wel eens voor dat diegene dat helemaal niet doorheeft.
Het lijkt me trouwens lastiger als je een(thuiswonend) kind of partner hebt, omdat je daarmee toch in huis woont. Mijn man heeft bijv fotografie als hobby, ik heb daar niet veel mee, maar ik heb er ook “geen last” van als hij daarmee bezig is. Het lijkt me anders als m’n zoon over een paar jaar bijv slangen wil gaan houden, daar heb ik echt niks mee. Aan de andere kant hoeft dat ook niet natuurlijk ( allemaal dezelfde interesses).
Toen ik vroeger als kind in de paardenfase kwam en het de godganse dag over paarden had, zeiden m'n ouders me dat mensen 't niet leuk vinden als iemand alleen maar over één onderwerp bezig kan zijn. Idem met mijn (reis)fotohobby. Dus ik leerde dat ik bij mensen die niks met paarden hadden ik 't daar gewoon nauwelijks meer over had en ook geen fotoboeken aan hen opdrong. Bleek dat niet iedereen die opvoeding mee heeft gekregen want veel pubers konden 't alléén maar over uitgaan of jongens hebben en later ging 't alleen nog maar over baby's/kinderen. Als iemand zo obsessed is met iets waar ik me totaal niet voor interesseer dan laat ik 't dus doodbloeden.
Ik vind dat je wel rekening moet houden met elkaars interesses. Mijn hobby is koken en ik heb een vriendin die daar een hekel aan heeft dus praten over koken doe ik met haar niet. Als een onderwerp mij echt niet boeit zoals geschiedenis of musea dan zul je aan mij dat echt wel merken want dan kan ik er mijn gedachten dan niet bij houden. Gelukkig vallen goede vrienden mij daar niet mee lastig. Vaak heb je in een vriendenkring wel mensen met ongeveer dezelfde interesses en normen en waarden.
Ja ik vind dat mensen gewoon rekening met elkaar moeten houden en zich af moeten stemmen op de ander.
Ik kan ver mee gaan in enthousiasme over bepaalde interesses, werk of kinderen. Het maakt me blij als mensen ergens blij van worden. Maar als ik een soort dumpputje wordt of als ik het gevoel heb in een collegezaal te zitten moet je ophouden. Dan kap ik het ook af. Behalve bij mijn kind geloof ik
Ik zeg het ook wel eerlijk als iemand het lang over een onderwerp heeft wat mij totaal niet boeit.
Piratenkoningin schreef op 21-02-2022 om 09:23:
Ik ben best geïnteresseerd in wat een dierbare bezighoudt omdat ik geïnteresseerd ben in die persoon. Als het teveel en te lang over iets gaat waar ik zelf helemaal niks mee heb, dan haak ik wel een beetje af. Ik verwacht in een contact dat je naast je eigen belangstelling ook aandacht hebt voor de ander en vooral ook voor gedeelde interesses. Soms staat een vriendschap dan een tijdje op een lager pitje, als iemand helemaal in de ban is van iets wat mij echt totaal niet interesseert. Dat gaat vaak vanzelf weer over en dan vinden we elkaar wel weer.
Precies dit.
Regendrup. schreef op 21-02-2022 om 09:30:
Er moet wel sprake van een balans zijn denk ik.
Als iemand helemaal vol is van een bepaalde activiteit/interesse dan ben ik daar best in geïnteresseerd. Ook als het helemaal geen interesse bij mezelf oproept. Maar, als het vervolgens alléén nog maar daarover gaat en er geen wederkerige interesse meer is, dan houdt het wel op. Al zal ik dat wel bespreekbaar maken, want als diegene helemaal vol is van zijn/haar interesse komt het door enthousiasme wel eens voor dat diegene dat helemaal niet doorheeft.
Zo ligt het voor mij ook ongeveer.
Kinderen is wel een lastige, vooral babies. Ik had toen veel contact met mensen die ook een tweeling hadden en met één stel is daar toen een vriendschap uit gegroeid.
Op de basisschool heb ik destijds weer nieuwe vriendschappen opgedaan, dat was vooral gebaseerd op het ‘gedoe’ rondom kinderen; samen op stap met de schare, ontwikkeling(sproblemen) bespreken, enzovoort.
Ik heb daarnaast opvallend veel vrienden zónder kinderen. Omdat ik ook dingen onderneem die niet persé over kinderen gaan.
Ik heb een vriendin die stopte met werken toen ze moeder werd en zich volledig op haar kind stortte. Ze veranderde gewoon heel erg en ze leek minder of niet meer geïnteresseerd in de onderwerpen waar we voorheen over praatten. Uiteindelijk is de vriendschap veranderd maar niet gestopt, dus ik denk dat ik wel behoorlijk meebeweeg.
Ik kan meestal wel een poosje vooruit met doorvragen, uit interesse. "Hoe doe je dat dan?" "En toen?" "Maar hoe werkt dat dan?" "Wat vind je zo onwijs leuk hieraan?" Doe je dat met een groep, hoe zijn die andere mensen / oefen je elke dag / zijn er ook wedstrijden / kan je de verf ook zelf maken / wat eet 'ie / etc. "En hoe gaat het nu met je X?"
Vaak als iets nieuw is is het fijn er veel over te praten, maar na een tijdje zal zo iemand anderen vinden die er ook wat mee hebben, begrijpen dat jij het minder interessant vind en bovendien als het nieuwe er af is minder de behoefte hebben er continu over te praten.
Als iemand die fase nooit bereikt kan het zijn dat het contact verwaterd.