Ter Apel. Het gaat écht uit de hand lopen.

Het is toch ook van de zotte dat als niet-asielzoekers uitvallen op het werk het beleid er compleet op gericht is om contact met de werkvloer te behouden, om zo snel mogelijk weer kleine dingen te doen, omdat is gebleken dat dat uiteindelijk er voor zorgt dat mensen weer beter, vaker, vollediger en tevredener weer reintegreren uiteindelijk. Maar voor deze groep is er alles aan gedaan om die kloof zo groot mogelijk te houden. 

Ben heel benieuwd naar de effecten hiervan op lange termijn. Maar daarvoor moeten we nog een paar jaar wachten

Doemijdieglazenbol schreef op 27-03-2024 om 14:36:

Het is toch ook van de zotte dat als niet-asielzoekers uitvallen op het werk het beleid er compleet op gericht is om contact met de werkvloer te behouden, om zo snel mogelijk weer kleine dingen te doen, omdat is gebleken dat dat uiteindelijk er voor zorgt dat mensen weer beter, vaker, vollediger en tevredener weer reintegreren uiteindelijk. Maar voor deze groep is er alles aan gedaan om die kloof zo groot mogelijk te houden.

Ben heel benieuwd naar de effecten hiervan op lange termijn. Maar daarvoor moeten we nog een paar jaar wachten

Dat is toch al onderzocht; zie https://longreads.cbs.nl/asielenintegratie-2023/statushouders-huisvesting-en-integratie/

Aantal maanden na verkrijgen verblijfsvergunning bijvoorbeeld 84 maanden = 7 jaren na het verkrijgen van de verblijfsvergunning in 2014: 

Syrië - werk 36.3 - uitkering 41.6 %
Irak - werk 35.1 - uitkering 49.1 %
Iran - werk 36.8 - uitkering 42.7 % 
Afghanistan - werk 42.1 - uitkering 33.6 %
Eritrea - werk 59.8 - uitkering 31.0 % 
Overig/onbekend - werk 41.0 - uitkering 34.2 

Luchtpost schreef op 27-03-2024 om 16:53:

[..]

Dat is toch al onderzocht;

nee. Het gaat mij om de lange termijn effecten van direct aan de slag kunnen op van alles. Participatie, welzijnsniveau etc etc. Dat kan nog niet onderzocht zijn, want die verandering is van vorig jaar. 

Luchtpost schreef op 27-03-2024 om 16:53:

[..]

Dat is toch al onderzocht; zie

Je kunt een situatie die nog niet bestaat ook nog niet onderzoeken. Voor het werken van asielzoekers worden nog steeds drempels opgeworpen. Dat maakt het dus lastiger om wel aan de slag te gaan op het moment dat ze statushouder worden.

Luchtpost schreef op 27-03-2024 om 16:53:

[..]

Dat is toch al onderzocht; zie https://longreads.cbs.nl/asielenintegratie-2023/statushouders-huisvesting-en-integratie/

Nee, jij post hier de huidige situatie van statushouders. Glazenbol vraagt zich af hoe die situatie op de lange termijn verandert als/nu asielzoekers meer gefaciliteerd en gestimuleerd worden tot werken, ten opzichte van het ontmoedigingsbeleid van tot nu toe (en nog steeds wel: de eerste 6 maanden mogen ze helemaal niks). Het artikel dat Miraval post geeft al aan dat het nieuwe beleid van meer dan 24 weken per jaar mogen werken (na het halve jaar niks) al flink zijn vruchten lijkt af te werpen, met 3x zoveel werkvergunningen voor asielzoekers dan voorheen. De vraag is of dit op de langere termijn die percentages aan werkenden die jij post ook flink omhoog zal brengen. De verwachting lijkt mij van wel, want meer werkvergunningen (3x zoveel is een waanzinnige stijging) onder asielzoekers leidt logischerwijs tot meer werkende statushouders zodra hun procedure is afgerond.

