Senioren moeten zich beter voorbereiden op de toekomst

Rozi schreef op 24-04-2024 om 16:48:

[..]

Wat ik lees is dat hij geen gevolgen kan inschatten. Als er computerkennis mist dan zou ik bijv bij een paar keer dat er zoiets gebeurt het wachtwoord veranderen.
Ik wil best mantelzorgen maar dan wel op mijn manier. Als ik bijv aangeef dat ik aankomend weekend kan helpen met iets en daar willen ouders niet naar luisteren en maken het erger doordat anderen ermee gaan bemoeien is het na een paar keer wel klaar hoor. Dan mogen ze terug naar diegene die hun hebben geholpen 😁

En dat is nou juist iets wat jij niet kunt bepalen voor de ander. 

In een kind-ouder relatie geef je mantelzorg met oog voor je eigen grenzen aan fysieke belastbaarheid en tijd. Zolang de ouders nog handelingsbekwaam zijn mag je als kind nooit voor de ouders beslissen hoe dingen moeten gebeuren, daar zijn ze zelf verantwoordelijk voor. Je kunt advieseren maar niet beslissen. Dat schuurt maar je moet er als kind mee dealen.

Terugsturen naar degenen die hebben geholpen kan soms wel en soms ook niet, is een oplossing vereist voordat handige Harry terug is van vakantie. 

Mantelzorg moet in overleg,  wat wil de ouder en wat kan het kind bieden. Soms gaat dat fout, omdat de ouder het gevoel heeft je teveel te belasten en zoekt hij daarom naar een andere oplossing. Of de ouder is van mening dat wachten tot het weekend te lang duurt en zoekt weer de hulp elders. Je ouders zijn geen kleine kinderen die je iets kunt verbieden. 

Lollypopje schreef op 24-04-2024 om 12:50:

[..]

Dankje. Ik hoop het ook voor de ME patiënten (waar ik met de helft van de LC patiënten ook aan voldoe). Ik heb de laatste tijd te veel euthenasie verhalen gelezen van hen en dat maakt mij soms wel bang. Wat als ik straks ook alleen nog maar prikkelarm in een donkere kamer kan liggen en niks meer kan?

Ik ben wel blij dat ik nog kan traplopen. Daardoor kan ik zelf mijn boodschappen laten bezorgen, maar als ik de trap niet meer af kan moet ik ook daar voor iemand gaan regelen. Nu spreid ik het naar boven sjouwen van de boodschappen Gerust over 3 dagen en dan lukt het wel

Het zijn geen dingen waar je op mijn leeftijd over na zou moeten denken.

Om weer terug te keren bij senioren uit de op. Mijn vader is dus gelukkig nog goed, maar is wel zo verstandig geweest om mijn broer al voor een aantal dingen te machtigen zodat het geregeld is mocht hij die dingen zelf niet meer kunnen. Dat geeft ons als kinderen ook wel alvast wat rust.

Ik lees jou al een tijdje en steeds begin ik eigenlijk te vloeken omdat je zo weinig ondersteuning krijgt. Is de zorg zo uitgekleed in Nederland?
Om je een voorbeeld te geven, mijn wijlen grootmoeder woonde alleen tot haar dood, de zorg die zij kreeg:
- wekelijks een poetsvrouw 
- wekelijks iemand die met haar naar de winkel ging
- elke ochtend een verpleegster om haar te wassen en de drukkousen aan te brengen
- elke dag een warme maaltijd die ze gewoon moest opwarmen

Al die diensten kosten haar in totaal minder dan 100 euro per week en daarnaast waren er ook nog haar kinderen en ik die regelmatig langskwamen en klusjes deden. 
Ik versta echt niet dat je zo op jezelf bent aangewezen in een rijk land als Nederland.

En nu ik dit typ wordt ik eigenlijk gewoon kwader. Proficiat voor meneer Kutte dat de begroting in evenwicht is en dat jullie zoveel overschot hebben, jullie kiezen er gewoon voor om mensen te laten creperen om de cijfertjes maar keurig te houden. 

Moirmel schreef op 24-04-2024 om 17:29:

[..]