Zoals Glazenbol al aangeeft is het bij het re-integreren van werknemers tegenwoordig het beleid om mensen als het even maar kan niet bijv. een half jaar helemaal thuis te laten zitten zonder enig contact met de werkvloer, omdat blijkt dat mensen er dan zo uit raken dat terugkeer veel lastiger wordt. Bij asielzoekers en wel/niet laten werken geldt exact hetzelfde principe. Van mensen maar een beetje aan laten hangen en verbieden om te werken of iets anders nuttigs te doen worden ze niet actiever en werklustiger, maar alleen maar lamlendig en afwachtend. Ze vervolgens gaan verwijten dat ze lamlendig en afwachtend zijn geworden vind ik heel vreemd als je dat als ontvangend land zelf met je beleid in de hand hebt gewerkt. 

Interessant artikel over het Deense model, waar je zelfs als statushouder nog geen zekerheid hebt (en dus opeens je huis, je baan etc kwijt kunt raken).
https://www.nrc.nl/nieuws/2024/03/26/zo-efficient-is-het-deense-model-voor-asielbeleid-niet-a4194311/appview
De organisatie zag hoe statushouders steeds vaker op gesprek werden gevraagd om te bepalen of het gebied waar ze vandaan gevlucht waren, nog wel zo onveilig was.

„Sommige statushouders kregen na zo’n gesprek opeens te horen dat ze hun vergunning kwijt waren.” In veel gevallen blijkt deze terugtrekking niet gegrond, waarna de beslissing wordt teruggedraaid, vertelt Bendixen. Maar in afwachting van dit proces moeten de statushouders hun woning uit en verblijven ze in een detentiecentrum. Een systeem van afschrikking, noemt Bendixen het. „Je woont hier jaren, en plotseling trekken ze je vergunning in. Je verliest je baan, je huis, je studie. Dan mag je na maanden weer terugkomen, maar moet je alles opnieuw opbouwen. Het is marteling.”

Nicole123 schreef op 27-03-2024 om 17:19:

[..]

[...]

 Van mensen maar een beetje aan laten hangen en verbieden om te werken of iets anders nuttigs te doen worden ze niet actiever en werklustiger, maar alleen maar lamlendig en afwachtend. Ze vervolgens gaan verwijten dat ze lamlendig en afwachtend zijn geworden vind ik heel vreemd als je dat als ontvangend land zelf met je beleid in de hand hebt gewerkt.

Tijdens het verblijf ineen AZC hóef je natuurlijk niet perse lamlendig en afwachtend te zijn. 

Men zou Nederlands kunnen leren. Dat is dan een investering waarvan zij nog niet weten of het zin heeft, maar daarmee toon je wel goede wil én je hebt een zinnige dagbesteding. 

Je kan helpen met het schoonhouden van het AZC. Of met het bereiden van het eten. Of het repareren van fietsen die volgens mij aan veel AZC's worden gegeven.  

Voor zover ik weet hebben ze bijna allemaal een mobiele telefoon en zijn overal van op de hoogte. Dus dan weten zij ook dat het een enorme kostenpost is voor Nederland. En al zouden ze dat niet kunnen opzoeken, dan zouden zij dat kunnen raden.  

"Ja maar, ze mogen nu niet werken". Alleen, dat betekent toch niet dat zijn niet in actie kunnen komen? Of kan dat alleen maar als je er eenmaal geld voor krijgt en het officieel als 'werk' geldt? Als je ervoor betaald krijgt, is oorlogstrauma geen bezwaar om te werken maar zo lang je in het AZC verblijft, heb je "recht" op volledige verzorging en is er geen enkele aanleiding om je handen te laten wapperen? 

Nicole123 schreef op 27-03-2024 om 22:33:

[..]

Het zou gewoon enorm veel schelen als werken vanaf dag 1 mag en gestimuleerd wordt en ze meteen verteld wordt dat onze cultuur is dat je werkt voor je geld. Ik snap niet wat daar tegen kan zijn. Je ziet het nu met die werkvergunningen, dat die met een factor 3 zijn toegenomen nu meer dan 24 weken werken mag. Dat is toch voor iedereen beter?

Nou ik vind onze cultuur eigenlijk helemaal niet dat je werkt voor je geld. We werken veel parttime, hebben goed uitkeringsstelsel en vooral: TOESLAGEn . Het is al lang bewezen dat werken in ve gevallen niet loont.

En als ik dan kijk naar statushouders die voor een groot deel alleen in aanmerking komen voor laagbetaalde banen dan is het voor hen vaak veel aantrekkelijker om thuis te zitten met huursubsidie, zorgtoeslag, kinderbijslag, kindgebonden budget, kwijtschelding gemeentelijke belastingen en geen benzinekosten om naar je werk te rijden. 

Geldt overigens niet alleen voor hen mar voor heel veel meer inwoners van ons land. Al die subsidies en toeslagen stimuleren werken niet bepaald. En is ook een reden dat voor velen parttime werken  financieel veel aantrekkelijker is dan fulltime.

Verder denk ik dat het systeem met uitkeringen en toeslagen voor de gemiddelde statushouder echt wel iets bijzonders is hoor. Dat soort zaken hebben zij in hun thuisland niet. Dus kan me best voorstellen dat zij denken: wow in dit land krijg je gewoon geld zonder er iets voor te doen. 

Werken moet echt heel veel meer gaan lonen. 

Ik heb het idee dat sommige mensen/politici vooral heel hard willen klagen over de arbeidsparticipatie van statushouders, maar concrete acties om dat te verbeteren liever tegenhouden. Want stel je voor dat die arbeidsparticipatie verbetert, dan heb je niks meer om over te klagen, dan ben je je zondebok kwijt. En voor sommige partijen is dat hun bestaansrecht, de manier waarop ze hun kiezers voor zich winnen. 

Nicole123 schreef op 27-03-2024 om 22:33:

[..]

Ik denk dat ook best veel asielzoekers die dingen doen die jij zegt, maar werken zoals we willen dat ze dat later als statushouder gaan doen is het niet. Wat ik bedoel is dat vanaf dag 1 ze wordt ingepeperd dat werken voor een werkgever niet de bedoeling is, het mág zelfs niet. Je went ze eerst volledig aan hun hand ophouden en dan klaag je erover dat ze dat doen. Alsof je je kinderen eerst 4 jaar opvoed met scheldwoorden en dan als ze naar groep 1 gaan dat opeens verbiedt en boos wordt dat ze die woorden nog steeds gebruiken. Als je wil dat iemand iets doet, laat ze dan niet eerst compleet gewend raken aan precies het tegenovergestelde.

Probeer de vergelijking eens te begrijpen met iemand die ziek thuis zit van het werk en wel/niet gaat re-integreren. Daarvan kunnen we ook zeggen: diegene kan toch in plaats van kleine beetjes werken ook thuis gaan klussen, boodschappen voor zijn oude moeder doen, bij de buurvrouw het gras gaan maaien of Spaans gaan leren? En toch wordt de afstand tot de werkvloer, of diegene dat soort dingen nou gaat aanpakken of niet, groter en groter.

Het zou gewoon enorm veel schelen als werken vanaf dag 1 mag en gestimuleerd wordt en ze meteen verteld wordt dat onze cultuur is dat je werkt voor je geld. Ik snap niet wat daar tegen kan zijn. Je ziet het nu met die werkvergunningen, dat die met een factor 3 zijn toegenomen nu meer dan 24 weken werken mag. Dat is toch voor iedereen beter?

Daar reageerde ik juist op, op dat constant de smoes alvast invullen en dan vooral niks van asielzoekers vragen, laat staan eisen "want ze mógen niet...." Daar zei ik juist iets over. En nee, ik ga hen niet vergelijken met kleine kinderen want dat zijn ze niet. Er was kennelijk een reden om naar Nederland te komen/vluchten. Maar dat betekent niet dat die mensen dom zijn en de relatie tussen werken en inkomen niet zouden snappen. Dat is m.i. juist de grootste fout die hier gemaakt wordt (maar ja, verdienmodel)

Ik hoef niet "proberen te begrijpen dat" want bij ziekte beoogt de Wet Poortwachter juist dat mensen zo snel mogelijk terugkeren (al is het maar voor een kopje koffie met de collega's) om de band met de werkvloer te behouden. Dus die afstand wil men juist zo klein mogelijk houden. Die wet begrijp ik dus prima,, wat jij hier wil zeggen begrijp ik dan weer niet. 