Ik lees jou al een tijdje en steeds begin ik eigenlijk te vloeken omdat je zo weinig ondersteuning krijgt. Is de zorg zo uitgekleed in Nederland?
Om je een voorbeeld te geven, mijn wijlen grootmoeder woonde alleen tot haar dood, de zorg die zij kreeg:
- wekelijks een poetsvrouw
- wekelijks iemand die met haar naar de winkel ging
- elke ochtend een verpleegster om haar te wassen en de drukkousen aan te brengen
- elke dag een warme maaltijd die ze gewoon moest opwarmen

Al die diensten kosten haar in totaal minder dan 100 euro per week en daarnaast waren er ook nog haar kinderen en ik die regelmatig langskwamen en klusjes deden.
Ik versta echt niet dat je zo op jezelf bent aangewezen in een rijk land als Nederland.

En nu ik dit typ wordt ik eigenlijk gewoon kwader. Proficiat voor meneer Kutte dat de begroting in evenwicht is en dat jullie zoveel overschot hebben, jullie kiezen er gewoon voor om mensen te laten creperen om de cijfertjes maar keurig te houden.

Ik heb huishoudelijke hulp en zou zelfs meer kunnen krijgen. Als ik Thuiszorg zou aanvragen zou ik dat waarschijnlijk ook krijgen. Ik kies er zelf echter bewust voor om dat momenteel nog niet te doen, omdat het me teveel extra prikkels zou opleveren. Dus zolang ik zelf nog de minimale Zelfzorg kan doen probeer ik dat ook zo te houden.

Anders loop ik het risico om van elk zorgcontact weer te moeten herstellen van de overprikkeling, wat er dus in zou kunnen resulteren dat ik verder achteruit zou gaan daardoor. Plus meer risico om ziek te worden waardoor ik verder achteruit ga.

Sociaal contact kost mij vaak meer energie dan een fysieke inspanning en mijzelf wassen dat lukt nog wel een paar keer in de week. Haren wassen schiet er dan bij in, maar dat accepteer ik.

Dus in Nederland is zeker ook vanalles mogelijk en ik heb daarvoor ook een hele fijne contactpersoon bij de gemeente die dit voor mij regelt. Zolang ik het echter nog net redt zonder blijf ik dat dus doen.

Mocht ik voldoende vooruit gaan om weer buiten te komen zou ik bijvoorbeeld via de gemeente ook een elektrische rolstoel of scootmobiel kunnen aanvragen. Ik zag laatst een rollator die je makkelijk kunt ombouwen tot een elektrische rolstoel, dat lijkt me wel wat als ik weer wat verder kan lopen. Dus dat zou ik dan eerst via de gemeente proberen

Rozi schreef op 24-04-2024 om 16:48:

[..]

Wat ik lees is dat hij geen gevolgen kan inschatten. Als er computerkennis mist dan zou ik bijv bij een paar keer dat er zoiets gebeurt het wachtwoord veranderen.
Ik wil best mantelzorgen maar dan wel op mijn manier. Als ik bijv aangeef dat ik aankomend weekend kan helpen met iets en daar willen ouders niet naar luisteren en maken het erger doordat anderen ermee gaan bemoeien is het na een paar keer wel klaar hoor. Dan mogen ze terug naar diegene die hun hebben geholpen 😁

Heb je zelf al feitelijk te maken met ouders die mantelzorg nodig hebben? Anders dan een enkel boodschapje?

Want je klinkt een beetje zoals mensen soms tegen ouders van kinderen praten zonder zelf ervaring met kinderen te hebben: "je moet gewoon consequent zijn, dan houden ze vanzelf op".

In de praktijk heb je te maken met ouders die zo oud zijn dat ze niet meer goed kunnen overzien. Dat is totaal wat anders dan wilsonbekwaam.

En als je moeder in paniek is omdat iemand haar gebeld heeft dat jij een ongeluk hebt gehad en dat ze nu onmiddellijk geld moest overmaken, wat doe je dan? Zeg je dan "Ma ik heb je al 100 x uitgelegd dat dat oplichterij is, zoek het nu maar zelf uit met de bank"? 

En als handige Harry die de pc in de war heeft gestuurd op vakantie is, en je vader moet online een zorgafspraak maken, zeg je dan "jammer pa, wacht maar tot handige Harry terug is"?

Nee, dan ga je mopperend en wel aan de slag. Want als je de boel nog verder in de soep laat lopen "om ze een lesje te leren" dan wordt de ellende alleen maar groter.

Natuurlijk probeer je de boel te sturen en in goeie banen te leiden. Maar zo simpel als jij het voorstelt is pure theorie.

Ginevra schreef op 24-04-2024 om 19:25:

[..]

Heb je zelf al feitelijk te maken met ouders die mantelzorg nodig hebben? Anders dan een enkel boodschapje?

Want je klinkt een beetje zoals mensen soms tegen ouders van kinderen praten zonder zelf ervaring met kinderen te hebben: "je moet gewoon consequent zijn, dan houden ze vanzelf op".

In de praktijk heb je te maken met ouders die zo oud zijn dat ze niet meer goed kunnen overzien. Dat is totaal wat anders dan wilsonbekwaam.

En als je moeder in paniek is omdat iemand haar gebeld heeft dat jij een ongeluk hebt gehad en dat ze nu onmiddellijk geld moest overmaken, wat doe je dan? Zeg je dan "Ma ik heb je al 100 x uitgelegd dat dat oplichterij is, zoek het nu maar zelf uit met de bank"?

En als handige Harry die de pc in de war heeft gestuurd op vakantie is, en je vader moet online een zorgafspraak maken, zeg je dan "jammer pa, wacht maar tot handige Harry terug is"?

Nee, dan ga je mopperend en wel aan de slag. Want als je de boel nog verder in de soep laat lopen "om ze een lesje te leren" dan wordt de ellende alleen maar groter.

Natuurlijk probeer je de boel te sturen en in goeie banen te leiden. Maar zo simpel als jij het voorstelt is pure theorie.

Nee nog geen mantelzorgen hier, maar ik weet wel dat ik het alleen ga doen op mijn manier. 
Met die bank, waarschijnlijk zijn er dan al eerdere voorgevallen geweest waarbij ik twijfels zou hebben of ouders nog wel hun financiën overzien. Ik zou dus zorgen dat ze zelf wat minder toegang tot hebben tot die zaken. 
In geval van die computer, als ouders niet een paar dagen kunnen wachten zodat ik hun eerder kon helpen zou ik inderdaad op een gegeven moment zeggen: goh vervelend, misschien kan je zelf het ziekenhuis bellen voor afspraak?

Nogmaals, het is echt niet dat ik niet wil helpen, maar op een gegeven moment als ik veel meer tijd kwijt bezig ben met repareren houdt het een keer op. 

Ginevra schreef op 24-04-2024 om 19:25:

[..]

Heb je zelf al feitelijk te maken met ouders die mantelzorg nodig hebben? Anders dan een enkel boodschapje?

Want je klinkt een beetje zoals mensen soms tegen ouders van kinderen praten zonder zelf ervaring met kinderen te hebben: "je moet gewoon consequent zijn, dan houden ze vanzelf op".

In de praktijk heb je te maken met ouders die zo oud zijn dat ze niet meer goed kunnen overzien. Dat is totaal wat anders dan wilsonbekwaam.

En als je moeder in paniek is omdat iemand haar gebeld heeft dat jij een ongeluk hebt gehad en dat ze nu onmiddellijk geld moest overmaken, wat doe je dan? Zeg je dan "Ma ik heb je al 100 x uitgelegd dat dat oplichterij is, zoek het nu maar zelf uit met de bank"?

En als handige Harry die de pc in de war heeft gestuurd op vakantie is, en je vader moet online een zorgafspraak maken, zeg je dan "jammer pa, wacht maar tot handige Harry terug is"?

Nee, dan ga je mopperend en wel aan de slag. Want als je de boel nog verder in de soep laat lopen "om ze een lesje te leren" dan wordt de ellende alleen maar groter.

Natuurlijk probeer je de boel te sturen en in goeie banen te leiden. Maar zo simpel als jij het voorstelt is pure theorie.

Goeie post Ginevra!

Consequent zijn om het foute gedrag te stoppen........ 

Dat hebben we 25 jaar geleden toen de eerste hulpvragen kwamen (ze zijn nu 88) wel geprobeerd.  Toen begrepen ze de wereld (zonder alle digitale verpluchtingen) nog. Toen werkte het al niet echt, want zulke dingen hoor je te doen voor je ouders, wij deden dat ook, aldus schoonmoeder.

Een lesje leren...........

Daar heb je alleen maar jezelf mee, omdat je de puinhoop die ontstaat toch zelf weer moet stroomlijnen en gladstrijken.

Bakblik schreef op 24-04-2024 om 20:26:

[..]