Wat betreft die werkvergunningen: hoeveel duizenden asielzoekers gaan wij hoopvol "aanzien of/hoe het een succes gaat worden?" Ik heb een post geplaatst over de situatie zoals die is 7 jaar (!) na het verkrijgen van de verblijfsvergunning (werk/uitkering). Ik weet dat men soms lang in een AZC kan zitten. Maar wie echt graag een bijdrage wil leveren en zich daarvoor inspant, zou toch 7 jaar nadat hij een vergunning heeft gekregen toch wel weer in zijn oude doen moeten zijn? 

Maar goed, dat past allemaal niet in jouw plaatje; alles wat mis gaat, is de schuld van de Nederlanders, "want die zoekt een zondebok". Néé dus, die willen een andere oplossing (i.p.v. asielzoekers binnenhalen die dan straks twee generaties later óók de betere banen willen, weer aangevuld moeten worden door de bevolking wederom te verdubbelen met nieuwe immigranten?).

Kijk gewoon eens naar de prognose van de bevolking 2020-2070 (die is inmiddels alweer naar boven bijgesteld) maar daarin zie je dat in 2040 - dus over een jaar of 15 - de bevolking 15-70 jaar behoorlijk van samenstelling is gewijzigd: er zijn dan veel meer inwoners in totaal - in de groep 15-70 jaar zijn er maar 954 inwoners méér dan in 2020. Nederlanders: 1.466.201 minder dan nu, met migratieachtergrond 1.465.253 méér.  

In 2023 (Q1) is de verhouding in de bevolking 15-65 jaar (5 leeftijdsgroepen opgeteld):

bevolking  NL 70.02 - we 9.61 - nw 20.39 %

werkzaam NL 72.80 - we 9.35 - nw 17.87 %

niet beroepsbev. NL   57.37 - we 10.70 - nw 31.93 %

netto arbeidsdeelname NL 85.4 - we 79.9 - nw 72.0

bijstandsuitkering NL 36.42 - we 8.99 - nw 54.59 %

aantal bijstand NL 145.690 - we 35.960 - nw 218.370

inw. (x 1000) NL 7.962 - we 1.093 - nw 2.318

% inw. met bijstand NL 1.830 - we 3.290 - nw 9.421 % 

Dus als er in 2040 géén/nauwelijks groei is in de beroepsbevolking 15-65 en de samenstelling is met 1,5 miljoen gewisseld van Nederlands naar Niet-westers, dan heeft dat ook consequenties voor het sociale stelsel. De Niet-westerse bevolking heeft in 2023 een arbeidsdeelname die ruim 13 % lager ligt dan die van inwoners met NL herkomst en het aantal bijstandsuitkeringen ligt ruim vijf maal zo hoog. 

Het is fijn dat die proef met werkvergunningen hoopgevend is, maar daar gaan we het niet mee redden naar mijn idee. Ik zie meer in het schrappen van een heleboel babbelbanen en bemoeibanen; we zullen zelf het werk weer moeten gaan doen dat gedaan moet worden. Tot voor kort kon NL prima zelf de broek ophouden. Als je bijvoorbeeld allerlei (zwaar gesubsidieerde) banen rondom armoede, eenzaamheid, inclusie, schulden e.d. schrapt, zal je zien dat mensen zich prima kunnen redden. Dat kon men vroeger ook namelijk, toen was niet iedereen "kwetsbaar"; dat gold toen alleen voor ouderen en gehandicapten en daar ging iedereen heel fatsoenlijk mee om. Is allemaal een kip-ei verhaal geworden, maar het echte werk kunnen we heus zelf prima doen.