En nogmaals: dat kan jij wel willen maar als ze daar niet mee akkoord gaan dan kan dat dus niet. Ze moeten jou dan zelf machtigen om hun bankzaken te doen en als de bank twijfelt aan jouw motieven, omdat je ouders zich verzetten dan krijg je dat dus niet voor elkaar. Punt!!

Nee maar dat bedoel ik dus met mijn manier, als ze mij niet willen machtigen dan kan ik daar toch ook niks betekenen? Dan zullen ze zelf verantwoordelijkheid voor de gevolgen moeten dragen. 

Edit: ik heb er juist goed over nagedacht.Denk dat het heel erg ligt aan jezelf hoe je erin staat. Ik ga het echt gewoon vertikken om keer op keer brandjes op te lossen vanwege ongeduld of vanwege niet handelsbekwaam maar dat niet erkennen. 

Meerdere mensen proberen het je duidelijk te maken Rozi. Zo werkt het niet in de praktijk. 

Het zijn geen kinderen of pubers die je kunt sturen door duidelijke kaders te stellen.

Rozi schreef op 24-04-2024 om 20:35:Edit: ik heb er juist goed over nagedacht.Denk dat het heel erg ligt aan jezelf hoe je erin staat. Ik ga het echt gewoon vertikken om keer op keer brandjes op te lossen vanwege ongeduld of vanwege niet handelsbekwaam maar dat niet erkennen.

Joh, ik snap je goeie intenties en dat je denkt dat je het nu allemaal heel goed bedacht hebt.

Maar in alle eerlijkheid: ik denk dat je deze discussie beter niet kunt voeren zolang je er zelf geen werkelijke ervaring mee hebt.

Ik denk dat hoe ouder je wordt, des te moeilijker het is om de dingen anders te moeten gaan doen.

In de routine die je altijd hebt gevolgd zit een zekere zingeving en het overschakelen naar iemand anders' routine kan best een rouwgevoel opleveren. Veronderstel je heb altijd op een bepaalde manier je huis gedaan, je eten op een bepaalde manier gekookt, en iemand die dan in je huis komt en die bepaalde dingen niet belangrijk genoeg vindt, of er geen tijd voor heeft, is best een moeilijke omschakeling; als het al lukt.

Het zal z'n tijd kosten.

rionyriony schreef op 25-04-2024 om 20:02:

Ik denk dat hoe ouder je wordt, des te moeilijker het is om de dingen anders te moeten gaan doen.

In de routine die je altijd hebt gevolgd zit een zekere zingeving en het overschakelen naar iemand anders' routine kan best een rouwgevoel opleveren. Veronderstel je heb altijd op een bepaalde manier je huis gedaan, je eten op een bepaalde manier gekookt, en iemand die dan in je huis komt en die bepaalde dingen niet belangrijk genoeg vindt, of er geen tijd voor heeft, is best een moeilijke omschakeling; als het al lukt.

Het zal z'n tijd kosten.

Dat het moeilijk is dat is zeker. Als je het zelf niet meer kan zoals je het wil dan moet je met degene die het voor je wil/komt doen tot een compromis komen. Waar wil je met minder genoegen nemen en wat wil je echt op jouw manier gedaan hebben. 

Als je kinderen naast hun eigen huishouden ook jou komen helpen dan kan niet alles. 

Rozi schreef op 24-04-2024 om 20:35:

[..]

Nee maar dat bedoel ik dus met mijn manier, als ze mij niet willen machtigen dan kan ik daar toch ook niks betekenen? Dan zullen ze zelf verantwoordelijkheid voor de gevolgen moeten dragen.

Edit: ik heb er juist goed over nagedacht.Denk dat het heel erg ligt aan jezelf hoe je erin staat. Ik ga het echt gewoon vertikken om keer op keer brandjes op te lossen vanwege ongeduld of vanwege niet handelsbekwaam maar dat niet erkennen.

Mensen die langzamerhand richting hun einde gaan, krijgen geleidelijk aan te maken met steeds meer verlies. Lichaamsdelen geven het op, je krijgt steeds meer medicatie, je positie in de maatschappij wordt anders en hoe dichter je bij je einde komt, des te sneller de aftakeling gaat.

Aanvankelijk kan je de rouw nog verwerken, maar er komt steeds meer bij om te verwerken en soms wordt het teveel. Rouwverwerking kost tijd en je krijgt die tijd niet.

Er komt geen herstel en je weet het. Dat is het grote verschil met een jong persoon.